Οι φιλελεύθεροι πρέπει να αγωνιστούν και πάλι για τον φιλελευθερισμό

11:32 31/10/2018 - Πηγή: News 24|7

Ξέρω ότι πολλοί συμπολίτες μας θεωρούν την Αριστερά- ακόμα και τώρα που... έμαθε να γράφει με το δεξί(ας είναι καλά ο σύντροφος Καμμένος)- περισσότερο φιλελεύθερη από τη κεντροδεξιά και περισσότερο δημοκρατική από την κεντροαριστερά. Περί ορέξεως... Πολάκης. Είναι και θέμα αισθητικής αντίληψης του καθενός και της καθεμίας η επιλογή των προτύπων.

Ωστόσο δεν έχουν την ευθύνη αυτοί, ή αν προτιμάτε αυτοί έχουν τη λιγότερη ευθύνη, γιατί σήμερα στην Ελλάδα η Δημοκρατία είναι μελαγχολική. Γιατί η Δικαιοσύνη ταλαιπωρείται

και με τη σειρά της ταλαιπωρεί, και γιατί ο αυταρχισμός έχει αποκτήσει ιδεολογικά χαρακτηριστικά. Μεγάλη ευθύνη για όσα συμβαίνουν έχουν οι φιλελεύθεροι. Και ασφαλώς δεν αναφέρομαι μόνο στη Νέα Δημοκρατία, αλλά και στο Κίνημα Αλλαγής και στο Ποτάμι, γιατί ο ιδεολογικός τους πυρήνας είναι ο φιλελευθερισμός.

Το πρόβλημα δεν είναι ελληνικό. Η υποχώρηση των φιλελεύθερων ιδεών είναι διεθνής. Στις ΗΠΑ, στη Βραζιλία, στην Ιταλία, ενώ σιγά- σιγά σε όλη την Ευρώπη οι δυνάμεις του λαϊκισμού κερδίζουν διαρκώς έδαφος. Τι συμβαίνει τελικά; Οι φιλελεύθερες αξίες έχασαν την αξία τους, ή μήπως οι φιλελεύθεροι δεν έχουν ιδέες γιατί επαναπαύθηκαν στη διαχρονικότητα των αξιών τους;

Το πιθανότερο είναι ότι οι φιλελεύθεροι έπαψαν- ίσως και λόγω μνημονίων- να αγωνίζονται για τον φιλελευθερισμό. Θεώρησαν ως δεδομένο το πολιτικό πλαίσιο και τους κανόνες που ίσχυαν στη μεταπολίτευση. Πίστεψαν ότι η ιστορία τελείωσε και σταμάτησαν να μάχονται για τις ιδέες τους. Έγιναν «τεχνοκράτες», ενώ ταυτόχρονα οι λαϊκιστές κάλυπταν τα κενά που άφηναν οι φιλελεύθεροι με εικόνες και συναισθήματα.

Οι φιλελεύθεροι έχουν γίνει θύματα της επικράτησης των ιδεών τους. Έγιναν πλαδαροί. Έγιναν αυτό που δεν ήταν ποτέ. Γιατί ο φιλελευθερισμός μεγαλούργησε όταν έπρεπε να πολεμήσει. Κέρδισε τη λαϊκή αποδοχή-όπως την εποχή του Ελ. Βενιζέλου- όταν έδινε μάχες και τις κέρδιζε κατά των συμφερόντων, υπέρ της ελευθερίας του λόγου, υπέρ του ελεύθερου ανταγωνισμού, κατά των φυλετικών διακρίσεων, υπέρ της ισότητας, κατά της ομοφοβίας, και υπέρ της αναδιανομής του πλούτου.

Απέναντι στον αυταρχισμό του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ, απέναντι στις πεζοδρομιακές μειοψηφίες που εμφανίζονται ως δυνάμεις επιβολής της προόδου, οι φιλελεύθεροι πρέπει να μάθουν να αγωνίζονται όπως παλιά. Για τους αδύναμους. Να επανακτήσουν την εμπιστοσύνη της μεσαίας τάξης και των εργατικών στρωμάτων, και αποβάλλοντας τη φοβία να υιοθετήσουν ριζοσπαστικές πρωτοβουλίες ανακατανομής του πλούτου. Να αντιληφθούν ότι η δική τους αμφιθυμία άνοιξε χώρο για τους λαϊκιστές.

Είναι βέβαιο ότι όποτε κι αν γίνουν εκλογές, η Νέα Δημοκρατία θα τις κερδίσει. Δεν είναι όμως βέβαιο ότι θα κερδίσει μαζί της και ο φιλελευθερισμός. Κι αυτό γιατί οι φιλελεύθεροι, που στην Ελλάδα, έχουν μετεξελιχθεί σε συντηρητικούς φοβούμενοι να συγκρουσθούν με τις οικονομικές ελίτ, πρέπει να επιλέξουν: Είτε θα είναι με το λαό είτε με τις ελίτ. Η επιστροφή στις ρίζες του φιλελευθερισμού δείχνει με το λαό. Είναι ο καιρός οι φιλελεύθεροι να αρχίσουν και πάλι να αγωνίζονται για τις αξίες τους.