5 πράγματα που λέμε στους άλλους, χωρίς να πούμε λέξη

23:50 16/7/2017 - Πηγή: sugklonistiko.gr

Πολλές φορές δεν μπορούμε να μιλήσουμε ανοιχτά.

Οι περιστάσεις, το περιβάλλον, η φυσική μας συστολή ίσως, μας αποτρέπουν να εκφράσουμε αυτό που πραγματικά νιώθουμε, να αντιπαρατεθούμε ανοιχτά με πράγματα που διαφωνούμε, να συμμαχήσουμε με κάποιον, επειδή συμφωνούμε απολύτως μαζί του, αλλά δεν «κάνει» να εκδηλωθούμε.

Στο τέλος της ημέρας καταλήγουμε με τη σιγουριά ότι δεν έχουμε γίνει σαφείς, γιατί δεν υπήρξε το περιθώριο για κάτι τέτοιο, ότι οι άλλοι ίσως δεν μας κατάλαβαν, με τον τρόπο που θα θέλαμε να μας έχουν καταλάβει, ότι σιωπήσαμε. Επίσης, κάποτε χαιρόμαστε ότι κανείς δεν

αντιλήφθηκε τι πραγματικά νιώθουμε για κάποιον – θετικό ή αρνητικό – ότι καταφέραμε να ξεγελάσουμε τους πάντες. Ή μήπως όχι;

Σύμφωνα με τον Joe Navarro, έναν από τους εμπειρότερους αναλυτές συμπεριφοράς του FBI, παρά το νεαρόν της ηλικίας του, λέμε περισσότερα απ’ όσα θα θέλαμε, χωρίς να πούμε λέξη ενίοτε και αυτό είναι ένα μεγάλο προσόν γι’ αυτό που οι ειδικοί ονομάζουν μη λεκτική επικοινωνία. Να 5 πράγματα που «λέμε» και γίνονται αντιληπτά, χωρίς να χρειαστεί να αρθρώσουμε ούτε μισή λέξη.

1. Όταν συμπαθούμε κάποιον

Ή μας αρέσει (πολύ). Όσο κι αν προσπαθούμε να το κρύψουμε / αμπαλάρουμε / καλύψουμε, σύμφωνα με τον αναλυτή είναι αδύνατον διότι: «αυτομάτως χαλαρώνουν οι μύες του προσώπου μας, ανοίγει η περιοχή του στέρνου και οι ώμοι μας και όλο μας το σώμα μοιάζει να φωνάζει «καλωσόρισες». Τα φρύδια μας… απομακρύνοται και οι κόρες των ματιών διαστέλλονται». Δύσκολα κρυβόμαστε, λοιπόν.

2. Όταν θέλουμε να έχουμε το πάνω χέρι

Τόσο ο αναλυτής συμπεριφοράς όσο και οι ψυχολόγοι Dana Carney, Amy Cuddy και Andy Yap που εκπόνησαν και σχετική έρευνα, ανακάλυψαν ότι υπάρχει η «πόζα του ηγέτη», όταν κάποιος θέλει να δείξει ότι κάνει «κουμάντο» σε μια επιχείρηση ή ομάδα ανθρώπων, χωρίς να φωνάξει ή να δώσει εντολές. Ανακάλυψαν, επίσης, ότι όταν το άτομο πιέζεται να διατηρήσει μία έκφραση αφεντικού -ακόμη και για δύο λεπτά της ώρας – αυτομάτως αυξάνεται η έκκριση τεστοστερόνης και μειώνεται η αντίστοιχη έκκριση κορτιζόλης, γνωστής και ως ορμόνης του άγχους.

3. Όταν απεχθανόμαστε κάποιον

Κάνουμε σοβαρές προσπάθειες για να μη φανεί ότι αντιπαθούμε / απεχθανόμαστε ή ακόμη και μισούμε κάποιον, κάποτε χαμογελάμε ή τά πιάνουμε χαλαρή κουβέντα μαζί του, αλλά η μαύρη αλήθεια είναι – και φαίνεται – ότι δεν θέλουμε να τον βλέπουμε. Ένα ζευγάρι έμπειρα μάτια θα δει ότι κρατάμε σαφή απόσταση, τουλάχιστον 60 – 70 εκ., τα μάτια μας μικραίνουν ελαφρώς και όταν κατευθύνεται προς το μέρος μας ενστικτωδώς γέρνουμε προς τα πίσω, για να αποφύγουμε την οποιαδήποτε επαφή.

4. Όταν εμείς οι ίδιοι είμαστε αναξιόπιστοι

Αυτό είναι κάτι που πολύ θα θέλαμε να κρύψουμε, αλλά δεν είναι και τόσο εύκολο. Ο Navarro δίνει ένα κάπως τραβηγμένο παράδειγμα, για να εξηγήσει τον τρόπο με τον οποίο γίνεται αντιληπτή μία αναξιόπιστη προσωπικότητα. Συνήθως, λέει, αργούν πολύ στα ραντεβού τους, έχουν μειλίχιο ύφος με όλους, τα καταφέρνουν εξαιρετικά στους ελιγμούς και τις συμφωνίες, αλλά αλλάζουν αμέσως συμπεριφορά – η οποία γίνεται σχεδόν εχθρική – όταν κάτι δεν πάει όπως το περίμεναν. Ή ακόμη χειρότερα, όταν κάποιος τους «τραβάει το χαλί» κάτω από τα πόδια.

5. Όταν συμφωνούμε σιωπηρά

Πολλές φορές μπορεί να μοιάζει αδύνατο να εναντιωθούμε στο σύνολο, αλλά να συμφωνούμε με τις απόψεις ενός ανθρώπου που κανείς δεν του δίνει σημασία. Φοβόμαστε να πάρουμε ανοιχτά το μέρος του, για να μη γίνουμε κι εμείς αντικείμενο χλεύης ή για να μη δεχθούμε άδικα πυρά. Κι όμως: το γεγονός ότι επιδιώκουμε οπτική επαφή μαζί του, το ότι υποδυόμαστε ότι κοιτάμε αλλού ή είμαστε απασχολημένοι την ώρα που λέγεται κάτι εναντίον του, υποδηλώνει τη σιωπηρή σύμπλευση μας.

Ας μην φοβόμαστε, ωστόσο, για το τι «φαίνεται» και τι όχι. Συνήθως, οι άνθρωποι είναι πολύ απασχολημένοι με τα δικά τους για να προσέχουν τέτοιες λεπτομέρειες, εκτός κι αν πέσουμε σε καλά εξασκημένα μάτια κι αυτιά.

Πηγή