Στη μάχη κατά του φασισμού, δεν έχουμε ανάγκη από ήρωες, αλλά από επιστήμονες

09:17 16/6/2018 - Πηγή: News 24|7

Δεν είναι πρώτη φορά που η ενέργεια κάποιου βουλευτή της Χρυσής Αυγής απασχολεί τα πρωτοσέλιδα των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Ούτε και θα είναι η τελευταία, που οι θιασώτες του φασισμού και του εθνικισμού θα αποκαλύψουν την πραγματική τους ταυτότητα, που δεν εδράζεται πουθενά αλλού, παρά στο μίσος απέναντι σε οτιδήποτε θεωρούν αυθαίρετα διαφορετικό, αντίθετο με τις επίπλαστες αρχές και την γελοία εμμονή τους στην

υπεροχή του αίματος, έναντι του ανθρώπου.

Εκείνο που θα έπρεπε ίσως να αναρωτηθούμε, είναι πως αντιμετωπίζεται μία τέτοια κατάσταση. Πώς μπαίνει τέλος σε αυτό που πολύ γλαφυρά και πλέον γραφικά, αποκαλούμε το αυγό του φιδιού ή για να ακριβολογούμε το ίδιο το φίδι, που έχει ήδη εκκολαφτεί και κυκλοφορεί ελεύθερο μέσα στην κοινωνία;

Κάποιοι υποστήριζαν από πολύ νωρίς πως ο αποκλεισμός των χρυσαυγιτών από τη δημόσια σφαίρα, από τον δημόσιο διάλογο, θα μπορούσε με κάποιο τρόπο να αδυνατίσει και τη νοσηρή τους ιδεολογία. Ωστόσο λογικές στρουθοκαμηλισμού σε καμία περίπτωση δεν πρόκειται να κρύψουν το πρόβλημα κάτω από το χαλί. Γιατί το πρόβλημα δεν βρίσκεται μέσα στις τάξεις της φασιστικής οργάνωσης που έχει παρεισφρήσει πλέον εδώ και έξι χρόνια στην ελληνική βουλή και άρα σε μέρος της ελληνικής κοινωνίας, αλλά εδράζεται σε κάτι πολύ πιο βαθύ, πολύ πιο ανησυχητικό και πολύ πιο δύσκολο να καταπολεμήσει κανείς.

Η παρακμή μιας ολόκληρης κοινωνίας, η αποσάθρωση ενός πολιτικού γίγνεσθαι, η αποτυχία ενός εκπαιδευτικού συστήματος και η αδιαφορία μιας μεγάλης πλειοψηφίας αυτής της κοινωνίας, είναι τα βασικά σημεία στα οποία πρέπει να επικεντρωθεί κανείς αν θέλει να νικήσει αυτό το τέρας.

Πώς θα καταφέρουμε να συντρίψουμε την Ιδεολογία του μίσους, τη θεωρία του πολέμου απέναντι σε αυτό το άυλο ξένο που υποτίθεται ότι ευθύνεται για την κακοδαιμονία μας, αν δεν κατορθώσουμε και δεν επικεντρώσουμε την προσπάθειά μας στο να ξεριζώσουμε αυτή τη λογική, να απαλλάξουμε επιτέλους τους εαυτούς μας από τη θεωρία πως κάποιος τρίτος, θέλει το κακό μας, μόνο και μόνο γιατί στις φλέβες μας κυλάει αίμα ελληνικό.

Ποιο το νόημα να καταδικάζουμε τις ενέργειες κάποιων, όταν δεν έχουμε τη δύναμη να δούμε τις αδυναμίες, αλλά και τις εσκεμμένες αοριστίες που τις επιτρέπουν;

Ας υποθέσουμε λοιπόν, οτι η περιβόητη πια δική της Χρυσής Αυγής καταλήγει σε ένα εύλογο για μία ευνομούμενη κοινωνία αποτέλεσμα, σε μία ετυμηγορία που αποδεικνύει και δικονομικά, πως το φασιστικό αυτό κόμμα συνιστά εγκληματική οργάνωση πού εξυφαίνει και εκτελεί σχέδια εξολόθρευσης του εχθρού. Εξόντωσης φυσικής και ηθικής οποιουδήποτε σταθεί εμπόδιο στο διάβα τους.

