Ναταλία Γερμανού: Έκρυβα λυσσασμένα την ηλικία μου…

16:19 6/2/2019 - Πηγή: thestival.gr

Η Ναταλία Γερμανού, μίλησε στο Down Town Κύπρου και στον Αλέξανδρο Πρίφτη. Η παρουσιάστρια, μίλησε για την ηλικία της, τις επιθυμίες της πλέον από τη ζωή της, αλλά και τι έχει μετανιώσει.

«Είμαι 53 ετών. Δεν κρύβω την ηλικία μου, τη λέω δημόσια. Το εκτόπισμα του ονόματός μου, ανήκει κατά 60% στον πατέρα μου και 40% σε μένα – σε ό,τι έχω κάνει τελοσπάντων. Από τη στιγμή που ο πατέρας μου ποτέ δεν χτύπησε το χέρι του στο τραπέζι

και ποτέ δεν είπε “τώρα θα γίνει το δικό μου!”, δεν θα μπορούσα να το κάνω ούτε κι εγώ. Δεν είχε “αυλή”, δεν έκανε βεντετιλίκια. Το να τα κάνω εγώ και να αρχίσω τα “ξέρετε ποια είμαι;”, το θεωρώ γραφικό. Θα ήμουν αστεία. Σιχαίνομαι τις “αυλές”, τους κόλακες και όσους θεοποιούν τους παρουσιαστές, τους τραγουδιστές κλπ. Ίσα-ίσα έχω ανθρώπους που με ξυπνούν από τον ύπνο της ματαιοδοξίας και με μαλώνουν. Μπορούν να μου μιλήσουν – και σκληρά κιόλας. Θα το εκτιμήσω πιο πολύ, από το να μου λένε “είσαι θεά. Προχώρα!”».

Πότε σε επέπληξαν τελευταία φορά;

«Τον Οκτώβριο που μας πέρασε. Όταν ξεκινήσαμε την εκπομπή, είχα παρασυρθεί από τη χαρά μου που γύρισα στον Alpha, οπότε είχα αρκετές στιγμές που έχασα την μπάλα. Από την υπερβολική χαρά, πέρασα στην αντιπαθητική ανυπομονησία τού να γίνουν όλα τέλεια όπως τα θέλω. Έχασα τη σωστή συμπεριφορά της Ναταλίας και βγήκε προς τα έξω μία Γερμανού κάπως “δύστροπη” και “ξινή”, αν μου επιτρέπετε να σας πω. Είχα δίπλα μου τους σωστούς ανθρώπους που μου είπαν “παρ’ το αλλιώς, γιατί εδώ πάμε να κάνουμε κάτι από την αρχή και να το χαρούμε όλοι. Μην κάνεις μούτρα, μην γκρινιάζεις”. Όταν πέρασε ο “δύσκολος” Οκτώβριος, ηρέμησα. Βρήκα τις ισορροπίες μου και με τα υπόλοιπα παιδιά και βγήκε η Ναταλία προς τα έξω που ξέρετε όλα αυτά τα χρόνια. Ήταν ένας μίνι πόλεμος με τον εαυτό μου. Με μένα τσακωνόμουν, όχι με άλλους».

Τι θέλεις από τη ζωή σου;

