Δέκα δίσκοι του 2018 για... όλα τα γούστα

17:34 31/12/2018 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ apologismos.jpg Δέκα άλμπουμ του 2018 από την ελληνική και ξένη παραγωγή που καλύπτουν σχεδόν όλα τα είδη μουσικής | ID 97492743 © Chattrawutt Hanjukkam | Dreamstime.com 31.12.2018, 17:01 | Ετικέτες: Empty Frame, Θανάσης Παπακωνσταντίνου, Στέρεο Νόβα, δίσκος Συντάκτης: Δώρα Σελλά

Το έθιμο απαιτεί ανασκοπήσεις και απολογισμούς στο τέλος κάθε χρονιάς είτε σε προσωπικό, είτε σε

πολιτικό, κοινωνικό, οικονομικό, πολιτιστικό επίπεδο. Και ποια είμαι εγώ που θα πάω κόντρα στα έθιμα;

Στρώθηκα λοιπόν και έκανα τον μουσικό απολογισμό μου για το 2018. Τα δέκα άλμπουμ που επέλεξα (και παρουσιάζονται με τυχαία σειρά, εκτός από το πρώτο) αφορούν τη δισκογραφική παραγωγή -ελληνική και ξένη- του χρόνου που σε λίγο μας αποχαιρετά και καλύπτουν σχεδόν όλα τα είδη της μουσικής, γιατί στην τέχνη όπως και στη ζωή- δεν πρέπει να αφήνουμε τις εμμονές να γίνονται εμπόδιο στο να ανακαλύπτουμε καινούργια πράγματα.

Γιατί στη μουσική -όπως και στη ζωή- δεν πρέπει να υπάρχουν σύνορα και στεγανά.

► Beatles: «White Album»

Από... τα «Σκαθάρια» άρξασθαι! Το «White Album», ο θρυλικός δίσκος των Beatles που φέτος τον Νοέμβριο συμπληρώθηκαν 50 χρόνια από την κυκλοφορία του, επανακυκλοφόρησε με remastered ήχο και πολύ ανέκδοτο υλικό.

Το διπλό άλμπουμ θεωρείται από πολλούς το καλύτερο του βρετανικού συγκροτήματος και περιέχει τραγούδια όπως τα «Back in the U.S.S.R.», «Ob-La-Di, Ob-La-Da», «While My Guitar Gently Weeps (Harrison)», «Glass Onion», «Helter Skelter», «Blackbird», «Revolution 1», που το καθένα ξεχωριστά έχει γράψει τη δική του ιστορία.

► Στέρεο Νόβα: «Ουρανός»

Είκοσι χρόνια μετά την τελευταία κοινή τους δισκογραφική παρουσία το απόλυτο δίδυμο της ηλεκτρονικής μουσικής, ο Κωνσταντίνος Βήτα και ο Μιχάλης Δέλτα, επανένωθηκε για να μας προσφέρει ακόμα ένα άλμπουμ-σημείο αναφοράς στα ελληνικά μουσικά τεκταινόμενα. Κομμάτια όπως «Ισορροπία», «Ασύμμετρη διάταξη», «Βίντεο κλαμπ», «Νέα Μόδα», «Ακτογραμμή», «Τρίγωνο φως», «Τα δέντρα», «Πισίνα», «Θηβών», ποιήματα και εικαστικές εγκαταστάσεις μαζί, φτιάχνουν ένα σύμπαν που στάζει τρυφερότητα, μελαγχολία και σπαραγμό για τη ματαίωσή μας, αλλά ταυτόχρονα εκπέμπουν φωτεινότητα, δίνουν απάντηση στο αιώνια βασανιστικό ερώτημα «ποιο είναι το νόημα της ζωής» εξηγώντας συνάμα γιατί δεν μπορούμε να το πραγματώσουμε και ομνύουν παντοτινή πίστη στην αγάπη, καθώς «κάποιος θα φύγει, η αγάπη θα μείνει, είμαι στη λίστα αναμονής...»

► Thom Yorke: «Suspiria»

Ο ιθύνων νους των Radiohead έγραψε πρώτη φορά μουσική για ταινία μεγάλου μήκους και το αποτέλεσμα κρίνεται επιτυχημένο. Πρόκειται για τη «Suspiria», σε σκηνοθεσία του Luca Guadagnino, η οποία είναι ριμέικ της εμβληματικής ταινίας τρόμου που σκηνοθέτησε ο Dario Argento το 1977. Ο Αγγλος μουσικός μάς ταξιδεύει στο γεμάτο ευαισθησία όσο και τρομακτικά μυστηριώδες σύμπαν που οικοδόμησε για τις ανάγκες του φιλμ με κομμάτια όπως τα «Unmade», «Suspirium», «Has Ended», «Volk», «Open Again». Αξίζει να σημειωθεί πως σε συνέντευξή του στο BBC ο Yorke δήλωσε πως βασική πηγή έμπνευσής του ήταν η μουσική που συνέθεσε ο Βαγγέλης Παπαθανασίου για το «Blade Runner».

