Κυριάκο, χάσαμε!

21:05 2/9/2021 - Πηγή: zarpanews

Η τορπίλη του ναυάρχου Αποστολάκη στον ανασχηματισμό φαίνεται πως ήταν η σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι της δεξιάς οργής. Ξαφνικά η χώρα απέκτησε δημοσιογραφία και ο ζαλισμένος πρωθυπουργός, για πρώτη φορά στη διάρκεια της θητείας του, έλαβε ένα σαφές δείγμα για το πώς αντιμετωπίζονται οι κυβερνητικές αστοχίες στα κανονικά κράτη.

Μπορεί η συναίνεση που επιθυμούσε ο κ. Μητσοτάκης να μην επετεύχθη στο μείζον ζήτημα της πολιτικής προστασίας, όμως πήρε σάρκα και οστά μπροστά στη μνημειώδη ανικανότητα του επιτελικού κράτους να φέρει εις πέρας έστω μια φαινομενικά ανώδυνη και πάντα αβανταδόρικη

προς τις κυβερνήσεις διαδικασία όπως ο ανασχηματισμός.

Η πρωθυπουργική ανεπάρκεια ξεδιπλώθηκε σε όλο της το μεγαλείο με την άσχημη τροπή που πήρε ένας προδιαγεγραμμένος επικοινωνιακός θρίαμβος. Και πως να μη γινόταν αυτό, όταν ο ίδιος άνθρωπος που πριν μια εβδομάδα εκθείαζε την κυβέρνησή του για τη διαχείριση των κρίσεων και μετρούσε ευθαρσώς φέρετρα, πριν προλάβουν να κρυώσουν τα πληκτρολόγια των γραφιάδων απέπεμψε όλους τους εμπλεκόμενους υπουργούς και ανακάλυψε ξαφνικά τη συναίνεση, που τόσο ξόρκιζε στο πολύ πρόσφατο παρελθόν.

Ο συγκεκριμένος, βέβαια, πρωθυπουργός δεν θα μείνει στην ιστορία για την αντιληπτική του ικανότητα, σε αυτό νομίζω, ασχέτως αν κάποιοι εκεί στο Νέο Φάληρο ακόμα επιμένουν να του ανακαλύπτουν χαρίσματα, μπορούμε να συμφωνήσουμε όλοι. Έτσι στη δική του κοσμοθεωρία η ανάθεση της ευθύνης σε ένα στρατηγικό asset του αντιπάλου, θα έστελνε μήνυμα σχεδόν συγκυβέρνησης, έστω στο φλέγον θέμα της πολιτικής προστασίας. Παραμένει άξιο απορίας πώς κανένας από τους συμβούλους του δεν του ψιθύρισε στο αυτί, να κάνει πρώτα μια κουβέντα με τον προκάτοχό του και να εξασφαλίσει έστω την ανοχή του.

Από την άλλη πλευρά, ο αξιότιμος ναύαρχος δεν είναι άμοιρος ευθυνών. Μπορεί κάποιος να του προσδώσει πολιτική απειρία, ίσως και αφέλεια, όμως δεν είναι δυνατόν να διεξάγει μυστικές συζητήσεις με το μητσοτακέικο για ένα τόσο σοβαρό ζήτημα, χωρίς να έχει ενημερώσει τον άνθρωπο ο οποίος του εμπιστεύθηκε ένα κορυφαίο πόστο. Πρώτα από όλα κάτι τέτοιο οφείλει να αντιληφθεί ότι δε συμφέρει ούτε τον ίδιο, ούτε την υστεροφημία του. Διάολε, αυτός ο Κρητικός με τα διακριτικά του βατραχανθρώπου, μια ζηλευτή καριέρα στις ένοπλες δυνάμεις και μια άμεμπτη υπουργική θητεία δεν μπορεί να πέσει στο επίπεδο πολιτευτών της κακιάς ώρας. Στο τέλος, αν έκανε υπομονή μερικούς μήνες, θα γινόταν υπουργός του Τσίπρα νομίμως, ηθικώς και με όλες τις τιμές. Κρίμα.

Η διαδικασία damage control που ακολούθησε το Μαξίμου ήταν αυτή τη φορά κωμικοτραγική. Είναι προφανώς ότι κάτι έχει πρόσφατα αλλάξει στο επικοινωνιακό επιτελείο του πρωθυπουργού, καθώς οι γκάφες είναι αλλεπάλληλες. Την προσπάθεια να φορτωθεί με ανοίκειους χαρακτηρισμούς ο ναύαρχος, δεν την αγόρασαν ούτε οι δικαιούχοι των payrolls!

