Γιατί ο Michael Kiwanuka έχει όλο το «μουσικό» πακέτο

09:23 27/9/2017 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ kiwanuka-michael-live.jpg Ένας «παραδοσιακός τροβαδούρος» της νέας εποχής – Λίγες λέξεις με αφορμή τα live σε Αθήνα-Θεσσαλονίκη | (Photo by Charles Sykes/Invision/AP) 27.09.2017, 09:07 | Ετικέτες: Michael Kiwanuka, φεστιβάλ, συναυλίες, blues

Συντάκτης: Γιάννης Καψάσκης

Όταν έχουμε να μιλήσουμε για έναν νέο καλλιτέχνη, είναι δυνατόν να μην αναφερθούμε στο πόσο δύσκολο είναι για κάποιον να ξεχωρίσει πλέον; Ποτέ δεν επρόκειτο για απλή υπόθεση, όμως νιώθω ότι αυτά τα τελευταία σχεδόν 20 χρόνια από όταν γύρισε ο αιώνας και μετά, το να σπάσει το φράγμα της ανωνυμίας μοιάζει με ακατόρθωτο εγχείρημα.

Κυρίως επειδή οι παράγοντες που πρέπει να συνηγορήσουν υπέρ του είναι πολλοί, είναι ασύμβατοι μεταξύ τους και τις περισσότερες φορές μάλιστα, δεν είναι καν στο χέρι του.

Οι εποχές που αρκούσε ένα χαριτωμένο πρόσωπο, στο οποίο θα έδινε κάποιος παραγωγός από το Λος Άντζελες ένα πιασάρικο τραγούδι συνοδευόμενο από κάμποσες γεμάτες δολάρια χειραψίες σε διευθυντές ραδιοφωνικών προγραμμάτων έχουν περάσει ανεπιστρεπτί, πλέον το παιχνίδι έχει αλλάξει επίπεδο. Ο νέος καλλιτέχνης θα πρέπει να έχει διακριτικό αλλά χαρακτηριστικό στυλ, να έχει τιθασεύσει τη συνθετική του ικανότητα σε μια συμπαγή μηχανή παραγωγής ποιοτικών τραγουδιών, να έχει βαθιά γνώση της μουσικής ιστορίας την οποία διαδέχεται, να είναι έτοιμος να αφήσει τα πάντα πίσω του προκειμένου να περάσει από τις σκηνές όλου του κόσμου και όλα αυτά με μια επικάλυψη cool συνειδητοποίησης ότι αυτός είναι ο σκοπός της ζωής του.

Είναι προφανές μέχρι τώρα ότι μιλάμε για το Michael Kiwanuka, έτσι δεν είναι;

Ο 30άρης Λονδρέζος με καταγωγή από την Ουγκάντα έχει καταφέρει τα τελευταία 5 χρόνια να κάνει το όνομα του παγκοσμίως γνωστό, χωρίς εξωφρενικά tabloid πρωτοσέλιδα και σοκαριστικές ανακοινώσεις, αλλά με όλους τους παραδοσιακούς τρόπους που εγγυώνται μια μακρά πορεία. Ξεκίνησε σαν session κιθαρίστας, έφτιαξε με μικρή εταιρεία τα πρώτα του EP’s και φυσικά δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη όταν του παρουσιάστηκε με τη μορφή support εμφανίσεων στην περιοδεία του 2011 της Adele. Φυσιολογικά ήρθε και το μεγαλύτερο συμβόλαιο μετά από αυτά, όταν η Polydor δεν αγνόησε την πρωτιά του στο διαγωνισμό «Sound of 2012» του BBC και από εκεί ξεκίνησε η επίσημη δισκογραφική του πορεία.

Ίσως τα 2 albums να φαίνονται λίγα για να θεωρηθεί η συναυλία κάποιου σημαίνον γεγονός, όπως χωρίς καμία αμφιβολία λογίζονται οι 2 εμφανίσεις του σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη, όμως τόσο το «Home Again» ντεμπούτο του 2012, όσο και το «Love & Hate» του 2016 έχουν τόσο την ποιότητα, όσο και τον ψύχραιμο αέρα των κλασικών δίσκων που αναβιώνουν την παραδοσιακή soul και folk μουσική, διανθισμένη με ένα ethnic άρωμα αυθεντικών συνθέσεων.

Πέρα όμως από τα φλας της δημοσιότητας, τις βραβεύσεις και τις υψηλές θέσεις στα παγκόσμια charts, αυτό που δίνει αυτοπεποίθηση στο να γραφτεί μια στήλη για το Michael Kiwanuka είναι πως όλοι, μα όλοι έχουν κάποιο από τα τραγούδια του στο μυαλό τους. Τον έχουν ακούσει στο ραδιόφωνο, σε bars, σε playlists φίλων, τα έχουν συναντήσει τυχαία στο ιντερνετ, έχουν ακούσει το «Cold Little Heart» (στους τίτλους του «Big Little Lies»), είναι από τις περιπτώσεις που το παραδοσιακό promotion λειτούργησε σωστά.

Κι αν δεν είναι οι συναυλιακές βραδιές η ιδανικότερη μορφή παραδοσιακού promotion, τότε δεν ξέρω τι σημαίνει ο όρος...

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Η πρώτη συνάντηση με τον Michael Kiwanuka Όλα τα μεγάλα live μέχρι το τέλος του 2017 Ο Michael Kiwanuka μάς εκπλήσσει συνεχώς