Όλα τα πρακτικά της ψηφοφορίας στη Βουλή του σχεδίου νόμου για την παράταση της σύμβασης του ΔΑΑ

08:48 15/2/2019 - Πηγή: metaforespress

Κυρώθηκε κατά πλειοψηφία, από τη Βουλή, το νομοσχέδιο του υπουργείου Οικονομικών για την «Κύρωση της από 24 Ιανουαρίου 2019 Σύμβασης Παράτασης της Σύμβασης Ανάπτυξης Αεροδρομίου που υπογράφηκε στις 31 Ιουλίου 1995 και κυρώθηκε με τον ν. 2338/1995 (Α΄202)».

Με το σχέδιο νόμου, κυρώθηκε η ανανέωση της υφιστάμενης σύμβασης παραχώρησης του ΔΑΑ έως τις 11 Ιουνίου

του 2046, έναντι τιμήματος 1,15 δισ. ευρώ (δεν συμπεριλαμβάνεται ο ΦΠΑ) που θα καταβάλλει τοις μετρητοίς η εταιρεία που εκμεταλλεύεται το αεροδρόμιο (ΔΑΑ).

Υπέρ ψήφισαν οι βουλευτές του ΣΥΡΙΖΑ, αλλά και της Νέας Δημοκρατίας, παρά τη σφοδρή κριτική που άσκησαν στον τρόπο, με τον οποίο “επιτεύχθηκε” η αναθεώρηση του τιμήματος.

Το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης ψήφισε θετικά, τόσο επί της αρχής, όσο και κατ’ άρθρο, αλλά και στο σύνολο του σχεδίου νόμου που κυρώνει την τροποποιημένη σύμβαση του ΔΑΑ.

Αντίθετα, τη συμφωνία καταψήφισαν όλα τα υπόλοιπα αντιπολιτευόμενα κόμματα της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, της Χρυσής Αυγής και το ΚΚΕ, ενώ η Ένωση Κεντρώων δήλωσε “παρών”.

Πλέον, το επόμενο βήμα είναι η διάθεση του 30% του ΔΑΑ, κυριότητας του ΤΑΙΠΕΔ.

Ακολουθούν τα πρακτικά της συζήτησης της Βουλής

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, συνεχίζουμε και εισερχόμεθα στην ημερήσια διάταξη της

ΝΟΜΟΘΕΤΙΚΗΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ

Μόνη συζήτηση επί της αρχής, των άρθρων και του συνόλου του σχεδίου νόμου του Υπουργείου Οικονομικών «Κύρωση της από 24 Ιανουαρίου 2019 Σύμβασης Παράτασης της «Σύμβασης Ανάπτυξης Αεροδρομίου», που υπογράφηκε στην Αθήνα στις 31 Ιουλίου 1995 και κυρώθηκε με τον ν. 2338/1995 (Α΄202)».

Η Διάσκεψη των Προέδρων αποφάσισε στη συνεδρίαση της 11ης Φεβρουαρίου 2019 τη συζήτηση του νομοσχεδίου σε μία συνεδρίαση ενιαία επί της αρχής και επί των άρθρων. Το Σώμα επί του θέματος αυτού συμφωνεί, πιστεύω.

ΠΟΛΛΟΙ ΒΟΥΛΕΥΤΕΣ: Μάλιστα, μάλιστα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Το Σώμα συμφώνησε.

Όμως, πρέπει να σας πω ότι εκφράζεται η ανησυχία ότι στις 16:30΄ την Αίθουσα αυτή θα τη διεκδικήσουν και άλλοι. Αν δεν έχει ολοκληρωθεί η καταμέτρηση των ψήφων στη μεγάλη Αίθουσα, θα υπάρξει πρόβλημα. Οπότε η παράκληση είναι να γίνει κατανοητό αυτό και βεβαίως εάν συμφωνείτε έχει καλώς.

Κύριε Δένδια, ζητήσατε τον λόγο;

ΝΙΚΟΛΑΟΣ – ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΔΕΝΔΙΑΣ: Ας ξεκινήσουμε, κύριε Πρόεδρε.

ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Δεν ακούγεστε, κύριε Πρόεδρε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Να επαναλάβω ότι μέχρι τις 16.30΄ αυτή η Αίθουσα είναι διαθέσιμη. Ελπίζω να είναι άδεια η Αίθουσα που γίνεται η καταμέτρηση, αλλιώς θα υπάρχει πρόβλημα. Αυτό θέλω να πω και σας ενημερώνω.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα τον λόγο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Τον λόγο έχει ο κ. Μανιάτης.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, φαντάζομαι ότι αστειεύεστε ως Προεδρείο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Όχι δεν μιλάω σαν Προεδρείο. Μια ανακοίνωση έκανα.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Όχι, εγώ λέω ότι φαντάζομαι πως θα αστειεύεστε, απευθυνόμενος στην Ολομέλεια του Εθνικού Κοινοβουλίου για μια σύμβαση – σκάνδαλο 600 εκατομμυρίων ευρώ να μας λέτε ότι δεν υπάρχει διαθέσιμη αίθουσα για να μιλήσουν όσοι Βουλευτές θέλουν. Σας ενημερώνω, κύριε Πρόεδρε, ότι εκ μέρους της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, εκτός εμού που είμαι εισηγητής και του Ανδρέα Λοβέρδου που είναι Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος, θα εγγραφούν και θα μιλήσουν και άλλοι συνάδελφοι. Κατά συνέπεια, να μην παρεξηγηθεί το γεγονός ότι αποδεχθήκαμε να γίνει σε μία συνεδρίαση η συζήτηση, για να δείξουμε την καλή μας θέληση. Δεν θα περιοριστεί και ο χρόνος των ομιλιών. Όσο πάει! Εάν θέλουν να μεταφερθούν όσοι καταμετρούν ψηφοδέλτια από την Ολομέλεια σε άλλη αίθουσα, ας το κάνουν. Εμείς θα μεταφερθούμε στην Ολομέλεια. Πάντως χρονικός περιορισμός δεν μπορεί να υπάρξει, για να συνεννοούμαστε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Καταρχήν, κύριε Μανιάτη, με συγχωρείτε, δεν αστειεύομαι. Όμως, είμαι υποχρεωμένος να θέσω το θέμα σε εσάς. Εσείς είπατε την άποψή σας. Είναι σεβαστή. Ρώτησα και τον κ. Δένδια αν θέλει να πει τη δική του. Αλλά εγώ δεν αστειεύομαι.

ΜΑΥΡΟΥΔΗΣ ΒΟΡΙΔΗΣ: Εμάς μας αρέσει η Αίθουσα. Να προχωρήσουμε.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Εγώ έκανα απλά την ανακοίνωση. Δεν θέλω να επηρεάσω τις απόψεις σας.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, ας ξεκινήσει η διαδικασία, να δούμε πόσοι θα είναι οι ομιλητές. Το σίγουρο είναι ότι εάν υπάρχουν ομιλητές, δεν μπορεί να σταματήσει η συνεδρίαση. Αυτό είναι το μόνο σίγουρο. Δεν χρειάζεται να το πούμε εμείς.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Εγώ είμαι υποχρεωμένος να σας εκφράσω τον προβληματισμό και να ακούσω τις θέσεις σας και να τις παρακολουθήσουμε.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, απλώς να ξέρετε για δική σας πληροφόρηση, επειδή δεν έχουμε αυτόματο σύστημα εγγραφής ομιλητών, ότι από εμάς θα μιλήσουν τουλάχιστον ο κ. Καρράς, ο κ. Κεγκέρογλου και ο κ. Κουτσούκος. Καταγράφω τρεις τουλάχιστον ομιλητές από την πλευρά μας.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ωραία.