«Φτάνοντας στο σήμερα, συνειδητοποιώ ότι καλά έκανα που δεν έκανα οικογένεια. Ίσως είναι πικρό που το παραδέχομαι, αλλά αυτή είναι η αλήθεια. Δεν μετανιώνω που δεν έγινα μία μητέρα, με παιδάκια, μία σύζυγος. Με γεμίζει η δουλειά μου, αγαπώ τα ραδιοφωνικά μου απογεύματα στον Sfera, τις ώρες που ξεκλέβω για να γράφω στίχους. Κι όσες ώρες δεν γεμίζω με τη δουλειά, τις αφιερώνω στους φίλους μου. Δεν μου λείπει κάτι άλλο. Ξέρω πια τι θέλω απ’ τη ζωή μου: Να είμαι υγιής και να κάνω χαρούμενους τους άλλους ανθρώπους με τα όσα δημιουργώ. Δεν χωράει κάτι άλλο στη ζωή μου. Βεβαίως, δεν θα είμαι για πάντα στη δουλειά. Τα φώτα θα κλείσουν κάποια στιγμή. Συνήθως κάποιος άλλος σου ρίχνει τον γενικό και γίνεται black out (γελάμε). Κάποια στιγμή θα σταματήσω και θα φύγω από την τηλεόραση. Θα έχω το ραδιόφωνο, το γράψιμο, τους στίχους μου. Σε δέκα χρόνια, για παράδειγμα, σε δεκαπέντε ή δεν ξέρω κι εγώ πότε -μπορεί και αύριο, ένας θεός ξέρει- μπορεί να είμαι στα Κύθηρα και να γράφω βιβλία. Ή στην Μυτιλήνη, από όπου και κατάγομαι. Κάποια στιγμή θα μείνω εκτός Αθηνών, σε ένα μικρό σπίτι, και θα γράφω όλη μέρα… Θέλω να ξυπνάω το πρωί και να περπατάω δίπλα στη θάλασσα, μαζί με τα σκυλιά μου. Όταν κλείσουν τα φώτα, θα θελήσω ησυχία. Τη γαλήνη της φύσης».

Σε όλο αυτό που μου περιγράφεις, δεν λείπει κάτι;.

«Ναι, λείπει ένας έρωτας. Λείπει η συντροφικότητα. Θα ήθελα να έχω έναν άνθρωπο στο πλευρό μου, αλλά να έχει την ανάγκη της ανεξαρτησίας και της απομόνωσης, όπως κι εγώ. Κι επίσης πλέον έχω άλλα standards, δεν θα αναλωθώ. Αν είναι να έρθει ένας άνθρωπος, θέλω να αξίζει 1000%. Υπάρχουν βράδια που ξαπλώνω και μου λείπει μία αγκαλιά, όμως, τα πρωινά είμαι τόσο ευτυχισμένη που ξυπνάω μόνη μου, που λέω “άστο καλύτερα”. Είναι αντιφατικό». «Αυτό δεν είναι το σύνδρομο του κακομαθημένου παιδιού, που θέλει να τα έχει όλα;». «Δεν υπήρξα ποτέ κακομαθημένη. Πες με ό,τι θες, αλλά κακομαθημένη δεν είμαι!».

