Υπόθεση Καρκά: Πρωταθλητές στη διαπόμπευση

06:25 6/3/2020 - Πηγή: News 24|7

Κανείς δεν θα μάθει ποτέ τι ακριβώς συνέβη κατά την κούρσα της 13ης Νοεμβρίου του 2018, όταν ο 29χρονος ηθοποιός Γιώργος Καρκάς επιβιβάστηκε στο ταξί που οδηγούσε ένας 24χρονος.

Από όσα γνωρίζουμε, η διαδρομή ξεκίνησε στις 18.34 από την οδό Χαρίσης στο κέντρο της Αθήνας και έληξε περίπου στις 21.30, όταν ο οδηγός φτάνει στο Ιπποκράτειο και φωνάζει στο νοσηλευτικό προσωπικό

να βοηθήσει τον πελάτη του, που είχε πέσει λιπόθυμος στο κάθισμα του συνοδηγού.

Μετά τις φωνές, ο αυτοκινητιστής δηλώνει ότι αισθάνεται δυσφορία: Κάνει εμετό και σωριάζεται στο έδαφος. Όταν ανακτά τις αισθήσεις του επιτίθεται στον 29χρονο: «Αλήτη τι μου έδωσες» φωνάζει και τον ξυλοκοπεί. Οι γιατροί καταφέρνουν να τους χωρίσουν και στο σημείο καταφθάνουν αστυνομικοί, οι οποίοι και συλλαμβάνουν τον επιβάτη καθώς διαπιστώνεται ότι φέρει πάνω του ναρκωτικές ουσίες και ένα σπρέι. Ο 24χρονος καταγγέλλει ότι ο Κάρκας ψέκασε με σπρέι τον καφέ του, τον νάρκωσε και στη συνέχεια προέβη σε σεξουαλικές πράξεις χωρίς τη συναίνεσή του.

Ο ηθοποιός συλλαμβάνεται το ίδιο βράδυ. Λίγα 24ωρα μετά τη σύλληψη, με εισαγγελική διάταξη θα δημοσιοποιηθούν τα προσωπικά του στοιχεία: Το ονοματεπώνυμό του, το πατρώνυμο, η ημερομηνία γέννησης και έμμεσα φυσικά ο σεξουαλικός του προσανατολισμός. Τα ΜΜΕ παθαίνουν φρενίτιδα και θα κυκλοφορήσουν δημοσιεύματα με τίτλους όπως «Ο δράκος των ταξιτζήδων», «Γνωστός ηθοποιός βιάζει ταξιτζή», «Από αριστούχος του θεάτρου Κουν, βιαστής ταξιτζή».

Στον Καρκά δεν αναγνωρίζεται ποτέ το τεκμήριο αθωότητας. Θα περάσει 15 μήνες έγκλειστος στις φυλακές Τριπόλεως, με τις αιτήσεις του για αποφυλάκιση να απορρίπτονται η μία μετά την άλλη.

Και όλα αυτά ελλείψει αποδεικτικών στοιχείων: Οι αστυνομικοί ουδέποτε συνέλεξαν το κύπελο του ταξιτζή, για να διαπιστωθεί εάν όντως είχε ψεκαστεί με το επίμαχο σπρέι. Οι τοξικολογικές εξετάσεις του οδηγού δεν έδειξαν ναρκωτικές ουσίες. Δεν έγινε εργαστηριακός έλεγχος στο αίμα του. Η ιατροδικαστική εξέταση δεν βρήκε κανένα ίχνος DNA του Καρκά σε οποιοδήποτε σημείο του σώματος του οδηγού ταξί. Όπως τόνισε ο ιατροδικαστής κατά την ακροαματική διαδικασία, μόνο το ανθρώπινο μάτι δεν αφήνει DNA... (Καλύτερα να του είχε βγει το μάτι που λένε).

Στο δικαστήριο δε οι καταθέσεις των δύο πρωταγωνιστών αντικρούουν η μία την άλλη, σε κάθε επιχείρημα του ενός υπάρχει ο αντίλογος του άλλου και ποτέ δεν θα καταλάβουμε τι ακριβώς συνέβη στο ταξί, πέραν της διαδρομής και των στάσεων.

