Το ΚΚΕ ανεβάζει τους τόνους απέναντι στην κυβέρνηση Μητσοτάκη

10:00 3/10/2019 - Πηγή: News 24|7

Υψώνει τους τόνους κατά της κυβέρνησης ο Περισσός, που είναι αποφασισμένος να μεταφέρει την αντιπαράθεση στους μαζικούς χώρους, ενισχύοντας τους αγώνες του σε όλα τα επίπεδα. Και αυτό χωρίς να έχει την παραμικρή διάθεση να συμμετάσχει σε “μέτωπο της αντιπολίτευσης” κατά της κυβέρνησης ή να υποβαθμίζει την κριτική του στην Κουμουνδούρου, υπενθυμίζοντας συνεχώς πως “ο Μητσοτάκης χτίζει και εμβαθύνει πάνω στα αντιλαϊκά μέτρα της κυβέρνησης Τσίπρα”.

Το ΚΚΕ επιτέθηκε με σφοδρότητα κατά του

πρωθυπουργού, για τη δήλωσή του κατά των απεργιών, ενώ το ΠΑΜΕ, εκμεταλλευόμενο και το κενό διοίκησης στη ΓΣΕΕ, διαθέτει πλέον αναβαθμισμένο ρόλο στο συνδικαλιστικό κίνημα, στο οποίο, το τελευταίο διάστημα, οι υπόγειες διεργασίες είναι έντονες, αν και δεν είναι βέβαιον ότι θα καρποφορήσουν. Ο Περισσός φέρεται αποφασισμένος να συμβάλει ώστε να υπάρξουν κινητοποιήσεις σε όλους τους χώρους εργασίας που αναμένει να δεχθούν επίθεση το προσεχές διάστημα, ενώ το ΠΑΜΕ θα συνεχίσει την αντιπαράθεση με την ηγεσία της ΓΣΕΕ, ενόψει και του Συνεδρίου της Συνομοσπονδίας, που, ουδείς όμως, γνωρίζει πότε θα πραγματοποιηθεί, αφού αναμένεται η τελική δικαστική απόφαση.

Την ίδια στιγμή το ΚΚΕ κινητοποιεί όλες του τις δυνάμεις εναντίον της νέας συμφωνίας για τις βάσεις, ενώ στηρίζει και πρωτοστατεί στην συγκέντρωση που πραγματοποιείται το Σάββατο από την “Επιτροπή Αγώνα ενάντια στη στρατιωτική συμφωνία Ελλάδας-ΗΠΑ” στην πλατεία Συντάγματος και, εν συνεχεία, την πορεία προς την αμερικάνικη πρεσβεία. Ενδιαφέρον έχει εάν η συγκέντρωση και. Κυρίως, η πορεία θα επιτραπεί, καθώς για την ίδια ώρα είναι προγραμματισμένη στο υπουργείο Εξωτερικών η επίσκεψη του αμερικανού υπουργού Μάικ Πομπέο και η συνάντησή του με τον έλληνα ομόλογό του Νίκο Δένδια.

Είναι, πάντως, σαφές πως ο Κυριάκος Μητσοτάκης, με τη σειρά του, επιδιώκει το μέτωπο με το ΚΚΕ, εκτιμώντας πως στην κατάσταση που είναι το συνδικαλιστικό κίνημα, θα επιτύχει μια “εύκολη νίκη”, εδραιώνοντας την κυριαρχία του ιδίου, των πολιτικών και των ιδεών του και μετατρέποντας την κυριαρχία αυτή σε μακροημέρευση και πολιτική και ιδεολογική ηγεμονία. Εν αντιθέσει με τον πατέρα του, Κωνσταντίνο Μητσοτάκη, που επεδίωξε τη “σύμπλευση” με το ΚΚΕ, με κορυφαία στιγμή το 1989. Οι καιροί, βεβαίως, δεν είναι οι ίδιοι, ενώ το σωστό ή όχι της στρατηγικής, το κρίνει πάντα ο χρόνος...