Twinsanity: Η μουσική καθοδηγήτρια δύναμη απέναντι στην αρρώστια του κόσμου

13:47 30/8/2018 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ twinsanity-.jpg Φωτογραφία Twinsanity - Πέτρος Νικολίνταης 30.08.2018, 13:41 | Ετικέτες: hip hop, rap, Street Mode Festival Συντάκτης: Γιάννης Καψάσκης

Είναι αδέλφια, είναι εντελώς hip hop και «χτυπούν» με τις ρίμες και τη στάση ζωής τους. Οι Twinsanity είναι ένα σχήμα που ξεχωρίζει σε

μια σκηνή που συνεχώς μεγαλώνει και… ενηλικιώνεται.

Η efsyn city έκανε μια σύντομη κουβέντα μαζί τους με αφορμή την εμφάνισή τους στο Street Mode Festival και μάθαμε πράγματα για μία σκηνή που ακολουθούν με όλο και μεγαλύτερο φανατισμό οι νεότεροι φίλοι της μουσικής, για τους μαχητικούς στίχους, αλλά και για τη μουσική ως μέσο προώθησης κοινωνικών και πολιτικών μηνυμάτων.

Ποια είναι η δυναμική της αδερφικής σχέσης σε ένα καλλιτεχνικό σχήμα; Που βοηθά και που δυσκολεύει τη διαδικασία; Είναι ευκολότεροι οι τσακωμοί, είναι ευκολότερη η συμφιλίωση, είναι μήπως το ανάποδο;

Μάλλον το πιο θετικό στο να είσαι σε ένα σχήμα με έναν άνθρωπο που ξέρεις όλη σου τη ζωή είναι ότι λειτουργείς χωρίς αναστολές και φραγμούς, οι τσακωμοί είναι ελάχιστοι και άνευ σοβαρότητας, χωρίς να είναι αυτό μια αντικειμενική απάντηση για όλα τα αδερφικά σχήματα. Θεωρούμε ότι το μεγαλύτερο πρόβλημα σε ένα σχήμα είναι οι εγωισμοί και οι ιδεολογικές – αξιακές αποστάσεις.

Καταλαβαίνω πως για ένα καλλιτέχνη η πρώτη του ανάγκη είναι να συνθέσει κάτι και να το βγάλει προς τα έξω. Σήμερα, αυτό είναι πιο εύκολο από ποτέ. Ταυτόχρονα αυτή η άνεση έχει φέρει και μια υπερπροσφορά που όσο καλοδεχούμενη και να είναι για εμάς σαν κοινό, κάνει το βιοπορισμό από την underground τέχνη όλο και δυσκολότερο για το δημιουργό. Εσείς πόσο βαθιά στη μουσική βιομηχανία θα ήσασταν διατεθειμένοι να μπείτε, προκειμένου να φτάσετε αυτό το στόχο;

Κατ΄ εμάς η πρώτη ανάγκη ενός ανθρώπου που θέλει να εκφραστεί είναι η αναζήτηση η ανακάλυψη και η δέσμευση με το ‘’άθλημα’’ όποιο και να είναι αυτό. Σήμερα βλέπουμε ολοένα και περισσότερο να κυριαρχεί η ανάγκη όχι έκφρασης αλλά η άμεση προβολή, μια τάση να θέλεις να ανέβεις στο βάθρο και από εκεί και πέρα βλέποντας και κάνοντας. Αυτό καθιστά την τέχνη αν θέλουμε να την πούμε έτσι βραχύβια και ανέραστη. Ή υπερπροσφορά είναι εν μέρει καλή γιατί έχουμε ακόμα μια σχετική δυνατότητα επιλογής του τι θέλουμε να δούμε και να ακούσουμε, και λέμε εν μέρει διότι είναι προφανές στις νεότερες ηλικίες η επιδημία του τρέντ είτε προερχόμενη από την Mainstream όχθη είτε από την Underground. Καλό είναι να ακούμε αφιλτράριστα όση μουσική θέλουμε αλλά το πρόβλημα υφίσταται όταν εμείς οι ίδιοι δεν έχουμε μάθει να χρησιμοποιούμε τα δικά μας φίλτρα.

Φωτογραφία Twinsanity

Μακριά από το’’Lifestyle’’. Έχουν γίνει ανά διαστήματα διάφορες προτάσεις από την μουσική βιομηχανία που θα μπορούσαν να μας λύσουν το βιοποριστικό εύκολα, εννοείται ότι έχουν απορριφθεί. Είναι πανέμορφο να καταφέρεις να ζήσεις από αυτό που αγαπάς αλλά ούτε είναι αυτοσκοπός ούτε πρόκειται να το κάνουμε χωρίς τους δικούς μας όρους και ανθρώπους.

