Συνταρακτικό στοιχείο αγιοσύνης του Γέροντα Αμβρόσιου

Συνταρακτικό στοιχείο αγιοσύνης του Γέροντα Αμβρόσιου

Ένας δικηγόρος απ’ τη Λιβαδειά περιγράφει πολύ εύγλωττα αυτό το οποίο ένιωσε κάποια φορά, τον τελευταίο χρόνο προ του τέλους του Γέροντα, τότε που η πνευματικότητά του ακτινοβολούσε:

«Μια μέρα, απ’ τις πολλές που είχαμε πάει, ο Πατέρας Αμβρόσιος δεν μπορούσε καν να μιλήσει. Μου πιάνει το χέρι, γυρνάει, μου χαμογελάει, και εκείνη τη στιγμή ένιωσα να περνάει μέσα από το χέρι μου, όσο κι αν φαίνεται απίστευτο, η Θεία Χάρις.

Μου πέρασε μέσα από το

σώμα του τη Θεία Χάρη!

Δηλαδή ένιωσα απέραντη αγάπη, αγαλλίαση και ειρήνη να εισχωρεί στο σώμα μου και στην καρδιά μου.

Μπορεί να φαίνεται παράξενο, αλλά το βίωσα. Με κοίταξε, μου χαμογέλασε, ένιωσα την ευγνωμοσύνη ενός ανθρώπου, που δεν μπορούσε εκείνη τη στιγμή να μιλήσει και μου μετέδωσε τη Χάρη με αυτόν τον τρόπο.

Αυτό που συνέβη κράτησε περίπου ένα λεπτό. Αλλά αυτό το λεπτό ήταν για μένα πολύ σημαντικό. Όσοι το έχουν βιώσει, με καταλαβαίνουν και το πιστεύουν. Για μένα ήταν το πιο συνταρακτικό στοιχείο της αγιοσύνης του Γέροντα και το πιο σημαντικό σημείο της σχέσης μου μαζί του».

Γέρων Αμβρόσιος Λάζαρης
Ο Πνευματικός της Μονής Δαδίου
Ιερά Μητρόπολη Φθιώτιδος
Εκδόσεις Κυριακίδη
2010, σελ. 56-57

Keywords
Τυχαία Θέματα