Το άρθρο του Σταύρου Λυγερού για τις εκλογές στην Τουρκία

Μπορεί το κυβερνών κόμμα στην Τουρκία να κατέκτησε με άνεση την πρώτη θέση στις χθεσινές τοπικές εκλογές, αλλά η απώλεια της Άγκυρας, πιθανόν και της Κωνσταντινούπολης, συνιστά μία βαριά ήττα στο πεδίο των πολιτικών εντυπώσεων.

Μετά τη νίκη του στο δημοψήφισμα για τη μετατροπή της Τουρκίας σε προεδρική Δημοκρατία (2017) και μετά την επανεκλογή του στο προεδρικό αξίωμα (2018), ο

Ερντογάν έδωσε τα ρέστα του για να κερδίσει και τις τοπικές εκλογές.

Γι’ αυτό και τις μετέτρεψε σε «δημοψήφισμα», ελπίζοντας με τον τρόπο αυτό να ανασχέσει την πολιτική φθορά του, λόγω κυρίως της εντεινόμενης οικονομικής κρίσης. Ας σημειωθεί ότι το τελευταίο τρίμηνο η μείωση του ΑΕΠ είναι της τάξεως του 3%, ο δε πληθωρισμός τον Φεβρουάριο κινήθηκε στο 20%. Όπως προκύπτει από τα αποτελέσματα, ο πραγματικός εχθρός του Ερντογάν δεν ήταν τόσο οι πολιτικοί αντίπαλοί του όσοι η οικονομική κρίση, η οποία ροκανίζει την πολιτική-εκλογική επιρροή του.

Στόχος του Τούρκου προέδρου ήταν να ανανεώσει τον αέρα του αήττητου και στα επόμενα τέσσερα χρόνια να έχει λυμένα τα χέρια για να εδραιώσει ακόμα περισσότερο το καθεστώς του. Η συμμαχία του με το ΜΗΡ (Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης) του Μπαχτσελί αποδείχθηκε ανθεκτική, διαμορφώνοντας ένα νέο συγκρότημα εξουσίας. Σ’ αυτό έχουν προσχωρήσει και πολλά στελέχη του άλλοτε βαθέος κεμαλικού κράτους, αρκετά εκ των οποίων, μάλιστα, βρέθηκαν κατηγορούμενοι και στη φυλακή στη δεκαετία του 2010. Από τότε, όμως, έχει συντελεσθεί μία δεύτερη μεταπολίτευση στην Τουρκία. Κριτήριο πλέον για τη συμμετοχή στο νέο συγκρότημα εξουσίας είναι το αντιδυτικό πρόσημο.

Διαβάστε ολόκληρο το άρθρο στο slpress.gr

Keywords
Τυχαία Θέματα