Το ερώτημα ενός εκλεκτού φίλου της στήλης για το αποτέλεσμα στην υπερδύναμη

23:03 6/11/2024 - Πηγή: Dikaiologitika

«Η 'περιφανής' νίκη Τραμπ ευθεία βολή εναντίον της 'επικυριαρχίας' του δόγματος της 'πολιτικής ορθότητας' στις ΗΠΑ;».

Η ολοκληρωτική νίκη του Ντόναλντ Τραμπ στις Ηνωμένες Πολιτείες προκαλεί ευρύτατες συζητήσεις και προβληματισμό σε όλο τον κόσμο.

Τα «Παιχνίδια Εξουσίας έλαβαν μια τοποθέτηση από εκλεκτό φίλο τους που θέλει να διατηρήσει την ανωνυμία του ένα πολύ ενδιαφέρον κείμενο για τις εξελίξεις. Τίτλος «Η 'περιφανής' νίκη Τραμπ ευθεία βολή εναντίον της 'επικυριαρχίας' του δόγματος της 'πολιτικής ορθότητας' στις ΗΠΑ;»

Το δημοσιεύουμε με χαρά:

Ας δούμε μια άλλη πτυχή

της εντυπωσιακής νίκης του 47ου Προέδρου, πλέον, των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ. Πρόκειται για την πτυχή του ραγδαίως ανερχόμενου, σε σημείο άσκησης πραγματικής «επικυριαρχίας», δόγματος της λεγόμενης «πολιτικής ορθότητας» («politically correct»).

Για να κερδίσουν οι Δημοκρατικοί και η Κάμαλα Χάρις τις εκλογές θέλησαν να εμφανίσουν τον Τραμπ και τον σκληρό πυρήνα των οπαδών του ως σχεδόν ρατσιστές «τραμπούκους» της πολιτικής, ιδίως σε θέματα δικαιωμάτων. «Τραμπούκους» οι οποίοι δήθεν προσβάλουν ευθέως και χωρίς δισταγμό το πρότυπο που, κατά τους Δημοκρατικούς, πρέπει να θεωρείται κυρίαρχο στην κουλτούρα των ΗΠΑ. Ένα πρότυπο «πολιτικής ορθότητας» που είναι σύμφωνο με τον «δημοκρατικό Πολιτισμό» των ΗΠΑ.

Αυτή η τακτική άκρατου «δικαιωματισμού» των Δημοκρατικών και της Κάμαλα Χάρις οδήγησε σ’ ένα άλλο είδος «ρατσισμού». Εκείνο που «δαιμονοποίησε» ένα μεγάλο μέρος του εκλογικού σώματος των ΗΠΑ. Το μέρος αυτό, το οποίο είναι και το οικονομικό «θύμα» της εντελώς αποτυχημένης νεοφιλελεύθερης πολιτικής του απερχόμενου Προέδρου Τζο Μπάιντεν, αισθάνθηκε προσβεβλημένο από την αλαζονική στάση των Δημοκρατικών. Και αυτό γιατί με το να επιχειρήσουν, εν ονόματι μιας μορφής προτύπου «πολιτικής ορθότητας», να εμφανίσουν τους οικονομικώς ασθενέστερους οπαδούς του Τραμπ ως «περιθωριακούς» και αδίστακτους υπονομευτές των δημοκρατικών αρχών και αξιών στην ιστορία των ΗΠΑ, τελικώς τους έκαναν ακόμη πιο φανατικούς.

Και σε αυτό συνέβαλε καταλυτικά το παιδαριώδες λάθος του Μπάιντεν να τους αποκαλέσει, λίγο πριν τις κρίσιμες εκλογές, «σκουπίδια». Επιπλέον, όλη αυτή η στάση των Δημοκρατικών δημιούργησε ένα κλίμα συμπάθειας υπέρ των δήθεν «τραμπούκων» του Τραμπ από την πλευρά ενός όχι ευκαταφρόνητου μέρους διανοούμενων, οι οποίοι ως τότε ήταν αναποφάσιστοι.

Να σημειωθεί ότι οι διανοούμενοι αυτοί οπωσδήποτε επηρεάστηκαν και από την προσωπικότητα του αντιπροέδρου του Τραμπ, του Τζ. Βανς. Ο οποίος να μην ξεχάσουμε είναι ένας αυτοδημιούργητος υψηλού επιπέδου πολιτικός –και πρώην αντίπαλος του Τραμπ- απόφοιτος του Γέιλ, που περιέγραψε ιδανικά την δική του ιστορία πετυχημένης αντίστασης στο οικονομικό κατεστημένο μέσα από το βιβλίο του «Το τραγούδι του Χιλμπίλι», το 2016. Ένα βιβλίο «best seller» της εποχής, το οποίο παρουσιάζει ανάγλυφα το δράμα των «Χιλμπίλιδων», των «λευκών σκουπιδιών» όπως συνήθως αποκαλούνται οι απόκληροι των «περιοχών της σκουριάς», κυρίως δε του Οχάιο και του Κεντάκι.

Τελικά, το ασυγχώρητο αλαζονικό λάθος των Δημοκρατικών να «πλασάρουν» το δόγμα της «πολιτικής ορθότητας» ως όπλο εναντίον του «πρωτόγονου» Τραμπ και των φανατικών οπαδών του εξελίχθηκε σε πραγματικό «μπούμεραγκ» εις βάρος τους. Έπεσαν στην παγίδα που οι ίδιοι έστησαν. Σε βαθμό μάλιστα ώστε να «εμπνεύσουν» στους οπαδούς αυτούς του Τραμπ αισθήματα «διωγμού», που φθάνουν ως την αλήστου μνήμης «κραυγή» «εμπρός της γης οι κολασμένοι».

Συμπερασματικά, η πολιτική ζωή στις ΗΠΑ δεν θα παύσει να εκπλήσσει και διεθνώς ιδίως δε εμάς τους Ευρωπαίους. Ίσως γιατί πιστεύουμε στην υπεροχή του δικού μας πολιτικού και πολιτιστικού προτύπου και αντιμετωπίζουμε τους Αμερικανούς ως «αμερικανάκια».

Ας σοβαρευτούμε και ας συλλογισθούμε ότι δεν είμαστε «το κέντρο του κόσμου» και ότι χρόνια τώρα τα «αμερικανάκια», καλώς ή κακώς, διαμορφώνουν σε μεγάλο βαθμό την παγκόσμια πολιτική, παρά τις «φιλότιμες» δικές μας προσπάθειες ως Ευρωπαίων. Ας συλλογισθούμε επιπροσθέτως ότι οι αντιδράσεις μας αυτές φαίνεται να αντιστοιχούν στην συμπεριφορά της κλασσικής, αρχοντικής καταγωγής πλην όμως ξεπεσμένης, «γεροντοκόρης». Μήπως λοιπόν θα ήταν χρήσιμο να ξαναδούμε την υπέροχη ταινία «ο Γατόπαρδος»; Τα μηνύματά της είναι άλλωστε διαχρονικά.

#ΕΚΛΟΓΕΣ_ΗΠΑ #ΕΚΛΟΓΕΣ_ΗΠΑ_2024 #ΝΤΟΝΑΛΝΤ_ΤΡΑΜΠ