Αύγουστος και "σοφός λαός"

12:55 26/6/2019 - Πηγή: News 24|7

Πρώτα, λίγα λόγια για την ιστορία. Η μοναδική φορά στην πολιτική ιστορία του ελληνικού κράτους που διεξήχθησαν εκλογές “ντάλα καλοκαίρι” ήταν στις 19 Αυγούστου 1928.

Ενάμιση μήνα νωρίτερα ο Ελευθέριος Βενιζέλος είχε σχηματίσει κυβέρνηση μετά την πτώση εκείνης του Αλέξανδρου Ζαϊμη. Η καθιέρωση του πλειοψηφικού συστήματος (με στενή περιφέρεια) ανάγκασε τότε τα μικρά κόμματα να

προτείνουν συνεργασία με τους Φιλελεύθερους και οι αντιβενιζελικοί κατήλθαν στις εκλογές διαιρεμένοι.

Εν μέσω σφοδρής σύγκρουσης, διχασμού, ακόμα και απαγωγών υποψηφίων του Καφανταρικού κόμματος από ληστές στα Ιωάννινα, οι Βενιζελικοί έλαβαν 46,94% (178 έδρες), το Λαϊκό Κόμμα του Παναγή Τσαλδάρη 23,94%, το Αγροτικό Εργατικό Κόμμα του Αλέξανδρου Παπαναστασίου 6,71%, το κόμμα του Μεταξά 5,3%, οι Βασιλόφρονες 4%, το Εθνικό Δημοκρατικό κόμμα του Κονδύλη 2,7% και το Προοδευτικό κόμμα του Καφαντάρη 2,5%.

Αυτά για την ιστορία και ως προς τούτο ίσως έχει δίκιο ο Κυριάκος Μητσοτάκης όταν λέει πως δεν ακούγεται ιδιαίτερα λογικό να επαναλάβουμε αυγουστιάτικα αυτό που έγινε μια μόνο φορά πριν 91 χρόνια. Αλλά και ο Αλέξης Τσίπρας (στη συνέντευξη που μου παραχώρησε στην “Επόμενη Μέρα” της ΕΡΤ λίγες ημέρες μετά την βαριά ήττα του ΣΥΡΙΖΑ στις ευρωκάλπες) είπε ρητά πως “στις 7 Ιουλίου η χώρα θα έχει κυβέρνηση με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο”.

Με αυτά τα δεδομένα είναι καλοκαιρινού ηλίου φαεινότερο πως επαναληπτικές εκλογές - το ότι σε μια τέτοια περίπτωση θα διεξαχθούν με απλή αναλογική είναι μάλλον δευτερεύον- τις μέρες που θα γιορτάζουμε την Παναγία στην Τήνο, την Πάρο ή την Σουμελά ούτε χρειάζονται, ούτε είναι λογική εξέλιξη, με την τουρκική προκλητικότητα, μάλιστα, να κλιμακώνεται και να βάζει στο στόχαστρό της ακόμα και το Καστελόριζο.

Στην θεωρητική περίπτωση, ωστόσο, που η Ν.Δ (παρακάμπτοντας τις δημοσκοπήσεις και με την “θεμιτή” αυθαιρεσία της πολιτικής ανάλυσης) δεν επιτύχει την αυτοδυναμία στις 7 Ιουλίου, ο σχηματισμός κυβέρνησης πρέπει να θεωρείται μαθηματικά και κοινοβουλευτικά δεδομένος.

Έχει φροντίσει γι αυτό η Φώφη Γεννηματά και το ΚΙΝ.ΑΛ με την σαφή πρότασή τους να στηρίξουν -με ψήφο ανοχής ή με κάποιον άλλο τρόπο που θα συμφωνηθεί εκείνη τη στιγμή- μια κυβέρνηση του κ. Μητσοτάκη.

Ακόμα και η “ατζέντα” μιας τέτοιας συμφωνίας έχει προσδιοριστεί και περιλαμβάνει την κατάργηση της απλής αναλογικής, την προεδρική εκλογή και την διεκδίκηση μικρότερων πρωτογενών πλεονασμάτων από τους Ευρωπαίους. Επί μέρους ζητήματα οικονομικής και κοινωνικής πολιτικής είναι μάλλον σχετικά εύκολο να συμφωνηθούν με την εμπειρία που διαθέτουν τα δύο κόμματα από την συγκυβέρνηση Σαμαρά- Βενιζέλου (2012-14).

