Στάθης για Αρκά: Αυτά πίστευε πάντα, απλά τώρα τα λέει

12:14 7/6/2019 - Πηγή: News 24|7

Στο ραδιόφωνο του Νews 24/7 στους 88,6 μίλησε ο γνωστός και αγαπημένος σκιτσογράφος Στάθης Σταυρόπουλος ο οποίος δεκαετίες τώρα παραμένει πιστός στο πολιτικό σκίτσο.

Ο ίδιος τοποθετήθηκε για την υποψηφιότητά του στις εθνικές εκλογές με το Μέρα25 του Γιάνη Βαρουφάκη, ενώ δεν παρέλειψε να σχολιάσει τα πολιτικά σκίτσα του Αρκά, με αφορμή το πρόσφατο "ατόπημα" του τελευταίου.

Το τελευταίο σκίτσο του Στάθη για το Ποντίκι:

Ερωτηθείς συγκεκριμένα για το πιο χθεσινό

σκίτσο που αναρτήθηκε στη σελίδα στο Facebook ARKAS -The Original Page, ο Στάθης είπε:

"Ο Αρκάς έχει το χιούμορ του, σε άλλους αρέσει σε άλλους όχι. Έχει το δικαίωμα να λέει τη γνώμη του και να κρίνεται για αυτή, σε μερικούς δεν αρέσει η γνώμη του Αρκά. Πάντα αυτά πίστευε, αυτά έλεγε πάντα. Εγώ είμαι αριστερός εκείνος έχει άλλες απόψεις. Δεν μπορεί να του καταλογίσει κανείς ότι άλλαξε.

Φαίνεται πως τελευταία ερεθίστηκε από την πολιτική. Είναι ένας σκιτσογράφος ο οποίος παλαιότερα δεν ασχολείτο με την πολιτική, τώρα αποφάσισε να ασχοληθεί. Αυτό που μπορεί ενδεχομένως να του καταλογίσει κανείς είναι ότι προσέγγισε την πολιτική με υπεροψία. Παλαιότερα έλεγε πως δεν ασχολείται με την πολιτική και αυτό το θεωρούσε κάτι το ωραίο. Αντιθέτως, όλοι πρέπει να ασχολούνται με την πολιτική και να διατυπώνουν τη γνώμη τους".

Το σκίτσο του Αρκά που προκάλεσε δικαιολογημένες αντιδράσεις ήταν αυτό:

Το σκίτσο με το οποίο επανήλθε σήμερα:

Η νεότερη τοποθέτηση - απάντηση του Αρκά είναι μέσα από την ατάκα "μην προσπαθείς ν' αλλάξεις άποψη σε έναν φανατικό ηλίθιο. Χάνεις τον καιρό σου και φανατίζεις περισσότερο τον ηλίθιο". Αντί να απολογηθεί ή να εξηγήσει, προχωρά σε επίθεση προς το ίδιο το αναγνωστικό του κοινό.

Κατά τον σκιτσογράφο "ηλίθιοι" είναι όσοι άσκησαν αρνητική κριτική στην ατάκα που διατυπώθηκε στο αμέσως προηγούμενο στριπ: "Όταν μου έσπασαν το μαγαζί, με είπαν νοικοκυραίο, ακροδεξιό και φασίστα. Δε μίλησα".

Σχόλιο το οποίο παρέπεμπε εν πολλοίς στη δολοφονία του Ζακ Κωστόπουλου έξω από το κοσμηματοπωλείο στην Ομόνοια, στον οποίο Ζακ αφιερώνεται και ντοκιμαντέρ που θα παιχτεί την Κυριακή στον κινηματογράφο Λαΐς .

Ο Αρκάς επέλεξε εκ νέου να "κουνήσει το δάχτυλο" στο κοινό του, πρακτική που τηρεί σχεδόν ευλαβικά τα τελευταία τέσσερα χρόνια όταν και άρχισε η πολιτική του στροφή. Μια στροφή που κατ' επιλογή του κλίνει δεξιά, ωστόσο εν προκειμένω δεν κρίνεται για αυτό, αλλά για την "ποιότητα" του προβαλλόμενου μηνύματος και μόνο.

"Νοικοκυραίο, ακροδεξιό και φασίστα, σε είπαν επειδή δολοφόνησες στυγνά έναν ανυπεράσπιστο άνθρωπο. Κανένας δε σου έσπασε το μαγαζί", ήταν μία από τις εύστοχες απαντήσεις που κυκλοφόρησαν στο διαδίκτυο (facebook: Constantinos Tachtsidis).

Φυσικά ακολούθησαν κι άλλοι στο Twitter που έσπευσαν να καταδικάσουν τη "γελοιογραφία".

Είναι σχεδόν αυτονόητο το να πούμε πως όταν το "νο πολίτικα" μετατρέπεται αίφνης σε "βαθύτατα πολιτικοποιημένο", όταν κάποιος πρώην ουδέτερος επιλέγει να στρατευτεί, τότε δεν είναι άμοιρος κριτικής. Ουδείς άλλωστε είναι άμοιρος κριτικής, ιδίως όταν δρα δημοσίως.

Ο Αρκάς μπορεί να μην έχει αποκαλύψει το πραγματικό του πρόσωπο, είναι όμως "δημόσιο πρόσωπο". Το να επιτίθεται σε όσους του ασκούν κριτική, δείχνει πως έχει απολέσει το χιούμορ στο οποίο μας είχε συνηθίσει. Ένα χιούμορ με το οποίο στηλίτευε τα κακώς κείμενα του δυτικού κόσμου, χωρίς να προσβάλλει.

Για τη δεξιόστροφη πορεία του τα έχουμε πει και στο πρόσφατο παρελθόν. Η απόφαση του δημιουργού για "πολιτική κλιμάκωση" στο διαδίκτυο είναι κτήμα του, και δικαίωμα του. Όπως και έχουν κάθε μα κάθε δικαίωμα όσοι το επιθυμούν, να τον στηλιτεύουν, δη όταν προβαίνει σε μισαλλόδοξα διαβήματα που δεν τιμούν το παρελθόν του. Και εκείνος μπορεί να συνεχίσει να απαντά με παρόμοιο τρόπο, προσπαθώντας να παραμείνει viral στο διαδίκτυο. Το καταφέρνει αυτό πλέον πολύ καλά, αλλά με τον λάθος και τον πλέον αγενή τρόπο.

Γιατί αν χαρακτηρίζει κάτι την επιτυχημένη πολιτική γελοιογραφία, αυτό δεν είναι άλλο από την ευγένεια και την οικουμενικότητα στην έκφραση του λαϊκού παραπόνου. Στοιχεία που χαρακτήριζαν διαχρονικά και το έργο του εκλιπόντος, Γιάννη Ιωάννου.