«Η αλλοτρίωση στο τραγούδι σήμερα έχει χτυπήσει κόκκινο!»

14:45 19/10/2017 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ plakias-filippos-sinentefxi.jpg Συνομιλώντας με τον συνθέτη και τραγουδιστή Φίλιππο Πλακιά για την τέχνη, τις επιρροές και την «εμπειρία» 19.10.2017, 14:28 | Ετικέτες: συνθέτες, τραγουδιστές, έντεχνο τραγούδι Συντάκτης: Δώρα Σελλά

Συνθέτης και τραγουδιστής με μακρά και αξιοπρόσεκτη πορεία στην ελληνική μουσική σκηνή ο Φίλιππος Πλακιάς. Αν και σπούδασε Φυσική στο ΕΚΠΑ, τον κέρδισαν τελικά αυτά που αγάπησε πολύ από μικρό παιδί: το τραγούδι και η μουσική.

Αφετηρία στάθηκε η συμμετοχή του στους Αγώνες Ελληνικού Τραγουδιού, που διοργάνωσε ο Μάνος Χατζιδάκις στην Καλαμάτα τον Σεπτέμβριο του 1991, με το τραγούδι του «Όνειρο». Το 1997 κυκλοφόρησε το άλμπουμ του «Τίποτα δεν χαρίζεται» σε παραγωγή του Διονύση Τσακνή και ενορχήστρωση του Θύμιου Παπαδόπουλου. Ο τελευταίος δίσκος του Νίκου Παπάζογλου «Μάισσα σελήνη» (2005) περιλαμβάνει το τραγούδι του «Τόδε τι», σε στίχους της Κυριακής Μπεϊόγλου. Το 2015 συνεργάζεται με τον Φίλιππο Πλιάτσικα στο άλμπουμ του τελευταίου «Ένας ολοκαίνουργιος κόσμος», τραγουδώντας μαζί «Το πλάσμα» σε μουσική δική του και στίχους του Τάσου Μιτσελή. Τις δύο τελευταίες θεατρικές σεζόν γράφει μουσική και τραγουδάει για «Τα παραμύθια του Εθνικού», μια παραγωγή του Εθνικού Θεάτρου με λαϊκά παραμύθια απ' όλο τον κόσμο. Έχει συνεργαστεί με κάποια από τα μεγαλύτερα ονόματα του ελληνικού τραγουδιού (Δήμητρα Γαλάνη, Χάρις Αλεξίου, Δημήτρης Μητροπάνος, Πασχάλης Τερζής κ.ά.).
Στην τελευταία δουλειά του, «Μολυβάκι μου χαμπέ», συμμετέχουν οι Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και Καίτη Κουλλιά.

Σπούδασες Φυσική, μια επιστήμη που δεν φαίνεται να συνδέεται με οποιονδήποτε τρόπο με τη μουσική. Τι είναι αυτό που σε παρακίνησε να ασχοληθείς με τα μουσικά δρώμενα;

Η μουσική υπήρχε μέσα μου πριν από τη Φυσική. Η μουσική, και ειδικότερα το τραγούδι, είναι για μένα μια μεγάλη αγάπη. Από μικρό παιδί άκουγα πολλή μουσική .Στην Καρδίτσα όπου μεγάλωσα, άκουγα πολλά λαϊκά (Μπιθικώτση, Καζαντζίδη, Γαβαλά, Πόλυ Πάνου, Μοσχολιού κ.ά.) από δισκάκια 45 στροφών στο λεωφορείο ΚΤΕΛ που είχε ο πατέρας μου και από ένα τζουκ μποξ σε μια ωραία ταβέρνα της θείας μου. Πολύ ραδιόφωνο επίσης και rock και soul ,αλλά και Σαββόπουλο και Νέο Κύμα και αργότερα Χατζιδάκι, Θεοδωράκη κ.ά. Όταν ήρθα στην Αθήνα φοιτητής, «ήρθε κι έδεσε» όλο αυτό και η μουσική με τη Φυσική ενώθηκαν μέσα μου και η μία συμπλήρωνε την άλλη…

Έχεις μια πολύχρονη πορεία στο μουσικό στερέωμα. Ποια είναι η «επίγευση» που σου έχει αφήσει;

Μου αφήνει μέχρι τώρα μια ωραία «επίγευση» με μια στυφάδα βέβαια, αλλά και πολλά υπέροχα γήινα αρώματα κανέλας και εσπεριδοειδών. Χωρίς πλάκα τώρα θεωρώ ότι τα μουσικά πράγματα στην Ελλάδα- και ίσως και παντού- είναι μια πολύ ζόρικη ιστορία. Ειδικά για όσους ξεκινούν με μια αθωότητα, από αληθινή αγάπη για τη μουσική και την ουσία της τέχνης. Στην πορεία ανακαλύπτεις ότι υπάρχει έντονος ανταγωνισμός και ένας περίεργος «επαγγελματισμός» που δεν έχει να κάνει με τα προσόντα τα καλλιτεχνικά ή την εργατικότητά σου. Tο μεγαλύτερο «προσόν» που σε πάει μπροστά είναι η έντονη φιλοδοξία και ένα «αβυσσαλέο» θέλω. Στην καλύτερη περίπτωση πρέπει να γίνεις εσύ «μάνατζερ» του εαυτού σου με σχέδιο και οργάνωση.