► Θανάσης Παπακωνσταντίνου - Σωκράτης Μάλαμας: «Με στόμα που γελά»

Φαίνεται πως το 2018 ήταν η χρονιά του ανταμώματος διδύμων που είχαν πολλά χρόνια να συνεργαστούν. Ετσι έπειτα από 12 χρόνια ξαναβρέθηκαν ο Θανάσης Παπακωνσταντίνου, ο οποίος έγραψε τους στιχους και τη μουσική, με τον φίλο και συνοδοιπόρο του Σωκράτη Μάλαμα, μόνο ως ερμηνευτή αυτή τη φορά, και μας χάρισαν υπέροχες στιγμές με τον τρόπο που μόνο εκείνοι ξέρουν να το κάνουν. Απόλαυση, συγκίνηση, ευφροσύνη, πληρότητα, ήρεμη και βαθιά χαρά μποροστά την ομορφιά, τα συναισθήματα που προκαλεί η ακρόαση τραγουδιών σαν τα «Η λάθος μοιρασιά», «Είχα τον κήπο της Εδέμ» «Το ζητιανόξυλο», «Η καλύβα», «Γυναίκες», «Τάλα», «Στα πόδια της», «Απόδραση».

► Tigran Hamasyan: «For Gyumri»

Το EP του σπουδαίου Αρμένιου δημιουργού και σολίστα της τζαζ Tigran Hamasyan, τον οποίο ο Chick Corea έχει χαρακτηρίσει «ώριμο, μεγάλο, πλούσιο και βαθύ καλλιτέχνη», είναι μια ελεγεία για τη γενέθλια πόλη του Γκιουμρί. Όπως σε όλες τις δουλειές του, έτσι και εδώ η μουσική του, που είναι μια αριστουργηματική μείξη της παραδοσιακής αρμενικής μουσικής με τις συγχορδίες της σύγχρονης τζαζ σε συνδυασμό με τους λυρικούς αυτοσχεδιασμούς του, μαγεύει τον ακροατή καθηλώνοντάς τον με την αισθαντική μελωδικότητα των θεμάτων του, τα οποία συγκεράζουν Ανατολή και Δύση, παρελθόν και παρόν, παραδοσιακή και μοντέρνα μουσική.

► Μαρία Παπαγεωργίου: «Αλληλογραφία»

Μια νέα και εξαιρετικά ταλαντούχος μουσικός, η Μαρία Παπαγεωγίου, καταπιάστηκε με ένα δύσκολο εγχείρημα: διασκεύασε κάνοντας μια δική της ανάγνωση γνωστά και «κρυμμένα τραγούδια του Μίκη Θεοδωράκη, καταφέρνοντας αυτό που είναι το ζητούμενο ώστε να χαρακτηριστεί μια διασκευή επιτυχημένη: έβαλε τη δική της σφραγίδα στα κομμάτια που επέλεξε να «πειράξει». Τα τραγούδια που προέκυψαν μέσα από αυτή τη διαδικασία δεν έχουν να ζηλέψουν τίποτα από εκείνα που αποτέλεσαν την πηγή έμπνευσής της, δίνοντάς μας έτσι τη δυνατότητα να ξαναβρούμε -οι μεγαλύτεροι- και να συναντήσουν -οι νεότεροι- ποιητές σαν τους Τάσο Λειβαδίτη, Μάνο Ελευθερίου, Κώστα Τριπολίτη αλλά και τον ίδιο τον συνθέτη και με τη «σπάνια ομορφιά της φωνής της» -όπως τη χαρακτηρίζει ο Μ. Θεοδωράκης στο εισαγωγικό του σημείωμα για το άλμπουμ- να μας μεταδώσει τη συγκίνηση που είναι φανερό ότι νιώθει και η ίδια όταν ερμηνεύει τα τραγούδια του. Ενα CD για το οποίο όλοι εμείς στην «Εφ.Συν.» νιώθουμε πολύ περήφανοι, καθώς η εφημερίδα μας ήταν αυτή που το πρωτοκυκλοφόρησε το περασμένο Πάσχα.

