Μάρτυρες, ήρωες οδηγούνε τα γαλάζια μάτια του μας καλούνε...

11:31 21/7/2018 - Πηγή: efsyn

ΤΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΤΗΣ ΗΜΕΡΑΣ Σωτήρης Πέτρουλας (Sotiri Petroula) - Maria Farantouri Video of Σωτήρης Πέτρουλας (Sotiri Petroula) - Maria Farantouri 21.07.2018, 10:47

[ Αποσπάσματα από το μυθιστόρημα του Στρατή Τσίρκα «Δίσεχτα Χρόνια - Η Χαμένη Άνοιξη» (1976)]

21 Ιουλίου 1965

«Τον είχα πάρει πάνω στην καρέκλα και με ξύπνησε το κουδούνι της πόρτας. Άνοιξα, ήταν η Ματθίλδη ναι, όμως αγνώριστη. Κάτασπρη σαν πανί, αχτένιστη, με ασάλευτα μάτια έκανε μερικά βήματα, στάθηκε και είπε δισταχτικά: -Σκότωσαν τον Σωτήρη. [...] -Ποιο Σωτήρη; ρώτησα.

-Τον Πέτρουλα. Πάει το παλικάρι, το φάγανε οι δήμιοι. Μια συμμαθήτρια της Χρύσας λέει πως άκουσε τον αξιωματικό, πάνω στο θωρακισμένο, να διατάζει τον πυροβολητή που σκόπευε με το κανονάκι των δακρυγόνων: "Κατέβασέ μου αυτόν τον ψηλό με το πράσινο". Ο Σωτήρης είχε σκαρφαλώσει στο σηματοδότη της διασταύρωσης Σταδίου και Λαδά κι απ' εκεί πάνω φώναζε συνθήματα. Τώρα, πάει».

[...]

23 Ιουλίου 1965

«Επιτέλους σχηματίζεται η πομπή. Προπορεύεται η σημαία του 114, το Κεντρικό Συμβούλιο των Λαμπράκηδων με τον Μίκη Θεοδωράκη επικεφαλής, αντιπροσωπείες της νεολαίας, πολιτικοί. Πίσω από τον νεκρό οι συγγενείς του κι ύστερα η Αθήνα ολόκληρη... Άξαφνα μια μεγάλη ομάδα από νέους και νέες, αγκαλιασμένοι μέσα στο πλήθος αρχίζει να τραγουδά. Δεν πιάνω ακόμη τα λόγια. Μα σε λίγο ξεχωρίζω:

Σωτήρη Πέτρουλα
αηδόνι και λιοντάρι βουνό και ξαστεριά.

-Είναι το καινούριο του Μίκη, μου λέει η Ματθίλδη, που έχει ξαναγυρίσει και μου πιάνει το χέρι. Ν' ακούσεις τον Τάκη τον Μπενά, να διηγείται πώς γράφτηκε... Τη νύχτα, στα γραφεία της ΔΝΛ, αυτοί να συζητούν, μες στους καπνούς των τσιγάρων, και να προσπαθούν να λύσουν τα προβλήματα της κηδείας, κι ο Μίκης κάτι να γράφει βιαστικά σ' ένα χαρτί, αλλοπαρμένος: "-Το λόγο έχει ο πρόεδρος, λέει κάπως έντονα ο Τάκης. -Το λόγο έχει το τραγούδι, αποκρίνεται ο Μίκης, ακούστε:
Σωτήρη Πέτρουλα

σε πήρε ο Λαμπράκης σε πήρε η Λευτεριά".

[...]

Είδα χιλιάδες, εκατοντάδες χιλιάδες Λαού, να στριμώχνονται στα πεζοδρόμια, στα παράθυρα και τους εξώστες, και τα λουλούδια να πέφτουν βροχή κι είδα τη λαοθάλασσα που ακολουθούσε κι άκουσα τα συνθήματα και κατάλαβα πως αυτή δεν ήταν κηδεία, ήταν μια γιγάντια διαδήλωση, σε πάθος και σε όγκο, η τελευταία διαδήλωση του Σωτήρη».

[ Για την αντιγραφή, Δώρα Σελλά ]