Δύσκολοι καιροί για φιλελεύθερους και εύκολοι για καιροσκόπους

07:25 16/7/2018 - Πηγή: News 24|7

Δεν έχω σκοπό, ούτε και διάθεση εδώ που τα λέμε, να ασχοληθώ με υπαρξιακού τύπου ζητήματα που απασχολούν(;) τους νυν και αείν και στους αιώνες των αιώνων φιλελεύθερους αμήν. Who cares που θα έλεγε και ο Αλέξης Τσίπρας. όμως υπάρχει λόγος που αναφέρομαι στον πρωθυπουργό. Γιατί τελευταία ακούγεται ότι, μόλις ξεμπερδέψει με κάτι «ζητηματάκια» που προέκυψαν- όπως το Σκοπιανό, οι συντάξεις και η «καθαρή έξοδος» του Αυγούστου- ως εν εξελίξει «κεντρώος», θα συμμετάσχει στον προβληματισμό για το μέλλον του φιλελευθερισμού.

Επί της παρούσης έχει αφήσει τη διαμόρφωση των φιλελεύθερων ιδεών στην Μιράντα Ξαφά (τι ήταν πάλι αυτό το άρθρο στην «Καθημερινή» ότι πρέπει να κοπούν οι συντάξεις) και σε κάτι «ξενέρωτους» που ανοητολογούν παρουσιάζοντας τον φιλελευθερισμό ως να ήταν τραπεζικό προϊόν. Προφανώς όση σχέση με τον φιλελευθερισμό και την κεντρώα πολιτική στάση έχει ο Αλέξης Τσίπρας, άλλη τόση σχέση έχουν η Μιράντα Ξαφά και κάποιοι «νεορεαλιστές» της κεντροδεξιάς. Επειδή, όμως, έπιασαν οι ζέστες και τέτοιου είδους συζητήσεις προκαλούν εφίδρωση, καλό είναι να ξεκαθαρίσουμε τα πράγματα.

Κατ’ αρχήν ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι κεντρώος. Όχι μόνο γιατί ο ίδιος δηλώνει αριστερός (κι αυτό θέλει συζήτηση), αλλά γιατί δεν είναι μετριοπαθής και δεν δείχνει να έχει τη διάθεση να γίνει. Τώρα πως γίνεται να τον παρουσιάζουν ως κεντρώο, αυτό οφείλεται σε κάποια στερεότυπα τα οποία αναπαράγουν και συντηρούν οι «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης. Για παράδειγμα το γεγονός ότι μετά το δημοψήφισμα η χώρα παρέμεινε στην Ευρώπη, δεν έγινε η κατάληψη του νομισματοκοπείου και υπέγραψε τρίτο μνημόνιο, επιπλέον κάποιες «φιλοαμερικανιές» υποτίθεται ότι τον φέρνουν πιο κοντά στα δυτικά «γούστα».

Άρα, κατ’ αυτούς που ερμηνεύουν τις πολιτικές του προθέσεις, ο Αλέξης Τσίπρας δεν είναι ο κλασικός αριστερός. Πήρε το μάθημα του, οι δυσκολίες της ζωής τον έκαναν «πολύ σκληρό για να πεθάνει», ως εκ τούτου έπρεπε κάπου να τον τοποθετήσουν στον νοητό άξονα Αριστεράς- Δεξιάς. Σκέφθηκαν λοιπόν ότι θα του πήγαινε το κέντρο. Απ’ τη στιγμή μάλιστα που βγαίνει τον Αύγουστο απ’ το πρόγραμμα, τον αγαπάει ο Μοσκοβισί και οι ευρωπαίοι σοσιαλιστές, τον «πάει» ο Τραμπ, τα «έβαλε» με τους ρώσους, ενώ στην Ελλάδα δεν δημιουργεί προβλήματα σε μια κάστα που διαχρονικά προσαρμόζει τα συμφέροντα της με τις ευγενείς φιλοδοξίες των κυβερνώντων. Κάπως έτσι του φτιάχνουν το προφίλ και τον βάζουν στα «υπ’ όψιν» για το μέλλον.

Απ’ την άλλη, υπάρχουν τεχνοκράτες τύπου Μιράντα Ξαφά που με τις θεωρίες τους και τις πολιτικές τους αναλύσεις, δίνουν τη δυνατότητα σ’ αυτούς τους «διαμορφωτές» της κοινής γνώμης να εμφανίζουν τον Αλέξη Τσίπρας ως πολιτικό που ακολουθεί «κεντρώα» πολιτική. Γιατί όταν ακούς από έναν «φιλελεύθερο» να υποστηρίζει ότι, είναι αναγκαίο να κοπούν οι συντάξεις, είναι απαραίτητο να απολυθούν εργαζόμενοι, είναι προτεραιότητα η μείωση των εισφορών και των φόρων στις επιχειρήσεις και κάτι θα γίνει μετά και για τα φυσικά πρόσωπα, σκέφτεσαι: Να μου λείπει το βύσσινο.

Σίγουρα οι καιροί είναι δύσκολοι για τους φιλελεύθερους- τουλάχιστον εκείνους που επιμένουν ότι ο φιλελευθερισμός είναι μια διαρκής επανάσταση συνειδήσεων- και γίνονται δυσκολότεροι λόγω του bullying που υφίστανται οι ιδέες του. Και σίγουρα αυτές τις ανόητες θεωρίες αξιοποιεί στο έπακρο ο Αλέξης Τσίπρας προκειμένου να κρύψει τις δικές του ιδεοληπτικές εμμονές, ώστε με τη συνδρομή των «διαμορφωτών» να δημιουργήσει μια εικόνα «προοδευτικού» ηγέτη που βλέπει πέραν των ορίων της Αριστεράς. Δύσκολοι καιροί για φιλελεύθερους, αλλά εύκολη για καιροσκόπους, όταν μάλιστα βοηθούν γι αυτό οι «φιλελεύθεροι» κατ΄επάγγελμα.