Λευκή Συμφωνία: Ποτέ δεν θα στερέψει η δίψα για έκφραση

19:19 26/11/2018 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ lefki-simfonia-630.jpg Φωτογραφία Λευκή Συμφωνία / Giorgos Nikolaidis 26.11.2018, 19:16 | Ετικέτες: rock, Gagarin 205, συναυλίες Συντάκτης: Χρήστος Καλλιμάνης

Η επανεμφάνισή τους πριν από περίπου ενάμισι χρόνο προκάλεσε συγκίνηση, χαρά, αλλά και ποικίλα σχόλια σε όσους γνώριζαν τη Λευκή Συμφωνία από τα τέλη των 80’ς και τα 90’ς. Το ιστορικό σχήμα φρόντισε σύντομα

να αποδείξει ότι επέστρεψε για να μείνει και τώρα ετοιμάζεται να κυκλοφορήσει και νέο υλικό.

Με αφορμή την επερχόμενη συναυλία τους στο Gagarin η efsyn city έκανε μία συζήτηση με τον τραγουδιστή Θοδωρή Δημητρίου, ο οποίος μας ενημέρωσε για τις βλέψεις ,τα όνειρα και τα σχέδια της θρυλικής ελληνικής μπάντας.

Δηλώνει υπερήφανος για το υψηλό επίπεδο στο οποίο βρίσκεται αυτή τη στιγμή η ελληνική σκηνή και εμφανίζεται σίγουρος πως δεν θα στερέψει ποτέ η «δίψα για έκφραση και εξωτερίκευση των σκέψεων και των συναισθημάτων που νιώθει κάποιος που γράφει μουσική ή στίχο γιατί θα υπάρχει πάντα η ανάγκη επικοινωνίας και πνευματικής απελευθέρωσης».

«Ποτέ δεν είχαμε δηλώσει επίσημα ότι σταματάμε γιατί μάλλον υποσυνείδητα δεν θέλαμε να αποδεχτούμε το ότι δεν θα συνεχίσουμε να κάνουμε κάτι το οποίο για εμάς πέρα από μουσικό γκρουπ ήταν τρόπος ζωής, παρέα, επικοινωνία, φιλία, άμυνα απέναντι στα πεζά και τα άσχημα. Έτσι συνεχίσαμε να ζούμε για χρόνια κάτω από τον πάγο αλλά μέσα στις ψυχές μας έκαιγε ακόμα η φλόγα» μας λέει ο Θοδωρής Δημητρίου και μας αφιερώνει στους αναγνώστες της efsyn city και της Εφημερίδας των Συντακτών τους στίχους από το κομμάτι Κάθε Στιγμή(Τραγούδι Στον Άνεμο).

Οι συστάσεις είναι περιττές, οπότε μιλήστε μας λίγο για το νέο πόνημα των Λευκή Συμφωνία. Καινούργιο album μετά από είκοσι και πλέον χρόνια και μία μεγάλη live εμφάνιση στο Gagarin;

Αρκετό καιρό πριν από την επανεμφάνισή μας πριν ένα χρόνο στο , είχαμε πολλές προτάσεις για εμφανίσεις , από όλα σχεδόν τα αθηναϊκά αλλά και θεσσαλονικιώτικα αλλά και από όλη την υπόλοιπη Ελλάδα. Όμως είχαμε θέσει σαν στόχο να κάνουμε ένα μεγάλο live το οποίο ξέραμε ότι θα ήταν σημαδιακό, πρωταρχικά για εμάς, για το πώς θα το ζήσουμε, πώς θα αισθανθούμε,για το αν θα δέναμε σαν νέο σχήμα, αν θα είχαμε διάρκεια και κίνητρο ώστε να συνεχίσουμε. Από την αρχή είχαμε τη ζεστή ανταπόκριση του κόσμου, που στη συνέχεια έγινε ενθάρρυνση και παρότρυνση για περισσότερα και στη πορεία για νέα τραγούδια. Επίσης συνέχισαν να έρχονται προτάσεις για συνεργασίες από και αλλά και η πρόταση για τις επανεκδόσεις σε βινύλιο από τις Labyrinth Of Thoughts και Lab Records και του πρώτου δίσκου μας των Μυστικών Κήπων και του τέταρτου (Χρώματα). Υπήρξε τελικά μια αβίαστη και φυσική ακολουθία γεγονότων την οποία εμείς ακολουθούμε με δημιουργική διάθεση και θέληση για προσφορά.

