Σαν να μην έφυγε ποτέ...

12:30 2/3/2018 - Πηγή: efsyn

ΜΟΥΣΙΚΑ ΝΕΑ anestopoulos.jpg Αλεξάνδρα Κατσαρού 02.03.2018, 12:13 | Ετικέτες: Διάφανα Κρίνα, rock, δίσκος, θάνατος Συντάκτης: efsyn.gr

Περίπου 1,5 χρόνος έχει περάσει από τον θάνατο του -ποιητή, μουσικού, ζωγράφου- Θάνου Ανεστόπουλου, όμως οι καλλιτεχνικές του παρακαταθήκες θα είναι πάντα παρούσες.

Θα εμπλουτιστούν μάλιστα και με νέο, ακυκλοφόρητο υλικό του σπουδαίου καλλιτέχνη, καθώς τη Δευτέρα 12 Μαρτίου θα κυκλοφορήσoυν, από την Inner Ear

Records, δέκα ανέκδοτα κομμάτια του σε μια ειδική έκδοση διπλού CD, στην οποία θα περιλαμβάνονται και τα τραγούδια της πρώτης προσωπικής δουλειάς του «Ως το τέλος» (2012) σε νέο mastering.

Στα έξι από αυτά οι στίχοι είναι δικοί του, ενώ στα υπόλοιπα τέσσερα έχει μελοποιήσει ποιήματα και στίχους των Θανάση Γιαννακόπουλου, Γιώργου-Ίκαρου Μπαμπασάκη, Γιώργου Μυλωνογιάννη, Ιωάννη Πολέμη. Το άλμπουμ επιμελήθηκαν οι συνεργάτες του Μανώλης Αγγελάκης, Στάθης Ιωάννου, Νίκος Γιούσεφ, Άκης Σπυριδάκης.

Η πρώτη γεύση από τα δύο τραγούδια που έχουν δοθεί στη δημοσιότητα μας κάνει να αδημονούμε για την κυκλοφορία του δίσκου, του οποίου ο τίτλος είναι «Θάνος Ανεστόπουλος».

Στο «Θυμάμαι» έχει γράψει τη μουσική και τους στίχους.

Θυμάμαι τα παιδιά που ανασαίναν ποιήματα
και πέφταν σαν πουλιά σε ηλεκτροφόρα σύρματα
θυμάμαι μαύρα ρούχα έκρυβαν το δέρμα τους
μα κρίνο διάφανο λευκό ήταν το γέλιο τους.
Θυμάμαι μου είπαν θα έρθει ένα πλοίο απ’ το διάστημα
που θα μας πάρει μακριά απ’ όλα τα άσχημα
θυμάμαι ένας φίλος που ’φυγε νωρίς μας όρκισε
στα πιο μεγάλα μακρινά άστρα να φτάσουμε...
Και φτάσαμε

Στο «Νερωμένο κρασί» έχει μελοποιήσει εξαιρετικά Ιωάννη Πολέμη.

Καταραμένε κάπελα και κλέφτη ταβερνιάρη,
τι το νερώνεις το κρασί, και πίνω απ’ το ξανθό,
και πίνω κι απ’ το κόκκινο κι από το γιοματάρι
κι από το σώσμα το τραχύ, πίνω και δεν μεθώ;
Δεν ήρθα για ξεφάντωμα μήτε για πανηγύρι,
ήρθα να βρω τη λησμονιά στο θάνατο κοντά...»
Κι ο κάπελας, γεμίζοντας και πάλι το ποτήρι,
με θλιβερό περίγελο στα λόγια του απαντά:
«Τι φταίω εγώ αν τα δάκρυα, που απελπισμένος χύνεις,
πέφτουν μες στο ποτήρι σου, σταλαγματιές θολές,
και το νερώνουν το κρασί κι αδύναμο το πίνεις;
Τι φταίω εγώ κι αν δεν μεθάς, τι φταίω εγώ κι αν κλαις;

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: Ήρεμη και βαθιά χαρά μπροστά στην απέραντη ομορφιά... Ακούστε το νέο δίσκο Παπακωνσταντίνου - Μάλαμα