Όσα δεν πιάνει ο θεατής τα κάνει Survivor

22:00 5/4/2018 - Πηγή: zarpanews

Τα γαμοσταβρίδια και τα πάσης φύσεως μπινελίκια που πέφτουν βροχή στο «Survivor» και το «Mastee Chef» είναι απαραίτητο μέρος προς έλξη θεαματικότητας

Είναι ακόμα αναμενόμενη και κορυφαία στιγμή της ξέφρενης ανταγωνιστικότητας που διαπερνάει κάθε κύτταρο όλων των παικτών. Και είναι οι σταγόνες ιδρώτα που απαραιτήτως πρέπει τηλεοπτικά να εικονογραφηθούν προκειμένου ο θεατής να πειστεί για την αυθεντικότητα και τον ρεαλισμό αυτών των τηλε-παιχνιδιών

Για να καταλάβουμε και να συνειδητοποιήσουμε το βασικό και το

ασυναγώνιστο πλεονέκτημα αυτών των τηλεοπτικών «παιχνιδιών» ένα πράγμα πρέπει δημόσια να παραδεχτούμε: Το «Survivor», κυρίως αυτό, είναι εμβληματικό και καταλυτικό

Ο λόγος ένας και μοναδικός: η φαντασίωση των θεατών. Η φαντασίωση ότι το παιχνίδι διαδραματίζεται σε μέρος εξωτικό. Οτι οι παίκτες ζουν κάτω από δύσκολες, ακραίες συνθήκες ανυπέρβλητων και απάνθρωπων εμποδίων. Οτι στο παρασκήνιο συμβαίνουν «σημεία και τέρατα». Δηλαδή όργια ομαδικά και φυσικά σεξουαλικά. Και ακόμα φαντασιώνεται ότι οι όροι του παιχνιδιού ανταποκρίνονται και αλληγορικά σηματοδοτούν το αληθινό, το άγριο, το κτηνώδες καθημερινό «παιχνίδι» επιβίωσης του σημερινού ανθρώπου, ιδιαιτέρως των Ελλήνων

Αν και η φαντασίωση καλπάζει με ξέφρενο και αχαλίνωτο ρυθμό, εν τούτοις ο ίδιος θεατής, στη συνειδητή του πλευρά, γνωρίζει ότι η τοποθεσία δεν είναι και τόσο εξωτική. Οτι οι συνθήκες δεν είναι τόσο ακραίες. Ασε που καλού κακού, στην άκρη υπάρχει ιατροφαρμακευτικός μηχανισμός. Οτι τα όργια δεν είναι και τόσο οργιώδη. Και ότι, διάολε, δεν πρόκειται για καθημερινή, βιωμένη, πραγματικότητα, αλλά για παιχνίδι τηλεοπτικό.

Στημένο, σχεδόν σκηνοθετημένο, προμελετημένο και ψυχολογικά σχεδιασμένο. Σε τέτοιο σημείο καλά οργανωμένο που από τα πριν οι παραγωγοί και οι παράγοντες των παρασκηνίων να γνωρίζουν τους δύο τρεις υποψήφιους νικητές, μελετώντας το προφίλ, το χαρακτήρα και την προσωπικότητα καθενός εξ αυτών

Το φαντασιακό είναι το μεγάλο, το αξεπέραστο ατού όλων των κινηματογραφικών, τηλεοπτικών παραγωγών. Το φαντασιακό που «χορεύει» τανγκό με το υποσυνείδητο και καθόλου με το συνειδητό

Το ελληνικό υποσυνείδητο, ταλαιπωρημένο από τις αλλεπάλληλες οικονομικές διαταραχές. Διακορευμένο από την τρομολαγνεία και το αβέβαιο μέλλον. Και ερεθισμένο από την προσμονή να εκτοξευθεί, να απογειωθεί. Μακριά απ αυτή την πεζή πραγματικότητα. Μακριά από την εξαθλίωση, την χρεοκοπία, το φάσμα ανεργίας, κατασχέσεων, αφραγκίας, μονοτονίας, ανασφάλειας, φθοράς και θανατίλας. Το φαντασιακό πανέτοιμο να συναντηθεί και να «συνουσιασθεί» με την ουτοπία, το ψέμα, την αυταπάτη και την παραμυθία

Αυτό είναι το εφαλτήριο του «Survivor». Από εκεί η επιτυχία του. Με την φαντασίωσή του ο θεατής «μεταφέρεται» εκεί, στο μέρος το εξωτικό. Θέλει να είναι κι αυτός ένας από τους παίκτες. Θέλει κι αυτός να είναι δυνατός. Θέλει κι αυτός να βρεθεί ανάμεσα σε τόσους παιδαράδες και σε τόσα λαχταριστά κορίτσια. Θέλει κι αυτός να «παίξει», να διακριθεί, να γίνει διάσημος, να αγαπηθεί, να λατρευτεί. Θέλει κι αυτός να εξασφαλίσει μερικά από τα προνόμια των παικτών. Να ανοίξουν οι πόρτες των ευκαιριών. Να μιλάνε όλοι γι αυτόν. Να εκτοξευθεί σ αυτή την περιπέτεια, έξω από τις συνήθειά του, την ρουτίνα του, τα πεθερικά του, τις οικογενειακές υποχρεώσεις του και την μελαγχολική ζωή του

Το «Survivor» είναι το έσχατο καταφύγιο των ονείρων του. Για να το καταλάβετε πρέπει να παραφράσετε την γνωστή λαική ρήση: Οσα δεν πιάνει ο Νεοέλληνας θεατής τα κάνει «Survivor»!

Δημήτρης Δανίκας , Πρωτο Θεμα