Τον λόγο έχει ο κ. Αθανάσιος Αθανασίου, εισηγητής του ΣΥΡΙΖΑ. Για δεκαπέντε λεπτά θέλετε; Τόσο προβλέπει ο Κανονισμός.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Και λιγότερο.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ορίστε, έχετε τον λόγο.

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Κύριε Πρόεδρε, στη δημοσιογραφία λέμε: «μονόστηλο», «δίστηλο», «τρίστηλο» κ.ο.κ. Και πεντάστηλο να έχω, μπορώ να το κάνω δίστηλο. Αλλά πραγματικά θέλω λιγότερο από δεκαπέντε λεπτά και υπό την επήρεια του όρου «σκάνδαλο» που χρησιμοποίησε ο κ. Μανιάτης. Θα προσπαθήσω εν πάση περιπτώσει να είμαι πολύ σύντομος.

Το υπό συζήτηση θέμα προσφέρεται για συγκρίσεις: συγκρίσεις πολιτικών, συγκρίσεις συμβάσεων, συγκρίσεις οικονομικών στοιχείων, ακόμα και συγκρίσεις προσωπικών συμπεριφορών. Για να συντομεύω, θα περιοριστώ σε λίγες κραυγαλέες.

Σύγκριση πρώτη: Οφείλουμε -και τούτο το λέω για τη Νέα Δημοκρατία- να συγκρίνουμε την αρχική σύμβαση παραχώρησης του 1993, που είχε υπογράψει ο τότε Πρωθυπουργός, ο αείμνηστος Μητσοτάκης, με τη σύμβαση που υπογράφηκε έπειτα από διαπραγμάτευση το 1995.

Όπως είπα και στην Επιτροπή, η τότε νέα κυβέρνηση με Υπουργό ΠΕΧΩΔΕ τον Κώστα Λαλιώτη, έκανε δύο μεγάλες αλλαγές.

Αλλαγή πρώτη: Μειώθηκε ο χρόνος παραχώρησης στα τριάντα χρόνια, από τα πενήντα που προέβλεπε η αρχική συμφωνία της Κυβέρνησης Μητσοτάκη, πράγμα που σημαίνει κάτι πάρα πολύ απλό. Η μείωση από πενήντα σε τριάντα χρόνια είχε δεχθεί ανελέητη κριτική, ακόμη και από τον κ. Στέφανο Μάνο, υπάρχει η αρθρογραφία του, ότι δεν είναι προς το συμφέρον της Ελλάδας να μειωθεί ο χρόνος παραχώρησης από πενήντα σε τριάντα χρόνια.

Είχα πει τότε στην Επιτροπή: «Τι σημαίνει η μείωση του χρόνου παραχώρησης από τα πενήντα στα τριάντα χρόνια;» Αν δεν μειωνόταν τότε ο χρόνος παραχώρησης από πενήντα σε τριάντα χρόνια, δεν θα είχαμε σήμερα αυτά τα είκοσι χρόνια για να τα πουλήσουμε 1,364 δισεκατομμύρια ευρώ, δηλαδή 1.115 εκατομμύρια συν ΦΠΑ.

Αλλαγή δεύτερη: Μετά τη διαπραγμάτευση του 1995 αυξήθηκε το μερίδιο του δημοσίου από 45% στο 55%, μερίδιο που το Δημόσιο διατηρεί ως σήμερα. Τι σημαίνει αυτό; Το Υπουργείο Οικονομικών διαχειρίζεται το 25% και το 30% έχει εκχωρηθεί από το 2011 στο ΤΑΙΠΕΔ για να πουληθεί. Το Δημόσιο, λοιπόν, μένει στη σύμβαση με 25%. Αυτό φυσικά θα ήταν μικρότερο, αν τότε δεν είχε αυξηθεί το μερίδιο του Δημοσίου από 45% σε 55%. Αυτό προβλέπει η σύμβαση που θεσμοθετήθηκε τελικά το 1996.

Και εδώ έχουμε -ας μου επιτραπεί να το πω- εκδίκηση της ιστορίας. Αυτό που επικρινόταν σφόδρα το 1995, με ασύλληπτες κατηγορίες και σε προσωπικό επίπεδο, το πωλούμε σήμερα 1.115 εκατομμύρια ευρώ συν ΦΠΑ. Αυτή είναι η εκδίκηση της ιστορίας.

Σύγκριση δεύτερη: Πρόκειται για σύγκριση τιμών. Ποια είναι η βασική κατηγορία στην ερώτηση που κατέθεσε η Νέα Δημοκρατία προς την Κυβέρνηση; Ότι δεν υπηρετούμε το δημόσιο συμφέρον. Επί λέξει: Η Κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ αποφάσισε σχεδόν να χαρίσει το «Ελευθέριος Βενιζέλος» για είκοσι χρόνια, αλλά έναν χρόνο μετά, ύστερα από παρέμβαση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, το αντίτιμο υπερδιπλασιάστηκε.

Η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού θεώρησε ότι το τίμημα έπρεπε να αυξηθεί από 484 σε 1.115 εκατομμύρια ευρώ. Να χαρίσει, είπε η Νέα Δημοκρατία, σκάνδαλο δηλαδή.

Για να δούμε τις τιμές. Ποια τιμή ζήτησε ο κ. Ευάγγελος Βενιζέλος; Εισηγητική Έκθεση Προϋπολογισμού. Συγκεντρωμένα θα τα καταθέσω. Κατατέθηκε στη Βουλή από τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης και Υπουργό Οικονομικών, Ευάγγελο Βενιζέλο, σελίδα 64.

Με υπογραφή Ευάγγελου Βενιζέλου, λοιπόν: «Αναμένεται να εισπραχθούν…» -όχι 484 εκατομμύρια, όχι 1.115 εκατομμύρια- «…230 εκατομμύρια ευρώ από την παράταση της σύμβασης παραχώρησης του Διεθνούς Αερολιμένα Αθηνών».

Θα το καταθέσω στα Πρακτικά.

Για το τίμημα των 484 εκατομμυρίων ευρώ, το ΤΑΙΠΕΔ εξέδωσε αλλεπάλληλα δελτία Τύπου από τα οποία θα καταθέσω δύο, εκείνο της 2ας Οκτωβρίου 2017 και εκείνο της 31η Μαίου του 2017. Και στα δύο αναφέρεται ότι «Η ολοκλήρωση της συναλλαγής τελεί υπό την αίρεση της έγκρισής της από τις αρμόδιες ευρωπαϊκές αρχές».

Θα τα καταθέσω στα Πρακτικά.

