6 σημάδια που προδίδουν όσους πάσχουν κρυφά από κατάθλιψη, αλλά δεν ζητούν βοήθεια

14:08 8/9/2017 - Πηγή: sugklonistiko.gr

Παρά τα βήματα και τις προσπάθειες που γίνονται παγκοσμίως για την εξάλειψη του στίγματος από ανθρώπους που υποφέρουν από ψυχικές νόσους, η σκληρή καθημερινότητα και ο αγώνας που δίνουν πολλοί άνθρωποι για να διατηρήσουν τις δουλειές τους, εν μέσω κρίσης, τους αναγκάζει να καλύπτουν τα συμπτώματα μίας από τις πιο ύπουλες ψυχικές νόσους: της κατάθλιψης.

Όπως χαρακτηριστικά αναφέρεται σε πρόσφατο άρθρο του psychcentral.com, πολλοί άνθρωποι γνωρίζουν ότι πάσχουν από κατάθλιψη, κάποτε βαριάς μορφής, ωστόσο υιοθετούν ένα συγκεκριμένο

πλαίσιο συμπεριφοράς, προκειμένου να μη γίνει αντιληπτό το πρόβλημα τους, ενώ – ακόμη χειρότερα – αρνούνται ή διστάζουν να ζητήσουν βοήθεια.

Έχουν δε την τάση να πιστεύουν ότι αν συνεχίσουν τους κανονικούς ρυθμούς της καθημερινότητας τους, το πρόβλημα θα θεραπευθεί από μόνο του, με κάποιο τρόπο θα το ξορκίσουν μέσω της ρουτίνας της ζωής τους. Βάσει του άρθρου τα σημάδια στα οποία πρέπει να δώσουμε σημασία, είναι τα εξής.

1.

Δεν παραδέχονται ποτέ ότι πάσχουν από τη νόσο. Συνηθίζουν μάλιστα να αποφεύγουν συζητήσεις για τα όσα νιώθουν ή για τις δύσκολες στιγμές που περνά άλλος κόσμος που υποφέρει από κατάθλιψη. Είναι οι ίδιοι που πολλές φορές θεωρούν και υποστηρίζουν ως μοναδικό φάρμακο την εργασιοθεραπεία.

2.

Κοιμούνται ακανόνιστα και συνήθως πολύ αργά, ενώ έχουν περίεργες διατροφικές συνήθειες, τις οποίες επίσης κρύβουν, αλλά κάποτε προδίδονται από τη βουλιμία ή από την ακατανίκητη όρεξη για ένα συγκεκριμένο τρόφιμο.

3.

Φαίνονται πάντα χαρούμενοι ή τουλάχιστον με αυτό το προσωπείο προτιμούν να τα βγάζουν πέρα στην καθημερινότητα τους. Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος για να αποφεύγουν δύσκολες ερωτήσεις, όπως “σε προβληματίζει κάτι”, “θες να μιλήσεις για κάτι”.

4.

Όταν, όμως, αποφασίζουν να μιλήσουν, οι συζητήσεις μαζί τους έχουν κάπως πιο βαθύ, φιλοσοφικό, κάποτε βαθιά προβληματισμένο περιεχόμενο. Χρησιμοποιούν δύσκολα παραδείγματα, τα οποία συνήθως αφορούν την προσωπική τους ζωή, ωστόσο συγκαλυμμένα και με μία κάποια θλίψη.

5.

Πολλές φορές τείνουν να αντιδρούν ακραία σε συνηθισμένα περιστατικά ή πράγματα που εμείς θεωρούμε, χωρίς σημασία (π.χ, να βάλουν τα κλάματα κατά τη διάρκεια μίας έντονης συζήτησης ή να συγκινηθούν με μία απλή κίνηση). Είναι ο τρόπος τους να “επικοινωνήσουν” αυτό που περνάνε, αυτό από το οποίο υποφέρουν. Αν παρατηρήσετε λίγο καλύτερα θα δείτε ότι αμέσως μετά θα απολογηθούν για τον τρόπο, με τον οποίο αντέδρασαν για να μη χρειαστεί να δώσουν εξηγήσεις ή να ζητήσουν βοήθεια.

6.

Είναι επίσης οι άνθρωποι εκείνοι που συνηθίζουν να περιμένουν το χειρότερο και αντιμετωπίζουν τις πιθανότητες στη ζωή, τη δουλειά και τις σχέσεις με μία μάλλον απαισιόδοξη διάθεση.

Σύμφωνα με τους ειδικούς, ακριβώς επειδή είναι δύσκολο για κάποιον να προσεγγίσει έναν άνθρωπο που υποφέρει σιωπηλά από κατάθλιψη – ακόμη κι αν ανήκει στο οικείο περιβάλλον του – η πιο ορθόδοξη και ασφαλής προσέγγιση και εκείνη που δεν θα φέρει κανέναν σε δύσκολη θέση, είναι η τυχαία αναφορά σε προβλήματα που είχε αντιμετωπίσει κάποιος επίσης οικείος του, καθώς και οι αναφορές στον θεραπευτή που τον βοήθησε να αντιμετωπίσει αυτή την κατάσταση. Συνήθως, και όταν τα πράγματα ζορίζουν επικίνδυνα, ζητάμε βοήθεια ή συγκρατούμε ονόματα και περιπτώσεις, από τις οποίες μπορούμε να βοηθηθούμε κι εμείς.

Με στοιχεία από psychcentral.com, helpguide.org

Πηγή: lifo.gr