Σαν σήμερα "έφυγε" ο Αλκέτας Παναγούλιας (VIDEO)

10:46 18/6/2019 - Πηγή: thestival.gr

Στις 18 Ιουνίου του 2012, δηλαδή ακριβώς πριν από 7 χρόνια, πέθανε ο Αλκέτας Παναγούλιας, σε ηλικία 78 ετών στην Ουάσιγνκτον των Η.Π.Α..

Αποτέλεσε μία από τις σημαντικότερες προσωπικότητες στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου.

Ηταν ο μοναδικός στην Ελλάδα που διετέλεσε παίκτης, προπονητής, αλλά και πρόεδρος

σε υψηλό επίπεδο, έχοντας καταγράψει αρκετές επιτυχίες, με μεγαλύτερη τον τίτλο του καλύτερου Έλληνα προπονητή των τελευταίων 50 χρόνων.

Υπηρέτησε τον Άρη για 40 χρόνια από όλα τα πόστα και αγαπήθηκε από τον κόσμο. Αγαπήθηκε, βέβαια, από όλο το φίλαθλοι κοινό, οδηγώντας την Εθνική ομάδα στην πρώτη παρουσία της σε Μουντιάλ, στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1994, όπως και στην πρώτη συμμετοχή σε ευρωπαϊκό πρωτάθλημα πριν το Euro 2004.

Η αναγνώριση της προσφοράς του στον Άρη επιβραβεύτηκε με τον δρόμο που βρίσκεται πίσω από το «Κλεάνθης Βικελίδης» και φέρει το όνομα του.

Ο Αλκέτας Παναγούλιας γεννήθηκε στις 30 Μαίου 1934 στην Θεσσαλονίκη και από το 1949 εντάχθηκε στην ομάδα του Άρη. Περίμενε δύο χρόνια μέχρι το ντεμπούτο του στο γήπεδο Χαριλάου με την φανέλα του Άρη, σε έναν αγώνα παραμονή Χριστουγέννων του 1951 κόντρα στην Αυστριακή Σιμερίνγκερ και σε ηλικία 17 ετών.

Αγωνίζονταν σαν αριστερό εξτρέμ και πανηγύρισε δύο πρωταθλήματα Θεσσαλονίκης, το 1953 και το 1959, όπου είχε πλέον θέση βασικού ενώ μέχρι το 1961 με τους «κιτρινόμαυρους» είχε πετύχει 13 γκολ στο πρωτάθλημα Θεσσαλονίκης, τρία για το Κύπελλο Ελλάδος και 10 για το εθνικό πρωτάθλημα.

Το 1962 έκανε το πρώτο του ταξίδι για τις Η.Π.Α. προκειμένου να σπουδάσει (είχε υπότροφία από το ελληνοχριστιανικό ίδρυμα για το Ουπσάλα Κόλετζ στο Νιου Τζέρσει) και ταυτόχρονα συνέχισε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής, αφού αγωνίστηκε την ομάδα της ομογένειας Ελληνοαμερικανός Άτλας της Νέας Υόρκης.

Στον Άτλαντα της Νέας Υόρκης ολοκλήρωσε την καριέρα του ως ποδοσφαιριστής και ξεκίνησε αυτή του προπονητή, οδηγώντας την σε τρία συνεχόμενα Κύπελλα των Η.Π.Α. (1967, 1968, 1969). Το 1972 επιστρέφει στην Ελλάδα και αναλαμβάνει βοηθός του Μπίλι Μπίγκαμ, ο οποίος ήταν τότε ο τεχνικός της Εθνικής Ελλάδος. Την επόμενη χρονιά αναλαμβάνει ο ίδιος την Εθνική, στην οποία έμεινε ως το 1981. Μία περίοδο όπου η Ελλάδα αρχίζει να κάνει αισθητή την παρουσία της στον ευρωπαικό ποδοσφαιρικό χάρτη και καταφέρνει να πετύχει το… αδιανόητο για την εποχή, την πρόκριση στην τελική φάση του Ευρωπαικού Πρωταθλήματος του 1980 στην Ιταλία.