Δεν δώσατε σημασία στα δελτία Τύπου. Μήπως έπρεπε να δώσετε σημασία στην Εφημερίδα της Κυβερνήσεως; 19 Σεπτεμβρίου 2017, τεύχος 2ο, αριθμός φύλλου 3294. Εκεί δημοσιεύεται η Σύμβαση Παράτασης. Το άρθρο 3 αφορά την έναρξη ισχύος και τις αιρέσεις της. Στις αιρέσεις πρωταγωνιστεί η Γενική Διεύθυνση Ανταγωνισμού της Ευρωπαϊκής Επιτροπής.

Και αυτήν -παρότι παρέλκει, πρόκειται για την Εφημερίδα της Κυβερνήσεως- θα την καταθέσω στα Πρακτικά.

Η εμπλοκή της Ευρωπαϊκής Επιτροπής προβλέπεται ήδη από το ν. 2338/1995 με τον οποίο κυρώθηκε και απέκτησε ισχύ η Σύμβαση Ανάπτυξης του Αεροδρομίου. Και αυτό θα το καταθέσω στα Πρακτικά.

Σύγκριση τρίτη. Τώρα θα μπούμε σε θέματα πολιτικού πολιτισμού και θα συγκρίνουμε συμπεριφορές.

Τα μεγάλα δημόσια έργα υπερβαίνουν τη θητεία όχι απλώς μιας, δύο, τριών, αλλά συχνά οκτώ, εννέα και δέκα κυβερνήσεων, έχουμε παραδείγματα. Κατά την παράδοση του Αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος» ο τότε αρμόδιος Υπουργός κ. Λαλιώτης είχε αναφέρει: «Σήμερα από εκεί που βρίσκονται θα χαμογελούν με ικανοποίηση και κατανόηση οι Μεγάλοι Απόντες, που μόχθησαν σε διαφορετικές στιγμές για να γίνει Διεθνές Αεροδρόμιο, αντάξιο των δυνατοτήτων και των προοπτικών της Ελλάδας. Σίγουρα χαμογελά ο Ελευθέριος Βενιζέλος, που οραματίστηκε την αναγκαιότητα για ένα διεθνές αεροδρόμιο-κόμβο, που τιμητικά φέρει το όνομά του. Σίγουρα χαμογελά ο Κωνσταντίνος Καραμανλής που με την επιμονή του για τα μεγάλα έργα, από το 1978, επέλεξε τον χώρο και προχώρησε στις απαλλοτριώσεις και στον πρώτο διαγωνισμό. Σίγουρα χαμογελά ο Ανδρέας Παπανδρέου που το 1994 πέτυχε να εντάξει το έργο αυτό, όπως και όλα τα μεγάλα εθνικά περιφερειακά έργα, στα διευρωπαϊκά δίκτυα και να διασφαλίσει τους απαραίτητους πόρους».

Αυτά από την «πράσινη όχθη».

Έρχομαι τώρα στη «γαλάζια όχθη» και παρακαλώ για την προσοχή της Νέας Δημοκρατίας.

Στις 10 Ιουνίου 2004 ο Γιώργος Σουφλιάς δηλώνει: «Με τον Κώστα Λαλιώτη μάς συνδέει το ΥΠΕΧΩΔΕ. Τώρα που κάθομαι και εγώ σε αυτό το γραφείο, παρά τις διαφορές στην πολιτική που φυσιολογικά έχουμε με τον Κώστα, αντιλαμβάνομαι και ζω καθημερινά τα προβλήματα, που είμαι βέβαιος ότι και αυτός ζούσε επί οκτώ χρόνια, και πρέπει να σας πω ότι, παρά τις ενστάσεις μου σε ορισμένα πράγματα, παρουσίασε ένα πολύ καλό έργο».

Αυτόν τον πολιτικό πολιτισμό, κατά καιρούς, κατά περίπτωση τουλάχιστον, τον έχει καταργήσει σήμερα η Νέα Δημοκρατία, κατηγορώντας την Κυβέρνηση για αγνόηση του δημοσίου συμφέροντος, δηλαδή για ξεπουλήματα.

Καταλήγοντας, κύριε Πρόεδρε, θέλω να αναφέρω κάτι ειδικά για την Ανατολική Αττική. Στο άρθρο 9 παράγραφος 6 της συμφωνίας του 1995 προβλέπονται επί λέξει τα εξής, τα οποία και θα καταθέσω: «Ποσοστό τουλάχιστον 10% των εσόδων του Διαχειριστικού Φορέα, που ιδρύεται με το άρθρο αυτό, διατίθεται για τη δημιουργία σύγχρονης υποδομής και δικτύων ποιότητας ζωής, καθώς και για την παροχή αντισταθμιστικών οφελών στην ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων με αιχμή τα Σπάτα, στο πλαίσιο του ολοκληρωμένου χωροταξικού, οικιστικού και αναπτυξιακού σχεδιασμού της περιοχής».

Αυτά -ας το μάθουν αυτό οι Σπαταναίοι και οι άλλοι κάτοικοι της Ανατολικής Αττικής- δεν ισχύουν πια. Ποιος ευθύνεται που δεν ισχύουν; Ποιος τα έσβησε; Ποιος τα απάλειψε; Η απάντηση είναι οδυνηρή. Εκείνοι που πτώχευσαν τη χώρα, εκείνοι που μας οδήγησαν στα μνημόνια.

Σας ευχαριστώ.

(Στο σημείο αυτό ο Βουλευτής κ. Αθανάσιος Αθανασίου καταθέτει για τα Πρακτικά τα προαναφερθέντα έγγραφα, τα οποία βρίσκονται στο αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Κι εμείς ευχαριστούμε.

ΕΛΕΝΗ ΖΑΡΟΥΛΙΑ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα τον λόγο επί της διαδικασίας.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Παρακαλώ, κυρία Ζαρούλια.

ΕΛΕΝΗ ΖΑΡΟΥΛΙΑ: Κύριε Πρόεδρε, είμαι αναγκασμένη να ζητήσω να διακοπεί η Ολομέλεια, διότι μόλις τώρα ενημερώθηκα ότι δεν είναι δημόσια η συνεδρίαση. Βάσει Κανονισμού είναι δημόσια.

Ξεπουλάτε τα Σπάτα για είκοσι χρόνια και το κρύβετε; Συγγνώμη, δηλαδή.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Καταρχήν, κυρία Ζαρούλια, απευθύνεστε σε μένα και, όπως ξέρετε, ούτε στο κόμμα της Κυβέρνησης ανήκω, αλλά και εν πάση περιπτώσει, εγώ προεδρεύω αυτήν τη στιγμή. Μην απευθύνεστε σε μένα…

ΕΛΕΝΗ ΖΑΡΟΥΛΙΑ: Δεν απευθύνομαι σε εσάς προσωπικά, αλίμονο. Απευθύνομαι στο Σώμα και απαιτώ ή να είναι δημόσια η Ολομέλεια και να συνεχιστεί ή να σταματήσει τώρα, γιατί αυτό είναι αντιδεοντολογικό και δεν υπάρχει πουθενά στον Κανονισμό.

Οι Ολομέλειες είναι δημόσιες.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Εκείνο που έκανα εγώ σαν Προεδρείο είναι το εξής. Μεταδίδεται αυτήν τη στιγμή από το web και ζήτησα να μεταδοθεί κανονικά η συνεδρίαση…

ΕΛΕΝΗ ΖΑΡΟΥΛΙΑ: Άμα μεταδοθεί, να συνεχιστεί κανονικά η συνεδρίαση. Να τοποθετηθούν και από τα άλλα κόμματα, όποιος θέλει.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Ζήτησα να μεταδοθεί κανονικά η συνεδρίαση από την αρχή, οπότε είναι απλώς θέμα χρόνου.