► «Θάνος Ανεστόπουλος»

Περίπου ενάμιση χρόνο μετά τον θάνατο του -ποιητή, μουσικού, ζωγράφου- Θάνου Ανεστόπουλου, της ψυχής των Διάφανων Κρίνων, του οποίου οι δημιουργίες θα μας συντροφεύουν ως πολύτιμη παρακαταθήκη για πάντα, τον περασμένο Μάρτιο κυκλοφόρησε ένα διπλό CD έχοντας ως τίτλο το ονοματεπώνυμό του, στο οποίο περιλαμβάνονται δέκα ανέκδοτα κομμάτια του σπουδαίου καλλιτέχνη καθώς και τα τραγούδια της πρώτης προσωπικής δουλειάς του «Ως το τέλος» (2012) σε νέο mastering. Στα έξι από τα ακυκλοφόρητα έγραψε τους στίχους, ενώ στα υπόλοιπα μελοποίησε ποιήματα και στίχους των Θανάση Γιαννακόπουλου, Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη, Γιώργου Μυλωνογιάννη, Ιωάννη Πολέμη. Το άλμπουμ επιμελήθηκαν οι συνεργάτες του Μανώλης Αγγελάκης, Στάθης Ιωάννου, Νίκος Γιούσεφ και Ακης Σπυριδάκης.

► Moby: «Everything Was Beautiful, and Nothing Hurt»

Πρόκειται για το δέκατο πέμπτο άλμπουμ του Richard Melville Hall, πιο γνωστού ως Moby, το οποίο κυκλοφόρησε πέρσι τον Μάρτιο. Τα τραγούδια που περιλαμβάνονται σε αυτό («Like a Motherless Child», «Mere Anarchy», «This Wild Darkness», «The Tired and the Hurt», «Welcome to Hard Times») διερευνούν ζητήματα σχετικά με την πνευματικότητα, την ατομικότητα και την ανθρωπότητα. H θεματική του περιστρέφεται γύρω από τη διαλεκτική ανάμεσα στο φως και στο σκοτάδι, στο σκληρό και στο ευάλωτο. Ο τίτλος του δίσκου είναι μια φράση από το βιβλίο «Σφαγείο νούμερο 5» του Κερτ Βόνεγκατ, ένα από τα πιο αγαπημένα του Αμερικανού καλλιτέχνη και ακτιβιστή.

► Markos Elektrik: «Markos Elektrik»

Η αγάπη για το έργο του μεγάλου μας ρεμπέτη Μάρκου Βαμβακάρη ήταν η αιτία δημιουργίας αυτής της μπάντας, η οποία «πείραξε» με ιδιαίτερη επιτυχία εφτά από τα καλύτερα τραγούδια του με μια progressive διάθεση διανθισμένη με rock and roll αποχρώσεις. Στο άλμπουμ, που κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες, περιλαμβάνονται τα «Ψεύτικος ντουνιάς», «Τα ματόκλαδα σου λάμπουν», «Μπλε παράθυρα», «Νόστιμο τρελό μικρό μου», «Πλημμύρα», «Ζητώ παντού ο καημένος», «Πολίτισσα», στα οποία το μπουζούκι και η κιθάρα των πρώτων εκτελέσεων αντικαθίστανται από ηλεκτρική κιθάρα, rhodes, αναλογικό synth, μπάσο και τύμπανα. Στα ατού του συγκροτήματος και του δίσκου, η εξαιρετική ερμηνευτική ικανότητα της Νεκταρήλιας Τσομπάνογλου.

► Empty Frame: «Who Wants To Ride The Horse»

Ο τρίτος δίσκος μίας από τις καλύτερες και παλαιότερες μπάντες της αθηναϊκής ροκ σκηνής θεωρήθηκε από κριτικούς και κοινό ο καλύτερός τους στη 13χρονη πορεία τους. Συνδυάζοντας με μοναδικό τρόπο τον δυναμισμό των ηλεκτρικών οργάνων με τον λυρισμό του βιολιού, του πιάνου και του τσέλο η εξαμελής μπάντα κινήθηκε -ακροβατώντας με απόλυτη επιτυχία- ανάμεσα σε alternative, indie, progressive και folk, εξερευνώντας παράλληλα πιο heavy μονοπάτια και συνεχίζοντας να παντρεύει ιδανικά ευρωπαϊκές με αμερικανικές νοοτροπίες. Με κομμάτια όπως τα «Wheels», «Spirit», «Hide», «Feels like a breeze», «This is where you go», «Burning walls», «The not bowing», «Horse» οι Empty Frame πετυχαίνουν με αυτή τη δουλειά τους το ευκταίο για κάθε δημιουργό: να ενηλικιωθούν καλλιτεχνικά.

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο μουσικός απολογισμός των… Συντακτών Αποχαιρετώντας το 2018 με δέκα εξαιρετικούς ελληνικούς δίσκους