Μιλώντας με «Λύκους» για μουσική, πολιτική, πολιτισμό

21:20 2/6/2017 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ ulver_february_2017_4.jpg Μιλήσαμε με τους Ulver μια από τις πιο πειραματικές μπάντες των τελευταίων 25 ετών, λίγο πριν την εμφάνισή τους στην Αθήνα | Φωτογραφίες/ Ulver © Ingrid Aas 2017 02.06.2017, 20:34 | Ετικέτες: pop, δίσκος, metal, ηλεκτρονική

μουσική Συντάκτης: Νίκος Σβέρκος

Μετρούν 25 χρόνια αδιάλειπτης παρουσίας, αλλά και 25 χρόνια μεταμορφώσεων. Οι Νορβηγοί Ulver ξεκίνησαν από το black metal, ανακατεύτηκαν με την ambient, μετασχηματίστηκαν σε rock μπάντα και προ ολίγων μηνών παρέδωσαν το “The Assassination of Julius Caesar", έναν pop ηλεκτρονικό δίσκο.

Συνομιλήσαμε με τον ηγέτη των «Λύκων» και έναν από τους πιο δραστήριους και επιδραστικούς μουσικούς και τραγουδιστές του εναλλακτικού ήχου, τον Kristoffer Rygg. Ευδιάθετος παρά το χιόνι που έριχνε εκείνη την ώρα στο Όσλο μάς μίλησε για τον τελευταίο τους δίσκο. την συνεργασία τους με τον Martin Glover, τον ήχο της δεκαετίας του '80, την πολιτική.

Σε μια από τις κριτικές για το “The Assassination of Julius Caesar" γράφτηκε πως έχετε προχωρήσει σε μια από τις πιο τολμηρές αλλαγές της μουσικής σας ταυτότητας...

Συμφωνώ έως ένα βαθμό με αυτή την άποψη. Προφανώς νιώθαμε λίγο αγχωμένοι, καθώς επιλέξαμε να δημιουργήσουμε κάτι άμεσο και πιο εύληπτο. Για αρκετούς, ιδίως στην σκηνή την οποία κινούμαστε, η pop είναι επικίνδυνη, μια σχεδόν απαγορευμένη λέξη. Προς έκπληξή μας οι αρνητικές κριτικές ήταν λίγες και αποσπασματικές. Λαμβάνουμε στην πραγματικότητα «τρελές» θετικές αντιδράσεις και αγάπη.

Για την μίξη του δίσκου δουλέψατε με τον σπουδαίο Martin Glover. Πώς ήταν αυτή η εμπειρία;

Πράγματι είναι σπουδαίος. Του στείλαμε αρχικά τα κομμάτια, ώστε να έχει τη δυνατότητα να τα βελτιώσει κατά πώς πίστευε. Έπειτα πετάξαμε για Λονδίνο και μείναμε τρεις ημέρες στο σπίτι του. Τον γνωρίσαμε καλύτερα και προσαρμόσαμε τους «διαβόλους» και τις λεπτομέρειες από κοντά και σε πραγματικό χρόνο. Για έναν "pop" δίσκο σαν αυτό ήταν σίγουρα σημαντικό να συνεργαζόμαστε με κάποιον που κατέχει την γνώση της μίξης και της παραγωγής. Στην αρχή πίστεψα ότι επρόκειτο να κινηθούμε ανάμεσα στο άγνωστο και στην τυχαιότητα, ωστόσο σύντομα αντιλήφθηκα ότι είχε πιάσει το νόημα. Όταν ακούσαμε δε την πρώτη του μίξη, εντυπωσιαστήκαμε και σκεφτήκαμε απλά «γαμώτο, αυτός ο τύπος είναι τρελός!».

Επηρεαστήκατε καθόλου από τους Killing Joke, στους οποίους συμμετείχε ο Glover, και τον τρόπο που φτιάχνονταν οι δίσκοι στις δεκαετίες του '80 και του '90;