Οι επιλογές στη ζωή της

«Έκανα πράγματα που απόλαυσα και πράγματα τα οποία, τρόπον τινά, μετάνιωσα. Αλλά, όχι, ψέματα, δεν μετάνιωσα για κάτι – γιατί τα έζησα! Υπήρξε μόνο μία φορά ίσως, τώρα το βλέπω από άλλη οπτική γωνία, που μπορώ να πω “εγώ τι ήθελα μαζί με αυτόν τον άνθρωπο;”. Όμως όταν θυμάμαι και τις καλές στιγμές, τότε δεν το μετανιώνω. Υπήρξα ευτυχισμένη κι ας μην κράτησε τότε. Όλα είναι θέμα timing. Για τότε ήταν καλά, σήμερα δεν θα έκανα αυτή την επιλογή. Άρα δεν το μετανιώνω, γιατί εξυπηρέτησε τις ανάγκες που είχε στην ψυχή μου τότε. Σήμερα δεν θα ήμασταν μαζί, τότε όμως ήταν ok. Όλοι έρχονται στη ζωή μας όταν τους χρειαζόμαστε. Με τους άντρες έχω ένστικτο. Μπορεί όχι στην αρχή, αλλά στον μήνα πάνω ξέρω τι γίνεται και τι καπνό φουμάρουν». «Υπήρξε κάποιος σύντροφός σου που ήταν δίπλα σου επειδή είσαι η Γερμανού;». «Όχι, για να είμαι ειλικρινής. Ακόμη κι αυτός ο ένας που μου έρχεται και πολλοί φίλοι μου, μου έλεγαν “διωξ’ τον δε βλέπεις; Σε εκμεταλλεύεται!”. Ακόμα κι αυτός ο άνθρωπος, με τον τρόπο του, όσο μπόρεσε και ήξερε αυτή τη λέξη, με ψιλο-αγάπησε. Όσο ήξερε τι σημαίνει η λέξη “αγάπη”. Έτσι κι αλλιώς, ούτε κι εγώ κατάφερα να τον αγαπήσω ιδιαίτερα, δεν μπορούμε να μιλάμε για εκμετάλλευση. Κάποτε ήμουν ένα εγωκεντρικό “ζώο”, που νόμιζα ότι όλα περιστρέφονταν γύρω από μένα. Ο πρώην σύζυγός μου, που λατρεύω, ο Πέτρος Ίμβριος, με προσγείωνε ομαλά. Μου εξηγούσε ότι ο πλανήτης Γη δεν είμαι εγώ. Το κατάλαβα με τα χρόνια κι έγινα ευτυχισμένη. Επίσης, έμαθα να μη με παίρνω τόσο στα σοβαρά. Χαλάρωσα. Δεν είμαι κάτι σημαντικό που όλοι θέλουν κάτι να πάρουν από μένα. Συγνώμη, αλλά “ξύπνησα” πια. Έχουν και οι άλλοι τα προβλήματά τους και τις έγνοιες τους. Κι αυτή είναι μία συμβουλή αγάπης».

Η συμφιλίωση με τον εαυτό της

«Είναι περίπου τρία χρόνια και κάτι που τα βρήκα με μένα. Πήρα μαθήματα, έφαγα σφαλιάρα και κατάλαβα ότι πρέπει να με έχω σύμμαχο. Γκρεμίστηκα μερικά σκαλιά, κρατήθηκα όμως. Εκεί κατάλαβα ότι δεν είμαι το κέντρο του κόσμου. Έγιναν εσωτερικές διεργασίες μέσα μου. Σε κάθε δεκαετία που αλλάζει μία γυναίκα, όλο και κάτι γίνεται. Στα 30 μου ήμουν ok, στα 40 μου όμως τα έκανα όλα μπάχαλο. Έκανα όλα τα λάθη που θα μπορούσα να κάνω. Όταν πάτησα τα 40, μου βγήκε όλος ο ναρκισσισμός, όλη η ματαιοδοξία, αλλά και το: “Παναγία μου, μεγαλώνω, θα πεθάνω. Έγινα 40 και καταστράφηκα!”. Με το που έκλεισα τα 49 και έγινα 50, είδα το φως το αληθινό. Ηρέμησα. Ξαφνικά κατάλαβα ότι τίποτα δεν είναι δεδομένο. Μέχρι τότε, σκέψου, δεν έλεγα την ηλικία μου. Όλοι ρωτούσαν “πόσο είναι άραγε;”. Κι έγραφαν, ο ένας “45”, ο άλλος “42”, κι ο τάδε “55”. Κρυβόμουν λυσσασμένα, δεν ήθελα να την πω. Στην παρουσίαση του βιβλίου “Έτσι για χάρη σου”, χωρίς καν να με ρωτήσουν οι δημοσιογράφοι, είπα: “Εγώ τώρα γίνομαι 49 ετών!”. Έμειναν όλοι άφωνοι. Από τότε τη λέω ευθέως και ανοιχτά. Η μόνη λύση στο να τερματιστούν οι φήμες, είναι να πεις την αλήθεια. Βγήκα, την είπα και όλα καλά. Σήμερα, είμαι ευτυχισμένη και ήρεμη».