Ας υποθέσουμε, πως ο κύριος Μιχαλολιάκος και οι συν αυτώ αυλοκόλακες θα τεθούν έπειτα από μία τέτοια απόφαση εκτός νόμου και συνακόλουθα εκτός Βουλής. Ποιος είναι αυτός που μπορεί να εγγυηθεί ότι υπάρχουν πλέον και οι δικλείδες ασφαλείας, αλλά και η ωριμότητα στην πολιτική σκηνή και στην ίδια την κοινωνία, ώστε να μην προκύψει κάτι αντίστοιχο από τις στάχτες της Χρυσής Αυγής;

Όλες οι αιτίες, ολες οι αφορμές, όλες οι προφάσεις, κάθε γόνιμο και ταυτόχρονα άγονο σπέρμα για να φυτρώσει και πάλι ο φασισμός, βρίσκονται εκεί. Στην πραγματικότητα, εκείνο που πρέπει να πολεμήσουμε δεν είναι τα πρόσωπα, αλλά το υπέδαφος, τα πατήματα, τα κοινωνικά σκαλοπάτια, τις οικονομικές μηχανορραφίες, τις κοινωνικές αδυναμίες που έδωσαν σε αυτά τα πρόσωπα το βημα να αναρριχηθούν τόσο ψηλά, μέχρι και το ελληνικό κοινοβούλιο.

Θα πρέπει να αναρωτηθούμε τι είναι εκείνο που στρέφει τόσο μεγάλο μέρος της κοινωνίας ενάντια σε θεσμούς, ενάντια σε πολιτικούς φορείς, ενάντια σε ανθρώπους που κατέχουν αξιώματα. Πρόσωπα που κανονικά θα έπρεπε να χαίρουν της εκτίμησης του μεγαλύτερου μέρους της κοινωνίας καθώς αποτελούν εκλεγμένους άρχοντες, αιρετούς άρχοντες.

Με άλλα λόγια, σε αυτή τη μάχη θα πρέπει να παραταχθούμε ως επιστήμονες και όχι στρατιώτες. Αυτή τη μάχη δεν θα την κερδίσουν τα όπλα, ούτε η εντυπωσιακές εκρήξεις. Αυτή τη μάχη θα την κερδίσει η λογική.

Και η λογική λέει πως τέτοια φαινόμενα εμφανίζονται όπου υπάρχουν ρωγμές και η επιστήμη γνωρίζει ότι τέτοιες ανωμαλίες στον οργανισμό μιας κοινωνίας προκύπτουν εκεί που δεν υπάρχει υγιής κοινωνικός ιστός. Και η ιστορία έχει δείξει πως το περιβόητο πια αυγό του φιδιού δεν εκκολάφθηκε ποτέ όταν μία κοινωνία ήταν ακμάζουσα, δυνατή και σίγουρη για τον εαυτό της.

Αντί λοιπόν να βγάζουμε ξιφολόγχες, αντί να είμαστε διατεθειμένοι να χτυπήσουμε ηρωικά δήθεν, τη γροθιά στο μαχαίρι, θα ήταν πιο ωφέλιμο να κάνουμε τη διάγνωση, να βρούμε τις αιτίες και να καταλήξουμε στη θεραπεία που θα εξαλείψει, όχι μόνο το σύμπτωμα, που στην προκειμένη περίπτωση είναι η Χρυσή Αυγή και ο φασισμός, αλλά και όλες τις πιθανές εκφάνσεις του στο μέλλον.

Είναι καιρός να διδαχθούμε από τα ίδια μας τα λάθη, να αποδειχθούμε πιο ήρωες από τους ήρωες, αλλά όχι στη μάχη, στο πεδίο της λογικής. Εκεί ακριβώς που όλοι αυτοί οι γραφικοί τύποι δεν είναι παρά μυρμήγκια μπροστά σε ορδές ελεφάντων.

Υ.Γ.: Προς θεού, η αναφορά στην ετυμηγορία της εν εξελίξει δική της Χρυσής Αυγής, δεν θέλει σε καμία περίπτωση ούτε να προδικάσει, αλλά ούτε και να υποτιμήσει την αξία μιας τέτοιας απόφασης. Άλλωστε στην προκειμένη περίπτωση, πέραν της κοινωνίας, υπάρχουν και άνθρωποι, οι οποίοι βίωσαν προσωπικά το μίσος και το θάνατο και οι οποίοι δικαιούνται, μέσα στα πλαίσια μιας ευνομούμενης κοινωνίας μιας αξιοπρεπούς Νέμεσις, στην ύβριν πού διαπράχθηκε σε βάρος των οικείων τους.