Είναι κάτι αναπόφευκτο, νομίζω, αλλά δεν υπάρχει ευθεία επιρροή, καθώς αυτός ο δίσκος σχετίζεται περισσότερο με την ανάκληση συναισθημάτων και αναμνήσεων της παιδικής μας ηλικίας, αλλά φυσικά και της παραγωγής δίσκων. Είναι μια κατάσταση περισσότερο «εκτοπλασμική», αφορά περισσότερο το πώς θυμόμαστε συγκεκριμένες φόρμες, όπως αυτές της pop του '80. Πρέπει όμως να προσθέσω κάτι σε αυτό. Έχω πολύ περιορισμένη γνώση περί τους Depeche Mode. Στην πραγματικότητα δεν έχω ούτε έναν δίσκο τους και έχω ακούσει μόνο τα μεγάλα "hits" τους. Οπότε είναι περίεργο το πόσο πολλοί αναφέρουν διαρκώς αυτή την μπάντα. Αν υπάρχει μία μπάντα που δεν επηρέασε αυτό το δίσκο, αυτή είναι οι Depeche Mode. (γελάει)

Έχετε ασχοληθεί με ποιήματα του William Blake. Αργότερα κυκλοφορήσατε έναν δίσκο ονόματι "Wars of the Roses" («Πόλεμοι των Ρόδων»). Και τώρα ένα album με το όνομα «Η Δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα». Μελετάτε την ιστορία;

Όχι τυπικά. Αλλά η ιστορία είναι μια ανεξάντλητη πηγή έμπνευσης. Η ιστορία λειτουργεί με συναρπαστικό τρόπο και μερικές φορές αρκεί να μας αρέσει απλά κάποιο όνομα, το πώς ηχεί και τι θυμίζει. Ύστερα ξεκινάμε να ψάχνουμε βαθύτερα στα πραγματικά γεγονότα και τις παρασκηνιακές ιστορίες. Προφανώς η δολοφονία του Ιουλίου Καίσαρα ήταν ένα σημαντικότατο γεγονός στην ιστορία των κοινωνιών, σημαίνοντας μια μαζική μεταμόρφωση του κόσμου. Θα έλεγε, όμως, πως όλα αυτά έχουν σχέση με τα όσα παρακολουθούμε να συμβαίνουν στον σημερινό κόσμο, με το γεγονός ότι υπάρχουν κοινοί παρονομαστές στο πέρασμα της ιστορίας, αποδείξεις ότι παρόμοια γεγονότα λαμβάνουν χώρα διαρκώς και επανειλημμένα.

Πρόκειται δηλαδή με τον έλεγχο της εξουσίας;

Αυτό δεν κυριαρχεί γύρω μας, άλλωστε; Εξουσία, δύναμη, υπερηφάνεια και τεράστια «εγώ». Η δίψα για κυριαρχία και πηγές. Χρησιμοποιούνται άνθρωποι και φόβος ως όπλα. Κοίτα τον Τραμπ, τον Πούτιν, την Κίνα, την Βόρεια Κορέα. Κοίτα επίσης τη χώρα σας. Ή την Συρία, τον ISIS. Σκοτεινά και απατηλά γεγονότα συμβαίνουν σε όλα τα πεδία. Βρίσκεται σε εξέλιξη μια ακραία πόλωση και κοινωνική σύγκρουση, επειδή βασικά κυριαρχεί η αποβλάκωση, αλλά και συνήθως η άγνοια για τα γεγονότα και τις αιτίες τους. Δεν αμφιβάλει κανείς, πιστεύω, πως οι περισσότεροι φονταμεναλιστές και οι αντίστοιχοί τους είναι βασικά τα πιόνια σε αυτή την εικόνα. Είναι πραγματικά τρελό και πολύ, πολύ τρομακτικό.

Εν τω μέσω όλου αυτού του χάους προσφέρονται «άρτος και θεάματα» με την ζωή απλά να συνεχίζεται. Η αγριότητα, η καταπίεση και ο πόνος καταλήγει σχεδόν σε είδος νοσηρής ψυχαγωγίας, όπου ανακατεύεται η ποπ κουλτούρα, τα "glamour blogs" και τα "reality shows", επιδερμικά πράγματα που μπορούν να συντηρήσουν το ηθικό, αλλά ουσιαστικά τυφλώνουν τους ανθρώπους και τους κρατούν απορροφημένους, αποστασιοποιημένους και μακριά από την άσχημη αλήθεια. Όλο αυτό δείχνει πως η ανθρωπότητα βρίσκεται σε σοβαρό κίνδυνο. Τώρα περισσότερο από ποτέ.

Φωτογραφίες/ Ulver © Ingrid Aas 2017 Το 2013 δηλώσατε πως δεν έχετε κάποια ιδεολογία να «πουλήσετε».

