Από τον Παρθενώνα στο γερμανικό μηδέν

07:35 31/5/2018 - Πηγή: News 24|7

Η Δηλιακή συμμαχία ήταν μια ένωση αρχαίων ελληνικών κρατών-πόλεων τον 5ο π.Χ. αιώνα υπό την ηγεσία της Αθήνας.

Διακηρυγμένος σκοπός, ήταν η δημιουργία μιας αμυντικής συμμαχίας ώστε να αντιμετωπιστεί η περσική απειλή. Ο φόβος ήταν έντονος οπότε μια σειρά από ιωνικές και αιολικές πόλεις της Μικράς Ασίας και όλα τα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, δέχθηκαν να τεθούν υπό την προστασία της Αθήνας.

Έδρα της ένωσης ήταν η Δήλος, όπου υπήρχε και το ταμείο των συμμαχικών πόλεων, το οποίο μεταφέρθηκε αργότερα στην Αθήνα, ώστε να μπορεί ανετότατα να αδειάζει για χάρη του μεγαλείου της ηγέτιδας δύναμης.

Η αρχική ιδέα, κατέληξε σε μια συμμαχία όπου όλοι ήταν ισότιμοι, αλλά όχι ισοβαρείς και όπου ένας κέρδιζε και οι υπόλοιποι υπέφεραν.

Με τα χρήματα της συμμαχίας βέβαια η Αθήνα εκτός από το να πουλά προστασία στα μέλη της, μεγαλούργησε και δημιούργησε αρχιτεκτονικά θαύματα, που μας κάνουν να φουσκώνουμε από περηφάνια μέχρι σήμερα. Η περηφάνια, περηφάνια, αλλά και η εκμετάλλευση, εκμετάλλευση. Να είμαστε δίκαιοι.

Αν κάποιος αντιδρούσε, όπως για παράδειγμα η Νάξος ή η Θάσος, αντιμετωπιζόταν με πολύ σκληρό τρόπο, ώστε όλοι τελικά να συνειδητοποιήσουν ότι η Δηλιακή συμμαχία ήταν στην πραγματικότητα Αθηναϊκή Ηγεμονία. Διαφωνίες δεν χωρούσαν.

Συμβαίνει και στις μέρες μας. Ένας ισχυρός στο όνομα μιας ένωσης να παρουσιάζει την εκμετάλλευση και την χυδαία παρέμβαση στο εσωτερικό άλλων κρατών ως κίνηση προς το συμφέρον όλων.

Η πολιτική της Γερμανίας στη σημερινή Ευρώπη για παράδειγμα, είναι ξεκάθαρο ότι δεν έχει ιδιαίτερη σχέση με τα οράματα του Μονέ για μια Ένωση ίσων κρατών, που θα θυσίαζαν μέρος της εθνικής τους κυριαρχίας για ένα κοινό μέλλον. Έχει περισσότερο σχέση με τον σεβασμό κανόνων, που κάνουν τη Γερμανία πλουσιότερη και ωθούν τους λαούς της Ευρώπης προς τον ευρωσκεπτικισμό, τον λαϊκισμό και την ακροδεξιά. Η Γερμανία μεγαλουργεί οικονομικά και οι υπόλοιποι ασφυκτιούν.

Η αλαζονεία της ηγέτιδας δύναμης έχει φτάσει πλεόν σε τέτοια επίπεδα, που κανείς δεν σκέφτεται σοβαρά τους λόγους και τις αστοχίες που δίνουν επιχειρήματα στην ακροδεξιά και τον λαϊκισμό. Αντίθετα γίνονται ευθείες πια παρεμβάσεις, που ενισχύουν την αντίληψη ότι η Δημοκρατία στα κράτη μέλη έχει ισχύ, αρκεί να συμφωνεί με τα ιερατεία της λιτότητας και των διαφόρων συμφώνων σταθερότητας.

Μπορεί χώρες, που ξέφυγαν από τους κανόνες να συνετίστηκαν δια του οικονομικού "στραγγαλισμου" - τρανό παράδειγμα η Ελλάδα, ωστόσο αν ακολουθηθεί η ίδια συνταγή και με μια χώρα με το οικονομικό μέγεθος της Ιταλίας, μπορεί να φέρει αποτελέσματα που ούτε η πανίσχυρη Γερμανία θα μπορεί να διαχειριστεί.

Σε μια εποχή, που η εμβάθυνση της ενοποίησης της Ευρώπης, θα μπορούσε να την ενισχύσει απέναντι στις μεγάλες προκλήσεις που έχει να αντιμετωπίσει, η όποια συζήτηση έχει ναρκοθετηθεί. Περισσότερη Ευρώπη, σημαίνει πια για τους πολλούς περισσότερη καταπίεση και αδιαφορία για τους πιο αδύναμους. Και η αντίληψη αυτή, θα χρειαστεί χρόνια για να αλλάξει.

Η αρχαία Αθήνα, που αρχικά "προστάτεψε" και μετά καταδυνάστεψε τους συμμάχους της, "προίκισε" τον δυτικό πολιτισμό με αρχιτεκτονικά θαύματα.

Η σύγχρονη Γερμανία, επίσης καταδυναστεύοντας, αφού οδηγήσει την Ευρώπη σε ακόμα πιο σκοτεινές μέρες, θα έχει αφήσει προίκα στην ιστορία τα μαύρα μηδενικά (ελλείμματα) των προϋπολογισμών. Συναρπαστική κληρονομιά.

Αν όπως έλεγε ο Βίσμαρκ, "οι μεγάλοι πολιτικοί ακούν πριν από τους άλλους το μακρινό χλιμίντρισμα των αλόγων της ιστορίας", οι πολιτικοί του απόγονοι δεν ακούν τίποτα και δεν βλέπουν πέρα από τη μύτη τους.