ΕΛΕΝΗ ΖΑΡΟΥΛΙΑ: Αν είναι δημόσια, εντάξει. Να τοποθετηθούν και τα άλλα κόμματα. Ευχαριστώ.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Οπότε μην εκνευρίζεστε, δεν χρειάζεται.

Τον λόγο έχει ο γενικός εισηγητής της Νέας Δημοκρατίας, κ. Βλάχος.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: Ευχαριστώ, κύριε Πρόεδρε.

Κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, είναι πράγματι πολύ άχαρος ο ρόλος του εισηγητή, αλλά και κάθε συναδέλφου που ξέρει ότι πρέπει να ψηφίσει την κύρωση σύμβασης την ίδια ώρα που γνωρίζει ότι δεν μπορεί να προτείνει καμμία τροποποίηση και -το κυριότερο- ότι εκείνοι που διαπραγματεύθηκαν μπορούσαν να πετύχουν κάτι καλύτερο, κάτι περισσότερο.

Στο πνεύμα αυτό η σημερινή Κυβέρνηση επί των ημερών της οποίας έπρεπε να γίνει η συζήτηση επέκτασης της σύμβασης κατέληξε από ό,τι φαίνεται με συνοπτικές διαδικασίες και χωρίς ιδιαίτερο προβληματισμό στα 24,2 εκατομμύρια τον χρόνο για τα επόμενα είκοσι χρόνια.

Και το ακόμη χειρότερο είναι ότι όταν υπεγράφη η Συμφωνία με αυτό το ευτελές τίμημα, η Κυβέρνηση δήλωνε ότι η υπογραφή της παράτασης αποτελεί ηχηρό μήνυμα εμπιστοσύνης εντός και εκτός Ελλάδος για την ελληνική οικονομία και συνιστά αναγνώριση μιας από τις πλέον επιτυχημένες συμπράξεις ιδιωτικού και δημόσιου τομέα.

Τότε, ο συνάδελφος Κώστας Καραμανλής ως επικεφαλής του τομέα κατέθεσε ερώτηση και έθετε μία σειρά από ερωτήματα. Έλεγε, λοιπόν, τότε: «Με άλλα λόγια, το τίμημα που είχε υπογράψει η Κυβέρνηση τον Σεπτέμβριο του 2017 ήταν κατά 650 με 700 περίπου εκατομμύρια μικρότερο από αυτό που συμφωνήθηκε φέτος».

Όπως είναι λογικό, μία τέτοια διαφοροποίηση στο τίμημα για την εικοσαετή παράταση του Διεθνούς Αεροδρομίου Αθηνών εγείρει πολλά ερωτήματα. Συγκεκριμένα έλεγε τότε ο συνάδελφος: Ποια είναι η διεθνής διαγωνιστική διαδικασία που είχε ακολουθηθεί την περίοδο ’16-’17 και οδήγησε στη Συμφωνία της 30ης Σεπτεμβρίου του 2017; Σε περίπτωση που δεν είχε ακολουθηθεί διεθνής διαγωνισμός, για ποιο λόγο ελήφθη μία τέτοια απόφαση που αντιτίθεται στο ευρωπαϊκό δίκαιο; Σε ποια μελέτη βασίστηκε το ελληνικό Δημόσιο και το ΤΑΙΠΕΔ για τον καθορισμό του τιμήματος της παράτασης παραχώρησης του «Ελευθέριος Βενιζέλος»; Ποια ήταν η άποψη της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για τη διαδικασία που είχε επιλέξει η Κυβέρνηση και οδήγησε στη Συμφωνία της 30ης Σεπτεμβρίου του 2017; Ποια ήταν η άποψη της Γενικής Διεύθυνσης Ανταγωνισμού για το ύψος του τιμήματος των 600 εκατομμυρίων ευρώ; Θεωρείτε ότι η Κυβέρνησή σας υπηρετεί το δημόσιο συμφέρον όταν μόλις πριν από ένα έτος είχε αποδεχθεί την παράταση της παραχώρησης του μεγαλύτερου αεροδρομίου της χώρας με το μισό τίμημα από ό,τι τελικά συμφωνήθηκε;

Η Κυβέρνηση τότε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, ουσιαστικά δεν απάντησε. Και τι να απαντήσει, αλήθεια, όταν το ελληνικό Δημόσιο ζημιωνόταν κατά περίπου 650 εκατομμύρια ευρώ;

Η Κυβέρνηση και προσωπικά εσείς, κύριε Υπουργέ, εκφράσατε τη δυσαρέσκειά σας για τον χαρακτηρισμό από μέρους της Νέας Δημοκρατίας της υπόθεσης ως σκάνδαλο. Αλλά πώς αλλιώς έπρεπε να χαρακτηρίσει κάποιος μία υπόθεση που και εσείς παραδεχτήκατε ότι εκτιμήθηκε με λάθος στοιχεία και που είχε ως αποτέλεσμα την απώλεια περίπου 700 εκατομμυρίων ευρώ;

Μας θυμίσατε στην Επιτροπή, κύριε Υπουργέ, το δελτίο Τύπου που εκδώσατε τον Οκτώβριο του ’18 και ουσιαστικά τι μας λέτε; Μας λέτε ότι η αρμοδιότητα ήταν του ΤΑΙΠΕΔ. Την ευθύνη ορισμού του ΤΑΙΠΕΔ ποιος την έχει; Και μπορεί το ΤΑΙΠΕΔ να λειτουργεί ανεξέλεγκτα; Αυτό θέλετε να πείτε; Και μπορεί το ΤΑΙΠΕΔ να ζημιώνει την ελληνική κοινωνία; Και όταν αυτό συμβαίνει, η Κυβέρνηση και ο Υπουργός είναι απλά θεατές;

Μας είπατε ότι η Συμφωνία Παράτασης εστάλη στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Εστάλη από εσάς; Έπρεπε να σταλεί, δεν μπορούσε να γίνει διαφορετικά, δεν ήταν επιλογή σας. Και όταν επεστράφη τροποποιημένη και αυξημένη κατά περίπου 700 εκατομμύρια ευρώ ποιες ήταν οι συνέπειες; Απλά έγινε ένα λάθος, πάμε παρακάτω; Απλά, τι να κάνουμε;

Και ποιος μας εγγυάται ότι και αυτήν τη φορά η εκτίμηση έγινε σωστά; Μήπως οι ίδιοι εγγυούνται, αυτοί που έκαναν την αρχική μειωμένη εκτίμηση; Μας είπατε ακόμη ότι εσείς δεν διαπραγματευτήκατε, δεν αποφασίσατε για το τίμημα. Τότε γιατί συνήλθε η διυπουργική; Και γιατί σας εισηγήθηκε; Εννοώ με την παλιά τιμή.

