«Τα τραγούδια αφήνουν τον άνθρωπο να σκάβει και να ανακαλύπτει»

20:51 23/5/2017 - Πηγή: efsyn

ΣΥΝΑΝΤΗΣΕΙΣ 2.jpg Ο Χρυσόστομος Καραντωνίου και Δημήτρης Παπαχαραλάμπους μιλούν για το νέο τους δίσκο «Φώτα στην Πλατεία» | Yiannis Margetousakis Photography 23.05.2017, 20:25 | Ετικέτες: έντεχνο τραγούδι, μουσικοί Συντάκτης: Λένα Κυριακίδη

Το δημιουργικό δίδυμο του στιχουργού Δημήτρη Παπαχαραλάμπους και του μουσικοσυνθέτη Χρυσόστομου Καραντωνίου, αποτελεί μία εξαιρετική απόδειξη ότι την ιστορία γράφουν και σήμερα οι παρέες και δηλώνει στο efsyn.city ότι αυτές κρατούν ζωντανή την ελληνική μουσική

σκηνή.

Μας μιλούν λίγο πριν παρουσιάσουν το δεύτερο δίσκο τους με τίτλο τα «Φώτα στην Πλατεία» μαζί με τρίτο πρόσωπο της παρέας, τον τραγουδιστή Πάνο Παπαϊωάννου, και τη νεοσύστατη μπάντα Cour des Miracles την ερχόμενη Πέμπτη 25 Μάη στον Σταυρό του Νότου. Θα συμμετέχουν η Μαρία Παπαγεωργίου, ο Απόστολος Ρίζος και ο Κώστας Παρίσης.

Οι δύο καλλιτέχνες μας συστήθηκαν με τα «Μεροκάματα», που αγαπήθηκαν πολύ από το κοινό και έφεραν το πολύ αξιόλογο άλμπουμ «Ο Χορός των ημερών». Ήδη σχεδιάζουν τον τρίτο τους δίσκο, ενώ ο Δημήτρης θα συμμετέχει με κάποια τραγούδια, το ένα σε μουσική του Χρυσόστομου, στο άλμπουμ που ετοιμάζει ο νέος τραγουδιστής, Απόστολος Μόσιος.

Ο Δημήτρης σημειώνει ότι με κάθε τραγούδι «αισθάνομαι πως λογοδοτώ πρωταρχικά στον εαυτό μου, απέναντι στον οποίο θα πρέπει να φανώ αληθινός. Από την άλλη αισθάνομαι την άμεση ανάγκη των στίχων να βρουν μουσική να τους ντύσει, χείλη να τους τραγουδήσουν και ακροατές να τους κάνουν δικούς του».

«Τα τραγούδια αφήνουν τον άνθρωπο στο κέντρο να σκάβει και να ανακαλύπτει καινούργια στοιχεία» τονίζει ο Χρυσόστομος, ο οποίος συμπληρώνει το εξής: «Εγώ ονειρεύομαι έναν κόσμο που να μπορεί να διαλέγει τι θέλει να ακούει. Με ενδιαφέρει η ανεξαρτησία του ακροατή και όχι η κατευθυνόμενη επιλογή. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από το τι θέλει κάποιος άλλος να ακούω εγώ».

• Πώς γνωριστήκατε οι δυο σας και πως με τον Πάνο Παπαϊωάννου;

Π.Π.: Ο Χρυσόστομος γνωρίζεται με τον Πάνο από το σχολείο στη Θεσσαλονίκη και έχουν μια μακρόχρονη προσωπική και δημιουργική σχέση μεταξύ τους, τόσο ως φίλοι, ως στενοί συνεργάτες του Νίκου Μαμαγκάκη, όσο και ως δίδυμο συνθέτη και ερμηνευτή. Είχαν άλλωστε ολοκληρώσει και μια δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Ποτάμι ο καιρός» πριν τη δική μου συνάντηση μαζί τους. Μια συνάντηση που ήρθε μέσα από ευτυχείς συγκυρίες και οδήγησε αμέσως σχεδόν σε αλληλοεκτίμηση και συνεργασία.

