Κάννες 2019: Τα ιστορικά βραβεία και μια ελληνική νίκη

08:32 26/5/2019 - Πηγή: News 24|7

Μια επιτροπή αποτελούμενη κατά κύριο λόγο από σκηνοθέτες (ανάμεσα στους οποίους κι ο Γιώργος Λάνθιμος) είχε ως αποτέλεσμα μια από τις πιο αντιπροσωπευτικές μοιρασιές βραβείων της πρόσφατης μνήμης για το Φεστιβάλ Καννών.

Πολύ συχνά σε αυτά τα Φεστιβάλ, με τις υποκειμενικές γνώμες διάσπαρτες και, πολύ συχνά, τις επιτροπές να αγνοούν κάποια αληθινά αγαπημένη ταινία των θεατών (όπως συνέβη πέρυσι με το “Burning”, για παράδειγμα), μπορεί να προκύπτει εμφανής απόσταση ανάμεσα στο κοινό αίσθημα και στα τελικά βραβεία. Όχι φέτος.

Φυσικά υποκειμενικότητα συνεχίζει να χωράει παντού και επιμέρους

διαφωνίες να υπάρχουν, όμως στα μεγάλα τουλάχιστον βραβεία, η επιτροπή προχώρησε σε πολύ δυνατές επιλογές. Τον Χρυσό Φοίνικα κέρδισε το σπουδαίο “Parasite” του Μπονγκ Τζουν-χο (“Okja”, “Snowpiercer”), που έτσι γίνεται ο πρώτος Κορεάτης που κερδίζει το βραβείο. Το θρίλερ του Μπονγκ απόλαυσε καθολικής αποδοχής από την πρώτη στιγμή της προβολής του, απέσπασε το μεγαλύτερο μέσο όρο στα αστεράκια των κριτικών, ήταν μες στις 2-3 ταινίες που οι πάντες προέβλεπαν για τον Φοίνικα και, σύμφωνα με τη δήλωση του ίδιου του προέδρου Ινιάριτου, επρόκειτο για έναν αληθινά ομόφωνο Φοίνικα για την επιτροπή.

Η νίκη αυτή αποτελεί και μια κάποια έκφραση για ένα Διαγωνιστικό που φέτος, περισσότερο από οποιαδήποτε άλλη πρόσφατη χρονιά, ήταν γεμάτο με ταινίες είδους, από ζόμπι σάτιρες και sci-fi θρίλερ μέχρι στιλιζαρισμένα νουάρ και φουτουριστικά γουέστερν. Δεν ξέρουμε τι λέει για το παρόν του καλλιτεχνικού σινεμά το γεγονός αυτό, αν πρόκειται για κάτι τυχαίο ή ενδεχομένως και για μια αναγκαία μαζική στροφή, πάντως το γεγονός παραμένει πως η στροφή προς το σινεμά είδους είναι μια σαφής δήλωση στην επιλογή των φετινών Καννών.

Το Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής πήγε στο θαυμάσια ποιητικό “Atlantics” της Μάτι Ντιόπ, την πρώτη μαύρη γυναίκα που διαγωνίζεται στις Κάννες. Η γαλλο-σενεγαλέζικη ταινία είναι μάλιστα το ντεμπούτο της πρώην ηθοποιού, ένα ερωτικό παραμύθι φαντασμάτων με σαφή πολιτική και ταξική χροιά. Η άμεση επιβράβευση της Ντιόπ για το ντεμπούτο της, για μια τόσο ιδιοσυγκρασιακή ταινία, με ένα τόσο μεγάλο βραβείο, είναι αληθινή κίνηση θάρρους για την επιτροπή.

(Η Μάτι Ντιόπ μας μίλησε αποκλειστικά για την βραβευμένη ταινία της και σύντομα θα μπορείτε να διαβάσετε όσα μας είπε.)

Η άλλη ταινία καθολικής αποδοχής, το “Portrait of a Lady on Fire” της Σελίν Σιαμά, αρκέστηκε στο βραβείο Σεναρίου- θα ήταν υπέροχο αν αυτή η μαεστρικά σκηνοθετημένη ερωτική ιστορία εποχής κέρδιζε κάποιο από τα μεγάλα βραβεία, αλλά τουλάχιστον δεν αγνοήθηκε, κάτι που θα ήταν αληθινό σκάνδαλο.

Το Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής, που συχνά απονέμεται σε πιο ιδιαίτερα φιλμ ή αμφιλεγόμενες δημιουργίες με φανατικούς υποστηρικτές, μοιράστηκε στο “Les Miserables” του Λατζ Λι (ντεμπούτο επίσης) για μια εξέγερση στα προάστια του Παρισιού, και στο σινεφιλικό γαϊτανάκι “Bacurau”, ένα απολαυστικό φουτουριστικό γουέστερν από τη Βραζιλία για ένα χωριό που αντιστέκεται στις προηγμένες επεμβατικές δυνάμεις.