Και εκεί που μας λέτε ότι «Ξέρετε, δεν έγινε από την Κυβέρνηση, έγινε από το ΤΑΙΠΕΔ, από το ΤΑΙΠΕΔ στο οποίο δεν παρεμβαίνουμε γιατί είναι Ανεξάρτητη Αρχή» εκεί ξαφνικά μας λέτε ότι στο παρελθόν επί άλλης κυβέρνησης είχαν εγγραφεί μόνο 200 εκατομμύρια στον προϋπολογισμό.

Αυτό γιατί μας το λέτε, αφού ξέρετε ότι αυτά τα 200 εκατομμύρια που ενεγράφησαν δεν ήταν αποτέλεσμα της εκτίμησης, δεν ήταν το οριστικό τίμημα, δεν έχει ολοκληρωθεί η διαπραγμάτευση; Καταχωρήθηκαν τότε στον προϋπολογισμό 200 εκατομμύρια ενδεικτικά.

Άρα, λοιπόν, δεν μπορεί να γίνει σύγκριση. Όπως και εμείς δεν συγκρίναμε τα 100 εκατομμύρια που εσείς εγγράψατε στον προϋπολογισμό για τα ΕΛΠΕ.

Θα ήθελα τώρα, κύριε Υπουργέ, να έρθω σε ακόμα ένα ζήτημα που το έθεσα στην Επιτροπή, για το περίφημο 10% για το οποίο έκανε αναφορά και ο συνάδελφος, ο κ. Αθανασίου και ήταν στο πλαίσιο των αντισταθμιστικών οφελών προς τους όμορους δήμους του αεροδρομίου «Ελευθέριος Βενιζέλος».

Ως απάντηση στα λεγόμενά μου στην Επιτροπή είπατε ότι αυτό ήταν στη σύμβαση για το Ελληνικό και όχι για το Αεροδρόμιο. Αυτό λειτουργεί στην πράξη. Και εμείς ζητήσαμε στο Ελληνικό να υπάρχει ένας φορέας διαχείρισης και αξιοποίησης στους κοινούς χώρους. Αυτό δεν υπήρχε στη σύμβαση του Αεροδρομίου, μας είπατε, κύριε Υπουργέ.

Και αυτό βέβαια είναι λάθος, διότι στη σύμβαση με τις διατάξεις του άρθρου 9 του ν.2338/95 προβλεπόταν η ίδρυση Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου με έδρα την Αθήνα και επωνυμία «Διαχειριστικός Φορέας Μητροπολιτικής Ζώνης Πρασίνου Λεκανοπεδίου Αθηνών», ενώ στην παράγραφο 4 αναφερόταν ότι με Προεδρικό Διάταγμα που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Οικονομικών και Περιβάλλοντος, Χωροταξίας και Δημοσίων Έργων ρυθμίζονται ειδικότερα οι σκοποί του φορέα, οι τρόποι και τα μέσα εκπλήρωσής τους, οι πόροι του, τα όργανα διοίκησής του, η συγκρότηση κλπ.

Ποσοστό, λοιπόν, τουλάχιστον 10% των εσόδων του διαχειριστικού φορέα που ιδρύεται με το άρθρο αυτό, διατίθεται για τη δημιουργία σύγχρονης υποδομής και δικτύων ποιότητας ζωής, καθώς και για την παροχή αντισταθμιστικών οφελών στην ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων με αιχμή τα Σπάτα, στο πλαίσιο του ολοκληρωμένου χωροταξικού οικιστικού και αναπτυξιακού σχεδιασμού της περιοχής.

Άρα, λοιπόν, η ως άνω πρόβλεψη συνιστούσε μορφή οικονομικού αντισταθμίσματος ιδιαίτερα συνηθισμένου στο σύνολο των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης έναντι των δραστικών περιβαλλοντικών και κοινωνικών συνεπειών που επάγεται η εγκατάσταση και η λειτουργία στην ευρύτερη περιοχή των Μεσογείων ενός από τα μεγαλύτερα αεροδρόμια της Ευρώπης, καθώς και ως αντάλλαγμα για τις δεσμεύσεις δεκάδων χιλιάδων στρεμμάτων προκειμένου να εξυπηρετηθούν ανάγκες του εν λόγω Αεροδρομίου. Μην λέτε, λοιπόν, ότι δεν υπήρχε η συγκεκριμένη πρόβλεψη.

Βεβαίως, με το άρθρο 42 του ν. 3943: «Καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, στελέχωση των ελεγκτικών υπηρεσιών και άλλες διατάξεις» προβλέφθηκε η σύσταση ομώνυμης εταιρείας με την επωνυμία «Ελληνικό – Εταιρεία Διαχείρισης και Αξιοποίησης Ακινήτων Ελληνικού Αεροδρομίου Ανώνυμη Εταιρεία» με το διακριτικό «Ελληνικό Α.Ε.».

Με την ανωτέρω νομοθετική διάταξη καταργήθηκε ο προβλεπόμενος στο άρθρο 9 του ν.2338/95 διαχειριστικός φορέας και συνακόλουθα η ειδική πρόβλεψη της παραγράφου 4 του άρθρου 9 του ν. 2338, για την υποχρεωτική διάθεση ποσοστού τουλάχιστον 10% από την αξιοποίηση της εκτάσεως του πρώην Αεροδρομίου.

Περαιτέρω, με το άρθρο 10 παράγραφος 2 του ν.3631/2008 προβλέφθηκε -και αυτό είναι το σημαντικό, κύριε Υπουργέ,- κατ’ εφαρμογή του άρθρου 25.6 της Σύμβασης Ανάπτυξης Αεροδρομίου, όπως αυτή κυρώθηκε με το πρώτο άρθρο του ν.2338/95, καθορίζεται με κοινή απόφαση των Υπουργών Εσωτερικών, Οικονομίας και Οικονομικών και Μεταφορών και Επικοινωνιών η διαδικασία επιβολής και είσπραξης ανταποδοτικών και άλλων δημοτικών ή κοινοτικών επιβαρύνσεων, φόρων ή τελών από τους δήμους Σπάτων, Παιανίας, Μαρκοπούλου, Μεσογαίας, Αρτέμιδος, Ραφήνας και Κορωπίου, καθώς και από κάθε άλλο δικαιούχο οργανισμό τοπικής αυτοδιοίκησης σε βάρος της εταιρείας «Διεθνής Αερολιμένας Αθηνών».

Άρα, το 10% ήταν υπαρκτό, ήταν ζωντανό, παρά τις μεταπτώσεις που υπήρξαν. Βεβαίως, τότε άλλαξε η κυβέρνηση και αυτή η περίφημη ΚΥΑ δεν υπεγράφη ποτέ. Αυτό, όμως, δεν σημαίνει ότι το κράτος δεν έχει συνέχεια και ότι ο καθένας μπορεί να αλλάζει κάθε φορά ό,τι του έρθει.