Αλλά πριν το… θαύμα του 1980, η Εθνική ομάδα του Αλκέτα Παναγούλια είχε αναγκάσει όλη τον πλανήτη να μιλάει γι΄αυτήν με το θρυλικό 0-0 μέσα στο «Μαρακανά» με την Βραζιλία, μπροστά σε 100.000 φιλάθλους. Ήταν στις 28 Απριλίου του 1974 όταν η Ελλάδα αντιμετώπιζε το «μεγαθήριο» του παγκοσμίου ποδοσφαίρου, την πρωταθλήτρια κόσμου του 1970 Βραζιλία, του Ριβελίνο, του Ζαιρζίνιο, του Σέζαρ. Όμως η Ελλάδα κράτησε το 0-0, σε έναν αγώνα όπου ο Μίμης Δομάζος έχασε μία τεράστια ευκαιρία για το 0-1 στο 15ο λεπτό. Αλλά η ισοπαλία προκάλεσε αίσθηση και έδειχνε τι θα επακολουθούσε για την Εθνική ομάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο.

Την περίοδο 1976-77 δέχεται το κάλεσμα του αγαπημένου του Άρη για να αναλάβει την τεχνική ηγεσία και φυσικά δεν λέει όχι. Ήταν το μοναδικό… διάλλειμα του από την Εθνική ομάδα, στην οποία επιστρέφει για να την οδηγήσει στην πρόκριση του Κυπέλλου Εθνών το 1980. Εκεί η Ελλάδα χάνει από την Ολλανδία με 1-0, καταφέρνει να φέρει 1-1 με την τότε Τσεχοσλοβακια και σκόρερ τον Νίκο Αναστόπουλο, ενώ κρατάει το 0-0 κόντρα στην πανίσχυρη και μετέπειτα πρωταθλήτρια Ευρώπης Δ. Γερμανία.

Μετά την Εθνική ομάδα ανέλαβε τον Ολυμπιακό με τον οποίο κατέκτησε το πρωτάθλημα το 1982.

Ο Αλκέτας Παναγούλιας επιστρέφει στο… δεύτερο σπίτι του, τις Η.Π.Α και αναλαμβάνει την Εθνική ομάδα της χώρας, έναν χρόνο πριν από τους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες το 1984. Ουσιαστικά αναλαμβάνει υπεύθυνος ολόκληρου του πρότζετ των Η.Π.Α για το ποδόσφαιρο και στην επίσημη παρουσίαση του λέει το περίφημο: «The U.S. is the sleeping giant of soccer, and when he wakes up, we’ll be the team to beat» και είχε δίκιο μιας και ο… κοιμώμενος γίγαντας θα ξυπνήσει και τα επόμενα χρόνια το ποδόσφαιρο θα γνωρίζει τεράστια ανάπτυξη στην χώρα που το αποκαλούν soccer και όχι… football. Οι Η.Π.Α. στους Ολυμπιακούς Αγώνες του Λος Άντζελες κερδίζουν την Κόστα Ρίκα, χάνουν από την Ιταλία με 1-0 και αποκλείονται με το 1-1 κόντρα στην Αίγυπτο. Αλλά ο Αλκέτας έχει κάνει αυτό για το οποίο πήγε, το ποδόσφαιρο αρχίζει να μπαίνει σε κάθε αμερικανικό σπίτι.

Ο Αλκέτας Παναγούλιας επιστρέφει στην Ελλάδα για τον Ολυμπιακό, με τον οποίο κατακτάει το πρωτάθλημα το 1987. Θα ακολουθήσει ο Άρης το 1998, από τον οποίο θα αποχωρήσει το 1990, ενώ ακολούθησε και μία… περιπέτεια με τον Λεβαδειακό στον οποίο παρέμεινε και μετά τον υποβιβασμό του, προφανώς νιώθοντας ευθύνη για το κακό αποτέλεσμα. Αλλά αποχωρεί και θα επιστρέψει στην Εθνική Ελλάδος. Και τότε ξεκινάει η πορεία για το… θαύμα του 1994, με την πρόκριση στο Μουντιάλ των Η.Π.Α., μία τεράστια επιτυχία για την Ελλάδα. Με την Γιουγκοσλαβία εκτός αγώνων λόγω του εμπάργκο, η Εθνική ομάδα του Αλκέτα Παναγούλια θα πάρει την πρόκριση με την νίκη επί της Ρωσίας με 1-0 χάρη στην εκπληκτική κεφαλιά του Νίκου Μαχλά στο κατάμεστο ΟΑΚΑ και η πρώτη παρουσία σε Παγκόσμιο Κύπελλο είναι γεγονός.

