Οι Έλληνες ξαφνικά έγιναν φιλόζωοι: Ήτανε στραβό το κλίμα το ‘φαγε κι ο γάιδαρος

19:41 30/8/2022 - Πηγή: zarpanews

Κι έτσι ξαφνικά, ένα γαϊδουράκι μπήκε στη ζωή μας, λίγο πριν εγκαταλείψει τη δική του… Κι όλοι πια οι Έλληνες, οι φιλόζωοι ξεδίπλωσαν τα αισθήματά τους! Τούτο ακριβώς είναι το πρόβλημά μας: το αιφνίδιο, που (πάντα) δεν προλαβαίνουμε να το διορθώσουμε.

Εντυπωσιάστηκαν κάποιοι, οργίστηκαν περισσότεροι, άλλοι πάλι αηδίασαν κι άλλοι ένιωσαν ντροπή. Και πολλοί δεν μίλησαν…

Η εικόνα του ταλαίπωρου τετράποδου που είχε συρθεί από τον αφέντη του – που ‘φτασε κούτσα μια και κούτσα δυο στης ζωής το ρημαδιό – προκάλεσε κεραυνούς από καταιγίδα ξαφνική.

Γιατί όμως; Μήπως

το να προστρέξουμε στον μάρτυρα των ανθρώπων όνο, βοηθούσε στην παράβλεψη σωρών προβλημάτων που «παστουρώνουν» τη δική μας ζωή; Μήπως;

Γιατί, μην μου πείτε ότι δεν γνωρίζατε τον τρόπο που μεταχειρίζονται τα ζώα – και όχι μόνο τα γαϊδούρια – στην ελληνική ύπαιθρο; Και στις πόλεις και στα μεγάλα αστικά κέντρα; Ελάτε τώρα γραμματείς και φαρισαίοι…

Καλοκαίρι έχουμε ακόμα. Δεν έχετε δει στις παραλίες σκυλιά να βασανίζονται από τις κυρίες τους με τα μπραζίλιαν μαγιό, κάτω από τον σκληρό κι αδυσώπητο ήλιο, πατώντας τις τρυφερές πατούσες τους στην ηφαιστειακή άμμο; Για ένα μπανάκι του αφέντη… Μαρτύριο είναι κι αυτό για το σκυλάκι που δεν διαθέτει άδηλο αναπνοή σαν τη δική μας.

Έχετε ακούσει πώς συμπεριφέρονται στα σκυλιά τους (κάποιοι) κυνηγοί; Που τα σκοτώνουν – κυριολεκτικά – σαν δεν κάνουν ό,τι επιτάσσει το «άθλημά» τους; Που τα αφήνουν δεμένα και νηστικά επί νύχτες ατέλειωτες για τα συνετίσουν; Που τα κατακρεουργούν σαν χάσουν το θήραμα;

Ή μήπως σας έχει πέσει στην αντίληψη, πώς εκτελούν τ’ αγριογούρουνα οι κυνηγοί πάλι;

Πώς τα παραδίδουν ημιθανή, βορά στα άγρια σκυλιά τους, για να «μάθουν» να τα κυνηγούν· πώς αποτελειώνουν τις φτωχές τσίχλες, τα κοτσύφια, τα κουρασμένα τρυγόνια, ό,τι πετάει κι ό,τι κινείται;

Έχετε μάθει πώς σφάζουν τα γουρουνάκια στην επαρχία; Εκείνα τα γουρουνάκια που τα ταΐζουν όλο το χρόνο για να τα μεγαλώσουν να τα παχύνουν και με μια σφυριά να τα φέρουν στον καταψύκτη τους; Αν α σφαγεία είχαν τζάμια αντί τοίχους…

Ακούσατε ποτέ, πώς κόβουν το κεφάλι από τις κότες και πώς κυνηγάνε το αλαφιασμένο ακέφαλο κορμί στην αυλή οι γιαγιάδες μπροστά στα έντρομα μάτια των εγγονών;

Πώς σκοτώνουν τα κουνέλια με ένα ξαφνικό χτύπημα στο σβέρκο; Τι, πρώτη φορά τα ακούτε αυτά;

Τα σκυλιά που εγκαταλείπονται κάθε χρόνο απροστάτευτα κι αβοήθητα στα δάση γιατί έπαψαν να είναι γουστόζικα; Κι αυτό πρώτη φορά το ακούτε;