Και πώς προέκυψε αυτή η «επανεμφάνιση»; Τι πιστεύετε εσείς ότι συνδέει τη Λευκή Συμφωνία με το σήμερα, αλλά και με το τότε;

Ποτέ δεν είχαμε δηλώσει επίσημα ότι σταματάμε γιατί μάλλον υποσυνείδητα δεν θέλαμε να αποδεχτούμε το ότι δεν θα συνεχίσουμε να κάνουμε κάτι το οποίο για εμάς πέρα από μουσικό γκρουπ ήταν τρόπος ζωής, παρέα, επικοινωνία, φιλία, άμυνα απέναντι στα πεζά και τα άσχημα. Έτσι συνεχίσαμε να ζούμε για χρόνια κάτω από τον πάγο αλλά μέσα στις ψυχές μας έκαιγε ακόμα η φλόγα. Αυτή η φλόγα συνέχισε να καίει και στα τραγούδια μας που εξακολουθούν να μιλούν ακόμα πρώτα από όλα σε εμάς τους ίδιους που αρχίσαμε να ξαναζούμε μαζί τους,αλλά και στους ανθρώπους που μεγάλωσαν και βίωσαν καταστάσεις έχοντάς τον ήχο τους στα αυτιά και στις καρδιές τους . Όποιοι είχαν τη μουσική μας σύντροφο σε διάφορες στιγμές της ζωής τους, είτε εμείς υπήρχαμε και παίζαμε ζωντανά είτε όχι, είτε είναι παλιοί είτε νεώτεροι fans τώρα με την επανεμφάνιση του γκρουπ έχουν και έχουμε την ευκαιρία να το ζήσουμε όλοι μαζί στο σήμερα και ταυτόχρονα να κοιτάμε στο μέλλον.

Πώς είναι να συνεργάζεστε ξανά μετά από τόσα χρόνια και πώς γίνεται το «δέσιμο» και με το νέο αίμα εντός γκρουπ;

Το γκρουπ έχει ιστορία, έχει την αποδοχή, τον σεβασμό και την αγάπη της κοινότητας στην Ελλάδα. Μουσικοί, τεχνικοί, άνθρωποι στα media και στην προώθηση που βρίσκονται επαγγελματικά στο χώρο γνωρίζουν και υποστηρίζουν διαχρονικά τη Λευκή Συμφωνία. Αυτό κάνουμε τώρα και εμείς ,τα παλαιότερα μέλη της μπάντας , εγώ, ο Διογένης και ο Σωτήρης αλλά και τα καινούργια μέλη, ο Θοδωρής στα πλήκτρα και ο Βαγγέλης στα ντραμς. Σεβόμαστε και προσπαθούμε να αποδώσουμε με συναίσθημα και πάθος τις παλαιότερες μουσικές συνθέσεις της μπάντας και έχοντας αυτό σαν βάση, μαζί με την ισορροπία, την ελευθερία και την αρμονία στις μεταξύ μας σχέσεις αλλά και την απελευθέρωση της δημιουργικής μας ενέργειας τόσο στα live όσο και στο στούντιο ηχογράφησης να γράψουμε το επόμενο νέο κεφάλαιο στην ιστορία του συγκροτήματος. H σύνθεση της Λευκής Συμφωνίας από το 2017 είναι η ακόλουθη: Θοδωρής Δημητρίου φωνή, Διογένης Χατζηστεφανίδης μπάσο, ΣωτήρηςΚαστάνης κιθάρα, ΘοδωρήςΦοινίδης πλήκτρα, Βαγγέλης Τσιμπλάκης ντραμς.

