Ο φασισμός δεν είναι γνώμη, είναι έγκλημα

07:49 18/9/2018 - Πηγή: News 24|7

"Ο φασισμός δεν έρχεται από το μέλλον". Ήταν εδώ πριν από εμάς και ζει από εμάς. Ζει από την απραξία και τη σιωπή.

Ο φασισμός δεν έχει τίποτα καινούργιο να πει, επιθυμεί μονάχα να επιβληθεί με τη βία. Να διχάσει και να δικάσει με κρεμάλες. Να τσουβαλιάσει για να εδραιωθεί.

"Οι ρίζες του το σύστημα αγκαλιάζουν". Μέσα στο σύστημα ζουν, μέσα στα επιχειρηματικά συμφέροντα, μέσα στις σκοτεινές οικονομικές δοσοληψίες. Με χορηγούς που φορτώνουν χρήμα τις τσέπες του φασίστα ενώ εκείνος εισπράττει από Πακιστανούς πλανώδιους στην Αθηνάς και στης Ομόνοιας τα πέριξ.

"Οι μάσκες του

με τον καιρό αλλάζουν", αλλά τα πρόσωπα είναι τα ίδια. Πρόσωπα που γαλουχήθηκαν με φόβο, έκαναν τον φόβο μίσος, το μίσος βία και τη βία αυτοσκοπό.

Ο φασισμός δεν έρχεται από μέρος φωτεινό, μέρος δημοκρατικό, δεν έρχεται από γη ελευθερίας και ισότητας. Έρχεται από τη γη των καταπιεσμένων, έρχεται από τα κρεματόρια, έρχεται παρέα με τα τάγματα θανάτου και μόνο με τον θάνατο εξισώνεται και το σκοτάδι. Με τίποτα άλλο.

Ο φασισμός δεν είναι αντίσταση, είναι ζόφος. Πίσσα. Το μόνο που τρέμει είναι το πάθος της νιότης. Τη διαφορετικότητα, την ανεκτικότητα και την ίδια τη ζωή.

Ο φασισμός γλιστρά σαν σκουλήκι και τρυπώνει στο μυαλό του φτωχού τρώγοντάς του μέρα τη μέρα τον εγκέφαλο σαν χολέρα.

Τρυπώνει στα μυαλά του απόκληρου της κοινωνίας. Φοράει για λίγο τη μάσκα του αντισυστημικού και από κάτω κρύβει τη ναζιστική χαρά του.

"Το φασισμό βαθιά κατάλαβέ τον". Ψάξε βαθιά μέσα στην ίδια την κοινωνία να βρεις την απαρχή του. Ψάξε βαθιά στη γειτονιά σου. Ψάξε και βρες τι πρέπει να περιθωριοποιήσεις αλλά και τι πρέπει να αλλάξεις μέσα σου. Βάλε τον εαυτό σου στη θέση του θύματος των ναζί. Σκέψου για λίγο σαν ένα θύμα των ναζί που επέζησε, ή σαν μια μάνα που έχασε το παιδί της επειδή τόλμησε να εκφράσει τη γνώμη του μπροστά στα μούτρα του θηρίου.

Πέντε χρόνια μετά την πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα κάποιοι τολμούν να παίζουν στα fm τον ύμνο των SS.

Πέντε χρόνια μετά την πολιτική δολοφονία του Παύλου Φύσσα οι δράστες είναι στα σπίτια τους και κάποιοι τολμούν να εξισώσουν τα "άκρα". Ο φασισμός όμως δεν εξισώνεται με τίποτα. Δεν είναι αντίδραση, δεν είναι αντίσταση, δεν είναι γνώμη. Δεν είναι ιδεολογία, δεν είναι ουτοπία και πρόταση διακυβέρνησης. Είναι Έγκλημα κατά της ανθρωπότητας και οι θιασώτες του πρέπει να βγουν εκτός νόμου χθες. Όχι τώρα. Χθες.

Κάθε εξίσωση δίνει άλλοθι στην εγκληματική οργάνωση. Κάθε "ναι μεν αλλά" κλείνει το μάτι στους φονιάδες. Κάθε "και οι άλλοι τα ίδια κάνουν" ακονίζει το επόμενο μαχαίρι που θα βρει τυχαία ή στοχευμένη σάρκα στο διάβα του.

Κάθε "τον σκότωσε για το ποδόσφαιρο", κάθε "no politica" στα γήπεδα, θα γίνεται συνενοχή για το επόμενο έγκλημα.

Θα βγάζει "λάδι" τους υποκινητές που δεν είναι μονάχα εκείνοι που φαίνονται.

Ο Φώντας Λάδης είχε γράψει τα τραγούδια της Λευτεριάς σαράντα χρόνια πριν, το 1978, τότε που ο φασισμός φάνταζε ηττημένος. Τριανταπέντε χρόνια πριν τη δολοφονία του Παύλου από το μαχαίρι των ναζί. Ενός Φύσσα που έβλεπε το σκοτάδι στο Πέραμα, και τα στενά του Πειραιά και μιλούσε για όσα το σύστημα έβλεπε σαν "σοβαρή Χρυσή Αυγή".

Κάθε μέρα που καθυστερεί η ολοκλήρωση της δίκης, είναι μια μαύρη μέρα για τη Δημοκρατία. Το τέρας εξελίσσεται, βγάζει νέα κεφάλια, "αποτινάζει" από πάνω του την εκτελεστική δράση και δίνει τη "βρώμικη" δουλειά σε άλλες συγκοινωνούντες ομάδες. Κάθε μέρα που περνά το τέρας γίνεται Λερναία Ύδρα κατά τα ευρωπαϊκά πρότυπα.

Ο φασισμός ζει και θα ζει στην ελληνική κοινωνία όπως και ζούσε επί Χίτλερ.

Η μόνη λύση είναι η εκ νόμου εκπαραθύρωσή του, και η διαρκής πάλη εντός των σχολείων για να πάρουν τα παιδιά την αντιφασιστική κουλτούρα από το προνήπιο ακόμα.

Άλλη ελπίδα δεν υπάρχει.