Θα πρέπει, λοιπόν, σήμερα, για να γινόμαστε ουσιαστικοί, να δοθεί μία λύση. Υπάρχει μία υπόσχεση. Ο κ. Αθανασίου ένιωσε την ανάγκη να κάνει αναφορά στον κ. Λαλιώτη γι’ αυτά που άλλαξε τότε…

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ: Και στον Σουφλιά.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: …για ό,τι άλλαξε από το 1993 μέχρι το 1995, που όντως έγιναν αλλαγές, όντως τα πενήντα έγιναν τριάντα συν είκοσι, όντως το ποσοστό αυξήθηκε. Μειώθηκε, όμως, το ποσό κατά 100-150 εκατομμύρια. Άρα, υπήρχαν διαφοροποιήσεις, τις οποίες κανείς δεν μπορεί να ζυγίσει ακριβώς. Σίγουρα υπήρχαν διαφοροποιήσεις. Εκεί που δεν υπήρχε διαφοροποίηση ήταν το 10%, για το οποίο και ο κ. Λαλιώτης τότε στη Σύμβαση του 1995 επέμενε και μάλιστα έχω εδώ αναφορές των τότε δημάρχων για πόσα τους υποσχέθηκε, για πόσα τους έταξε. Από αυτά δεν έγινε απολύτως τίποτε. Η ασυνέπεια του ελληνικού κράτους διαχρονικά σε όλο της το μεγαλείο.

Ερχόμαστε, λοιπόν, σήμερα, κύριε Υπουργέ, και πραγματικά εμείς νιώθουμε την ανάγκη να ζητήσουμε την πολιτική δέσμευση της Κυβέρνησης και τη δική σας προσωπικά για κάποια έργα τα οποία οφείλετε στην ευρύτερη περιοχή. Πρέπει να δοθεί, λοιπόν, μία λύση. Θα ήταν εξαιρετικά σημαντικό εάν υπήρχε, για παράδειγμα, μια νομοθετική ρύθμιση, σύμφωνα με την οποία θα προβλέπονταν η διάθεση στους δήμους των Μεσογείων που ανέφερα νωρίτερα ενός ποσοστού από τα συνολικά κέρδη του Δημοσίου από την επέκταση της συμβάσεως του Αεροδρομίου.

Πρέπει, όμως, να πω για όλους τους συναδέλφους ότι οι δήμοι των Μεσογείων δεν ζητούν σώνει και καλά να τους δώσετε μετρητά, να τους δώσετε χρήματα. Οι δήμοι θέλουν αυτά τα αντισταθμιστικά που είχε υποσχεθεί η τότε κυβέρνηση και που ποτέ δεν έγιναν πράξη. Άρα, θέλουν η Κυβέρνηση να αναλάβει την ευθύνη, με συγκεκριμένο χρονοδιάγραμμα, για να πραγματοποιήσει κάποιο ή κάποια έργα σε όλους αυτούς τους δήμους τα οποία, έτσι κι αλλιώς, τα έχουν ανάγκη και από την παρουσία, αλλά και από την λειτουργία του Αεροδρομίου.

Αυτό εμείς σήμερα το επαναφέρουμε και θα το επαναφέρουμε μέχρι να υλοποιηθεί γιατί, όπως είπα, ήταν μία υπόσχεση από την οποία κατά καιρούς διάφοροι προσπάθησαν να ξεφύγουν. Το αίτημα είναι ζωντανό, είναι υπαρκτό, κύριε Υπουργέ, και θα θέλαμε σε αυτή τη συνεδρίαση εσείς να δεσμευτείτε για λογαριασμό της Κυβέρνησης τι ευθύνες αναλαμβάνονται απέναντι στους δήμους των Μεσογείων.

Έρχομαι στη δεύτερη εκκρεμότητα, επειδή μιλάμε για το παρελθόν. Η δεύτερη εκκρεμότητα που άφησε αυτή η Σύμβαση του 1995, κύριε Αθανασίου, είναι ότι ενώ για το Αεροδρόμιο χρειάστηκαν περί τα 16.000 στρέμματα για να λειτουργήσει όλο αυτό το συγκρότημα το οποίο βλέπουμε, δεσμεύθηκαν επιπλέον 22.000 στρέμματα, που ονομάστηκαν «Ζώνη Περιορισμένης Ανάπτυξης Αεροδρομίου», για μελλοντική χρησιμοποίηση, αξιοποίηση από το Αεροδρόμιο.

Έχουν περάσει τριάντα χρόνια από τότε και αυτή η αξιοποίηση δεν ήρθε ποτέ. Η δέσμευση, όμως, υπάρχει. Αυτά τα 22.000 στρέμματα ανήκουν σε συμπολίτες μας οι οποίοι, βεβαίως, θα πει κάποιος, ότι μπορούν να κάνουν κάποιες εργασίες, μπορεί ως ένα βαθμό να υπάρξει κάποια ανάπτυξη. Γιατί αυτά -πρέπει να πω και να διευκρινίσω για να λέμε αληθινά πράγματα εδώ- μπορούν με βάση το Προεδρικό Διάταγμα 5/1979, δηλαδή ΦΕΚ 707 Δ΄, να τα αξιοποιήσουν χτίζοντας κάποιες αποθήκες.

Έχουν μια κάποια αξιοποίηση η οποία πρέπει να πω, κύριε Υπουργέ, ότι όντως είναι ευνοϊκότερη από εκείνα που ισχύουν με βάση το Προεδρικό Διάταγμα για τη ζώνη των Μεσογείων, δηλαδή εκτός αυτής περιοχής. Πέστε μου, όμως, εσείς ποιος θα πάει να κάνει μια αναπτυξιακή κίνηση, μια αναπτυξιακή ενέργεια, ποιος θα επενδύσει σε μία περιοχή που ξέρει ότι ανά πάσα στιγμή μπορεί το Αεροδρόμιο να έρθει και να το απαλλοτριώσει; Ποιος θα πάει να κάνει την επένδυση; Αυτό είναι η δέσμευση για την οποία σας μιλάμε, όχι αν μπορούν να χτίσουν μία αποθήκη. Είναι δέσμευση, είναι ομηρία, η οποία πρέπει να τελειώσει.

(Στο σημείο αυτό χτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Και εδώ το αίτημα για εμάς είναι πολύ καθαρό. Το αίτημα, κύριε Υπουργέ, έχει να κάνει με δύο πράγματα. Το ένα είναι να μειωθεί ραγδαία αυτή η στρεμματική δέσμευση, τα 22.000 στρέμματα, όταν όλο το Αεροδρόμιο έχει 16.000 στρέμματα. Γιατί πρέπει να τα κρατάμε δεσμευμένα; Να μειωθεί και να αποδοθούν στους ιδιοκτήτες για να τα αξιοποιήσουν, όπως ο καθένας νομίζει.

Και δεύτερον, εάν παραμείνουν κάποια δεσμευμένα -αν εκτιμηθεί, λέω εγώ- να δοθεί κάποιο κίνητρο, για παράδειγμα μεταφοράς συντελεστή ή εσείς πείτε κάτι άλλο, ούτως ώστε να νιώσουν αυτοί οι ιδιοκτήτες ότι αυτό το ακίνητο για το οποίο φορολογούνται και πληρώνουν ΕΝΦΙΑ είναι δικό τους και μπορούν να το κάνουν ό,τι θέλουν και μπορούν να το αξιοποιήσουν και δεν υπάρχει κάποιος να τους κρατάει σε ομηρία τριάντα χρόνια. Κι εμείς του λέμε για επιπλέον είκοσι χρόνια. Δηλαδή, μιλάμε όχι για μια ζωή, αλλά για δύο ζωές.

