Όσα πρέπει να ξέρεις για την αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα

14:50 22/6/2018 - Πηγή: News 24|7

Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα είναι μία χρόνια, φλεγμονώδης νόσος που προσβάλλει κυρίως την σπονδυλική στήλη και τις ιερολαγόνιες αρθρώσεις, την περιοχή που ενώνεται η κατώτερη μοίρα της σπονδυλικής στήλης με τα οστά της λεκάνης. Χαρακτηριστικό σύμπτωμα της νόσου είναι η φλεγμονώδης οσφυαλγία, ο πόνος δηλαδή χαμηλά στην μέση που αντανακλά συχνά και στους γλουτούς, καθώς και πίσω από τους μηρούς. Συνοδεύεται από πρωινή δυσκαμψία, δυσκολεύεται δηλαδή ο ασθενής να κινηθεί ελεύθερα και να σκύψει το πρωί που σηκώνεται από το κρεβάτι. Γι’ αυτό και ανακουφίζεται με τις κινήσεις και την άσκηση, σε αντίθεση

με την μηχανική οσφυαλγία, που προκαλείται από δισκοκήλες ή στενώσεις μεσοσπονδύλιων διαστημάτων και όπου επιδεινώνεται ο πόνος με τις κινήσεις.

Μπορεί ακόμη να παρουσιαστεί περιφερική αρθρίτιδα, πρήξιμο δηλαδή των αρθρώσεων των κάτω άκρων. Συχνά επίσης προσβάλλονται και οι τένοντες στα σημεία που καταφύονται στα οστά, τις ενθέσεις όπως ονομάζονται τα σημεία αυτά. Τέτοιες περιπτώσεις τενοντίτιδας αποτελούν η αχίλλειος τενοντίτιδα, η επικονδυλίτιδα των αγκώνων και η ενθεσίτιδα στην πτέρνα. Τέλος μπορεί να υπάρχουν και εξωαρθρικές εκδηλώσεις, όπως ψωρίαση στο δέρμα, ιριδοκυκλίτιδα- φλεγμονή στα μάτια δηλαδή- και προσβολή του εντέρου, με πόνο και βλεννώδεις ή αιματηρές κενώσεις.

Η αγκυλοποιητική σπονδυλίτιδα συνήθως εκδηλώνεται την πρώτη δεκαετία μετά την ενηλικίωση, μεταξύ 20 και 30 ετών, προσβάλει ελαφρώς συχνότερα τους άνδρες και εφόσον μείνει για καιρό αδιάγνωστη και αθεράπευτη προκαλεί την οστεοποίηση- αγκύλωση συνδέσμων στην σπονδυλική στήλη και την λεκάνη. Την έγκαιρη διάγνωση της νόσου θέτει ο ρευματολόγος, ο οποίος είναι ο ειδικός γιατρός που θα απευθυνθεί κανείς όταν εμφανίζει κάποια από τα προαναφερθέντα συμπτώματα. Θεραπευτικά χορηγούνται αρχικά αντιφλεγμονώδη φάρμακα που σε συνδυασμό με την φυσιοθεραπεία και την κατάλληλη άσκηση- κολύμβηση, περπάτημα ή τρέξιμο, γιόγκα και διατατικές ασκήσεις- έχουν ως στόχο την ανακούφιση από τον χρόνιο πόνο και την βελτίωση της λειτουργικότητας του ατόμου.

Αν δεν επιτευχθεί αυτό με τα αρχικά μέτρα χορηγούνται οι βιολογικοί παράγοντες, ενέσιμες δηλαδή θεραπείες, που στοχεύουν πιο δραστικά στην μείωση ή και την εξάλειψη της φλεγμονής και στην ύφεση της νόσου.