Πολιτικοί και πολίτες είναι ίσοι;

20:55 25/3/2018 - Πηγή: zarpanews

Στον πάπα του μεταπολεμικού ελληνικού αστισμού, τον Κωνσταντίνο Καραμανλή, αποδίδεται η φράση «έναν πρώην πρωθυπουργό δεν τον οδηγείς στο Ειδικό Δικαστήριο, τον στέλνεις σπίτι του». Το είπε-δεν το είπε, ποιος ξέρει. Αφού δεν το διέψευσαν ούτε ο ίδιος, ούτε οι συνομιλητές του, ούτε αυτοί που μιλούσαν εξ ονόματός του, το παίρνουμε ως δεδομένο.

Αλλωστε ο αποκαλούμενος από τους οπαδούς του εθνάρχης, ο οποίος είχε αλλεργία στις συνεντεύξεις, συνήθιζε να επικοινωνεί με το… πλήρωμά του μέσω τρίτων και με καλά επεξεργασμένα αποφθέγματα. Αν αυτά απέδιδαν, τα υιοθετούσε. Αν προκαλούσαν την κοινή

γνώμη, τα χρέωνε «στις υπερβολές του κιτρίνου Τύπου». Φρόντιζε από πολύ νωρίς με στιβαρή μεθοδικότητα για την υστεροφημία του.

Η συγκεκριμένη φράση ειπώθηκε το 1989-90, είχε αποδέκτη τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη και αφορούσε την παραπομπή του Ανδρέα Παπανδρέου στο Ειδικό Δικαστήριο. Η εξέλιξη της ιστορίας δικαίωσε τον Καραμανλή, ισχυρίζονται οι αγιογράφοι του. Βεβαίως, ο Κ. Μητσοτάκης στο σπίτι του ήθελε να στείλει τον Α. Παπανδρέου, αλλά με τη στάμπα του διεφθαρμένου.

Εκανε μισή δουλειά. Αυτός εξελέγη μεν πρωθυπουργός, αλλά ο ιδρυτής του ΠΑΣΟΚ και αθώος βγήκε, και επέστρεψε θριαμβευτής στην πρωθυπουργία, και τη δίωξη εναντίον του Μητσοτάκη σταμάτησε για το θέμα της ΑΓΕΤ. Φάνηκε γενναιόδωρος απέναντι στον ιστορικό αντίπαλό του.

Γιατί όμως δεν πρέπει ένας πρώην πρωθυπουργός και υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι να παραπέμπονται στο Ειδικό Δικαστήριο, όπως υποδείκνυε ο Κωνσταντίνος Καραμανλής; Για να μην πολώνεται το πολιτικό κλίμα και να μη διχάζεται η κοινωνία, λένε όσοι υποστηρίζουν αυτή τη θέση.

Το κλίμα πολώνεται και η κοινωνία διχάζεται, σύμφωνα με αυτό το σκεπτικό, γιατί όσοι κατηγορούνται επιστρατεύουν τα κόμματά τους σαν ασπίδα, διακινούν θεωρίες συνωμοσίας για να θολώσουν τα νερά και καταγγέλλουν τους αντιπάλους τους ότι εξυφαίνουν σχέδια πολιτικής εξόντωσής τους – τα γνωστά περί σκευωρίας.

Μ’ άλλα λόγια, για να μη συμβούν τα παραπάνω δηλητηριώδη, οι πολιτικοί πρώτης γραμμής στο απυρόβλητο; Ακόμη κι αν έχουν διαπράξει σκαστές παρανομίες; Ακόμη κι αν τους έχουν πιάσει με τη γίδα στην πλάτη;

Προχθές τέθηκε υπό κράτηση ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Νικολά Σαρκοζί. Κατηγορείται για χρηματισμό από το καθεστώς Καντάφι. Λένε ότι πήρε τα λεφτά του δικτάτορα σε βαλίτσες, χωρίς πάντως να διευκρινίζεται αν ήταν τροχήλατες. Ως ο Ελληνας Σαρκοζί παρουσιαζόταν ο Αδωνις Γεωργιάδης κατά τη διάρκεια της εσωκομματικής μάχης στη Ν.Δ. για τη θέση του προέδρου του κόμματος. Σήμερα μάλλον δεν θα είναι και πολύ υπερήφανος για τις δραστηριότητες του ειδώλου του.