Επανεκκίνηση, λοιπόν, από νέα αφετηρία. Δεν είστε πια οι πιτσιρικάδες που θα παρατούσαν τα πάντα για να στηρίξουν το συγκρότημά τους. Σε αυτή την πιο ώριμη στιγμή σας πώς αντιμετωπίζετε το stage, τα live το τρέξιμο που απαιτείται;

Ήδη έχουμε μπει σε μια συνεχή δραστηριότητα εδώ και καιρό και η οποία πρόκειται να ενταθεί με τα καινούργια, τις επανακυκλοφορίες και το νέο album που θα κυκλοφορήσει κάποια στιγμή μέσα στο 2019. Όλο αυτό το γνωρίζαμε ότι θα συμβεί από τη στιγμή που αποφασίσαμε να συνεχίσουμε μετά το live στο Academy. Μας συναρπάζει και στηρίζουμε με όλες μας τις δυνάμεις αυτό που κάνουμε. Αισθανόμαστε ελεύθεροι και γεμάτοι υπευθυνότητα για όλα όσα μας αφορούν τόσο στο μουσικό κομμάτι όσο και στη ζωή μας που κυλάει μέσα στη Λευκή Συμφωνία. Περιμένουμε και επιδιώκουμε το καλύτερο για εμάς αλλά και για όσους είναι κοντά στη μπάντα, ακούνε τη μουσική μας, συμπορεύονται μαζί μας και μας υποστηρίζουν με οποιονδήποτε τρόπο το κάνει ο καθένας. Ακούγοντας τη μουσική μας και ερχόμενοι στις συναυλίες μας, γράφοντας στον τύπο για εμάς, δουλεύοντας μαζί μας από πόστο τεχνικού στο ηχητικό αποτέλεσμα, ή στο γραφιστικό κομμάτι και τον σχεδιασμό, ή, τέλος, βοηθώντας μας σε κάποιο τομέα του πολύπλοκου σύμπαντος της ζωής μιας μπάντας. Το stage, τα live, το τρέξιμο, η επιτυχία και η απογοήτευση είναι κάτι γνώριμο για εμάς, είναι μέσα μας, είναι κομμάτι της ιστορίας μας, του παρελθόντος μας αλλά και του μέλλοντος μας που ουσιαστικά συμβαίνει τώρα.

Έχουμε, πάντως, ξεφύγει από την εποχή της «μουσικής φυλής», όπως επικρατούσε στις δεκαετίες του 80’ και 90’. Τελικά τώρα είναι πιο εύκολο να ακουστεί μια μπάντα ή χανόμαστε όλοι μέσα στην τεράστια προσφορά του Διαδικτύου;

Νομίζω ότι υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν οι μουσικές φυλές. Οι γωνίες έχουν κάπως αμβλυνθεί, λόγω της υπερπροσφοράς και της υπερκατανάλωσης του μουσικού και όχι μόνο προϊόντος και του ισοπεδωτικού τρόπου ζωής. Όμως, όπως και στο παρελθόν, έτσι και σήμερα όλα είναι θέμα αισθητικής, ευρύτερης παιδείας και εμπειρίας, βιωμάτων και υπεράσπισης των επιλογών μας, αναζήτησης της αλήθειας που κρύβεται μέσα στο καλλιτεχνικό δημιούργημα, της απόρριψης του ανέμπνευστου, του ψεύτικου, του επιφανειακού. Όσο πιο εύκολο είναι να ακουστεί μία μπάντα ή ένας καλλιτέχνης ακόμα ευκολότερο είναι να ξεχαστεί, άσχετα από την πληθώρα των μέσων από την οποία μπορεί να παρουσιαστεί η δουλειά του και την υπερδιαφήμιση που μπορεί να έχει. Η αξία πάντως διαχρονικών δημιουργιών σε όλες τις μορφές της τέχνης συνεχίζει να λάμπει μέσα στα σκοτάδια των καιρών. Συνεχίζει να στέλνει μηνύματα μέσα από τα πέπλα της ομίχλης του χρόνου σε εκείνους που δεν σταματούν να αναζητούν.

Ένα άλλο στοιχείο που χαρακτήριζε σχήματα της εποχής σας και λίγο πιο μετά ήταν η έννοια της «γειτονιάς», με τα στέκια της , τις μπάντες της και το κοινό της. Έχει χαθεί λέτε αυτή η «μαγεία» και ( «μαγιά» ταυτόχρονα) ή πάντα κάπου σε ένα υπόγειο, σε ένα στούντιο μαγειρεύεται το επόμενο μουσικό βήμα;