Η συναίνεση (που δεν θέλει υποτίθεται ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΣ)είχε λίγο καλύτερη τύχη, όμως και πάλι δημιούργησε εγκεφαλικές εμπλοκές σε παραμελημένες συνιστώσες του κυβερνώντος κόμματος. Άλλοι κινήθηκαν επιθετικά (συνιστώσα Σαμαρά), άλλοι αιφνιδιάστηκαν καθώς για αυτούς συναίνεση νοείται μόνο η συμπόρευση με τα ορφανά του Σημίτη ενώ σοκαρίστηκαν και με το άδειασμα του εμβληματικού (sic) εθνικού σερίφη (ακραίο κέντρο), ενώ κάποιοι πάλι αναρωτιούνται αν ανήκουν στο ίδιο κόμμα (καραμανλικοί) και αν αυτό το κόμμα το ίδρυσε κάποιος Καραμανλής ή όχι.

Επί της ουσίας τώρα, το ελληνικό σύνταγμα δεν προβλέπει τέτοιου είδους διαδικασίες ή επιμερισμό ευθυνών. Πόσο δε μάλλον όταν η κυβέρνηση είναι αυτοδύναμη και μάλιστα με άνετη πλειοψηφία. Δε νοείται δηλαδή να μετέχει ως υπουργός στην κυβέρνηση σημαίνον στέλεχος άλλου κόμματος, χωρίς να έχουν προηγηθεί άλλου είδους διεργασίες και συνεννοήσεις.

Αν ο κ. Μητσοτάκης αισθάνεται αδύναμος ή χειραγωγούμενος από »εξωθεσμικά κέντρα΄΄ ή εσωκομματικές συνιστώσες, έχει τη θεσμική δυνατότητα να διαλύσει την κυβέρνησή του και να προχωρήσει σε ένα είδος μεγάλου συνασπισμού. Όμως ο επιθετικός διεμβολισμός της αξιωματικής αντιπολίτευσης με στόχο μια συναίνεση αλά καρτ, δεν υφίσταται ως πρόνοια. Αν πάλι το επιθυμεί, μπορεί να δημιουργήσει μια ανεξάρτητη αρχή ή ένα συμβούλιο το οποίο θα στελεχώνεται κατόπιν διακομματικής συνεδρίασης.

Το αρχικό λάθος του πρωθυπουργού ήταν η τραγική του εμφάνιση στη βουλή για το ζήτημα των πυρκαγιών. Εκεί υπέκυψε σε ένα στρατηγικό ολίσθημα, καθώς, ενώ είχε την άνετη επιλογή να απολογηθεί, να ζητήσει συγγνώμη και να υποσχεθεί επανορθώσεις, προτίμησε να τοποθετηθεί αλαζονικά και ιδιαιτέρως επιθετικά προς την αντιπολίτευση. Μια αντιπολίτευση που υπήρξε σχετικά ήπια, αναλογικά με το μέγεθος της καταστροφής, και στο τέλος απολύτως δικαιολογημένη στο να απαιτεί εξηγήσεις, άλλωστε αυτός είναι και ο ρόλος της.

Πολλοί στην παράταξή του επέκριναν τον πρωθυπουργό για την αποκεφαλισμό των υπουργείων προπό και υγείας. Τους έδωσε ο ίδιος το δικαίωμα στην κριτική, αφού ο ίδιος είχε φροντίσει να ρίξει όλο το φταίξιμο αποκλειστικά στην κλιματική αλλαγή. Δεν έχουν δίκιο. Όσο και αν θεωρούν τον κ. Χρυσοχοϊδη σύμβολο της εθνικής μας κανονικότητας και ένδειξη ότι οι υγιείς δυνάμεις της χώρας, δηλαδή σημιτισμός και κεντροδεξιά, συμβαδίζουν και συγκυβερνούν, όσο και αν θεωρούν ότι ο κ. Κικίλιας είναι ικανός πολιτικός και ο κ. Χαρδαλιάς ένας ήρωας της στιγμής, οι ευθύνες στο δυτικό τουλάχιστον κόσμο είναι αντικειμενικές.

Και ο κ. Μητσοτάκης είναι αρκετά διαβασμένος για να κατανοήσει ότι δεν είχε άλλη επιλογή. Τουλάχιστον αν είχε τοποθετηθεί διαφορετικά στη βουλή, θα είχε σώσει κάποια προσχήματα, αφού από την αρχή αντελήθφη ότι με δεκατρείς χιλιάδες φέρετρα και ένα εκατομμύριο στρέμματα οι υπουργοί του ήταν τελειωμένοι, έφταιγαν ή όχι.

