“Αντί στεφάνου” στη μνήμη του Γιάννη Μαλακωνάκη

“Οδύρεται όλο το χωριό κλαίει για το χαμό σου

γιατί εστέρεψε η μιλιά και το χαμόγελό σου!

Ο Γιάννης (Μαλακωνάκης) ξεχώριζε πάντα μέσα στον κόσμο. Λες και γεννήθηκε για να έλθει και να φύγει ως ένα λουλούδι που το παίρνει ο άνεμος. Πάντα ομιλητικός –και μερικές φορές αθυρόστομος- χαμογελαστός, θέτοντας πάντα εύστοχα ερωτήματα που μερικές φορές ήταν μαχαίρι στην καρδιά.

Την τελευταία φορά που κάναμε παρέα στην πλατεία του Κολυμπαρίου ανησυχούσε για τους πάντες και τα πάντα. Σαν να έβλεπε ότι πλησίαζε η ώρα να κόψει το νήμα της ζωής και δεν πρόφταινε να αποτελειώσει ό,τι άφησε…

«Με

κάλεσες και ήρθα», μου έλεγε σε κάθε εκδήλωση της Ακαδημίας, βλέποντας στην αρχή την έκπληξη ανάμεικτη με την ευχαρίστηση να ζωγραφίζεται στο πρόσωπό μου. Αγαπούσε το Ίδρυμα, το αγκάλιασε από την ίδρυσή του, συμμετείχε σε κάθε χαρά και λύπη. Το αγαπούσε και συμμετείχε στα δρώμενα και τις εκδηλώσεις που είχαν οργανωθεί για το καλό του τόπου και των ανθρώπων του.

Ο Γιάννης, όπως προτιμούσε να τον λέμε, ο Ιωάννης Μαλακωνάκης, ήταν ένας ντόμπρος Κολυμπαριανός, από τους τελευταίους εναπομείναντες αυτής της γενιάς. Πάντα μπροστά, πάντα με όραμα, πάντα έτοιμος να δώσει λύσεις σε όλα. Στάθηκε δίπλα σε κάθε πονεμένο, αλληλέγγυος σε όλα στην Τοπική Αυτοδιοίκηση και την ευρύτερη τοπική κοινωνία.
Όταν τον έβλεπες πάνω στο μηχανάκι του, είχες την αίσθηση πως απλώς έκανε βόλτες, αλλά όταν έκανες παρέα μαζί του, καταλάβαινες την καλοσύνη του και την αγωνία του να προσφέρει στον τόπο. Ήταν ο άνθρωπος της διπλανής πόρτας.

Δεν άκουσα ποτέ κακό από το στόμα του για κανέναν. Απεναντίας ακόμη και στις δυσκολίες κυριαρχούσε η αγάπη του. Δεν τον επηρέαζαν τα μεγάλα σαλόνια και η πολυτέλεια, απλώς… είχε ταυτιστεί με τα προβλήματα του χωριού του και της περιοχής του Δήμου Πλατανιά. Βέβαια πολλοί από εμάς αισθανθήκαμε την ανάγκη να τον δούμε ως πατέρα, αλλά και ο ίδιος λειτούργησε ως πραγματικός πατέρας που αγαπά όλα τα παιδιά του.

Νικημένος από την «επάρατη νόσο», έφυγε νιώθοντας την αγάπη όλων μας, περιτριγυρισμένος από τα αγαπημένα του πρόσωπα, τα παιδιά του, τα αδέλφια του και τα εγγόνια του. Η κηδεία του, στην Αγία Μαρίνα Κολυμπαρίου, ήταν ταιριαστή με αυτό που εκπροσωπούσε ο ίδιος. Μία Εκκλησία γεμάτη με τα αγαπημένα του πρόσωπα, συγγενείς και πολλούς φίλους. Μέσα σε συγκινησιακή φόρτιση, μία σεμνή και απέριττη τελετή, που μάς επέτρεψε να ακούσουμε και να κατανοήσουμε τα σοφά λόγια της ακολουθίας, αλλά και τον λιτό λόγο τόσο του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Κισάμου και Σελίνου Αμφιλοχίου, όσο και του αδελφικού του φίλου, του Ιωάννη Μαλανδράκη, Δημάρχου Πλατανιά.

Ο Γιάννης, έτσι όπως τον γνώρισα και τον έζησα, ήταν ο εκπρόσωπος μόνο του καλού και του κάλλους! Το Καλοκαίρι που πέρασε κάναμε συχνά παρέα. Χαιρόμουν όταν τον έβλεπα να ξεδιπλώνει το μαντήλι του και να το φορά στον λαιμό του. Μου θύμιζε τον δικό μου πατέρα, που έκανε ακριβώς την ίδια κίνηση.

Η παρακάτω μαντινάδα ας τον συνοδεύει:

Σήμερο ήτανε γραφτό φίλε μου να σε χάσω,
κι ένα μαντήλι στο λαιμό δένω μην σε ξεχάσω!

Αγαπητέ μας Γιάννη, καλό ταξίδι. Θα σε θυμόμαστε πάντα με αγάπη για την πολλή αγάπη που έδωσες στον τόπο μας.”

Γράφει ο Κώστας Ζορμπάς,
Γενικός Διευθυντής Ορθοδόξου Ακαδημίας Κρήτης

The post “Αντί στεφάνου” στη μνήμη του Γιάννη Μαλακωνάκη appeared first on zarpanews.gr.

Keywords
Τυχαία Θέματα