Εάν εσείς νομίζετε ότι αυτό είναι σωστό και ότι είναι αναπτυξιακό μέτρο και πανηγυρίζουμε για την επένδυση του Αεροδρομίου, νομίζω ότι δεν προσδιορίζουμε τα πράγματα με τους ίδιους όρους και ότι ο προσδιορισμός ο δικός σας δεν έχει σχέση με την πραγματικότητα.

(Στο σημείο αυτό χτυπάει επανειλημμένα το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)

Κύριε Πρόεδρε, θα τελειώσω σε ένα λεπτό.

Σας ζήτησα προχθές στην Επιτροπή, όσον αφορά το άρθρο 4.1, εάν πριν την 11η Ιουνίου του 2026 η παρούσα Σύμβαση καταστεί άκυρη για οποιοδήποτε λόγο κλπ. –να μην τη διαβάσω- κάποιες διευκρινίσεις ως προς το τι θα οφείλει το ελληνικό Δημόσιο να επιστρέψει και πώς ακριβώς. Διότι εδώ υπάρχουν κάποιες παραπομπές κι εδώ εμείς εντοπίζουμε ότι υπάρχει μία εκκρεμότητα. Δεν ξέρουμε πώς μπορεί να εξελιχθεί. Για να το προλάβουμε, όμως, θα θέλαμε τις δικές σας διευκρινίσεις. Δεν μας τις δώσατε στην Επιτροπή. Θέλουμε να μας τις δώσετε σήμερα. Και μέχρι να ακούσουμε τις δεσμεύσεις σας γι’ αυτά τα οποία ανέφερα, επιφυλασσόμεθα για την ψήφο μας στη συγκεκριμένη Κύρωση.

Ευχαριστώ πολύ.

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα της Νέας Δημοκρατίας)

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Εγώ ευχαριστώ, κύριε Βλάχο.

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ (Υπουργός Οικονομικών): Κύριε Πρόεδρε, μπορώ να έχω τον λόγο;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Τι θέλετε, κύριε Υπουργέ;

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ (Υπουργός Οικονομικών): Θα ήθελα να καταθέσω κάτι για τα Πρακτικά.

Επειδή ο καλός συνάδελφος δεν θέλει να μείνει κάποια ανακρίβεια, εμείς απαντήσαμε στην ερώτηση του κ. Καραμανλή. Και για τους επόμενους ομιλητές, που ξέρω ότι παίρνουν όλο και περισσότερο γραμμή από το δικό σας το κόμμα, για να μην κάνουν κι εκείνοι το ίδιο λάθος, απλώς θέλω να καταθέσω την απάντηση που δώσαμε στην ερώτηση του κ. Καραμανλή.

(Στο σημείο αυτό ο Υπουργός Οικονομικών κ. Ευκλείδης Τσακαλώτος καταθέτει για τα Πρακτικά το προαναφερθέν έγγραφο, το οποίο βρίσκεται στο Αρχείο του Τμήματος Γραμματείας της Διεύθυνσης Στενογραφίας και Πρακτικών της Βουλής)

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: Αφού έκανα αναφορά στο δελτίο τύπου που εκδώσατε. Τι διαφορετικό υπάρχει;

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Κύριε Βλάχο, σας παρακαλώ.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Κύριε Υπουργέ, για εμάς λέγατε; Δεν είπατε για εμάς. Εδώ δεν θα περνάει τίποτα τέτοιο. Δεν θα ξαναπεράσει τέτοιο πράγμα εναντίον μας. Μιλάμε ευθέως.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Κύριε Λοβέρδο, ζητήστε τον λόγο, να σας τον δώσω.

ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ: Δεν τον θέλω τον λόγο. Μια διευκρίνιση ήθελα.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Εντάξει, αλλά να μην το κάνουμε όπως στην τηλεόραση που μιλάει ο ένας πάνω στον άλλον. Να ζητήσετε τον λόγο, να σας τον δώσω.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: Κύριε Πρόεδρε, θα ήθελα λίγα δευτερόλεπτα για να πω κάτι σε σχέση με αυτό που είπε ο κύριος Υπουργός.

Διάβασα μία αποστροφή από το κείμενο του συναδέλφου και επικαλέστηκα και το δελτίο τύπου που μας φέρατε. Δεν λέτε κάτι περισσότερο. Επί της ουσίας, δεν υπάρχει διαφωνία, αφού ό,τι είχατε να πείτε το είπατε στο δελτίο.

ΕΥΚΛΕΙΔΗΣ ΤΣΑΚΑΛΩΤΟΣ (Υπουργός Οικονομικών): Εγώ απλώς ήθελα να πω ότι απαντήσαμε στον κ. Καραμανλή.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΒΛΑΧΟΣ: Απαντήσατε, όπως οφείλατε να απαντήσετε σε μία ερώτηση.

ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Δημήτριος Κρεμαστινός): Μην κάνετε διαλογική συζήτηση, σας παρακαλώ.

Ο ειδικός αγορητής της Δημοκρατικής Συμπαράταξης, ο κ. Μανιάτης, έχει τον λόγο.

ΙΩΑΝΝΗΣ ΜΑΝΙΑΤΗΣ: Αγαπητοί συνάδελφοι, θεωρούσα ότι σε αυτή την Βουλή τα έχω δει όλα. Φαίνεται ότι δεν τα έχουμε δει όλα. Ποτέ από τη Μεταπολίτευση μέχρι σήμερα δεν έχει υπάρξει παράλληλη συνεδρίαση δύο Ολομελειών του εθνικού Κοινοβουλίου.

Εμείς εδώ είμαστε Ολομέλεια και την ίδια στιγμή κάτω, στην καταμέτρηση για την αναθεώρηση του Συντάγματος, υπάρχει άλλη Ολομέλεια. Εσείς έχετε δει άλλη φορά όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά σε οποιαδήποτε άλλη ευρωπαϊκή χώρα, παράλληλη συνεδρίαση δύο Ολομελειών; Μάλιστα, εκ των δύο αυτών Ολομελειών η μία, η δική μας, που αφορά οικονομικό αντικείμενο άνω του ενός δισεκατομμυρίου ευρώ, δεν μεταδίδεται απευθείας, αλλά θα μεταδοθεί, όπως φαντάζομαι, αργότερα.

Επιπλέον, θα ήθελα να επαναλάβω, κύριε Πρόεδρε –διότι εσείς εκπροσωπείτε το Προεδρείο- το εξής: Να μη διανοηθεί η Κυβέρνηση να συντμήσει τον χρόνο των ομιλιών για τη σύμβαση την οποία συζητούμε, διότι θα πρόκειται για κοινοβουλευτικό πραξικόπημα.

Τι έχουμε τώρα μπροστά μας; Μπροστά μας έχουμε την αποκαλυπτικότερη σύμβαση του ελληνικού Δημοσίου στα δέκα χρόνια των μνημονίων. Τι αποκαλύπτει αυτή η σύμβαση; Αποκαλύπτει τρία πράγματα. Πρώτον, είναι το μεγαλύτερο σκάνδαλο του ΣΥΡΙΖΑ ύψους άνω των 630 εκατομμυρίων ευρώ, αφού θα χάριζαν το Αεροδρόμιο για είκοσι χρόνια έναντι 484 εκατομμυρίων ευρώ και μετά το διπλό χαστούκι της Ευρωπαϊκής Επιτροπής Ανταγωνισμού, μας φέρνουν μία σύμβαση για 1,115 δισεκατομμύρια ευρώ. Όμως, το σκάνδαλο έχει ονοματεπώνυμο και τεχνοκρατών και Υπουργών.

