Ιωάννα Φόρτη: “Όλοι μας κατά έναν τρόπο έχουμε στο DNA μας τον Μίκη είτε μας αρέσει, είτε όχι”

14:03 21/8/2022 - Πηγή: zarpanews

Αισθαντική, καθηλωτική, γνήσια. Μια από τις ζωντανές αποδείξεις καλλιτέχνιδας που μας αποδεικνύει ότι τίποτα στη ζωή δεν είναι τυχαίο. Ταλέντο, αγάπη και δουλειά. Ο συνδυασμός της επιτυχίας. Ένα πακέτο που η ίδια διαθέτει από μικρή ακόμα ηλικία.

Η Ιωάννα Φόρτη έχει σπουδάσει πιάνο, θεωρητικά, μονωδία. Παίζει πιάνο, ακορντεόν, μπαγλαμά και συνεχίζει να επιστρατεύει την διαδικασία της μάθησης.

Έχει συνεργαστεί με τους περισσότερους ελληνικούς πολιτιστικούς φορείς (Εθνική λυρική

σκηνή, Μέγαρο μουσικής Αθηνών, Μουσικά σύνολα ΕΡΤ, κ.α) έχει κάνει παραστάσεις και ηχογραφήσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό.

Επί χρόνια συνεργάτης των Vamos Ensemble και του Χρήστου Λεοντή. Το σολιστικό ντεμπούτο της έγινε στη Νέα Υόρκη ως Κληταιμνήστρα στην όπερα «Ηλέκτρα» του Μίκη Θεοδωράκη. Η συνεργασία της με τον Μίκη απλώθηκε και συνεχίστηκε μέσα από συναυλίες και ηχογραφήσεις.

Με αφορμή τις δύο επικείμενες συναυλίες της , «Λιθάρια στο χρόνο», στο φρούριο Κούλε Απτέρας στις 21 Αυγούστου στις 21:00 με δωρεάν είσοδο και «Ο Μίκης αφηγείται…» στο θέατρο Μίκης Θεοδωράκης στις 4 Σεπτεμβρίου, η Ιωάννα Φόρτη μίλησε στο Zarpa Radio 89,6 και τη Ναταλί Ζεντέλη.

Για τις παραστάσεις:

«Λιθάρια στο χρόνο» στις 21 Αυγούστου

«Είναι μια πρόταση της περιφέρειας η οποία όταν έγινε με βρήκε σε μια φάση προβληματισμού κυρίως όσον αφορά στο χρέος που νοιώθω να διατηρήσω κάπως στη μνήμη, τα τραγούδια του Θεοδωράκη. Είχα θυμώσει με τον τρόπο που κάποιοι καπηλεύονται το όνομα του Μίκη. Στην αρχή ήθελα να κάνω συναυλία μόνο με έργα Θεοδωράκη. Αργότερα, λίγο πιο αποφορτισμένη, κατέληξα στο ότι μια προσωπική συναυλία πρέπει να είναι αυτό που είμαι. Μία τραγουδίστρια με όλη αυτή την κλασσική εκπαίδευση που έχω, όμως κουβαλάω και τον Μίκη.

Όλοι μας κατά έναν τρόπο έχουμε στο DNA μας τον Μίκη είτε μας αρέσει, είτε όχι. Σκέφτηκα ότι πρέπει να ενσωματώσω στη συναυλία και άλλα είδη που αγαπώ πάρα πολύ, δουλεύω πάνω σε αυτά και πειραματίζομαι. Δεδομένου και του χώρου που έχουμε να παίξουμε προέκυψε ένα ακουστικό πρόγραμμα με διάφορες μουσικές. Τα περισσότερα είναι ελληνικά τραγούδια, γεγονός το οποίο υπήρξε αντικείμενο παραπόνου των δικών μου ανθρώπων – ότι δεν συνηθίζω να λέω ελληνικά τραγούδια.

Θα ακούσουμε τραγούδια που έχω δισκογραφήσει, Θεοδωράκη, Χατζιδάκι, Λεοντή. Θα ακούσετε και τραγούδια που δεν έχω ξαναπεί ποτέ. Θα ακούσουμε τραγούδια από άλλες χώρες, ισπανικά, γαλλικά, αγγλικά, τούρκικα, ένα τραγούδι στη γλώσσα λαντίνο. Ερωτικά και κοινωνικά. Ιστορίες είναι τα τραγούδια. Πολλές φορές είναι και σαν μονόπρακτα».

