"Μέσα στο σπίτι μιλάω με τους γονείς μου μέσω skype" λέει Θεσσαλονικιά που επέστρεψε από τη Νέα Υόρκη

12:04 27/3/2020 - Πηγή: thestival.gr

H Γεωργία Λαζαρίδου, τα τελευταία χρόνια ζει και σπουδάζει, με υποτροφία, στο Manhattan School of Music στη Νέα Υόρκη. Βλέποντας τα μειωμένα μέτρα προφύλαξης που έχει λάβει η Νέα Υόρκη, σε αντίθεση με αυτά της Ελλάδας, για τον περιορισμό εξάπλωσης

της πανδημίας του κορωνοϊού, αλλά και τον κίνδυνο να ακυρωθούν από τη μία μέρα στην άλλη όλες οι πτήσεις, αποφάσισε να επιστρέψει στο σπίτι της στη Θεσσαλονίκη.

«Θεώρησα πως στη Νέα Υόρκη η κατάσταση θα χειροτερέψει. Η Ελλάδα φάνηκε ότι πήρε γρήγορα μέτρα, αν και κανείς δεν ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον. Το σύστημα υγείας της Αμερικής είναι καλύτερο αλλά τα πράγματα στην Νέα Υόρκη πιστεύω ότι θα βγουν εκτός ελέγχου. Η Ελλάδα πήρε πολύ γρήγορα μέτρα κάτι που η ΗΠΑ δεν έκανε. Αισθάνομαι πολύ λυπημένη που η σχολή μου έκλεισε τόσο ξαφνικά και έφυγα. Αλλά, νιώθω για πρώτη φορά ότι η Ελλάδα θα την ξεπεράσει αυτήν την κατάσταση και θα επιστρέψουμε σε κανονικό ρυθμό ζωής, πιο γρήγορα από την Νέα Υόρκη», περιγράφει στο Thestival.gr.

Ανήμερα της 25ης Μαρτίου και μετά από 23 ώρες και τρεις πτήσεις, κατάφερε να επιστρέψει στο σπίτι της στη Θεσσαλονίκη. Λέει χαρακτηριστικά ότι η κατάσταση που επικρατεί τις τελευταίες ημέρες στη Νέα Υόρκη είναι τρομακτική. «Μέχρι κι χθες που έφυγα (25 Μαρτίου), παρότι δόθηκε από το κράτος, συμβουλευτικά, η οδηγία να παραμείνουμε στο σπίτι, ο κόσμος μπορούσε να κυκλοφορήσει κανονικά, χωρίς να υπάρχει απαγόρευση. Το γεγονός ότι έκλεισαν τα σχολεία και όλα τα μαγαζιά, μαζί με καφέ και εστιατόρια, σε μια πόλη όπως η Νέα Υόρκη, της οποίας οι ρυθμοί δεν σταματάνε ποτέ, ήταν τρομακτικό. Όταν ξεκίνησε όλο αυτό ο κόσμος άδειασε όλα τα σούπερ μάρκετ, υπήρχε μεγάλη ουρά για να μπεις, διότι έβαζαν συγκεκριμένο αριθμό ανθρώπων μέσα. Ταυτόχρονα υπήρχε μεγάλη έλλειψη προϊόντων, όπως μακαρόνια και χαρτί υγείας. Το να πας στο σούπερ μάρκετ αυτές τις μέρες ήταν αγώνας δρόμου. Επίσης ήταν αδύνατον να βρω στα φαρμακεία γάντια, μάσκες και αντισηπτικά χεριών. Ο κόσμος στους δρόμους κυκλοφορούσε μόνο με γάντια και μάσκες», λέει η κ. Λαζαρίδου.

Αναφορικά με τα μέτρα προστασίας των αεροδρομίων αλλά και τους ελέγχους που γίνονται, η κ. Λαζαρίδου περιγράφει ότι δεν υπήρξε ιδιαίτερος έλεγχος. Η πτήση από Νέα Υόρκη προς Τορόντο είχε μόλις 15 επιβάτες. Γεμάτη ήταν η πτήση από Τορόντο προς Φρανκφούρτη κι αντίστοιχη ήταν η εικόνα στην πτήση Φρανκφούρτη – Θεσσαλονίκη, που ήταν και η τελευταία πτήση της Aegean, πριν από το «πάγωμα» πτήσεων, για έναν μήνα. «Σε όλες τις πτήσεις οι μισοί περίπου έπαιρναν μέτρα προστασίας ενώ οι άλλοι μισοί όχι. Δεν υπήρχε κάποιος ιδιαίτερος έλεγχος από τους υπεύθυνους του αεροδρομίου, παρά μόνο ερωτήσεις για το αν έχω τα συμπτώματα του COVID-19. Όμως, υπήρχε συνεχής ενημέρωση για να κρατάμε απόσταση ο ένας από τον άλλον, κάτι που γενικά ο κόσμος δεν τηρούσε. Μόνο όταν φτάσαμε στη Γερμανία βγαίναμε από το αεροπλάνο ανά 5 λεπτά, συγκεκριμένος αριθμό ατόμων, για να μην υπάρξει συνωστισμός. Λίγο προτού προσγειωθούμε στην Ελλάδα, συμπληρώσαμε ένα έντυπο με πλήρη στοιχεία δικά μας και της κατοικίας μας. Αν αρνιόμασταν να το συμπληρώσουμε, θα μας απαγορευόταν η είσοδος στη χώρα. Ήταν η πρώτη φορά που φτάνοντας στη Θεσσαλονίκη, αντίκρισα ένα τόσο έρημο αεροδρόμιο. Χωρίς να υπάρχει κανένας, ούτε η οικογένεια μου για να με υποδεχτεί. Βέβαια, μου έκανε αρνητική εντύπωση το ότι χρειάστηκε να μπω ξανά μέσα στον χώρο του αεροδρομίου προκειμένου να κάνω ανάληψη από ΑΤΜ, καθώς κανένας ταξιτζής δεν διέθετε μηχάνημα που να δέχεται κάρτα. Σε όλη την διαδρομή προς το σπίτι μου αντίκρισα μια πόλη φάντασμα», λέει χαρακτηριστικά.

Η ίδια από εχθές βρίσκεται σε υποχρεωτική καραντίνα, που θα διαρκέσει για 14 ημέρες, όπως ορίζει η απόφαση της κυβέρνησης. Περιγράφει ότι στο σπίτι όπου μένει με τους γονείς της είναι απομονωμένη και η επικοινωνία που έχει μαζί τους είναι μέσω της τεχνολογίας.

«Στο σπίτι είμαι κλεισμένη στο δωμάτιο μου και θα παραμείνω εδώ για τις επόμενες 14 μέρες. Ευτυχώς έχω συντροφιά το πιάνο μου και δεν παραπονιέμαι καθόλου. Με τους γονείς μου επικοινωνώ μέσω βιντεοκλήσης, όπως ακριβώς επικοινωνούσα και όσο ήμουν στην Αμερική. Μου αφήνουν φαγητό έξω από την πόρτα και το παίρνω αφού απομακρυνθούν. Βγαίνω από το δωμάτιο μόνο για την δική μου τουαλέτα και αυτό γίνεται μόνο με γάντια. Θα είναι δύσκολο αλλά είναι η μοναδική λύση, έτσι ώστε να προστατεύσω τους γονείς μου», καταλήγει η κ. Λαζαρίδου.