Η δεύτερη αποκάλυψη της σύμβασης είναι η εξής: Η σημερινή σύμβαση που έρχεται για κύρωση επεκτείνει τη σύμβαση του 1995, τη σύμβαση ΠΑΣΟΚ, τη σύμβαση Ανδρέα Παπανδρέου.

Εκλεκτέ κύριε Αθανασίου –πραγματικά το λέω, διότι σας εκτιμώ απεριόριστα- ως εισηγητή του ΣΥΡΙΖΑ θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για τους ύμνους προς το ΠΑΣΟΚ, τον Ανδρέα Παπανδρέου και τον Λαλιώτη, αλλά παρακαλώ πολύ αυτά που είπατε σε μας εδώ, να τα πείτε αλλού, δηλαδή στον κ. Τσίπρα και στους συναδέλφους σας στον ΣΥΡΙΖΑ που –κατ’ εξαίρεσιν από σας- λένε ότι το ΠΑΣΟΚ κατέστρεψε την Ελλάδα, ότι η Μεταπολίτευση ήταν η χειρότερη περίοδος του νεώτερου ελληνικού κράτους και ότι ο Ανδρέας ήταν ο άνθρωπος που οδήγησε μαζί με τους υπόλοιπους Πρωθυπουργούς του ΠΑΣΟΚ την Ελλάδα στη χρεοκοπία.

Σήμερα έρχεστε εδώ και –όπως λέει και ο Βαγγέλης Βενιζέλος- γλείφετε εκεί που φτύνατε! Να το πείτε δημόσια και στους ψηφοφόρους σας. Δεν σας αφορά προσωπικά, επαναλαμβάνω. Είστε ένας εκλεκτός συνάδελφος και χαίρομαι που έχετε αυτήν την εισήγηση.

Όμως, η σύμβαση αυτή αποκαλύπτει την ιστορική, πολιτική και ηθική δικαίωση του ΠΑΣΟΚ, που το 1995 παρέλαβε την αποικιοκρατική σύμβαση της Νέας Δημοκρατίας του 1993, την αναδιαπραγματεύτηκε και με το ίδιο τεχνικό και οικονομικό αντικείμενο κατάφερε αυτά που θα σας πω αμέσως αργότερα.

Η τρίτη αποκάλυψη της σύμβασης είναι η αποκάλυψη του πώς ο ΣΥΡΙΖΑ ξεπουλά «μπιρ παρά» τη δημόσια περιουσία, πώς εκμεταλλευόμενος το Υπερταμείο της αποικιοκρατίας που το 2016 νομοθέτησε μόνος του ο κ. Τσίπρας, ξεπουλάει ό,τι συνιστά τον εθνικό πλούτο με συγκεκριμένες αξίες και υπεραξίες.

Για να απαντήσω, μάλιστα και σε σας, κύριε Αθανασίου, αλλά και στον κ. Τσακαλώτο, γι’ αυτό που προβλεπόταν στους προϋπολογισμούς του 2011 και 2012 επί Κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ, θα σας πω ότι τα 230 εκατομμύρια ευρώ ήταν η συμμετοχή του ιδιώτη, γιατί προφανώς δεν λαμβάνεται υπ’ όψιν όταν το Δημόσιο ως μέτοχος δίνει στην άλλη τσέπη του Δημοσίου. Το λέω, για να συνεννοούμαστε.

Πώς φτάσαμε, όμως, ως εδώ; Το 1993, μονογράφει η Κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας μία –όπως τη χαρακτήρισα- αποικιοκρατική σύμβαση με τη HOCHTIEF για την κατασκευή και την εκμετάλλευση του Αεροδρομίου.

Το 1995, η Κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ Ανδρέα Παπανδρέου βάζει θέμα αναδιαπραγμάτευσης. Και ολοκληρώνεται η αναδιαπραγμάτευση τον Σεπτέμβριο του 1995, με το ίδιο τεχνικό αντικείμενο, με την ίδια ακριβώς ίδια συμμετοχή του ιδιώτη, τα ίδια κεφάλαια του ιδιώτη. Τι κέρδισε το ΠΑΣΟΚ; Πρώτον, από 60% τη συμμετοχή της HOCHTIEF του ιδιώτη, την κατεβάσαμε στο 40%. Δεύτερον, τα πενήντα χρόνια της συνεκμετάλλευσης της παραχώρησης μειώθηκαν στα τριάντα χρόνια.

Είστε σήμερα εδώ κι εσείς, κύριε Υπουργέ, που πολλές φορές με θράσος θέλετε να υπονοήσετε ότι το ΠΑΣΟΚ ακολουθεί τη Νέα Δημοκρατία, αλλά, φαίνεται, είστε πολύ καλύτεροι μαθητές της Νέας Δημοκρατίας στα μνημόνια. Μην ανησυχείτε, θα τα ακούσετε αμέσως τώρα, διότι τώρα που σας έφυγε ο συνέταιρος, ο κ. Καμμένος, με τον οποίο συμβιώνατε για τέσσερα χρόνια, προσπαθείτε από κάπου να πιαστείτε. Δεν θα σας κάνει, όμως, τη χάρη το Κίνημα Αλλαγής.

Η τρίτη βελτίωση του ΠΑΣΟΚ. Για ενενήντα εννέα χρόνια είχαν εκχωρηθεί και τα δεκαέξι χιλιάδες πεντακόσια (16.500) στρέμματα της περιβάλλουσας ζώνης και τα είκοσι δύο χιλιάδες (22.000) στρέμματα της λεγόμενης BUFFER ZONE, της «Ουδέτερης Ζώνης» και θα ήταν για ενενήντα εννέα χρόνια και μετά τη σύμβαση στη διάθεση του ιδιώτη. Αυτό κόπηκε. Με το που θα τελειώσει η σύμβαση, η έκταση αυτή επανέρχεται στο ελληνικό Δημόσιο.

Τέταρτον, με τα ίδια χρήματα του ιδιώτη, την ίδια επένδυση, επήλθαν σοβαρότατες βελτιώσεις στο τεχνικό αντικείμενο. Πιο συγκεκριμένα και ενδεικτικά: Αντί για τον γερμανικό αντισεισμικό κανονισμό που προέβλεπαν οι προδιαγραφές της HOCHTIEF, τους υποχρεώσουμε να εφαρμόσουν τον ελληνικό αντισεισμικό κανονισμό, που είναι πολύ αυστηρότερος και να βάλουν μέσα ειδικά μέτρα για την εξυπηρέτηση των ατόμων με αναπηρία και πολλές άλλες βελτιώσεις.

Η πέμπτη βελτίωση του ΠΑΣΟΚ είναι η εξής: Η σύμβαση της Νέας Δημοκρατίας προέβλεπε στο Διοικητικό Συμβούλιο της εταιρείας έξι εκπροσώπους του ιδιώτη. Τους κατεβάσαμε στους τέσσερις και αντί για τρεις εκπροσώπους του Δημοσίου, κάνουμε τέσσερις τους εκπροσώπους του Δημο