Ένας θρύλος του ακραίου metal καθιερώνεται ως επιτυχημένος progressive καλλιτέχνης

15:14 5/6/2018 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ amr-ihsahn_.jpg Ας μιλήσουμε για το “Amr" του Ihsahn 05.06.2018, 14:46 | Ετικέτες: metal, δίσκος, μουσικοί Συντάκτης: Γιάννης Καψάσκης

Αν θα θέλαμε να ορίσουμε θεωρητικά την επιτυχία ενός καλλιτέχνη, υπάρχουν διάφορα πλαίσια στα οποία θα μπορούσαμε να κινηθούμε.

Ίσως η σκέψη μας να είχε μια κοινωνιολογική οπτική. Δε θα χαρακτηρίζαμε επιτυχημένο κάποιον που ξεκίνησε την καριέρα του πυροδοτώντας ένα αυθεντικό κίνημα ακραίας μουσικής στον ευρωπαϊκό βορρά και ύστερα από ζυμώσεις ετών βρίσκεται πλέον στα εξώφυλλα όλων των prog rock

εκδόσεων (που είναι γνωστά για τον ελιτίστικο χαρακτήρα τους), ενώ δεν έχει πάψει να απολαμβάνει το σεβασμό και των δύο κόσμων; Νομίζω πως ναι.

Δε θα κέρδιζε πόντους μια ηθική στάση απέναντι στην τέχνη; Αν αυτός δηλαδή θεωρούσε τον εαυτό του υποχρεωμένο να αξιοποιήσει στο έπακρο τις ευκαιρίες και τις δυνατότητες που του παρέχει η ευνοϊκά προσκείμενη στους καλλιτέχνες νορβηγική κουλτουρα; Αναγνωρίζοντας ότι η τύχη που τον συνόδευσε όταν γεννήθηκε στη Σκανδιναβία είναι κάτι που εκατομμύρια άλλοι στερούνται; Προσωπικά, δε μπορώ να προσπεράσω μια τέτοια θεώρηση.

Κι ας μην αοριστολογούμε, σε καθαρά μουσικολογικό πλαίσιο έχουμε στα χέρια μας ένα πολυσχιδές και πολυπρόσωπο δημιούργημα,στο οποίο γέρνει προς μια μελωδική/αφηγηματική πλευρά. Μια συλλογή straightforward prog rock με διάσπαρτα “χαλιά” ασύμβατης ηλεκτρονικής μουσικής, όπου η ταυτότητα δίνεται από τις μελωδικές φωνητικές γραμμές, βρίθοντας ευρηματικότητας και φρεσκάδας.

Αυτό είναι το “Amr” του Vegard Sverre Tveitan και ένα κερασάκι που με γοητεύει είναι εκείνες οι μεστές και στιβαρές στιγμές όπου ο ήρωας μας ανασύρει την περσόνα του Ihsahn που μεγαλούργησε με τους Emperor στη νορβηγική και παγκόσμια σκηνή του θεατρικού blackmetal και με χαρακτηριστική άνεση συνεχίζει να δείχνει το δρόμο στα πνευματικά του παιδιά όπως οι Satyricon και οι Dimmu Borgir.

Το φετινό “Amr” συνεχίζει το σερί πολυποίκιλων και περιπετειωδών albums που ο κυριος Tveitan μας έχει συνηθίσει τα τελευταία χρόνια, όντας εξίσου ρέον και προσιτό, όσο και αδιαμφισβήτητα progressive. Και αυτό δεν είναι κάτι που μπορεί να καυχηθεί ο καθένας...

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Αν ο όρος «καλλιτεχνική ενηλικίωση» είχε πρόσωπο... «Το internet είναι αναγκαίο κακό και ταυτόχρονα όπλο» Gus G: Ένας guitar hero που χαράσσει τον προσωπικό του δρόμο