Το DNA του ψηφοφόρου

18:49 30/4/2019 - Πηγή: News 24|7

Ο Δήμαρχος Καλαμάτας κ. Νίκας ζήτησε συγνώμη για την αρχική του δήλωση, με την οποία περίπου προεξοφλούσε ότι το έθιμο της σαϊτας θα συνεχιστεί χωρίς δεύτερη σκέψη, παρά την τραγική απώλεια ενός ανθρώπου εν ώρα εργασίας.

Αθελά του, ωστόσο, έφερε στη δημόσια σφαίρα, με τον πλέον δραματικό τρόπο, ένα κρίσιμο και εξαιρετικά επίκαιρο ερώτημα: Από τι αποτελείται, άραγε, το DNA των Ελλήνων ψηφοφόρων;

Είναι «κατασκευασμένο» να «ανέχεται» την απώλεια ενός συμπατριώτη από

«σάϊτα» αλλά βγαίνει εκτός εαυτού στη σκέψη για κατάργηση του αιματοβαμμένου εθίμου, μόνο και μόνο γιατί προέρχεται από τα βάθη της ιστορίας και τον εκφράζει (ή μπορεί να έχει και εμπορικά οφέλη για τον ίδιον και τον τόπο του);

Είναι στο γονιδιακό αποτύπωμα του ψηφοφόρου να γιορτάζει το πατροπαράδοτο έθιμο με …παραδοσιακές μολότοφ; Να ρίχνει βαρελότα, μετατρέποντας τους αυλόγυρους των εκκλησιών σε πεδία βολής, δίπλα σε ηλικιωμένους, μικρά παιδιά και μωρά που πάνε στην Ανάσταση; Να σουβλίζει μέχρι τελικής πτώσεως, να πίνει μέχρι σκασμού και μετά να ρίχνει «λεβέντικες» μπαλωθιές στον αέρα και όποιον πάρει ο χάρος;

Μήπως είναι στο DNA των ψηφοφόρων (έστω μιας κρίσιμης μάζας εξ αυτών ) να πίνουν το Βόσπορο για το «καλό» της μέρας, και χωρίς δεύτερη σκέψη ξεχύνονται θεομέθυστοι στο δρόμο της επιστροφής. Όλα στο όνομα της τιμής στην παράδοση και της θρησκευτικής πίστης;

Και πως λειτουργεί στο γονιδιακό αποτύπωμα του ψηφοφόρου, η πληθωρική παρουσία υποψηφίων όλη την προηγούμενη εβδομάδα στις Εκκλησίες, στις λιτανείες και στις Περιφορές; Διότι, αν δεν το διεγείρει, τότε γιατί όλη την προηγούμενη εβδομάδα οι πάσης λογής υποψήφιοι έδιναν πραγματική μάχη απ άκρου σ άκρο στη χώρα για να βρεθούν στην πρώτη σειρά των εκκλησιαστικών καθισμάτων, της λιτανείας ή της Περιφοράς του Επιταφίου;

Το πρώτο μεταμνημονιακό Πάσχα μας βρήκε να ευχόμαστε όλοι «Καλή Ανάσταση». Ο καθένας για τους δικούς του λόγους. Προσμένουμε το θαύμα, με τη μεταφυσική του έννοια , εξ ουρανού. Και αρκούμαστε σ αυτό, αδιαφορώντας για τη δική μας περιοχή ευθύνης.

Μήπως πρέπει να ξεκινήσουμε από τα του οίκου μας; Να ωριμάσουμε, ως ψηφοφόροι και πρωτίστως ως άνθρωποι; Να αντιληφθούμε ότι δεν μπορούμε να κουνάμε το δάκτυλο και να περιμένουμε ( δικαίως ) από την Πολιτεία τα μεγάλα, όταν εμείς δεν μπορούμε να εγγυηθούμε το ελάχιστο; Να μην οδηγούμε, μεθυσμένοι, για παράδειγμα. ΄Η να τιμούμε την παράδοση του τόπου μας αλλά με τρόπο που δεν βάζει σε κίνδυνο ούτε την τρίχα του κεφαλιού ενός συμπολίτη μας. Να μην επιλέγουμε τον εκπρόσωπό μας στο δήμο, την Ευρωβουλή ή τη βουλή με γνώμονα πόσες φορές τον συναντήσαμε στις κοινωνικές ή θρησκευτικές μας συναναστροφές αλλά με κριτήριο τη δυνατότητά του να παρέμβει αποτελεσματικά προς το δημόσιο συμφέρον.