Μητέρα 22χρονης: Αν μου το έλεγε θα τη βοηθούσα

18:47 29/4/2018 - Πηγή: News 24|7

«Δεν θα την αφήσω να περάσει μόνη της αυτόν τον Γολγοθά. Η πράξη της είναι αδιανόητη αλλά καταλαβαίνω τον τρόμο της» λέει η μητέρα της 22χρονης φοιτήτριας που πέταξε το νεογέννητο μωρό της στον ακάλυπτο της πολυκατοικίας, στην οποία διαμένει στη Νέα Σμύρνη.

Μιλώντας στη Real News, λίγο μετά την απόφαση των αρχών να αφεθεί ελεύθερη με περιοριστικούς όρους η νεαρή παιδοκτόνος, δήλωσε σοκαρισμένη και πως δεν είχε καταλάβει τίποτα.

«Δεν

μπορώ να πιστέψω ότι κάτι τέτοιο συνέβη στο παιδί μου. Δεν είχα καταλάβει τίποτα. Να σκεφτείτε ότι και κανένας από την πολυκατοικία που μένουμε δεν είχε καταλάβει κάτι. Δεν ήταν αδύνατη. Τα κάποια κιλά παραπάνω που πήρε τους τελευταίους μήνες δεν με υποψίασαν. Όταν μου είπαν οι αστυνομικοί ότι το βρέφος είναι της κόρης μου, έπεσα από τα σύννεφα. Αν μου το έλεγε θα τη βοηθούσα. Δεν θα την άφηνα να περάσει μόνη της αυτόν τον γολγοθά. Είναι παιδί ακόμα, μόλις 22 χρόνων. Η πράξη είναι αδιανόητη, αλλά καταλαβαίνω τον τρόμο της. Και καταλαβαίνω ότι στο εξής θα χρειαστεί βοήθεια, στήριξη» λέει η μητέρα της 22χρονης.

«Η ψυχολογική της κατάσταση όπως μου λένε οι γιατροί δεν είναι καλή. Το βλέπω το παιδί μου. Θα χρειαστεί πολύ χρόνο να συνέλθει, αν συνέλθει ποτέ. Εγώ θα είμαι δίπλα της, ό,τι μπορώ θα της το δώσω» είπε ακόμη.

Υπενθυμίζεται ότι η νεαρή φοιτήτρια αφέθηκε ελεύθερη την Παρασκευή, με την επιβολή περιοριστικών όρων και χρηματικής εγγύησης 5.000 ευρώ, μετά την απολογία της κατηγορούμενη για παιδοκτονία.

Η 22χρονη απολογήθηκε μέσω υπομνήματος, στο οποίο περιέγραψε με σοκαριστικές λεπτομέρειες τη γέννα, τα όσα ακολούθησαν για να εξαφανίσει τα ίχνη του νεογέννητου παιδιού της αλλά και το τι ήταν αυτό που την έκανε να φτάσει σε αυτήν την ακραία πράξη.

«Οι τελευταίοι μήνες της ζωής μου υπήρξαν για την ιδιοσυγκρασία μου και την υπόστασή μου ιδιαίτερα επίπονοι. Βρέθηκα εντός μίας καταστάσεως, στην οποία ουδείς άνθρωπος θα επιθυμούσε να βρεθεί. Το χαρμόσυνο γεγονός μιας εγκυμοσύνης, δυστυχώς, για τη δική μου οικογένεια δεν θα αποτελούσε τέτοιο, αλλά μία πηγή φόβου και τρόμου απέναντι πρώτον, στις συνέπειες που θα προέκυπταν από την ανακοίνωσή του και, κατά δεύτερον, στη ζωή του κυοφορούμενου μωρού, καθώς, η επιτακτική επιθυμία της μητέρας μου θα ήταν, σίγουρα, να το «ρίξω». Φοβόμουν, συνεπώς, ακόμα και να μιλήσω στην ίδια μου τη μητέρα, διότι ήμουν βεβαία πως θα νευριάσει μαζί μου. Ενώ σε άλλες περιπτώσεις η μητέρα της κάθε εγκυμονούσας είναι στήριγμα, στη δική μου περίπτωση πίστευα ότι ήταν πηγή φόβου, όπως προείπα, για τις προκληθησόμενες συνέπειες. Ο φόβος μου αυτός καθοδήγησε, για όλο το χρονικό διάστημα της μοναχικής μου εγκυμοσύνης, την ερμητική σιωπή μου», ανέφερε μεταξύ άλλων στο υπόμνημά της.