«Ο Μίκης αφηγείται…» η δεύτερη παράσταση

«Την περιμένω πάρα πολύ αυτή την παράσταση στο θέατρο Μίκης Θεοδωράκης. Στα εγκαίνια του θεάτρου έπαιζα με τους Vamos Εnsemble και ήταν η τελευταία φορά που είδα τον Μίκη από κοντά και μιλήσαμε. Είναι μία παράσταση εξολοκλήρου ιδέα του Κώστα Κεχράκου. Υλοποιείται σε συνεργασία με το τμήμα μουσικολογίας του ελληνικού μεσογειακού πανεπιστημίου. Υπάρχει μια εγκατάσταση ενός πολυκάναλου ηχητικού συστήματος μέσα στην περιοχή του κοινού και ακούγονται από ‘κει οι αφηγήσεις. Οι αφηγήσεις συνδυάζονται με τα τραγούδια και τις μουσικές που παίζονται από άλλη πηγή. Η φωνή του Μίκη είναι γύρω σου. Έχουμε αφιερώσει πολλές ώρες ακροάσεων των αφηγήσεων του, είναι πολύ δύσκολο να επιλέξεις τελικά τι θα βάλεις στο πρόγραμμα».

Για τους συνεργάτες της

«Είναι όλοι πολύ διαφορετικοί μεταξύ τους. Έχουν όρεξη, γούστο και χιούμορ. Ταιριάζουμε αισθητικά. Είμαστε περίεργο κράμα. Έχουμε διαφορετικά ακούσματα και εκπαίδευση, διαφορετικό τρόπο προσέγγισης ενός έργου, αλλά αυτό, μόνο ορίζοντες μπορεί να ανοίγει. Εγώ μαθαίνω συνεχώς από αυτούς τους μουσικούς.

Μάνος Σαβιολάκης: Μπουζούκι, κιθάρα, φλαμέγκο, πολίτικη λίρα. Εξαιρετικός βιρτουόζος μουσικός, με εμμονή στη λεπτομέρεια βαθιά γνώση των μουσικών δρόμων και τρόπων με πολλή φαντασία.

Δημήτρης Γιαννούλης: Ακορντεόν. Εξαιρετικός ακορντεονίστας, με στιβαρότητα, φαντασία και πολλή όρεξη. Έχει κάτι σπάνιο, λειτουργεί κυρίως με την αίσθηση και το εκπληκτικό του ένστικτο. Ελεύθερος μουσικός, απεγκλωβισμένος από την πεπατημένη.

Κώστας Κεχράκος: Κοντραμπάσο, ηλεκτρικό μπάσο, λαούτο, ακουστική κιθάρα. Είναι ο πιο παλιός μου συνεργάτης. Τον γνώρισα ως καλλιτεχνικό διευθυντή των Vamos Ensemble. ήταν ο στιλοβάτης των Vamos Ensemble. Είναι ο άνθρωπος που εμπιστεύομαι καλλιτεχνικά, ταιριάζουμε στην αισθητική, έχει βαθιά γνώση των διαφορετικών μουσικών στιλ που καταπιάνεται. Έχει την ικανότητα λόγω της υψηλής του ευαισθησίας, να μπορεί να αφουγκράζεται τον κόσμο. Δημιουργεί, έντονες συγκινησιακές στιγμές στις παραστάσεις που κάνει. Είναι ο βράχος μου και η σιγουριά μου στις συναυλίες.

Μανώλης Κανακάκης: Πιάνο, κανονάκι. Είναι ένας μουσικός αποκάλυψη. Νοιώθω σαν να έχουμε ξανασυνεργαστεί, αν και δεν γνωριζόμαστε πολύ καλά. Ήρθε στην ομάδα και έδεσε αμέσως. Προέρχεσαι από οικογένεια που αγαπά τη μουσική. Είχες πιάνο στο σπίτι από παιδί.