Ποτέ δεν θα στερέψει η δίψα για έκφραση και εξωτερίκευση των σκέψεων και των συναισθημάτων που νιώθει κάποιος που γράφει μουσική ή στίχο γιατί θα υπάρχει πάντα η ανάγκη επικοινωνίας και πνευματικής απελευθέρωσης. Πάντα η μουσική από τότε που κατόρθωσε ο άνθρωπος να την αποτυπώνει σε παρτιτούρα ή να την ηχογραφεί, ταξιδεύει συνεχώς μπροστά και πίσω στο χωροχρόνο. Το πόσο ενδιαφέρον και ξεχωριστό θα είναι το αποτέλεσμα, αν θα ανοίξει νέους δρόμους αν θα συνεχίσει το δικό του ταξίδι μέσα στο χρόνο, πόσο μακρύ θα είναι το ταξίδι , αν θα είναι ανεξάρτητο από τον δημιουργό του εξαρτάται από το πόσες στιγμές μαγείας και αλήθειας κατάφερε εκείνος να βγάλει από μέσα του και να φυλακίσει στο έργο του.

Είστε από τις πιο ιστορικές μπάντες της Ελλάδας. Την ελληνική σκηνή πώς τη βλέπετε; Αλλαγές και ομοιότητες με το παρελθόν;

Είμαστε πολύ περήφανοι για το σημείο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή η ελληνική σκηνή και ταυτόχρονα χαρούμενοι που βρισκόμαστε εδώ για να προσφέρουμε και εμείς ξανά στο να γίνει ακόμα πιο δυνατή, αλλά και να εμπνεύσει νεότερες μπάντες. Υπάρχουν διαφόρων χωρητικοτήτων venues, φεστιβάλ, μηχανήματα, έμπειροι και αξιόλογοι τεχνικοί, designers , κανάλια προώθησης και promoters, κοινό.Το βασικότερο είναι ότι οι ελληνικές rock και metal μπάντες και οι μουσικοί που τις απαρτίζουν βρίσκονται πια ακόμη ψηλότερα στο επίπεδο του ανταγωνισμού, από άποψη δεξιοτήτων, ιστορίας, διάρκειας και προσφοράς με τις περισσότερες μπάντες από τις χώρες του εξωτερικού.

Και για κλείσιμο, εσύ ποιους στίχους από τη Λευκή Συμφωνία θα αφιέρωνες στους αναγνώστες της efsyn city και της Εφημερίδας των Συντακτών;

Θα αφιέρωνα στους αναγνώστες της efsyn city και της Εφημερίδας των Συντακτών τους στίχους από το κομμάτι Κάθε Στιγμή(Τραγούδι Στον Άνεμο) από τον δίσκο Χρώματα, ένα κομμάτι που οι στίχοι του μιλούν για στιγμές από τις ζωές όλων μας, στιγμές που πολλές από αυτές ίσως κάποιες φορές να είναι για όλους μας κοινές.

Κάθε στιγμή

κάθε στιγμή που περνάει

είναι ότι ζήσαμε τώρα και πάει

Κάθε στιγμή

κάθε στιγμή που περνάει

είναι ότι ζήσαμε περνάει και χάνεται

Κάθε στιγμή

κάθε κομμάτι από τη ζωή μου

κάθε στιγμή

τραγούδι στον άνεμο

γραμμένο στην άμμο

Κάθε στιγμή

κάθε στιγμή που περνάει

είναι ότι ζήσαμε τώρα και πάει

Κάθε στιγμή

κάθε στιγμή που μετράει

είναι αιώνια σαν τη θάλασσα

σύντομη σαν τη βροχή

Κάθε στιγμή

κάθε κομμάτι απ’τη ζωή μου

Κάθε στιγμή τραγούδι στον άνεμο

γραμμένο στην άμμο

Μα σαν θεός στέκομαι μόνος

δεν με αγγίζει ο χρόνος

και η ψυχή μου ανοίγει

τις πόρτες του άπειρου

Σαν θεός στέκομαι μόνος

δεν με φοβίζει ο νόμος

το αίμα των αιώνων

τινάζω από πάνω μου

Κάθε στιγμή, κάθε στιγμή

κάθε κομμάτι απ’τη ζωή μου

Κάθε στιγμή, κάθε στιγμή

τραγούδι στον άνεμο

γραμμένο στην άμμο

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ένας Αμερικανός, ένας Αυστραλός, ένας Τούρκος σε... πλήρη αρμονία Vintage Trouble: Παλιομοδίτικη μουσική, κλασικό στήσιμο κι όμως... Το μέλλον βρίσκεται στους καλλιτέχνες που «ταΐζουν» το μουσικό μας τοπίο με συναίσθημα και ενέργεια