Courtney, η ψυχολόγος που πιστεύει πως η καραντίνα θα ξανάρθει αλλά θα μας βρει ενωμένους

08:27 29/4/2020 - Πηγή: News 24|7

"Η καραντίνα θα ξανάρθει και θα μας βρει ενωμένους".

Η Courtney ζει στο Λονδίνο και εργάζεται στο πολύπαθο βρετανικό σύστημα υγείας, το οποίο αντιμετωπίζει ακόμη τις επιπτώσεις της πανδημίας του κορονοϊού. Έπειτα από δύο μέρες πτώσης, την Τρίτη εκτοξεύτηκε και πάλι ο αριθμός των νεκρών στη Βρετανία, καθώς σύμφωνα με τον απολογισμό της Τρίτης σημειώθηκαν 639 νέοι θάνατοι. Ο αριθμός των νεκρών από κοροναϊό στο Ηνωμένο Βασίλειο ανέρχεται πλέον σε 21.731.

Η Courtney εργάζεται τον μισό της χρόνο στον τομέα της ψυχικής υγείας και τον υπόλοιπο μισό με πρόσφυγες που αντιμετωπίζουν διαταραχή

μετατραυματικού στρες. Προσπαθεί να προσαρμοστεί σε μια νέα κανονικότητα βρίσκοντας μέσα της τη δύναμη να συνεχίζει.

"Εκείνο που έχω να προτείνω στον κόσμο είναι να διατηρεί την ψυχική του υγεία, να αναγνωρίζει πότε δεν συμπεριφέρεται όμορφα, πότε γίνεται κακός, να πίνει νερό, να είναι ευγενικός με τους εαυτό του και τους τριγύρω, να αγκαλιάσει την κατάσταση, να την αποδεχτεί, δεν μπορούμε να την ελέγξουμε και αυτό είναι που δημιουργεί άγχος, η επιθυμία του να ελέγχουμε τα πάντα" λέει στο News 24/7 και εκτιμά πως θα υπάρξει κι άλλη καραντίνα τον χειμώνα παγκοσμίως.

"Η καραντίνα είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε ενωμένοι ώστε να σωθούν κυρίως οι ζωές των ευπαθών ομάδων, με αποτέλεσμα την επανεξέταση του ατομικισμού αντί της ομαδικής δυναμικής και ηθικής", είναι το μήνυμά της.

Ολόκληρη η μαρτυρία της Courtney, παρακάτω:

"Μένω στο Λονδίνο τα τελευταία 2 χρόνια, ενώ μεγάλωσα στην Καλιφόρνια. Δουλεύω στο NHS (National Health Service), τον μισό μου χρόνο στον τομέα της ψυχικής υγείας και τον υπόλοιπο μισό με πρόσφυγες που αντιμετωπίζουν διαταραχή μετατραυματικού στρες.Το περισσότερο μέρος της δουλειάς μου γίνεται πλέον μέσω βιντεοκλήσεων λόγω της πανδημίας, αλλά πρέπει να επισκέπτομαι 2-3 φορές την εβδομάδα και στο νοσοκομείο.

Δυσκολεύομαι να πω ακριβώς ότι είμαι σε καραντινα, μιας και πηγαίνω ακόμα στη δουλειά μου, αλλά στο Λονδίνο θα έλεγα ότι ξεκίνησε απαγόρευση κυκλοφορίας πριν κανα μήνα. Την πρώτη βδομάδα ήμουν σε υποχρεωτική καραντίνα, μιας και είχα μόλις επιστρέψει από ταξίδι στο Περού. Ήμουν από τους τυχερούς που βρήκαν πτήσεις για να επιστρέψουν και ας μην έκλεισα καν 24 ώρες εκεί. Για μένα η καραντίνα μεταφράζεται ως προστασία για τις ευπαθείς ομάδες και όσους είναι υποχρεωμένοι να εργάζονται στην πρώτη γραμμή. Αρχικά ήμουν αρκετά αυστηρή με αυτό. Παρακαλούσα όσους ήξερα να μείνουν σπίτι, έτσι ώστε να μπορούμε να κινούμαστε με ασφάλεια οι υπόλοιποι στις δουλειές μας. Τώρα που έχει περάσει ένας μήνας καταλαβαίνω πως μπορεί να είναι δύσκολο αυτό βέβαια.

