Η άρση των Capital Controls και η λογική της κορδέλας

13:55 27/8/2019 - Πηγή: News 24|7

Το αφήγημα της κυβέρνησης για το τι σηματοδοτεί η πλήρης άρση των Capital Controls, μπορεί να γίνεται κατανοητό στο συμβολικό πεδίο, ως ένα τυπικό τέλος μιας περιόδου, αλλά όσον αφορά την ουσία, δεν ξεφεύγει από την κακιά συνήθεια της "κορδέλας".

Άλλος κάνει το έργο, άλλος κόβει την κορδέλα και μπορεί να μην καλέσει καν τον προκάτοχο στα εγκαίνια.

Εκτός αν ισχυριστεί οποιοσδήποτε ότι από τον Ιούνιο του 2015 που επιβλήθηκαν οι κεφαλαιακοί έλεγχοι, μεταφερθήκαμε στον Αύγουστο του 2019,

χωρίς να μεσολαβήσει οτιδήποτε άλλο.

Μεσολάβησαν πολλά, όπως και είχαν προηγηθεί πολλά πριν το 2015. Η τότε κυβέρνηση συγκρούστηκε χωρίς ελπίδα (και η παράταση της μάχης όταν ειχε γίνει κατανοητό ότι δεν θα βγάλει κάπου, ήταν μεγάλο λάθος), με το τείχος της λιτότητας και ηττήθηκε.

Ο τότε πρωθυπουργός Αλέξης Τσίπρας, ο οποίος εκείνη την εποχή είχε το "προνόμιο" να κατηγορείται ταυτόχρονα ότι είχε σχέδιο εξόδου από το ευρώ και ότι υποτάχθηκε στους Ευρωπαίους για να μη βγει η χώρα από το ευρώ, πήρε την απόφαση να κάνει πίσω.

Η απόφασή του κρίθηκε στις κάλπες του Σεπτεμβρίου του 2015 και από τότε σταθερά ακολούθησε ένα σχέδιο, που πιθανότατα του κόστισε τις εκλογές του 2019, ωστόσο ήταν το σχέδιο που οδήγησε στην έξοδο από το μνημόνιο και τώρα στην έξοδο από τα Capital Controls.

Όσο λογικό και αναμενόμενο είναι στον πολιτικό λόγο να αναφέρεται η σημερινή κυβέρνηση στο εξάμηνο του 2015, θα ήταν επίσης έντιμο να αναγνωρίζει ότι η ανακοίνωση του κ. Μητσοτάκη, έρχεται ως κατάληξη της πορείας που χάραξε ο κ. Τσίπρας από τον Ιούλιο του 2015.

Ο κ. Τσίπρας δεν υποτάχθηκε στη λογική της "κορδέλας" και όσον αφορά την έξοδο από το μνημόνιο και όσον αφορά τη λύση του Μακεδονικού. Το πολιτικό κόστος που ανέλαβε, σίγουρα θα αποτελέσει παράδειγμα προς αποφυγή για τους πονηρούς πολιτευτές του μέλλοντος. Μην σπάτε αυγά, οικειοποιηθείτε έργα και όλα θα πάνε καλά.

Στην ελληνική πολιτική σκηνή, η παλαιοκομματική λογική της "κορδέλας", είναι αυτή που επικρατεί, ακόμα και μεταξύ των φερόμενων ως μεταρρυθμιστών. Αυτός που κόβει την κορδέλα και είναι στο κάδρο, δεν αναγνωρίζει τίποτα στον προηγούμενο. Η συναίνεση, ο πολιτικός πολιτισμός, ακόμα και η συνέχεια του κράτους, είναι παραμύθια για όσο βρισκόμαστε στην αντιπολίτευση. Μετά τα ξεχνάμε. Χθες το βράδυ απόλυτη καταστροφή, σήμερα το πρωί... κανονικότητα.

Και επειδή η "κανονικότητα", είναι της μόδας εδώ και αρκετό καιρό, καλό είναι να γνωρίζουν όσοι την επικαλούνται ότι αν οι πολίτες δεν την καταλάβουν στην καθημερινότητά τους, δεν είναι έχει απολύτως καμία σημασία. Αυτό ισχύει για την σημερινή κυβέρνηση, όπως ίσχυε για τις προηγούμενες. Κανονικότητα σημαίνει μείωση της ανεργίας με αξιοπρεπείς μισθούς, εργασιακή ασφάλεια, καλές υπηρεσίες υγείας και Παιδείας, αποφυγή της δημιουργίας μιας κοινωνίας πολλών ταχυτήτων, προστασία των ασθενέστερων.

Η άλλου είδους κανονικότητα, αυτή των αριθμών και των δεικτών, έχει σημασία μόνο αν οδηγεί στην πρακτική βελτίωση της ποιότητας ζωής των πολιτών.