Δεν είμαστε προσκολλημένοι σε κάποιον κλάδο πολιτικής ιδεολογίας, αλλά μας ενδιαφέρει η πολιτική. Θα έλεγα πως είμαστε πολιτιστικοί σχετικιστές και παρατηρητές. Η πρώτη και κύριά μας ανησυχία είναι οι συνθήκες ζωής των ανθρώπων και η καλή διαβίωση των ζώων. Φυσικά δεν πιστεύουμε πως οποιοσδήποτε κατέχει την αξουσία κατέχει και την απόλυτη αλήθεια. Και όποιοι επιχειρούν να επιβάλλουν το φρόνημά τους, απλώς χειροτερεύσουν τα πράγματα. Είναι τρομακτικό το ότι υπάρχουν άνθρωποι, που θεωρούν ότι έχουν την λύση και κάνουν τα πάντα για να επιβάλουν την ατζέντα τους -συχνά για οικονομικούς λόγους- σε όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους σαν εμάς, τα ελεύθερα πνεύματα του κόσμου. Είναι σαν καρκίνος. Γι αυτό δεν μπορούμε να προσφέρουμε τίποτα παραπάνω από τα «συλλυπητήριά» μας μέσω της μουσικής μας.

Θεωρώ λοιπόν, ότι χρειάζεται «κότσια» το να είναι καλλιτέχνης και να λαμβάνεις μια καθαρή πολιτική θέση. Συγχρόνως όμως πιστεύω ότι οι καλλιτέχνες θα έπρεπε να αποφεύγουν κάτι τέτοιο, χωρίς πρώτα να σκέφτονται αναλυτικά. Οποιοσδήποτε μπορεί να έχει πολιτικές εμπειρίες, που να τους κάνουν να γέρνουν προς τη μία ή την άλλη πλευρά, αλλά ξέρεις, το να συντάσσεσαι με μια προεκλογική εκστρατεία μοιάζει, νομίζω, κάπως με προώθηση της δικής σου καριέρας, κάτι που γίνεται με πολύ λίγη σκέψη για τις συνέπειες.

Μερικές φορές αυτό επιστρέφει πάνω σου πολύ άσχημα. Οπότε θα συμβούλευα τους μουσικούς να παραμείνουν μακριά από αυτό, ειδιά εάν δεν έχεις τα κατάλληλες ικανότητα. Οι μουσικοί συνήθως δεν τις έχουν... Γι αυτό άλλωστε είμαστε μουσικοί και όχι πολιτικοί!

Επιστρέφουμε στη μουσική. Τι απολαμβάνεις περισσότερο; Να δουλεύεις μόνος σου στο οικιακό του στούντιο ή να δουλεύεις με την μπάντα;

Καλή ερώτηση. Το να είσαι σε μια μεγαλύτερη μπάντα δίνει τρομερή έμπνευση. Κατά τη διάρκεια των ηχογραφήσεων των "Wars of The Roses" και “Childhood’s End” ήμασταν μέρος μια μεγάλης κολλεκτίβας. Εργαζόμασταν συγχρόνως σε διαφορετικά στούντιο, κάτι καταπληκτικό επειδή ήταν μια κατάσταση εντατική, συνεργατική και παραγωγική. Ο νέος δίσκος μας φτιάχτηκε περισσότερο «ερμητικά». Αλλά είμαστε ακόμα μια μεγάλη μπάντα και καλούμαστε να βρούμε τον τρόπο να αποτυπώσουμε τον δίσκο μας ζωντανά. Όταν λοιπόν βρισκόμαστε και κάνουμε πρόβες, όταν όλα αρχίζουν και ηχούν ωραία, τότε σκέφτεσαι, «φίλε, το να παίζεις σε μπάντα είναι τέλειο. Αυτό δίνει νόημα στη ζωή».

INFO

Τρίτη 6 Ιουνίου
Gagarin 205 (Λιοσιών 205, Αθήνα)
Τιμή εισιτηρίου: 22€ (τα πρώτα 100), 25€ προπώληση/ταμείο
Προπώληση εισιτηρίων: viva.gr, τηλεφωνικά στο: 11876, Ευριπίδης, Seven spots, Reload, Syd Records
Οι πόρτες ανοίγουν 20:00
Έναρξη 21:00

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Οι Rammstein και το πραγματικό νόημα της επιτυχίας Οι... διαστημικές στιγμές των Monster Magnet Στο δρόμο της... ιστορικής δικαίωσης