Η επιτυχία αυτή οδηγεί την χώρα σε παροξυσμό, ειδικά τους μήνες πριν από το Μουντιάλ των Η.Π.Α. Η Εθνική μας είναι στον όμιλο με την Αργεντινή του Μαραντόνα, την Νιγηρία και την Βουλγαρία και αρκετοί μιλάνε ακόμα και για πρόκριση. Αλλά η πραγματικότητα είναι διαφορετική, οι Έλληνες της ομογένειας δημιουργούν απίστευτη ατμόσφαιρα σε όλα τα παιχνίδια της Εθνικής η οποία όμως απογοητεύει και έτσι μένει στην ιστορία το περίφημο «4-4-2», μετά τις ήττες με 4-0 από Αργεντινή και Βουλγαρία και το 2-0 από την Νιγηρία.

Όμως η επιτυχία της πρόκρισης δεν μειώνεται και ο Αλκέτας Παναγούλιας είναι ο προπονητής που έχει οδηγήσει την Εθνική για πρώτη φορά σε τελική φάση Ευρωπαικού Πρωταθλήματος και Μουντιάλ, ο πιο πετυχημένος μετά τον Ότο Ρεχάγκελ, με 74 παρουσίες στον πάγκο της, δεύτερος στην σχετική κατηγορία, πίσω από τον Γερμανό.

Ήταν ο προπονητής που κατάφερε να βγάλει την Ελλάδα από την αφάνεια και να της δώσει υπόσταση στον ευρωπαικό ποδοσφαιρικό χάρτη και να βάλει τις βάσεις γι’ αυτό που θα έρθει το 2004.

Μετά την Εθνική ομάδα εργάστηκε στον Ηρακλή αλλά η συνέχεια τον βρίσκει και πάλι στις Η.Π.Α. Επιστρέφει στην Ελλάδα τον Απρίλιο του 1999 και πάλι για λογαριασμό του αγαπημένου του Άρη, με τον οποίο κάνει έξι νίκες σε οχτώ αγώνες και τον οδηγεί στην έξοδο στις ευρωπαικές διοργανώσεις. Ήταν και το… κύκνειο άσμα του στον πάγκο του Άρη αλλά και γενικά στην προπονητική.

Θα επιστρέψει και πάλι στον Άρη αλλά από το πόστο του προέδρου σε μία «μαύρη» περίοδο για τον σύλλογο, με τον Δημήτρη Κοντομηνά να έχει αποχωρήσει και τον… Ζαχουδάνη να έχει αφήσει «καμένη γη» στην σύντομη παρουσία του. Ο Αλκέτας Παναγούλιας θα δεχθεί κάλεσμα να γίνει ο πρόεδρος σε μία «οικουμενική» διοίκηση και να βγάλει την ομάδα από το αδιέξοδο, μία αποστολή που φέρνει σε πέρας και ουσιαστικά έσωσε τον Άρη. Όμως αποχώρησε στην συνέχεια, όταν και διαφώνησε με τις επόμενες κινήσεις της διοίκησης, θεωρώντας ότι δίνονταν μεγάλα ποσά για ποδοσφαιριστές, όταν θα έπρεπε να ισχυροποιείται ο σύλλογος σε άλλα επίπεδα. Αποχώρησε και έφυγε λέγοντας απλά «για το καλό του Άρη».

Επιστρέφει στις Η.Π.Α όπου και θα περάσει το υπόλοιπο της ζωής του. Οι Αμερικανοί τον ορίζουν ισόβιο μέλος της Ακαδημίας Αθλητισμού, γίνεται μέλος του «Hall Of Fame» και ουσιαστικά πρόκειται για την μεγαλύτερη ποδοσφαιρική προσωπικότητα της χώρας.

Θα επιστρέψει για λίγους μήνες στην Ελλάδα προκειμένου να βοηθήσει σε οργανωτικά θέματα πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες του 2004. Στις 18 Ιουνίου του 2012, θα αφήσει την τελευταία του πνοή σε ηλικία 78 ετών. Η κηδεία του έγινε στην ορθόδοξη εκκλησία της Αγίας Αικατερίνης στο Falls Church, τέσσερις μέρες μετά.