Ο μόνος λόγος που συνειδητοποιώ τι μέρα είναι, είναι επειδή πρέπει να πηγαίνω κάποιες στο νοσοκομείο. Ακόμα και την μισή βδομάδα που βρίσκομαι σπίτι, έχω νιώσει την μετατόπιση στον τρόπο που αλληλεπιδρώ με πράγματα στην ζωή μου, εσωτερικά και εξωτερικά. Είμαι πολύ κοινωνικός άνθρωπος και στον ελεύθερό μου χρόνο συνήθως είμαι έξω με φίλους, πηγαίνω θέατρο, ή άλλα χίλια πράγματα, έτσι είμαι. Επομένως το να διατηρήσω την ενέργεια μου είναι μια πρόκληση. Ακόμα και το πιο απλό ότι μαγειρεύω το φαγητό μου αντί να πηγαίνω να παίρνω ένα σάντουιτς από κάπου, είναι μια διαφορά. Κάποια στοιχεία έχουν λειτουργήσει πολύ θετικά, για παράδειγμα ο χρόνος που μου έχει δοθεί για εκγύμναση. Ζω σε ένα μικρό διαμέρισμα, κοιμάμαι και εργάζομαι στον ίδιο χώρο, επομένως θεωρώ πολύ σημαντικό το κομμάτι της αποσύνδεσης από την εργασία μου με κάτι που κάνω στον προσωπικό μου χρόνο για ξεκούραση. Το πρώτο διάστημα ένιωθα ότι ζούσα σε μια φούσκα που δεν μπορούσα ακριβώς να ορίσω πού τελειώνει η εργασία μου και πού ξεκινά η καραντίνα. Όταν ρωτάω συνεργάτες γιατί μου απάντησαν στο μέιλ στις 9 το βράδυ μου λένε πολλές φορές “Ε δεν είχα τίποτ’ άλλο να κάνω”, οπότε θεωρώ πολύ σημαντικό να θέτουμε τα όριά μας.

Αρχικά δεν έμενα με κάποιον και το βρήκα πολύ δύσκολο, ειδικά με το άγχος που έχω αυτή τη στιγμή στη δουλειά μου. Ένιωθα ότι χρειάζομαι υποστήριξη, επομένως ο σύντροφός μου μένει πλέον μαζί μου γι’ αυτή την περίοδο. Το περίεργο της υπόθεσης είναι ότι πήγε την σχέση μας στο παρακάτω επίπεδο, που αν δεν υπήρχε η απαγόρευση κυκλοφορίας, δεν θα είχε συμβεί. Μας βοήθησε να αναπτύξουμε ωραία επικοινωνία μεταξύ μας. Γνωρίζω όμως ότι δεν λειτουργεί για όλους το ίδιο, και πολλές σχέσεις θα σπάσουν μετά από αυτό.

Λόγω της καταγωγής μου από τις ΗΠΑ και μένοντας στην Ευρώπη, η απόσταση και η διαφορά ώρας αποτελούσε πάντα πρόκληση για την επαφή μου με συγγενείς και φίλους. Ήταν κάτι για το οποίο ήμουν πολύ συνειδητοποιημένη και ανέφερα συχνά να κάνουμε βίντεο κλήσεις προκειμένου να παραμείνουν δυνατές οι σχέσεις μας. Πλέον έχουν καταλάβει με την καραντίνα πόσο εύκολο ήταν όντως να μιλάμε κατά αυτόν τον τρόπο, ενώ πριν πριν ήταν σαν να υπήρχε ένα εμπόδιο. Με τους φίλους μου στο Λονδίνο η επικοινωνία είναι πολύ διαφορετική, γιατί από εκεί που μπορεί να πηγαίναμε σε παμπ και μίλαγε ο ένας πάνω από τον άλλον, έχοντας και τη σωματική επαφή, πλέον καλούμαστε όντως να ακούσουμε τι έχει να πει ο καθένας στις βίντεο κλήσεις. Μιλάμε συνήθως μέσω Zoom ή House Party, πχ κάθε Τρίτη βράδυ συγκεντρωνόμαστε συγκεκριμένη παρέα και τα σαββατοκύριακα κάνουμε πάρτι πολλές φορές όπου μαζευόμαστε πολλά άτομα. Είναι πολύ παράξενο, αλλά είναι αυτό που είναι.

Εκείνο που έχω να προτείνω στον κόσμο είναι να διατηρεί την ψυχική του υγεία, να αναγνωρίζει πότε δεν συμπεριφέρεται όμορφα, πότε γίνεται κακός, να πίνει νερό, να είναι ευγενικός με τους εαυτό του και τους τριγύρω, να αγκαλιάσει την κατάσταση, να την αποδεχτεί, δεν μπορούμε να την ελέγξουμε και αυτό είναι που δημιουργεί άγχος, η επιθυμία του να ελέγχουμε τα πάντα. Το μόνο που μπορεί να κάνει κανείς είναι να λάβει τις καλύτερες αποφάσεις βάσει των δυνατοτήτων τους την παρούσα στιγμή. Γνωρίζω ότι είναι πολύ εύκολο να το πω εγώ που έχω ακόμα εισόδημα.