Ο Κάρκας τελικώς θα αθωωθεί στις 3 Μαρτίου του 2020 ελλείψει επαρκών αποδεικτικών στοιχείων (σ.σ.: του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 30 ημερών με αναστολή για κατοχή ναρκωτικών ουσιών). Ο ίδιος και η οικογένειά του διασύρθηκαν στα μέσα ενημέρωσης προτού εξεταστούν όλα τα ενδεχόμενα για την υπόθεσή του - και ενώ ο ίδιος έχει δηλώσει αθώος για τις κατηγορίες που τον βαραίνουν.

Δεν νοείται στην Ελλάδα του 2020 να γίνεται τόσο άτσαλα και βιαστικά η δημοσιοποίηση στοιχείων του οποιουδήποτε, ασχέτως του τι (φέρεται να) έχει διαπράξει. Πόσο μάλλον όταν δεν υπάρχει κάποιο αντικειμενικό κριτήριο που να υποδεικνύει την ανάγκη της κοινοποίησης στοιχείων πέραν από την προστασία της κοινής ασφάλειας, μια αόριστη έννοια που είναι τελείως διαφορετική στο μυαλό του εκάστοτε εισαγγελέα που θα τη διατάξει...

Ο Καρκάς άλλωστε κατά την ελληνική Δικαιοσύνη είναι πολύ πιο επικίνδυνος για την κοινή ασφάλεια από τους βιαστές - δολοφόνους της Ελένης Τοπαλούδη, τα στοιχεία των οποίων ουδέποτε δόθηκαν στη δημοσιότητα επισήμως.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι όταν μιλάμε για δημοσιοποίηση στοιχείων, δεν τίθεται μόνο το ζήτημα της κοινωνικής ασφάλειας αλλά και η προστασία των ανθρώπων που εμπλέκονται στην εκάστοτε υπόθεση. Και αυτοί δεν είναι μόνο το θύμα ή ο θύτης αλλά οι οικογένειές τους και οι φίλοι τους. Είναι αδιανόητο να μπαίνει στο μικροσκόπιο των media και να διασύρεται μια οικογένεια ελαφρά τη καρδία. Το κοινωνικό στίγμα που επιφέρει η δημοσιοποίηση στοιχείων αποτελεί μια επιπλέον «τιμωρία» του εκάστοτε «δράστη» (πέραν αυτής που τού επιβάλλει και καθορίζει το δικαστήριο) η οποία επί της ουσίας δεν παρέρχεται ποτέ.

Επομένως είναι μεγάλη ευθύνη των εισαγγελικών λειτουργών να μη βιάζονται να βάλουν κάποιον στα μανταλάκια, όταν οι ίδιοι κρίνουν ότι θεωρούν ότι εκείνος μπορεί να απειλεί το κοινό καλό... Χρειάζεται προσοχή, βεβαιότητα ότι όντως η δημοσιοποίηση αυτή βοηθά το κοινωνικό σύνολο, αμεροληψία και κυρίως αποδείξεις ή ομολογία για την ενοχή.

Στην Ελλάδα ο κατηγορούμενος είναι αθώος μέχρι αποδείξεώς του εναντίου, κάτι που στην περίπτωση του Γιώργου Καρκά δεν ίσχυσε. Εκείνο που έγινε είναι ο Καρκάς να θεωρηθεί επικίνδυνος και πιθανότατα ένοχος επειδή ένας ετετοφυλόφιλος κατήγγειλε ότι τον βίασε...

Ίσως το γεγονός ότι ο Καρκάς είναι ομοφυλόφιλος να κάνει κάποιους να «πειστούν» πιο εύκολα ότι είναι επικίνδυνος. Σε περιπτώσεις βιασμού που τα θύματα είναι γυναίκες, εξετάζεται συχνά και η γνωστή υπόθεση αν εκείνη «πήγαινε γυρεύοντας»: Στην πολύκροτη υπόθεση του ομαδικού βιασμού στην Αμάρυνθο, το 16χρονο θύμα παρουσιάστηκε σαν να είχε προκαλέσει τους τέσσερις μαθητές που κατήγγειλε ότι τη βίασαν στις τουαλέτες και εκείνοι τελικώς αθωώθηκαν.

Στην περίπτωση του Καρκά όμως δεν εξετάστηκε ποτέ το υποθετικό, ανόητο αλλά συνηθισμένο ερώτημα εάν το «θύμα πήγαινε γυρεύοντας». Το όνομά του απλώς βγήκε στη φόρα και δεκαπέντε μήνες μετά αθώωθηκε. Θα δικαιωθεί όμως ποτέ;