Πότε πέρασαν 3 ώρες;

15:00 18/9/2017 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ the-boy-.png Το live του The Boy μας έκανε να... λιώσουμε 18.09.2017, 14:46 | Ετικέτες: ηλεκτρονική μουσική, pop, συναυλίες Συντάκτης: Δώρα Σελλά

Πότε θα 'μαι αρκετά μεγάλος να χορέψω και γω ένα βουβό ζεϊμπέκικο. Να αποτυπωθώ
[Από το τραγούδι «Αγέννητος», που περιλαμβάνεται στο νέο άλμπουμ του The Boy «Έτοιμοι Δύο»]

Σ' ένα live

του The Boy (κάτα κόσμον Αλέξανδρος Βούλγαρης) πρέπει να είσαι προετοιμασμένος για όλα και να μη σου κάνει καμιά εντύπωση ότι το εναρκτήριο τραγούδι της συναυλίας του, την περασμένη Πέμπτη σε ένα κατάμεστο six d.o.g.s, ήταν το «Ροζ» (ένα μικρό απόσπασμά από αυτό) του Γιάννη Μηλιώκα.

Συνεσταλμένος, κάπως αμήχανος, έμοιαζε αγχωμένος στην αρχή, όσο περνούσε όμως η ώρα «ανέβαζε στροφές» (το σχολίασε και ο ίδιος λέγοντας «άργησα να πάρω μπρος σαν την Εθνική Μπάσκετ»). Επαιξε τα περισσότερα κομμάτια από το καινούργιο άλμπουμ του «Έτοιμοι Δύο» -που το θεωρώ ένα από τα καλύτερα του 2017: «Γλυκιά μου αγάπη», «Αγέννητος» -δύο από τα πιο σπαραχτικά ζεϊμπέκικα που έχουν γραφτεί, χωρίς να ακούγεται ούτε μια νότα παιγμένη από μπουζούκι- «Έτοιμοι», «Μπράιαν Λήθη», «Ασημένιος πλανήτης», «Φίμωσέ με», «Θρίλερ» κ.ά.

Επαιξε όμως και τα «Ησυχα βράδια» αποχαιρετώντας με μεγάλη τρυφερότητα την Αρλέτα, μια εξαιρετική διασκευή της «Συννεφούλας» του Διονύση Σαββόπουλου, ένα απόσπασμα από το «Ατλαντίς» των Ξύλινων Σπαθιών, μνημόνευσε τον Λουκιανό Κηλαηδόνη, τραγούδησε κάποιους στίχους από το «Nothing Compares 2 U».

Με τα μάτια κλειστά, μόνος του μπροστά στα πλήκτρα του τραγουδάει με μια αδιόρατη απόγνωση «Απόψε θέλω παρέα», αγριεύει λίγο όταν μας ρωτάει «Γιατί δεν χορεύετε ρε;», μας οδηγεί σε δυστοπικές παραλίες γεμάτες «Ξαπλώστρες φέρετρα».

Κοιτάζω την ώρα. Είναι μία και έχει ξεκινήσει να παίζει από τις 10. Πότε πέρασαν 3 ώρες; Ούτε που το κατάλαβα. Για το πώς όμως ξέρω, το καταλαβαίνω από την αίσθηση της μουσικής πληρότητας που με έχει κατακλύσει. Πηγαίνοντας προς την έξοδο ακούω Το Αγόρι να αγωνιά, να εκλιπαρεί, να βασανίζεται από δύσκολα ερωτήματα: «Φίμωσέ με. Φίμωσέ με. Πώς από πάνω του να διώξω αυτή τη σκόνη; Γιατί ο ήρωας τη μάνα του σκοτώνει;»

Δεν μπορώ να ξέρω πότε ο πολυσχιδής καλλιτέχνης θα αισθανθεί αρκετά μεγάλος για να χορέψει ένα ζεϊμπέκικο, είμαι σίγουρη όμως ότι θα συνεχίσει να κάνει σπουδαία πράγματα τόσο στον κινηματογράφο όσο και στη μουσική...

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ο The Boy ξέρει να... μας λιώνει Ο λιτός και αινιγματικός The Boy