Το μυστικό της επιτυχίας του Κυριάκου Μητσοτάκη

06:34 10/1/2025 - Πηγή: Dikaiologitika

Το συμπέρασμα αυτών των 9 χρόνων είναι ένα: ο βασιλιάς είναι γυμνός, αλλά ακόμα δεν μας έχει πείσει το παιδάκι που μας το λέει.

Πριν από 9 χρόνια, στις 11 Ιανουαρίου 2016 ο Κυριάκος Μητσοτάκης επικράτησε του Βαγγέλη Μεϊμαράκη στον δεύτερο γύρο των εσωκομματικών εκλογών με 52,43% και εκλέχτηκε Πρόεδρος της Νέας Δημοκρατίας. Από ένα μεσαίο κομματικό στέλεχος και απλό αουτσάιντερ στην εσωκομματική αναμέτρηση ο κ. Μητσοτάκης αναδείχθηκε αυτά τα 9 χρόνια πανίσχυρος αρχηγός της δεξιάς παράταξης και κατόρθωσε να εξασφαλίσει και δεύτερη πρωθυπουργική θητεία, αφήνοντας πολύ πίσω του όλους τους

άλλους επίδοξους διαδόχους του στο Μέγαρο Μαξίμου.

Δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς πολύ για να ανακαλύψει το μυστικό αυτής της μεγάλης προσωπικής του επιτυχίας. Ήδη από τα τέλη του 2015 ο Κυρ. Μητσοτάκης τιτλοφόρησε την εσωκομματική προεκλογική του καμπάνια «Είμαι με τον Κυριάκο» και πρόβαλε την πολιτική του διαδρομή με τρεις φράσεις:

– «10 χρόνια στον ιδιωτικό τομέα»,

– «Είμαι στη Ν.Δ. από 15 χρονών»,

– «Όσα χρόνια είμαι βουλευτής, δεν έβαλα ποτέ την οικογένειά μου πάνω από την παράταξη».

Οι φράσεις αυτές βέβαια αλληλοσυγκρούονται, γιατί η οικογένειά του τον έβαλε στην παράταξη από τα 15 του, και ήταν πάλι η οικογένεια που τον τοποθέτησε στον ιδιωτικό τομέα, αλλά σηματοδοτούν το κύριο –αν όχι το μοναδικό– μήνυμά του προς το εσωκομματικό ακροατήριο:

Ο Κυριάκος Μητσοτάκης είναι άνθρωπος του ιδιωτικού τομέα (διάβαζε των μεγάλων επιχειρηματικών συμφερόντων), είναι ταγμένος από μικρός στη Δεξιά και δεν διστάζει να αδικήσει την οικογένειά του αν αυτό εξυπηρετεί τα πολιτικά του σχέδια. Το έκανε άλλωστε όταν χρειάστηκε: άδειασε τον πατέρα του και συντάχθηκε με τον Σαμαρά, ενώ δεν ακολούθησε την αδελφή του όταν εκείνη επιχείρησε να υπερασπιστεί τις θέσεις της στο εσωτερικό του κόμματος. Έτσι εξασαφάλισε την απουσία της από τη διεκδίκηση της αρχηγίας στο κόμμα, ενώ και όταν ο ίδιος αναδείχθηκε αρχηγός έσπευσε με συνέντευξή του να δηλώσει ότι δεν θα την αξιοποιήσει σε κυβερνητικό πόστο όταν κερδίσει το κόμμα του τις εκλογές, γιατί αυτό επιβάλλει ο πόλεμος κατά της οικογενειοκρατίας.

Όλα αυτά ίσως να προκαλούν το γέλιο και αυτά τα χαρακτηριστικά στοιχεία μπορεί να μην ταιριάζουν με τις ιδιαιτερότητες μιας πολιτικής προσωπικότητας των περασμένων χρόνων, καθιστούν όμως τον Κυριάκο Μητσοτάκη εξαιρετικά σύγχρονο πολιτικό αρχηγό. Αν δει κανείς ποιες προσωπικότητες αναδεικνύονται στις ηγεσίες των κομμάτων πλειοψηφίας στις χώρες της Δύσης θα βρει πολλά χαρακτηριστικά που διέθετε από καιρό ο κ. Μητσοτάκης. Εμείς οι πολίτες της Ελλάδας δεν μπορεί να ξαφνιαζόμαστε για την ανάδειξη της Μελόνι ή του Τραμπ όταν διαθέταμε από το 2016 αρχηγό της Νέας Δημοκρατίας τον κ. Μητσοτάκη, ο οποίος ήταν ο πρώτος πολιτικός αρχηγός συντηρητικού ευρωπαϊκού κόμματος που συγκρότησε την ηγετική του ομάδα με γνωστά στελέχη της Ακροδεξιάς και του σκληρού νεοφιλελευθερισμού.

Ο κ. Μητσοτάκης υπήρξε δηλαδή πρωτοπόρος. Γι’ αυτό εξάλλου, το πρώτο που έκανε τον Απρίλιο του 2016, μόλις αναδείχθηκε στην προεδρία της Νέας Δημοκρατίας ήταν να αλλάξει το καταστατικό του κόμματος και να καταργήσει την ισχύουσα καταστατική ρύθμιση για τον ορισμό των υποψήφιων βουλευτών, αναλαμβάνοντας ο ίδιος προσωπικά την κατάρτιση της εκλογικής λίστας. Αλλά και μόλις εκλέχθηκε πρωθυπουργός, τον Ιούλιο του 2019, η πρώτη του απόφαση ήταν η επισημοποίηση του «επιτελικούν κράτους», δηλαδή η ανακοίνωση ότι πλέον θα κυβερνά η ομάδα των δικών του «επιτελών», με πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα την περίπτωση του διορισμού ως επικεφαλής της ΕΥΠ του Παναγιώτη Κοντολέοντα, στελέχους εταιρειών security.