Γιατί, λοιπόν, “σνομπάρει” την πρόταση Γεννηματά ο πρόεδρος της ΝΔ και “απειλεί” πως εάν δεν έχει αυτοδυναμία η χώρα θα οδηγηθεί σε επαναληπτικές εκλογές τον Αύγουστο; Απλό και σαφές. Διότι επιθυμεί να “κλειδώσει” μια αυτοδυναμία της Ν.Δ με μια καθαρή και ισχυρή λαϊκή εντολή. Έως εδώ θεμιτό και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους καθένας στη θέση του το ίδιο θα έκανε.

Ωστόσο, ο κ. Μητσοτάκης συμπλήρωσε στο δίλημμα που έθεσε πως οι επαναληπτικές εκλογές με απλή αναλογική θα οδηγούσαν στην μοναδική λύση -υπό αυτές τις συνθήκες- μιας “κυβέρνησης εθνικής συνεννόησης”. Γιατί θα ήταν κακό κάτι τέτοιο είναι ένα ερώτημα που δεν έχει τεθεί αλλά είναι σφόδρα πιθανό να τεθεί προσεχώς.

Εάν υποθέσουμε, όμως, όπως λέγεται, πως “ο λαός είναι σοφός”, μια ετυμηγορία στις κάλπες που δεν θα έδινε αυτοδυναμία στο πρώτο κόμμα δεν σημαίνει πως οι ψηφοφόροι επιθυμούν τον σχηματισμό κυβέρνησης συνεργασίας;

Να την παραβλέψουμε αυτή τη διάσταση που συνιστά, όπως όλοι ομολογούν, κληρονομιά της περιόδου της οικονομικής κρίσης και της σταδιακής συρρίκνωσης της επιρροής όλων των κομμάτων που έφεραν και διαχειρίστηκαν μνημόνια;

Αυτό το δίλημμα ετέθη και μετά την πρώτη εκλογική αναμέτρηση (Μάϊος) του 2012.

Και τότε, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ και ΔΗΜΑΡ εγκάλεσαν σε υψηλούς τόνους τον ΣΥΡΙΖΑ επειδή αρνήθηκε να συμπράξει στον σχηματισμό κυβέρνησης ευρείας αποδοχής.

«Η χώρα οδεύει δυστυχώς ξανά σε εκλογές υπό πολύ άσχημες συνθήκες, επειδή κάποιοι έθεσαν εν ψυχρώ υπεράνω του εθνικού συμφέροντος το στυγνό κομματικό τους συμφέρον», ανέφερε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος σε δήλωσή του μετά το πέρας της σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών που πραγματοποιήθηκε στις 15 Μαϊου.

Ανάλογες δηλώσεις είχαν κάνει ο Αντώνης Σαμαράς και ο Φώτης Κουβέλης επιρρίπτοντας ευθύνες στον Αλέξη Τσίπρα.

Εν κατακλείδι, παρότι είναι μάλλον ελάχιστες οι πιθανότητες να μην συγκεντρώσει κοινοβουλευτική αυτοδυναμία η Ν.Δ στις 7 Ιουλίου, ισοδυναμεί με έμμεσο πολιτικό εκβιασμό του εκλογικού σώματος και απαξίωση της ετυμηγορία του η απειλή για επαναληπτικές εκλογές τον Αύγουστο.

Ν.Δ και ΚΙΝ.ΑΛ μπορούν αρκετά εύκολα να σχηματίσουν κυβέρνηση ή η κ. Γεννηματά να προσφέρει ψήφο ανοχής στον κ. Μητσοτάκη.

Ο λαός δεν είναι “σοφός” μόνο όταν χαρίζει πρωτιές και αυτοδυναμίες. Πρέπει να εκλαμβάνεται ως “σοφή” και η επιλογή του να μην δίνει αυτοδυναμία και να κατευθύνει τα πολιτικά υποκείμενα σε συμπράξεις και συνεργασίες.

Όλα τα άλλα είναι πολιτικά “κόλπα”, συνηθισμένα και κυνικά εφαρμοζόμενα απ΄ όλα τα κόμματα (και ο ΣΥΡΙΖΑ ανάλογα συμπεριφέρθηκε παλαιότερα), αναφέρονται, όμως, σε μια απαξιωμένη λειτουργία του πολιτικού συστήματος που θα έπρεπε να αφήσουμε οριστικά πίσω μας.