Παπακαλιάτης: Δεν ήταν ρόλοι, αλλά άνθρωποι πραγματικοί που έχουν βιώσει δύσκολες καταστάσεις

13:47 1/4/2019 - Πηγή: thestival.gr

Ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης μιλά για το ντοκιματέρ της Actionaid, με τίτλο Ένας κόσμος και θεωρεί σε όλες τις Ηπείρους ο συνδετικός κρίκος είναι τα παιδιά.

Οι τρεις χώρες, στις οποίες ο Χριστόφορος Παπακαλιάτης έκανε τα γυρίσματα του ντοκιμαντέρ, είναι τελικά «Ένας κόσμος» για τον ίδιο.

«Μπορεί να μη συγκρίνονται τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι άνθρωποι σε Αφρική, Ασία ή Ευρώπη, όμως έχουν ένα κοινό: Τα παιδιά. μια καλή ζωή σε ένα παιδί, νομοτελειακά, έχεις εξασφαλίσει μια μελλοντική

καλύτερη κοινωνία».

Η ταινία ξεκινάει με τη συνάντηση του Χριστόφορου Παπακαλιάτη στην Αθήνα με τους Έλληνες αναδόχους και τα γράμματα που του δίνουν, προκειμένου να τα μεταφέρει στα παιδιά τους σε Αφρική και Νεπάλ.

«Ήταν στιγμές που ένιωθα σαν ταχυδρόμος ευχάριστων νέων. Η αλήθεια είναι πως για μένα η πιο ευχάριστη στιγμή ήταν όταν συναντούσα αυτά τα παιδιά και περίμεναν τα δώρα από τους Έλληνες ανάδοχους και μετά αυτά, με τη σειρά τους, με ξεναγούσαν στο χωριό τους και μου έδειχναν τι έχουν ετοιμάσει για εμάς. Γενικότερα, οι μέρες που περάσαμε με τα παιδιά ήταν για όλους μας οι καλύτερες του ταξιδιού. Δεν περιγράφεται με λόγια αυτό που ζήσαμε. Είναι μια εμπει-ρία που μόνο εάν την έχει βιώσει κάποιος μπορεί να καταλάβει». Η ταινία χρειάστηκε σχεδόν ένα χρόνο για να ολοκληρωθεί και ο λόγος ήταν η πληθώρα του υλικού που έπρεπε να ταξινομηθεί, να μονταριστεί, να πάρει μια μορφή και μετά να γραφτούν τα κείμενα και να γίνουν οι αφηγήσεις. «Δεν είχα ιδέα τι σήμαινε υλικό "ντοκιμαντέρ". Ούτε και ξέρω με σιγουριά αν ορίζεται ως ντοκιμαντέρ αυτό που φτιάξαμε. Δεν είμαι δημοσιογράφος ούτε ντοκιμαντερίστας ούτε παρουσιαστής ούτε είχα έρθει ξανά σε επαφή με ένα τέτοιο είδος κινηματογράφησης. Γι' αυτό και προτιμώ να το λέω "μια ταινία με αληθινούς ήρωες". Για μένα το σημαντικότερο (και αυτό που με άγχωσε περισσότερο) ήταν να βρω τον καλύτερο δυνατό τρό-πο, ώστε να αφηγηθώ σωστά τις ιστορίες κάποιων ανθρώπων αλ-λά και το έργο κάποιων άλλων. Δεν ήταν ρόλοι, αλλά άνθρωποι πραγματικοί που έχουν βιώσει δύσκολες καταστάσεις. Αυτό από μόνο του ήθελε ένα ιδιαίτερο χειρισμό» λέει στον Τηλεθεατή.