Υπερωκεάνιο σε μπανιέρα…

12:34 2/6/2019 - Πηγή: News 24|7

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος εισήλθε στην κεντρική πολιτική σκηνή ως υπερασπιστής του Ανδρέα Παπανδρέου, το 1989, και κινδυνεύει να αποχωρήσει απ΄ αυτήν ως επίμονος κατήγορος του Αλέξη Τσίπρα. Δίχως, μάλιστα, να έχει επιτύχει την καταδίκη του. Είναι από τα παιχνίδια που μερικές φορές παίζει η Ιστορία και οι άνθρωποι απλώς παρακολουθούν.

Για τον πολιτικό που ξεκίνησε ως υφυπουργός Προεδρίας και κυβερνητικός εκπρόσωπος στην κυβέρνηση του Ανδρέα, μετά το 1993, και διήνυσε μια μακρά πορεία μέσα από πολλούς και δαιδαλώδεις διαδρόμους σημαντικών υπουργείων, δύο αντιπροεδρίες κυβερνήσεων και την ηγεσία του ΠΑΣΟΚ, είναι γνωστό, όπως ο ίδιος έχει δηλώσει, πως αυτά που θεωρεί “παράσημα” είναι το PSI του 2012 και η αρμονικότατη συγκατοικηση του με τον Αντώνη Σαμαρά.

Σε τέτοιο βαθμό, μάλιστα, που τα προηγούμενα χρόνια μετείχε σε εκδηλώσεις και fora ως “αντιπρόεδρος της κυβέρνησης 2012-2014” και όχι ως πρόεδρος του (ιστορικού) ΠΑΣΟΚb- το οποίο, βεβαίως, διαλύθηκε στα χέρια του.

Δεν έκρυψε ποτέ, άλλωστε, τις προσωπικές του ιεραρχήσεις και την φαραωνική “αυτοεκτίμηση”, σε συνδυασμό με μια “εσάνς” πολιτικού μεγαλείου, που τον διακατέχει. Εάν ο σπουδαίος Μίκης Θεοδωράκης αυτοπροσδιοριζόταν κάποτε ως “τάνκερ στη λίμνη Ιωαννίνων”, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι βέβαιο πως αισθάνθηκε πολλές φορές ως “υπερωκεάνιο σε μπανιέρα”.

Για να είμαστε δίκαιοι, στην πολιτική ζωή είναι, αναμφίβολα, “μια κατηγορία μόνος του”.

Ευφυής και εύστροφος σε υπερθετικό βαθμό, κατόρθωνε συχνά να συμπυκνώνει στρατηγικές σε τίτλους και αφηγήματα σε σλόγκαν. Συνήθως όλα αυτά αφορούσαν τους άλλους, καθώς ο ίδιος επιτύγχανε σχεδόν πάντοτε να μένει στο απυρόβλητο, εκτός πλαισίου κριτικής (και αυτοκριτικής), αν και συνδέθηκε πολιτικά με ορισμένες από τις πιο προβληματικές φάσεις της πολιτικής ιστορίας των τριών τελευταίων δεκαετιών. Γι’ αυτό και ενίοτε οι απαράμιλλες ικανότητές του αποτέλεσαν και αφορμή για στιγμές αυτοκαταστροφής.

Ας είναι καλά, ωστόσο, οι μιντιακές του διασυνδέσεις και οι σταθεροί φίλοι του που έσπευδαν πάντοτε να μεταμορφώσουν το γκρίζο σε πορφυρό.

Με μια τέτοια πορεία είναι ίσως λογικό η πρόταση της Φώφης Γεννηματά να του ...απονείμει την τιμητική τελευταία θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας να εκληφθεί ως προσβολή.

Από την άλλη, όμως, είναι γνωστό στους συνομιλητές του πως ουδέποτε είχε ο ίδιος εμπιστοσύνη ότι οι ψηφοφόροι στην Α’ Θεσσαλονίκης θα τον επέλεγαν, όπως πιθανότατα θα συμβεί με τον προκάτοχό του στην ηγεσία του ΠΑΣΟΚ Γιώργο Παπανδρέου, ο οποίος θα εκτεθεί με αυτοπεποίθηση εκλογικά στην Αχαϊα.

Ως αναγνώριση του πολιτικού του εύρους θεωρούσε -και είναι αλήθεια πως αρκετοί συμφωνούν σε αυτό- πως μόνο η πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας του αρμόζει. Κι αυτό διότι είναι ο τελευταίος εκπρόσωπος της “άγνωστης γης” όπου το ανδρεϊκό ΠΑΣΟΚ συνάντησε τον εκσυγχρονισμό του Κώστα Σημίτη.

Όπως, δε, το 2004 δεν νομιμοποίησε την απόφαση του Κώστα Σημίτη να παραδώσει την ηγεσία στον Γιώργο Παπανδρέου, και όπως τον Νοέμβριο του 2011 έκανε την κίνηση ματ που ανάγκασε τον τελευταίο να υποκύψει στις εντολές της Μέρκελ και του Σαρκοζί (μετά τη Σύνοδο των Καννών), έτσι και με την Φώφη Γεννηματά δεν αισθάνθηκε έστω και μια στιγμή ως στρατηγός υπό τις εντολές του αρχιστρατήγου.