Τελικά η μοίρα έφτιαξε το μέλλον σου πριν από σένα, ονειρευόσουν να γίνεις τραγουδίστρια μικρή;

«Ο πατέρας μου ήταν βαρύτονος στο ωδείο Αθηνών τότε, ήξερε μουσική. Η μητέρα μου τραγουδούσε εκπληκτικά χωρίς να ξέρει μουσική, αλλά είχε ένα συγκλονιστικό ένστικτο. Τραγουδούσαμε όλοι στο σπίτι. Ακόμα και τώρα τα γλέντια μας είναι ιστορικά. Τρώγαμε όλοι μαζί τις Κυριακές και μετά τραγουδούσαμε. Για χρόνια, μέχρι που πήγα στο γυμνάσιο, νόμιζα ότι έτσι γίνεται στα σπίτια. Αργότερα κατάλαβα ότι δεν είναι αυτονόητο. Από μικρή ήμουν με το ένα δάχτυλο στο πιάνο. Είχα αυτί. Μάθαινα εύκολα, αποτύπωνα τη μουσική.

Δεν ξέρω αν πιστεύω στη μοίρα. Πιο πολύ πιστεύω στο ένστικτο. Το ενστικτο πρέπει να είναι σε εγρήγορση ώστε να καταλάβουμε αυτό που πρέπει να αγγίξουμε. Οι ευκαιρίες περνάνε συνέχεια από μπροστά μας και εμείς πρέπει να τις βλέπουμε. Και με τον Θεοδωράκη που συνεργαστήκαμε, κάπως έτσι έγινε. Δεν ξέρω αν τον βρήκα ή με βρήκε.

Τελείωνα το σχολείο, ήμουν και καλή μαθήτρια και υπήρχε αυτή η “πίεση” του τι θα κάνεις τώρα. Δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω, όμως το ένοιωθα. Θα συνέβαινε έτσι κι αλλιώς».

Το επάγγελμα που έχεις επιλέξει έχει άγχος, κούραση, ταξίδια ενδεχομένως στέρηση προσωπικού χρόνου, όμως τελικά είναι δουλειά όταν κάνεις αυτό που αγαπάς ή είναι η ίδια σου η ζωή; θα μπορούσες να φανταστείς τον εαυτό σου, χωρίς αυτό;

«Η δουλειά είναι δύσκολη όπως και το να επιβιώνεις μέσα από αυτή τη δουλειά ιδίως εδώ στην Ελλάδα. Πολλές φορές παίρνω μια βαθιά ανάσα όταν πάω να ανέβω στη σκηνή. Πολλές φορές είμαι σπίτι μου και ξέρω ότι πρέπει να βγω και να αντιμετωπίσω χιλιάδες μάτια. Καμιά φορά νοιώθω ότι είμαι δειλή και ότι δεν αντέχω την ευθύνη αυτού του πράγματος. Ξέρω ότι πρέπει να το κάνω όμως. Μετά όταν ανεβαίνω, ό,τι και να είχα πριν, κατά έναν μαγικό τρόπο εξαφανίζεται. Δεν θα έκανα αυτή τη δουλειά αν δεν μου άρεσε. Πηγαίνει παράλληλα με μένα από τότε που με θυμάμαι, απλά τυχαίνει και βιοπορίζομαι από αυτό».

Συνεχίζεις να μαθαίνεις να παίζεις μουσικά όργανα. Θεωρείς ότι ένας τραγουδιστής για να είναι ολοκληρωμένος πρέπει να έχει μουσικές γνώσεις ή το κάνεις από εσωτερική ανάγκη κι αγάπη;

«Πρώτα έμαθα μουσική. Μετά έγινα τραγουδίστρια. Σε μια πρώτη απάντηση στο αν ένας τραγουδιστής πρέπει να έχει μουσικές γνώσεις, θα έλεγα ναι, όμως πολλές φορές ζηλεύω τους αυτοδίδακτους ανθρώπους γιατί δουλεύουν με ένστικτο. Πολλές φορές εκείνοι αντιλαμβάνονται αλλά και απολαμβάνουν περισσότερο από μένα που έχω τη διαστροφή του επαγγέλματος. Σαφέστατα συνεννοείσαι καλύτερα όταν έχεις να κάνεις με μουσικούς και όταν πρόκειται για συνθέσεις έργων με παρτιτούρες, οπωσδήποτε με βοηθά να καταλάβω πολύ καλύτερα τι ακριβώς θέλει ο συνθέτης. Αν δεν είχα τη κατάλληλη γνώση νομίζω δεν θα μπορούσα να εμβαθύνω τόσο. Είναι ανάγκη η αναζήτηση της γνώσης. Γενικά κυνηγάω το καινούριο. Ίσως επειδή βαριέμαι γρήγορα. Έφευγα πάντα όταν έπαυα να μαθαίνω. Με ιντριγκάρει το καινούριο. Ήθελα να είμαι πάντα μουσικός ορχήστρας. Μου αρέσει η ομαδική δουλειά. Είχα πάντα μεγάλη ευχέρεια στα όργανα γι’ αυτό και τα σκάλιζα. Στην πραγματικότητα όμως τίποτα δεν παίζω καλά. Λίγο απ’ όλα. Πιο πολύ τα αντιμετωπίζω σαν παιχνίδια μου».