Από εκεί και πέρα η επιστροφή Θεοδωρικάκου ήταν αναγκαία. Ο κ. Μητσοτάκης έχει όσο ποτέ άλλοτε ανάγκη τις διανοητικές ικανότητες αυτού του αναντικατάστατου στελέχους και, παρά τις γκρίνιες μέσα από τη στενή επιτελική του ομάδα, προχώρησε στο προφανές. Μετά από τόσα στραπατσαρίσματα, για να δανειστώ τη viral φράση της στιγμής, η πρωθυπουργική εικόνα χρειάζεται λίφτινγκ και ιδιαίτερα σε ένα μετριοπαθές κοινό που ο εκ της αριστεράς προερχόμενος υπουργός γνωρίζει να χειραγωγεί άριστα.

Επιπλέον, η (αναγκαστική) απώλεια Χρυσοχοϊδη έπρεπε να καλυφθεί από ένα στέλεχος αποδεκτό σε αυτά τα »εξωθεσμικά κέντρα» που έπιναν νερό στο όνομα του εθνικού μας σερίφη.

Για την υπουργοποίηση Πλεύρη, δεν θα ήθελα να γράψω τίποτα. Νομίζω ότι δεν την ήθελε ούτε ο ίδιος ο πρωθυπουργός, προφανώς από κάπου επιβλήθηκε. Η ατυχία του Μαξίμου ήταν ότι ενώ θα περνούσε στα (πολύ) ψιλά λόγω του παταγώδους θορύβου που θα έκανε η είσοδος Αποστολάκη στην κυβέρνηση, τελικά πήρε αδικαιολόγητα μεγάλες διαστάσεις.

Η χειρότερη στιγμή ήταν η απολύτως δικαιολογημένη και χωρίς αβρότητες αντίδραση του ΚΙΣ που στραπατσάρισε ακόμα περισσότερο μια ήδη ζαλισμένη κυβέρνηση. Ευτυχώς ο οπορτουνισμός του ανδρός επικράτησε της ιδεολογίας του και, όπως και οι άλλοι δύο συνοδοιπόροι του στα φαιά υπόγεια της ακροδεξιάς, ζήτησε συγγνώμη για τα πεπραγμένα. Δεκτή, όμως τόσο οι εγχώριες και διεθνείς αντιδράσεις, όσο και η πολυπλοκότητα της πανδημίας αλλά και η διαφαινόμενη ανεπάρκεια του προσώπου, μάλλον θα καταλήξουν σε μια νέα περίπτωση Θεοχάρη (πήρε δύο χρόνια στους αθεόφοβους να διώξουν τον Θεοχάρη!!!!).

Η παραμονή της εριστικής κ. Κεραμέως στο παιδείας δεν αποτέλεσε έκπληξη για μένα, αφού η κυρία εφαρμόζει, με σαδιστικό μάλιστα μένος, όλες τις εμμονές της νεοφιλελεύθερης ιδεοληψίας, που μπορεί πλέον να ανάγεται στην εποχή του χαλκού, πλην όμως οι εδώ φωστήρες θα αργήσουν να το πάρουν χαμπάρι. Κρίμα για τα χιλιάδες νέα παιδιά που βασανίζονται χωρίς λόγο και για την απελπισία των γονιών που νοιώθουν απλά απαίσια και ίσως ενοχικά επειδή αδυνατούν να πληρώσουν για τις άλλοτε αυτονόητες σπουδές των παιδιών τους. Τουλάχιστον το θετικό είναι ότι με υπουργό – ανθρωποδιώχτη στο κρίσιμο αυτό υπουργείο, μοιραία δημιουργείται στη νεολαία κίνητρο αλλαγής, πράγμα που ίσως τελικά σηκώσει κόσμο από τον καναπέ και δημιουργήσει αναπάντεχο ρεύμα στη φθίνουσα κεντροαριστερά.

Οι επιστήμονες ισχυρίζονται ότι έπειτα από ένα πυρηνικό ολοκαύτωμα, το μοναδικό είδος που θα επιζήσει στον πλανήτη, θα είναι η κατσαρίδα. Προφανώς δεν έχουν ακόμα μελετήσει την περίπτωση της κ. Μενδώνη…

Γράφει ο Διογένης Λόππας

The post Κυριάκο, χάσαμε! appeared first on zarpanews.gr.