Το σκεπτικό της προέδρου του ΚΙΝ.ΑΛ φαίνεται πως συμπυκνώνεται στην άποψη ότι «με τον Βενιζέλο επικεφαλής στο Επικρατείας δεν θα ερχόταν στο ΚΙΝΑΛ ο κόσμος που φεύγει από τον ΣΥΡΙΖΑ». Αυτό μένει να αξιολογηθεί και να κριθεί τελικά στις 7 Ιουλίου.

Οι πολιτικοί του φίλοι ισχυρίζονται ότι η αποπομπή του ανοίγει τον ασκό του Αιόλου, και ίσως στοιχίσει πολύ, καθώς θα μετακινήσει στη Ν.Δ εκείνους τους ψηφοφόρους που παρέμεναν ακόμα στο ΚΙΝ.ΑΛ για χάρη του, ελπίζοντας, όμως, πάντοτε, πως μετεκλογικά θα ήταν εκείνος που θα οδηγούσε την Πασοκική μετάλλαξη στον αστερισμό του Κυριάκου Μητσοτάκη.

Αναμφίβολα και οι δύο πλευρές βρίσκονται σε μικρότερα ή μεγαλύτερα στρατηγικά αδιέξοδα για την επόμενη μέρα.

Ο Ευάγγελος Βενιζέλος έχει, βεβαίως, κι έναν πρόσθετο λόγο να εξοργίζεται με την κ. Γεννηματά. Θεωρεί εαυτόν δικαιωμένο ως εκφραστή της τάσης για “στρατηγική ήττα” του ΣΥΡΙΖΑ, την οποία ασμένως υιοθέτησε ο κ. Μητσοτάκης αλλά και άλλοι. Και ανέμενε ανάλογη αντιμετώπιση και επιβράβευση με την πρώτη θέση στο ψηφοδέλτιο Επικρατείας, ώστε μετεκλογικά να ολοκληρώσει το έργο του με την άτυπη ενοποίηση της Ν.Δ με το ΚΙΝ.ΑΛ, είτε ως συγκυβέρνηση -εάν χρειαστεί-, είτε όχι.

Από την άλλη, η Φώφη Γεννηματά ίσως θυμήθηκε καθυστερημένα τη νεολαία του ΠΑΣΟΚ να την προτρέπει στο συνέδριο του ΚΙΝ.ΑΛ που την εξέλεξε, “Φώφη γερά, στροφή αριστερά”. Δεν το έπραξε ποτέ, εγκλωβίστηκε στην τακτική των ”ίσων αποστάσεων”, που ουδέποτε ήταν “ίσες”, και το αποτέλεσμα είναι γνωστό. Εάν, ωστόσο, κάποιος θέλει να είναι έτοιμος για την επόμενη μέρα οφείλει να λάβει υπόψη του όλα τα ενδεχόμενα. Η “στρατηγική ήττα” του ΣΥΡΙΖΑ που οραματίστηκε ο κ. Βενιζέλος δεν σημαίνει και “αποστρατεία” του Αλέξη Τσίπρα ή οριστική συντριβή του κυβερνώντος κόμματος. Και εφόσον προκύψουν αναγκαιότητες ή σκοπιμότητες για ώσμωση και διάλογο, η παρουσία του Ευάγγελου Βενιζέλου (και άλλων αλλά με πολύ μικρότερη πολιτική αξία) θα ήταν τροχοπέδη.

Οι κακές γλώσσες, πάντως, λένε πως ο εξοβελισμός Βενιζέλου από το ΚΙΝ.ΑΛ μπορεί να σημάνει το τέλος της πολιτικής διαδρομής του καθηγητή Συνταγματικού Δικαίου του Α.Π.Θ, μπορεί, από την άλλη, να του ανοίξει νέες προοπτικές. Ένας σημαντικός εξωκοινοβουλευτικός ρόλος σε μια κυβέρνηση Μητσοτάκη, φερ’ ειπείν, ή, ακόμα περισσότερο, την αναζωογόνηση του μεγάλου ονείρου του για την Προεδρία της Δημοκρατίας (μετά από ένα μικρό διάστημα “αγρανάπαυσης”). Θα αντιλέξει, κανείς, πως για κάτι τέτοιο λόγο έχει και ο “ξενοδόχος” που ακούει στο όνομα Κώστας Καραμανλής, και ο οποίος θυμάται πόσα του έχουν καταλογίσει ο κ. Βενιζέλος και όλο το εκσυγχρονιστικό μπλοκ. Ωστόσο στην πολιτική ζωή πολλά αμβλύνονται, ιδιαίτερα μετά από εκλογικές νίκες.

Εν κατακλείδι, ο Ευάγγελος Βενιζέλος είναι αρκετά νέος για να επιστρέψει παροπλισμένος στη Νομική Σχολή του Αριστοτελείου και στο οικογενειακό ησυχαστήριο στο Πανόραμα Θεσσαλονίκης, αλλά και αρκετά “παλιός” και έμπειρος ώστε να γνωρίζει πως οι “φίλοι” στην πολιτική ξεχνούν εύκολα τον αριθμό του κινητού σου τηλεφώνου εάν πάψεις να είσαι χρήσιμος...