Ποια είναι τα ακούσματα που σε έχουν επηρεάσει και κατ' επέκταση ποιοι είναι οι αγαπημένοι σου καλλιτέχνες;

Όπως είπα και πριν, αγαπάω τα παλιά λαϊκά (Καζαντζίδης, Μπιθικώτσης, Μοσχολιού) και τα ρεμπέτικα (Τσιτσάνης, Μάρκος, Χατζηχρήστος, Στελλάκης ,Ρίτα Αμπατζή, Αντώνης Νταλκάς, αλλά και Ζαμπέτας, Χιώτης).Μου αρέσουν πολύ και ορισμένα είδη παραδοσιακής μουσικής όπως τα ηπειρώτικα, τα θρακιώτικα και τα μικρασιάτικα. Ο Νίκος Παπάζογλου είναι για μένα μια μεγάλη ιστορία στο σύγχρονο ελληνικό τραγούδι που άνοιξε έναν καινούργιο δρόμο .Ο Διονύσης Σαββόπουλος καθόρισε σε μεγάλο βαθμό τη μουσική μου ταυτότητα και εξέλιξή μου. Άκουγα από μικρός επίσης και πολύ ξένη μουσική,soul, rock, jazz ( Stevie Wonder, Pink Floyd, Jan Garbarek). Βέβαια και πολύ «έντεχνο» και πολύ Χατζιδάκι, Θεοδωράκη αλλά και Ξαρχάκο, Μαρκόπουλο. Μου άρεσαν και πολλά ελαφρά τραγούδια της δεκαετίας του ΄60: Γιάννης Βογιατζής, Τζένη Βάνου, Μίμης Πλέσσας .Με επηρέασε καθοριστικά ο «νεαρός» Καζαντζίδης και οι ανεπανάληπτες ερμηνείες του στη δεκαετία του ‘50 σε καταπληκτικά τραγούδια του Θ. Δερβενιώτη , Μ. Χιώτη, Γ. Μητσάκη. Αναρωτιέμαι σήμερα πώς τόσο λαϊκοί άνθρωποι, μεγάλες φωνές, τραγουδούσαν εκεί γύρω στις δεκαετίες του ΄50 και του ΄60 με τόση ωριμότητα, συναίσθημα και ερμηνευτική ισορροπία, σεβόμενοι το τραγούδι και τη λειτουργία του. Το αντιπαραθέτω στη σημερινή εποχή όπου η αλλοτρίωση στο τραγούδι έχει χτυπήσει κόκκινο!

Το τελευταίο σου άλμπουμ, «Μολυβάκι μου χαμπέ», κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες από τον «Μετρονόμο». Ποια είναι τα σχέδιά σου για το μέλλον;

Το «Μολυβάκι μου χαμπέ» είναι ένα άλμπουμ με δέκα καινούργια τραγούδια σε μουσική δική μου και στίχους του Δημήτρη Λέντζου. Ένα τραγούδι ερμηνεύει ο Λαυρέντης Μαχαιρίτσας και ένα λέμε μαζί με την Καίτη Κουλλιά. Μου αρέσει πολύ να τραγουδάω τα καινούργια μου τραγούδια στα live που κάνω, γιατί βλέπω ότι λειτουργούν και αρέσουν πολύ στο κοινό και αυτό έχει μεγάλη σημασία για μένα. Τα τελευταία χρόνια λέω στις εμφανίσεις μου καινούργια τραγούδια που γράφω, χωρίς απαραίτητα να έχουν δισκογραφηθεί. Έτσι έχω μια ουσιαστική αίσθηση της απήχησης και της ανταπόκρισης που έχουν στον κόσμο που τα ακούει Ξέρω δηλαδή ποιο τραγούδι έχει μεγάλη δύναμη και αξία και ποιο όχι. Ε λογικά τα σχέδιά μου, εκτός από τις εμφανίσεις, είναι και μια επόμενη δισκογραφική δουλειά. Έχω πολλά καινούργια τραγούδια, να τα πω εγώ ή να τα δώσω σε άλλους αγαπημένους μου καλλιτέχνες να τα τραγουδήσουν.

Τι θα έλεγες σε έναν νέο άνθρωπο που θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική και να προσπαθήσει να κάνει καριέρα σε έναν ομολογουμένως πολύ δύσκολο χώρο;

Αν θέλει να ασχοληθεί με τη μουσική επειδή την αγαπάει πολύ, θα του έλεγα να της αφοσιωθεί με πολλή δουλειά, υπομονή και πίστη και θα γεμίσει η ζωή του και η ψυχή του με υπέροχα χρώματα, εικόνες και συναισθήματα. Αν τώρα θέλει να κάνει καριέρα… αλλάζει λίγο το πράγμα! Θα πω κάτι που μου είπε πρόσφατα σε μια κουβέντα μας ένας φίλος, σπουδαίος μουσικός και πολύ έμπειρος σε ζητήματα δισκογραφίας και καριέρας. «Αν πριν από τριάντα χρόνια η καλή φωνή ήταν προσόν τρίτο στη σειρά, σήμερα είναι… εικοστό»!

INFO: Σήμερα και την ερχόμενη Πέμπτη ο Φίλιππος Πλακιάς, με τον Νικόλα Τριήρη στο μπουζούκι, μας προσκαλεί στο wine bar «Fabrica De Vino» (Εμμ. Μπενάκη 4, τηλ. 210-3214148), στις 21.00, για να «κολυμπήσουμε» σε μια θάλασσα τραγουδιών και συναισθημάτων...

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Για την ψυχή και την jazz «Ο πυρήνας είναι πάντα τα blues, ο μανδύας είναι αυτός που αλλάζει» Ήχησε η ψυχή της Κρήτης