Τα θηράματα που συλλαμβάνονται ζωντανά και δεινοπαθούν στα χέρια των αθλητών -κυνηγών για να εκπαιδεύσουν τους «Τζακ» και τους «Ντικ» τους, για να τους τα φέρνουν στο στόμα και που, όταν έρθει κι εκείνων η ώρα θα έχουν το ίδιο απάνθρωπο τέλος; Αυτό το γνωρίζατε;

Ή μήπως δεν έχετε δει τα θλιμμένα μάτια των ημιόνων της Σαντορίνης, που τα δέρνουν ούλοι, αφέντες δούλοι για να σηκώσουν την ανάλαφρη ανεμελιά και το βαρύ χαμόγελο του τουρίστα που θα φέρει το χρήμα;

Τα τρομαγμένα πουλάκια που κοιτάζουν τον ουρανό από τα κλουβιά τους, τα έχετε υπ’ όψη σας;

Τα κίτρινα κοτοπουλάκια που τα πουλάν στις λαϊκές πριν από το Πάσχα για να τα λιώσουν με τις παντόφλες τους μικροί δήμιοι, τα γνωρίζετε;

Τις δύσμοιρες γάτες, τις πατημένες στους δρόμους; Κάθε πότε τις βλέπετε; Έχετε ταξιδέψει στην κλασσική Ευρώπη ποτέ; Θυμηθείτε πότε είδατε μια γάτα πατημένη με τα μάτια χυμένα σαν γυάλινους βόλους στην άσφαλτο;

Τώρα λοιπόν εντυπωσιαστήκαμε με το γαϊδουράκι;

Εξοργίζουν κάποιους οι ιστορίες κακοποίησης ζώων και ξεχνούν τι έχουν κάνει οι ίδιοι…
Συγκινούνται πολλοί με σκύλους που μαρτύρησαν στα χέρια σκληρών αφεντάδων και δεν θυμούνται καν τον «Φριτς» που εγκατέλειψαν πριν από λίγα χρόνια στο δάσος του Σχινιά…

Νιώθουν απέχθεια για τους βασανιστές ζώων, αλλά το αγριογούρουνο του ξάδερφου το τιμούν κοκκινιστό…

Με την ασύνορη διάδοση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχουμε γυρίσει στον «πολιτισμό της εικόνας», της εικόνας που μας την παρουσιάζουν οι αυτόκλητοι σκηνοθέτες, οι ερασιτέχνες συντάκτες των «ειδήσεων» που εντυπωσιάζουν, οι «τεχνικοί» που κόβουν και ράβουν κατά το δοκούν… Η όραση των αδρανών θεατών βομβαρδίζεται από εικόνες που αντικατοπτρίζουν την πραγματικότητα μεν, αλλά των «άλλων»· η δική μας κοιμάται σκονισμένη κάτω από το κρεβάτι.

Ποιος αγνοεί ότι ακόμα και ένα απλό βιντεάκι επιδιώκει την μέγιστη θεαματικότητα; Πίσω από όλα η ματαιοδοξία και – δυστυχώς – όχι η ουσία των πραγμάτων. Το ασήμαντο γίνεται σπουδαίο και η καθημερινότητα του βασανισμού ενός ζώου σπάνιο γεγονός. Και το μαλθακό κοινό μπουκωμένο (και) από εικόνες και θέαμα αδυνατεί να κρίνει και να συγκρίνει. Μονάχα βλέπει και εξοργίζεται σαν να είδε κάτι για πρώτη φορά! Και συνεχίζει τον ύπνο του…

Κι όσο υπάρχουν άνθρωποι που εκπλήσσονται και απλά γυρίζουν πλευρό, τόσο τα ζώα θα δεινοπαθούν.

Ήρθε η εποχή που στον «πολιτισμένο κόσμο» η δολοφονία και η κακοποίηση ενός ζώου προκαλεί την ίδια αιδώ και απέχθεια όπως η δολοφονία και η κακοποίηση ενός ανθρώπου.

Το μέτρο αρκεί να βρούμε, και την αληθινή ευαισθησία, για να γίνουμε καλύτερα έμβια όντα. Άνθρωποι δυστυχώς είμαστε!

Κι όπως λέει κι παροιμία: Και στον (αντι) δήμαρχο να πας, γαϊδουρινή θα τηνε φας!

Γράφει ο Νίκος Τζιανίδης

The post Οι Έλληνες ξαφνικά έγιναν φιλόζωοι: Ήτανε στραβό το κλίμα το ‘φαγε κι ο γάιδαρος appeared first on zarpanews.gr.