Δημήτρης Πιατάς: Δυστυχώς οι ψυχολόγοι από μένα δεν θα βγάλουν λεφτά

23:47 3/9/2019 - Πηγή: thestival.gr

Ο Δημήτρης Πιατάς, σε συνέντευξή του στο People, απάντησε σε πολλές προσωπικές ερωτήσεις όπως στο τι είναι αυτό που θα τον έκανε ευτυχισμένο ή με ποιον τρόπο θα εγκατέλειπε το θέατρο που υπηρετεί ασταμάτητα εδώ και πολλά χρόνια. Διαβάστε παρακάτω τι ακριβώς είπε...

Για ποιον λόγο θα εγκατέλειπες το θέατρο;

«Το θέατρο είναι ένας ζωντανός οργανισμός. Ακόμη και αν

νοσεί, το μικρόβιο του μεταλλάσσεται συνεχώς. Για να επιβιώσεις λοιπόν, πρέπει να είσαι ενεργός. Την πρώτη φορά που θα συνειδητοποιήσεις ότι μιμείσαι τον εαυτό σου, ότι πλήττεις με τον εαυτό σου, ότι θεατρικά δεν έχεις να προσθέσεις κάτι, πρέπει να φεύγεις. Γιατί το θέατρο στην πραγματικότητα έχει πεθάνει μέσα σου. Από εκεί και πέρα, δεν κρύβω ότι θέλω κάποια στιγμή να απομονωθώ στον Λαύκο, ένα χωριό στο Πήλιο. Διατηρώ σπίτι εκεί...».

Γιατί δεν το έχεις κάνει ακόμη;

«Γιατί με φωνάζουν στη δουλειά. Ως plan b, όμως, δεν είναι καθόλου κακό. Το σπίτι που έχω είναι του 1875, στην πραγματικότητα είναι αναφορά στο παρελθόν και στη μνήμη. Το πήρα, το αναπαλαίωσα και το όνειρο μου είναι να μείνω κάποια στιγμή μόνιμα εκεί. Τυχαία επέλεξα αυτό το χωριό. Το όνομα του βγαίνει από το «γλαύκος», που σημαίνει καθαρός ορίζοντας. Πιστεύω στην ειμαρμένη. Πιστεύω στην τύχη. Έχω έναν καλό άγγελο πάνω από το κεφάλι μου».

Τι είναι ευτυχία για σένα;

«Να μη δουλεύω. Να κάθομαι και να ονειρεύομαι, δεν έχω καταφέρει να το κάνω ακόμα!».

Οι καλλιτέχνες είναι φύσει ονειροπόλοι;

Ναι, αλλιώς δεν είσαι καλλιτέχνης. Η δουλειά μας είναι συνυφασμένη με το όνειρο. Είναι στο DΝΑ μας. Παίρνεις κείμενα και τα κάνεις εικόνα. Μεταφέρεις κόσμους που δεν υπάρχουν. Και παρουσία του πελάτη κόπτεται ο κιμάς. Το θεατρικό έργο εννοώ».

Και με την προσωπική μοναξιά τι γίνεται;

«Αυτή τη μοναξιά θα την έχεις πάντα. Όσους συντρόφους, όσους φίλους, αγαπημένους και αγαπημένες και αν έχεις, όλοι θα φύγουν. Στην πραγματικότητα είσαι μόνος. Γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό να είναι καλό φιλαράκι ο εαυτός σου. Και μένα είναι! Δεν έχω προβλήματα μαζί του, δεν του κακίζω, δεν πλήττω».

Άρα μαζί σου οι ψυχολόγοι δεν θα έχουν πολλή δουλειά...

«Δυστυχώς από μένα δεν θα βγάλουν λεφτά. Μπορώ να γίνω εγώ ο ψυχολόγος τους, αν θέλουν!»

Η καθημερινότητα σου σήμερα;

«Με ελάχιστο ελεύθερο χρόνο. Αυτό που λέμε, δηλαδή, «να πάρω έναν φραπέ και να αράξω στην παραλία», δεν το έχω. Όταν κάποια στιγμή μπορώ και βρίσκομαι με φίλους, το θεωρώ τεράστιο δώρο και το απολαμβάνω πραγματικά».

Θυμάσαι την πρώτη φορά που αντιλήφθηκες ότι είσαι πλέον γνωστός; Πάνε πολλά χρόνια, φαντάζομαι...

«Ήταν το 1980. Τη φορά που βρέθηκα να είμαι αφίσα σε τρόλεϊ. Πήγα να πάρω το τρόλεϊ και είδα τη φάτσα μου απέξω. Ντράπηκα... Πάντως, ακόμη μου αρέσει να κυκλοφορώ με τα Μέσα».