Άσχετα από τον κύκλο των live clubs, των καναλιών στο Youtube και γενικώς του mainstream και της παγκόσμιας αποδοχής του, βλέπω το hip hop να γιγαντώνεται ακόμα και στη γειτονιά μου. Κάθε απόγευμα περνούν παιδιά 10-15 χρονών, με bluetooth ηχεία και όλα ανεξαιρέτως ακούνε hip hop, είτε ελληνικό είτε ξένο. Θεωρώ δεδομένο ότι αυτό για την επόμενη 10ετία όλο και θα μεγαλώνει. Θα είμαστε μια χώρα γεμάτη rappers σε λίγα χρόνια;

Το Hip hop στην Ελλάδα όντως έχει αποκτήσει μεγάλη δυναμική και το βλέπουμε μπροστά μας συνεχώς, είναι ευχάριστο γεγονός. Σίγουρα είναι ένα είδος που εάν θελήσεις να ασχοληθείς μπορείς εύκολα να βγάλεις μία πρόχειρη δουλειά αλλά μέχρι εκεί, εάν δεν μπει αγάπη και μεράκι σε αυτό που κάνεις είναι θέμα χρόνου να σβήσει, τίποτα δεν κρατάει χωρίς θεμέλια δεν πάει να αυτοχαρακτηρίζεσαι με όποια ταμπέλα θέλεις.

Δεδομένης όλης αυτής της αποδοχής και κυρίως επειδή το μήνυμα που κουβαλούν αυτά τα κομμάτια φτάνει σε τόσο πολύ νέο κόσμο, μπορούμε πιστεύετε να ελπίζουμε ότι το ελληνικό hip hop θα είναι ένα μέρος της απάντησης ενάντια στα άρρωστα κομμάτια της κοινωνίας μας; Εκείνα που εκτρέφουν επιθετικότητα, φασισμό, φυλετικές διακρίσεις, κοινωνικό αποκλεισμό και σεξιστική αντιμετώπιση;

Δεν θεωρούμε ότι γίνεται να αναφερθούμε για τη Hip hop ως μία ενότητα με εγγενείς χαρακτηριστικά, είναι πράγματι πολύμορφη. Τώρα πιο συγκεκριμένα υπάρχει ένα ποσοστό που αντιμάχεται τον φασισμό – ρατσισμό και ότι συνεπάγεται αυτά τα δύο, άλλο ένα μεγάλο ποσοστό είτε εν αγνοία είτε όχι τον προάγει, και ένα τεράστιο ποσοστό στέκεται παντελώς αδιάφορο. Η μουσική μπορεί να είναι μια ισχυρή καθοδηγήτρια δύναμη απέναντι στην αρρώστια του κόσμου ασυζητητί, αυτό το λέμε χωρίς να τρέφουμε την ψευδαίσθηση ότι αρκεί ως το μόνο μέσο.

Πόσο διαφορετικό θα ήταν το hip hop σας εκτός Αθηνών; Έχετε δει διαφορές σε κοινό αλλά και σε δημιουργούς από πόλη σε πόλη;

Αυτό είναι πραγματικά μια δύσκολη ερώτηση να απαντηθεί διότι είναι πολλά αυτά που πρέπει να εξεταστούν π.χ προσωπικότητα – χαρακτήρας – κοινωνική τάξη – ερεθίσματα και ούτω καθεξής, σίγουρα εμπεριέχονται σε ένα βαθμό όλα αυτά στην συνάρτηση του τόπου αλλά και την ξεπερνούν. Μπορεί η μουσική να είχε άλλο ηχόχρωμα αν ήμασταν από αλλού αλλά το έργο μας ως επί το πλείστον μάλλον θα ήταν το ίδιο μιας και η συνείδηση μας δεν περιορίζεται στην τοπική. Με βάση αυτό η κάθε πόλη έχει άλλες τάσεις ( flows, beats, μπορεί και μίξεις) όλα όσα αφορούν το αισθητικό και τεχνικό κομμάτι, τα υπόλοιπα είναι πολυπαραγοντικά και εξαρτώνται από τον άνθρωπο.

Η κλασική ερώτηση αν αισθάνεται ένας καλλιτέχνης πιο άνετα δημιουργώντας στο studio ή πάνω σε μια σκηνή έχει απαντηθεί από χιλιάδες, αλλά δε χάνει ποτέ το νόημα της. Που στέκονται οι Twinsanity σε αυτό;

Γενικά και τα δύο απαιτούν εμπειρία για να ξεκλειδωθείς, κάποιοι στις αρχές τους μπορεί να πτοούνται μπροστά από ένα κοινό και να νιώθουν μεγαλύτερη άνεση σε ένα booth ενώ άλλοι να αισθάνονται ακριβώς το αντίθετο, έχει να κάνει με τον χαρακτήρα του καθενός. Με τον χρόνο και με δουλειά και τα δύο έρχονται σε ισορροπία.

Στις 30 Αυγούστου θα είστε στη σκηνή του Street Mode Festival στη Θεσσαλονίκη. Τι περιμένετε από εκείνη τη μέρα; Αισθάνεστε άνετα σε μια εμφάνιση στα πλαίσια ενός φεστιβάλ με ετερόκλητο κοινό, ή τα τακτοποιημένα club shows, με το δικό σας κοινό είναι η ιδανική συνθήκη;

Το να έρχεσαι σε επαφή με ένα ετερόκλητο κοινό είναι σίγουρα μια πρόκληση, είναι ωραίο όμως να βγαίνεις από το comfort zone σου και να προσπαθήσεις να επικοινωνήσεις την μουσική σου σε κάποιον ο οποίος δεν είναι ακροατής και να καταφέρεις να τον κερδίσεις.

Music is one. See you there !!!

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Therapy?: Μερικοί θέλουν να δημιουργήσουν έναν περισσότερο διχασμένο κόσμο Ήρθε η ώρα να μπούμε σε Street Mode Roundlights: Το μουσικό ταξίδι αφήνει ουλές, αλλά το πρόσημο μόνο θετικό είναι