Ο Νετανιάχου κατηγορείται για διαφθορά. Προσοχή, είναι εν ενεργεία πρωθυπουργός του Ισραήλ, όχι πρώην. Ο Μπερλουσκόνι έχει καταδικαστεί για συγκεκριμένα αδικήματα και δεν έχει κλείσει τους λογαριασμούς του με την ιταλική Δικαιοσύνη.

Ο υποψήφιος πρόεδρος της Γαλλίας (θα εκλεγόταν σίγουρα όπως έδειχναν οι δημοσκοπήσεις) Φ. Φιγιόν ξεφτιλίστηκε για μερικά κουστούμια και για τις αργομισθίες που έδινε στα παιδιά του. Και για να μην ξεχνιόμαστε, η ηγεσία της Ν.Δ. χαιρέτισε την επικράτηση του Φιγιόν στις εσωκομματικές εκλογές της γαλλικής Δεξιάς χαρακτηρίζοντάς τη νίκη κατά του λαϊκισμού. Μετά τον διασυρμό του εκλεκτού της, εκκωφαντική σιωπή.

Η επικεφαλής του ΔΝΤ, Κριστίν Λαγκάρντ, δικάστηκε για επιλογές της την περίοδο που ήταν υπουργός Οικονομικών. Το δικαστήριο την έκρινε ένοχη για αμέλεια, ωστόσο αποφάσισε να μην επιβάλει ποινή στην κ. Λαγκάρντ, διατάζοντας επίσης να μη βαρύνει η καταδίκη το ποινικό μητρώο της. Μήπως να τη σβήσουμε και από τη μνήμη μας; Βιρτουόζικη ενέργεια από τους Γάλλους δικαστές.

Θα τη ζήλευε και ο Ζιντάν. Ο Χέλμουτ Κολ και ο Β. Σόιμπλε καταδικάστηκαν για παράνομο χρηματισμό του κόμματός τους. Την εμπλοκή τους στο σκάνδαλο εκμεταλλεύτηκε η Μέρκελ και έγινε καγκελάριος. Τον Ισπανό πρωθυπουργό Ραχόι τον περιμένουν στη γωνία οι εισαγγελείς. Τίγκα στα σκάνδαλα το κόμμα του, που είναι και θεοσεβούμενο! Τον πρώην πρόεδρο της Κομισιόν, Μπαρόζο, τον ερευνούν για λόμπινγκ υπέρ μεγάλης εταιρείας επενδύσεων.

Η κλονισμένη πολλαπλώς και βαρύτατα σχέση ανάμεσα στο πολιτικό σύστημα και τους πολίτες δεν θεραπεύεται με εξόφθαλμα ιδιοτελείς πρακτικές προστασίας των πολιτικών ή με προκλητικές αθωώσεις (Λαγκάρντ). Αντιθέτως, η κατάσταση επιδεινώνεται. Σε πολλές χώρες είμαστε ένα βήμα πριν από τη διάγνωση ότι η βλάβη είναι ανήκεστος.

Στην Ελλάδα για παράδειγμα, όπου τείνει να γίνει δεσπόζουσα η άποψη ότι όλοι είναι ίδιοι, χρειάζονται γενναίες πρωτοβουλίες: Να εκκαθαρίζονται γρήγορα οι υποθέσεις που έχουν πτυχές πολιτικού σκανδάλου.

Οι χρονοβόρες διαδικασίες βολεύουν τους ενόχους, πλήττουν όμως το πολιτικό σύστημα (Siemens, Χρηματιστήριο, Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, δάνεια κομμάτων). Να ισχύουν και για τους πολιτικούς οι κοινοί ποινικοί νόμοι, δηλαδή να μην εξαλείφεται η ποινική ευθύνη τους με φωτογραφικά άρθρα του Συντάγματος, τα οποία οι ύποπτοι καταγγέλλουν ως απαράδεκτα αλλά σπεύδουν να κρυφτούν πίσω τους.

Η παραγραφή μπορεί να τους γλιτώνει από περιπέτειες, ωστόσο στη συνέχεια θα πορεύονται αγκαλιά με την υποψία ότι ήταν αργυρώνητοι. Να ελέγχονται αυστηρά από ανεξάρτητες αρχές τα οικονομικά των κομμάτων.

Γράφει ο Τάσος Παππάς