Το 40% της στέρησης

06:35 29/10/2024 - Πηγή: Dikaiologitika

Την τελευταία πενταετία µεταφέρθηκαν από τους µισθούς στα κέρδη περίπου 20 δισ. ευρώ.

Η φτώχεια δεν οφείλεται πλέον, όπως παλαιότερα, στην ανεργία, έχει γίνει δοµικό στοιχείο της λειτουργίας της ελληνικής οικονοµίας, µιας οικονοµίας που παράγει µαζικά νεόπτωχους – ήτοι φτωχούς, που έχουν εργασία µε πενιχρούς µισθούς. Πόσοι, λοιπόν, είναι οι συµπατριώτες µας που τα βγάζουν πέρα πολύ δύσκολα ενώ έχουν δουλειά, ενώ ενδεχοµένως µπαίνουν στην οικογένεια

ακόµη και δύο µισθοί κάθε µήνα αλλά, παρά ταύτα, το οικογενειακό τους εισόδηµα εξαντλείται πολύ πριν εξαντληθεί ο µήνας; ∆ύο ανεξάρτητες µεταξύ τους εργασίες, µια έρευνα κοινής γνώµης και µια οικονοµική µελέτη, υπολόγισαν ότι είναι το 40% των ελληνικών νοικοκυριών.

Παρουσιάστηκαν στην εκδήλωση που οργάνωσε το Ινστιτούτο Αλέξη Τσίπρα την περασµένη Τρίτη. Η έρευνα κοινής γνώµης, της Metron Analysis, έδειξε ότι το 44% των νοικοκυριών τα φέρνουν ίσα ίσα βόλτα, ενώ για το 40% τα λεφτά τελειώνουν πριν τελειώσει ο µήνας – αυτό, δε, ισχύει για το 66% των νοικοκυριών της εργατικής τάξης. Μια άλλη εργασία, η µελέτη που παρουσίασε ο ερευνητής - οικονοµολόγος του ΚΕΠΕ, Γιώργος Ιωαννίδης, κατέληγε ότι το εισόδηµα εξανεµίζεται πριν τελειώσει ο µήνας για το 40,9% των νοικοκυριών (από 35,9% που ήταν το 2020). Η φθηνή εργατική δύναµη θριαµβεύει ως το συστατικό στοιχείο του µοντέλου ανάπτυξης της ελληνικής οικονοµίας. Από τους βασικούς λόγους που δεν µπορεί να ορθοποδήσει το ισοζύγιο πληρωµών είναι ότι παράγουµε κι εξάγουµε αγαθά εντάσεως εργασίας κυρίως, γιατί η εργασία είναι συγκριτικά πάµφθηνη. Κι αν οι επενδύσεις σε σύγχρονο εξοπλισµό και υψηλή τεχνολογία δεν είναι το ατού της ελληνικής οικονοµίας, αλλά είναι οι επενδύσεις σε τουριστικές δραστηριότητες, ακίνητα και πρωτογενή τοµέα, οι αιτίες βρίσκονται και στο συγκριτικό πλεονέκτηµα που βλέπουν οι επενδυτές: το φθηνό εργατικό δυναµικό.

Το οποίο γίνεται φθηνότερο τα τελευταία χρόνια, όχι εξαιτίας της ακρίβειας γενικώς, αλλά εξαιτίας της καθήλωσης των µισθών, ώστε να µην µπορούν να παρακολουθήσουν την άνοδο των τιµών. Γιατί, από τα χρόνια του αποπληθωρισµού, µόνο η αξία της εργασίας (µισθοί) δεν κατάφερε να αναπληρώσει τις απώλειές της, σε αντίθεση µε τις αξίες των επιχειρήσεων (βλ. κέρδη) και των ακινήτων (βλ. τιµές - νοίκια), που όχι µόνο έχουν αποκατασταθεί αλλά ξεπερνούν τα προ κρίσης επίπεδά τους. Η εργασία φθηναίνει εξαιτίας της εις βάρος της αναδιανοµής. Ο Ν. Χριστοδουλάκης υπολογίζει ότι µέσα στην τελευταία 5ετία µεταφέρθηκαν από τους µισθούς στα κέρδη περίπου 20 δισ. ευρώ. Η αναδιανοµή είναι τερατώδης.

Αυτός ο τύπος ανάπτυξης µας πάει πίσω – όχι στη σύγκλιση, αλλά στην απόκλιση από τις άλλες ευρωπαϊκές χώρες. Κι αυτή η τάση δεν ανατρέπεται από τους καθ’ ηµάς, προς ώρας κάπως υψηλότερους από εκείνους άλλων ανεπτυγµένων ευρωπαϊκών χωρών, ρυθµούς οικονοµικής µεγέθυνσης. Γιατί, στο µέτρο που αυτή η διαφορά δεν οφείλεται στο ότι εκείνες έχουν ισχυρή βαριά βιοµηχανία που πλήττεται από την ενεργειακή κρίση, ενώ εµείς δεν έχουµε τέτοια «βάρη», οι καθ’ ηµάς ρυθµοί οφείλονται, αποκλειστικά σχεδόν, στο Ταµείο Ανάκαµψης. Να θυµηθούµε τον Μιχάλη Παπαγιαννάκη: Μια ανάπτυξη που αξίζει το νόηµα της λέξης, στις σύγχρονες συνθήκες συνδέεται µε την ακριβή εργασία. Η φθηνή εργασία την εµποδίζει. Οπως συµβαίνει (και) σήµερα στη χώρα µας.

(Ο Κώστας Καλλίτσης είναι δημοσιογράφος- Το άρθρο αποτελεί αναδημοσίευση από την εφημερίδα "Η Καθημερινή" της Κυριακής)

#ΚΩΣΤΑΣ_ΚΑΛΛΙΤΣΗΣ