Η τελευταία ταινία που προβλήθηκε στο Διαγωνιστικό ήταν το “It Must Be Heaven” του παλαιστίνιου Ελία Σουλεϊμάν, στο οποίο ο ίδιος ο σκηνοθέτης ως φιγούρα άλλου Ζακ Τατί ή Μπάστερ Κίτον (“μοιάζουμε! Τι να κάνω!”, μας είπε γελώντας στη συνέντευξή μας μαζί του) ταξιδεύει ανά τον κόσμο προσπαθώντας να προωθήσει την ταινία του. Είναι μια αστεία, σουρεαλιστική κωμωδία παρατήρησης και έντονα πολιτικής χροιάς, που άμεσα μαθεύτηκε πως η επιτροπή του Φεστιβάλ λάτρεψε- εξ ου και η Ειδική Μνεία που απένειμε στον Σουλεϊμάν, φανταζόμαστε επειδή ως αυτό το σημείο τα βραβεία είχαν λίγο ως πολύ πια αποφασιστεί.

Στις ερμηνείες, ο Αντόνιο Μπαντέρας κέρδισε την αντρική για τη φανταστική του εμφάνιση στο “Dolor y Gloria” του Πέδρο Αλμοδόβαρ, μια γλυκιά αυτοβιογραφικού τόνου ματιά στην ζωή και την καριέρα ενός γερασμένου σκηνοθέτη, τον οποίο παίζει ο Μπαντέρας. Δε θα μας σόκαρε να τον δούμε να φτάνει ακόμα και στα Όσκαρ. Γυναικεία ερμηνεία κέρδισε η Έμιλι Μπίτσαμ για το “Little Joe” της Τζέσικα Χάουσνερ.

Μόνο αληθινά άστοχο βραβείο ήταν η Σκηνοθεσία στους αδερφούς Νταρντέν για το “Young Ahmed”, την χειρότερη ίσως ταινία της καριέρας τους.

Ας είναι. Η ιστορία θα γράψει πως οι 72ες Κάννες απένειμαν έναν από τους δικαιότερους σύγχρονους Φοίνικες, ένα αληθινά τολμηρό Μεγάλο Βραβείο σε μια συναρπαστική νέα κινηματογραφική φωνή, και αναγνωρίζοντας ταυτόχρονα τις σημαντικότερες από τις υπόλοιπες ταινίες του Διαγωνιστικού. Όχι άσχημα.

(Μόνος αστερίσκος εδώ: Η πλήρης απουσία του “Κάποτε… στο Χόλιγουντ” του Κουέντιν Ταραντίνο, μια ταινία που πάντως ομολογουμένως έμοιαζε έτσι κι αλλιώς, λόγω μεγέθους, να μην ανήκει ακριβώς στο ίδιο Διαγωνιστικό με τις υπόλοιπες. Συνυπολογίζοντας τη δυσκολία του θέματος καθώς και το γεγονός πως είναι μια ταινία που αληθινά αποζητά μια διαρκή σκέψη και ανάλυση, καταλήγουμε όχι παράλογα στο συμπέρασμα πως, εφόσον ο Ταραντίνο δεν θα είχε ποτέ του ανάγκη ένα βραβείο Σεναρίου ή κάποιο άλλο από τα “χαμηλά” βραβεία -και με δεδομένο πως δε θα έπαιρνε άλλο Φοίνικα, με αυτή την ταινία- τότε κάπως φυσιολογικά η επιτροπή προτίμησε απλώς να το αφήσει να περάσει. Κανείς δεν είναι χαμένος.)

Ένας ελληνικός Χρυσός Φοίνικας

Το υπέροχο μικρού μήκους φιλμ “Η Απόσταση Ανάμεσα στον Ουρανό Κι Εμάς” του Βασίλη Κεκάτου βραβεύτηκε με τον Χρυσό Φοίνικα ταινίας μικρού μήκους, σημαδεύοντας τη δεύτερη διαδοχική χρονιά με βραβευμένη ταινία μικρού μήκους στις Κάννες για την Ελλάδα. (Πέρσι η Ζακλίν Λέντζου είχε κερδίσει την Εβδομάδα Κριτικής.) Η ταινία, για δύο αγόρια που παθιασμένα, γνωρίζονται και επικοινωνούν σε ένα έρημο, νυχτερινό τοπίο, είχε μόλις το προηγούμενο βράδυ τιμηθεί με το Queer Palme, δηλαδή το πρώτο βραβείο για ταινία με ΛΟΑΤΚΙ θεματική.

Ο ίδιος ο Κεκάτος μας μίλησε το πρωί ανάμεσα στις δύο βραβεύσεις του, οπότε μες στις επόμενες μέρες θα έχουμε την ευκαιρία να πούμε πολλά περισσότερα για την ταινία του, μέσα και από τα λόγια του ίδιου.

Όλα τα βραβεία

Αναλυτικά τα βραβεία του 72ου Φεστιβάλ Καννών και τα κείμενά μας για αυτές:

- Χρυσός Φοίνικας: “Parasite” του Μπονγκ Τζουν-χο

- Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής: “Atlantique” της Μάτι Ντιόπ

- Σκηνοθεσία: Αδερφοί Νταρντέν για το “Young Ahmed”

- Σενάριο: Σελίν Σιαμά για το “Portrait of a Lady on Fire”

- Ανδρική Ερμηνεία: Αντόνιο Μπαντέρας, “Dolor y Gloria”

- Γυναικεία Ερμηνεία: Έμιλι Μπίτσαμ, “Little Joe”

- Ειδικό Βραβείο της Επιτροπής: “Bacurau” & “Les Miserables”

- Ειδική Μνεία: “It Must Be Heaven” του Ελία Σουλεϊμάν

Όλες οι ταινίες έχουν διανομή στην Ελλάδα.