Αδέσποτες σφαίρες και αδέσποτες γνώμες

Όπως συμβαίνει συνήθως, το πολιτικό σύστημα και η ελληνική κοινωνία «έπεσαν από τα σύννεφα» μετά το τραγικό περιστατικό του Μενιδίου και την αδέσποτη σφαίρα ενός άσκοπου πυροβολισμού που έφυγε από την περιοχή των Ρομά και σκότωσε ένα ανυποψίαστο μαθητή Δημοτικού.

Προφανώς μετά από αυτό ανακάλυψαν όλοι ότι υπάρχει σοβαρό πρόβλημα παραβατικότητας με συγκεκριμένες περιοχές ρομά, είτε αυτή είναι το Μενίδι, είτε είναι ο Ασπρόπυργος, είτε είναι το Δροσερό της Ξάνθης (όπου στο μεταξύ δαπανήθηκαν και εκατομμύρια ευρώ μυστικών κονδυλίων για δήθεν εθνικούς λόγους). Προφανώς κανείς δεν θυμάται πια

το Αλάν Κογιού της Κομοτηνής, όπου πριν από ελάχιστους μήνες καταγράφηκε μια συγκλονιστική δολοφονία ενός ανήλικου παιδιού με ειδικές ανάγκες. Τότε πάντως είχαν όλοι ανακαλύψει τους οικισμούς των ρομά και έκαναν «αφιερώματα» αλλά τώρα και πάλι όλοι «έπεσαν από τα σύννεφα»
Το Μενίδι ανακάλυψε και η αξιωματική αντιπολίτευση που ξέχασε προφανώς ότι πανομοιότυπο περιστατικό σημειώθηκε το 2012 στην ίδια περιοχή, ευτυχώς με τραυματισμό μαθήτριας και όχι με θάνατο . Τότε όμως ήταν Δευτέρα μεσημέρι ενώ τώρα ενοχλείται για το «άβατο» του Μενιδίου με μια αντίδραση που συγχέει τη «γραβάτα με το εσώρουχο», παραλληλίζοντάς το με το «άβατο» των Εξαρχείων. Σε κάθε περίπτωση το θέμα δεν προσφέρεται για μακάβρια μικροπολιτική , ειδικά από τα κόμματα που δημιούργησαν το πρόβλημα.

Ούτε είναι λύση η υπερβολή από την πλευρά των διωκτικών αρχών και της Δικαιοσύνης για λίγες μέρες, ώστε να ικανοποιηθεί η κοινή γνώμη, πριν επανέλθουμε στην προτέρα κατάσταση.

Τα «άβατα» που όψιμα ανακαλύψαμε

Προφανώς τα πάσης «άβατα» ούτε δημιουργήθηκαν αλλά ούτε οξύνθηκαν ως προβλήματα σήμερα, αλλά είναι πασίγνωστα εδώ και χρόνια. Όμως η ευαισθησία είναι επιλεκτική και όψιμη κατά περίπτωση.

Όπως και αρκετών «σκελετών» που βρήκαν την ευκαιρία να βγουν από τις ντουλάπες στο Μενίδι και να παραστήσουν τους «αγανακτισμένους» με βασικό σκοπό να εκμεταλλευτούν την οδύνη της γειτονιάς και να επικοινωνήσουν τις ρατσιστικές και φασιστικές αντιλήψεις τους, ψαρεύοντας σε θολά νερά. Όπως βρήκαν την ευκαιρία να ξεσπαθώσουν και οι τοπικές μαφίες που ανταγωνίζονται σε «παραβατικότητα» τους αθίγγανους του Μενιδίου και επίσης πρωταγωνιστούν στις αντιδράσεις.

Η «παραβατικότητα» δεν είναι προνόμιο των οικισμών ρομά (παρότι σε μικρές επαρχίες λόγω μεγέθους η μικροπαραβατικότητα μονοπωλείται από τέτοιους οικισμούς) ενώ υπάρχουν πολλές ομάδες του πληθυσμού που δρουν με αυτά τα χαρακτηριστικά και είναι γκετοποιημένες. Είναι συχνά οι ίδιες ομάδες που η πολιτική τάξη κρατά σε ομηρία και εξαθλίωση διαχρονικά, για να τους εκμεταλλεύεται ως εκλογικό μηχανισμό.

Επιλεκτική ευαισθησία για τους πυροβολισμούς

Η υποκρισία φανερώνεται από το γεγονός ότι το φαινόμενο των άσκοπων πυροβολισμών ενοχλεί ότι προέρχεται από οικισμούς ρομά αλλά είναι «χαριτωμένο» και «παραδοσιακό» έθιμο όταν πρόκειται για τις μπαλωθιές στην Κρήτη, ένα φαινόμενο που έχει προκαλέσει πολλαπλάσια προβλήματα και θανάτους αλλά ουδείς είναι διατεθειμένος στη βάση ενός κακώς εννοούμενου λαϊκισμού, ακόμη και να υπαινιχθεί κάτι σχετικό . Και στις δύο περιπτώσεις η βαρβαρότητα δεν αμφισβητείται.

Αν κάποιοι έχουν όψιμη ευαισθησία με την «παραβατικότητα» προφανώς ένα πρόβλημα είναι αυτές οι γειτονιές των ρομά. Υπάρχουν όμως πιο εμφανείς συμμορίες πολύ πιο σοβαρής παραβατικότητας που δρουν μπροστά στα μάτια των αρχών και των πολιτικών που ξαφνικά, θυμήθηκαν να παραστήσουν τους «νοικοκυραίους». Ας ξεκινήσουν από τις συμμορίες των χουλιγκάνων που δρουν ανενόχλητοι και ατιμώρητοι και οι οποίοι συγκεντρώνουν όλο τον ποινικό κώδικα στη δράση τους,. Οι ηγεσίες τους άλλωστε είναι πολύ πιο ευδιάκριτες στη δημόσια σφαίρα.

Γράφει ο Γιάννης Σιδηρόπουλος

Keywords
Τυχαία Θέματα