Ο πυρήνας αυτός των επιτελών αποδείχθηκε εξαιρετικά προβληματικός, αν κρίνει κανείς από τις επιδόσεις του, αλλά ο κ. Μητσοτάκης είχε το δικό του σχέδιο. Και σ’ αυτό, οι επιτελείς ήταν απαραίτητοι:

- Με την εφαρμογή της περιβόητης «Λίστας Πέτσα», εξασφαλίστηκε η σύμπραξη της μεγάλης πλειοψηφίας των μέσων ενημέρωσης στο έργο του «επιτελικού κράτους».

- Με τη μυστική διπλωματία εξασφαλίστηκε η ιδιότυπη συνύπαρξη με τον κ. Ερντογάν σε ένα παιχνίδι πολέμου και ειρήνης με φόντο την οικονομική εκμετάλλευση στο Αιγαίο.

- Με την προβολή της «απειλής» μεταναστών και προσφύγων μεταδόθηκε όταν χρειάστηκε ο τρόμος στους κατοίκους μεγάλων περιοχών της χώρας και η ανοχή της πλειοψηφίας του πληθυσμού.

- Με τη νεοφιλελεύθερη συνταγή στον τομέα της υγείας χρησιμοποιήθηκε η απειλή της πανδημίας για τη μεταφορά πόρων στους μεγαλοεπιχειρηματίες του χώρου.

- Με την αντισυνταγματική προώθηση των ιδιωτικών ΑΕΙ δικαιολογήθηκε η πενιχρή χρηματοδότηση της δημόσιας παιδείας.

- Με την εισαγωγή της ψήφου των αποδήμων επιχειρήθηκε να αλλοιωθεί το εκλογικό σώμα της χώρας.

- Με την αυστηροποίηση της ποινικής νομοθεσίας υιοθετήθηκε στην Ελλάδα το γνωστό νεοφιλελεύθερο μοντέλο της «μηδενικής ανοχής» που εφαρμόζεται σε όλες τις νεοφιλελεύθερες διοικήσεις. Στην πραγματικότητα πρόκειται απλώς για την ποινικοποίηση της φτώχειας.

Αν μελετήσει κανείς όλους αυτούς τους τομείς, θα διαπιστώσει ότι σε κανέναν απ’ αυτούς δεν επιβεβαιώνεται η «επιτυχία» της κυβέρνησης Μητσοτάκη. Απλώς χρησιμοποιείται το παλιό «επιχείρημα» ότι οι «άλλοι» είναι χειρότεροι. Η επικράτηση δηλαδή του κ. Μητσοτάκη βασίζεται στον καταποντισμό των αντιπάλων του. Για παράδειγμα, η αντιφατική πολιτική απέναντι στην πανδημία παρουσιάστηκε ως επιτυχημένη συνταγή, ενώ η Ελλάδα κατέγραψε μια από τις χειρότερες επιδόσεις μεταξύ των ευρωπαϊκών κρατών σε θανάτους από τον covid.

Ακόμα και οι πιο ακραίες περιπτώσεις, όπως οι τηλεφωνικές υποκλοπές, οι τεράστιες πυρκαγιές και η τραγωδία των Τεμπών επιχειρήθηκε να αποδοθούν σε πολιτικούς αντιπάλους και όπου αυτό δεν ήταν δυνατόν ο κ. Μητσοτάκης δεν είχε πρόβλημα να θυσιάσει και κάποιον στενό του «επιτελή», όπως λ.χ. τον Π. Κοντολέοντα.

Η επιτυχία δηλαδή του κ. Μητσοτάκη είναι ότι κατόρθωσε όλα αυτά να τα επιβάλει ως «επιτυχή» ή έστω «αναγκαία» μέτρα, συγκρίνοντάς τα με τις εναλλακτικές πολιτικές προτάσεις. Κι αυτό το κατάφερε καταρχάς στο εσωτερικό του κόμματός του προδίδοντας τον ίδιο τον εαυτό του. Δεν δίστασε λ.χ. να διαγράψει τον Αντώνη Σαμαρά, ενώ ήταν ο ίδιος που κρυβόταν πίσω από τις μεγαλοστομίες του Σαμαρά και τις διαδηλώσεις των κατά φαντασίαν «Μακεδονομάχων» προκειμένου να εξασφαλίσει τη νίκη στις εκλογές του 2019. Αλλά και απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ του Αλέξη Τσίπρα χρησιμοποίησε όλο το οικοδόμημα της «Λίστας Πέτσα», προκειμένου να εξασφαλίσει την εκλογική του συρρίκνωση το 2023 και την ανάδειξη στην αρχηγία του κόμματος της Αριστεράς ενός δεξιού επιχειρηματία, του Στέφανου Κασσελάκη, ο οποίος τον είχε ψηφίσει στις εσωκομματικές εκλογές του 2016!

Το συμπέρασμα αυτών των 9 χρόνων είναι ένα: ο βασιλιάς είναι γυμνός, αλλά ακόμα δεν μας έχει πείσει το παιδάκι που μας το λέει.

(Ο Δημήτρης Ψαρράς είναι δημοσιογράφος και συγγραφέας- Τελευταίο του βιβλίο "Μια θητεία. Το "επιτελικό κράτος" του Κυριάκου Μητσοτάκη", που κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις "Τόπος")

#ΔΗΜΗΤΡΗΣ_ΨΑΡΡΑΣ