Σίγουρα θα έχουν διαφορετική άποψη άλλοι εκ των οποίων έχει παγώσει. Να ζητήσει βοήθεια αν δεν νιώθει καλά, μιας και είναι γνωστό ότι θα ακολουθήσει αύξηση αυτοκτονιών. Πολλοί άνθρωποι θα χάσουν κοντινά τους πρόσωπα, όπου οδηγεί στο πένθος και αργότερα στην οργή που θα προσπαθήσουν να διοχευτεύσουν κάπου ή σε κάποιον. Η κατάθλιψη σε γενικό επίπεδο έχει ξανανέβει, το ποσοστό της ενδοοικογενειακής βίας το ίδιο, που δεν έχει να κάνει μόνο με τον περιορισμένο χώρο στον οποίο βρίσκονται, αλλά κυρίως επειδή οι ιδιοσυγκρασίες τους συγκρούονται. Οπότε θα μας επηρεάσει όλους με τον έναν ή τον άλλον τρόπο.

Θεωρώ ότι η κυβέρνηση δεν έχει μεταδώσει ρεαλιστικά την κατάσταση στον κόσμο, δεν τον έχει αντιμετωπίσει με ειλικρίνεια. Έχουμε μάλλον μπροστά μας κάποιους μήνες από αυτή την κατάσταση και μετά θα ακολουθήσει ισοπέδωση της καμπύλης. Το καλοκαίρι πιστεύω θα ανοίξουν τα πράγματα εδώ. Αλλά υποψιάζομαι ότι θα υπάρξει κι άλλη καραντίνα τον χειμώνα παγκοσμίως που θα διαρκέσει περισσότερο χρόνο. Βρίσκω πολύ ενδιαφέρον το τι πληροφορίες αποφασίζει η κάθε κυβέρνηση να δημοσιεύσει στους πολίτες. Είμαι σίγουρη ότι λαμβάνουν υπόψη την αντίδραση του λαού, οπότε προτιμούν να μεταφέρουν σιγά σιγά τα πράγματα ως έχουν, μιας και γνωρίζουν ότι μέχρι να παραχθεί κάποιο εμβόλιο δεν υπάρχουν πολλά που μπορούν να γίνουν.

Περνάω πολύ χρόνο τελευταία σκεπτόμενη την ελεύθερη βούληση, τον ελέγχο και την υπαγόρευση στις ζωές μας, σε συνδυασμό με την κοινωνική μας εκπαίδευση, αναφερόμενη κυρίως στον Δυτικό κόσμο, όπου αποτελούν έννοιες για τις οποίες έχουν πολεμήσει στο παρελθόν γενιές και γενιές προκειμένου να τις αποκτήσουμε. Ερχόμαστε, λοιπόν, στο σήμερα λέγοντας ότι η καραντίνα είναι κάτι που πρέπει να κάνουμε ενωμένοι ώστε να σωθούν κυρίως οι ζωές των ευπαθών ομάδων, με αποτέλεσμα την επανεξέταση του ατομικισμού αντί της ομαδικής δυναμικής και ηθικής.

Συγκεκριμένα στο Λονδίνο, με το που βγει ο ήλιος όλοι είναι έξω στις γωνίες και στα πάρκα, φορώντας κοντομάνικα ακόμα και στους 15 βαθμούς, οπότε η κυβέρνηση καλέστηκε να εγκλιματίσει τον κόσμο στα νέα δεδομένα. Υπάρχουν πολλοί που εξ αρχής πίστευαν ότι θα κρατήσει μονάχα κάποιες βδομάδες. Καταλαβαίνω την ανάγκη της αισιοδοξίας, αλλά πρόκειται για κάτι πέρα από τον έλεγχό μας. Ελπίζω η κυβέρνηση να πάρει αποφάσεις που κοστίζουν τους λιγότερους δυνατόν θανάτους, συμπεριλαμβανομένου και όσων εργάζονται στην πρώτη γραμμή.

Με την όλη διαδικασία έχω καταλάβει που επενδύω συνήθως τα λεφτά μου. Έχω παρατηρήσει πόση εξοικονόμηση έχω κάνει αυτό τον καιρό, μαγειρεύοντας το φαγητό μου, έχοντας μπουκάλι κρασί σπίτι μου, αντί να τα αγοράζω απέξω ή να πηγαίνω για ποτό αντίστοιχα. Βρίσκω ενδιαφέρουσα την μετατόπιση της κοινωνικής ζωής στον εσωτερικό κόσμο του σπιτιού σου πλέον και το τι σημαίνει αυτοφροντίδα και ψυχική υγεία για τον καθένα. Όλοι είναι πιο συνειδητοποιημένοι με το στρες τους και πόσο μπορεί να βοηθήσει και η εκγύμναση στην απελευθέρωσή του ή στην σωστή διατήρηση της ενέργειάς του. Νιώθω μέσω αυτού ότι οι άνθρωποι εκτιμούν ίσως περισσότερο το επάγγελμά μου. Παρόλ’ αυτά όταν λήξουν όλα αυτά, το πρώτο πράγμα που θα κάνω είναι σίγουρα να πάρω έναν καφέ και να φάω μπραντς με μεγάλο γκρουπ ανθρώπων".