Ο Μίκης ήρθε νωρίς στη ζωή σου. Λένε ότι όταν μπούμε στον χορό θα χορέψουμε. Και χόρεψες. Πόσο δύσκολο είναι να διαχειριστείς μια τέτοια συνεργασία σε τόσο μικρή ηλικία; Πόσο μεγάλο είναι το βάρος της ευθύνης που κουβαλάς μετά από αυτή τη συνεργασία; Νιώθεις σε κάθε βήμα σου ότι είναι ο Μίκης και σου ψιθυρίζει στο αυτί  “καν’ το” ή “μην το κάνεις”;

«Αυτόν τον ρόλο τον έχει περισσότερο ο Λεοντής σε μένα επειδή έχω πολύ μεγαλύτερο κομμάτι μαζί του. Είναι πατρική φιγούρα για μένα. Έχω και είχα άμεση επικοινωνία μαζί του. Ανά πάσα ώρα και στιγμή μπορώ να τον πάρω τηλέφωνο. Με τον Θεοδωράκη δεν το είχα αυτό. Υπήρχε πάντα διαμεσολαβητής. Ο Μίκης λειτουργεί για μένα ως πυξίδα. Αυτά τα πράγματα που έχουμε κάνει μαζί έχουν λειτουργήσει για μένα ως πήχης. Είναι ουσιαστικά αυτό που λέω . Όχι επειδή υπάρχει σαν όνομα ή επειδή πήγα και τραγούδησα στο τάδε θέατρο, δεν έχει σημασία.

Γνώρισα από την αρχή τα πράγματα σε ένα πολύ υψηλό επίπεδο και οπωσδήποτε με καθόρισε αυτό. Έτυχε η συνεργασία μας. Μέσα από μια ακρόαση που πήγα, απλά με βούτηξε. Η συνεργασία μας ήταν μεγάλη ως προς την ουσία της, ως προς τα έργα που κάναμε μαζί τα οποία δεν γίνονται συχνά και εύκολα.

Ήμουν μικρή και δεν ήμουν προετοιμασμένη γι’ αυτό το πράγμα. Ήταν σαν να με πετάξαν μέσα σε μια αρένα με λιοντάρια. Βαθιά νερά. Φυσικά και αναγκάζεσαι να κολυμπήσεις. Μου βγήκαν διάφορα. Το σώμα μου πονούσε. Είχα σωματικές αντιδράσεις. Δεν μπορούσα να καταλάβω τι γινόταν. Δεν ήξερα ακόμα ούτε τις δυνατότητές μου, ούτε καταλάβαινα πώς είχα βρεθεί εκεί ούτε γιατί άρεσε σε όλους τους μεγάλους και τρανούς ανθρώπους. Είχα συνεχώς την αίσθηση ότι είμαι απατεώνας. Ήταν πολύ δύσκολο. Όταν είσαι μικρός και αρχίζεις να καταλαβαίνεις τι είναι η τέχνη σου και τι ακριβώς συμβαίνει, βουτάς σε αυτό το σύστημα και μπορεί να το χάσεις. Να χάσεις τον εαυτό σου. Οπότε μετά από λίγο έκανα πίσω, αποσύρθηκα. Χρειάστηκα μια παύση. Έπρεπε να καταλάβω τι είχε συμβεί.
Μετά την παύση, σιγουρεύτηκα ότι δεν μπορώ να ζήσω χωρίς αυτό, γιατί αυτός είναι ο τρόπος μου να αντιλαμβάνομαι τον κόσμο και τον εαυτό μου».

zarpanews.gr

The post Ιωάννα Φόρτη: “Όλοι μας κατά έναν τρόπο έχουμε στο DNA μας τον Μίκη είτε μας αρέσει, είτε όχι” appeared first on zarpanews.gr.