Χ.Κ.: Με τον Δημήτρη, αν και δεν είναι πολύς ο καιρός που γνωριζόμαστε, νιώθω σαν να τον γνώριζα από παλιά. Συναντηθήκαμε τυχαία σε ένα live και από ‘κει και πέρα τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Κυριολεκτικά από την επόμενη μέρα. Με τον Πάνο γνωριζόμαστε από την γενέτειρά μας την Θεσσαλονίκη τα όμορφα εκείνα χρόνια του λυκείου.

• Ποιές είναι οι επιρροές σας στιχουργικά / μουσικά και ποιες οι μούσες σας;

Π.Π.: Οι οποιεσδήποτε επιρροές δεν είναι ποτέ συνειδητές, στο βαθμό που στην περίπτωσή μου η συγγραφή των στίχων είναι αποτέλεσμα τις περισσότερες φορές αυτόματων διεργασιών. Εικόνες και φράσεις ξυπνούν ξαφνικά μέσα μου και ζητούν να γίνουν τραγούδι, χωρίς να ακολουθώ κάποια συγκεκριμένη θεματική, στιχουργική κατεύθυνση και χωρίς να γνωρίζω ποιο θα είναι το αποτέλεσμα. Ίσως η τάση μου για απλότητα , αμεσότητα και πυκνότητα δείχνει μια επιρροή από το δημοτικό και λαϊκό τραγούδι .

Χ.Κ.: Οι σπουδές μου στην μουσική από παιδί, ως επι τω πλείστων ήταν πάνω στην κλασσική μουσική και ειδικότερα στη κλασσική κιθάρα. Χωρίς αυτό να σημαίνει ότι δεν άκουγα και άλλα είδη μουσικής, αλλά η κλασσική μουσική κατείχε την μερίδα του λέοντος. Μεγαλώνοντας ανακάλυψα μουσικές ελληνικές και ξένες που εισχώρησαν στο υποσυνείδητο μου. Πολλές φορές την ώρα που γράφω, πιάνω τον εαυτό μου να θυμάται ήχους και θέματα από τους Deep Purple τους Led Zeppelin τους Beatles, τους Κατσιμιχαίους, τον Χατζιδάκι, τον Θεοδωράκη, τον Μαμαγκάκη, τον Σαββόπουλο τον Τσιτσάνη, τον Μάλαμα τον Θανάση Παπακωνσταντίνου και άλλους φυσικά, απλά θα μιλάμε ώρες…

Μούσα είναι ότι μπορεί να σε εμπνεύσει. Και δεν υπάρχει καλύτερη μούσα από την ίδια τη ζωή. Είναι συγκλονιστικό να διαβάζεις ένα ποίημα ή ένα στίχο και να πετάγεσαι πάνω σαν να σε χτύπησε ηλεκτρικό ρεύμα. Το ίδιο μπορεί να συμβεί σε μια μεγάλη χαρά ή σε μια στεναχώρια. Μπορεί επίσης να δεις κάτι στο δρόμο και να σε εντυπωσιάσει ή να σε προβληματίσει. Ένα ωραίο ηλιοβασίλεμα, η Αμμουλιανή, το Πήλιο…

• Μιλήστε μας για τη θεματολογία του νέου σας δίσκου «Τα φώτα στην πλατεία»;

Π.Π.: Νομίζω ότι ουσιαστικά η θεματολογία του καινούριου δίσκου είναι η προσπάθεια τριών ανθρώπων να διευρύνουν και να εμβαθύνουν τη μεταξύ τους σχέση, να αναζητήσουν κοινούς , καινούριους δρόμους έκφρασης που θα τους επιτρέψουν να εκφράσουν ποικίλες και διαφορετικές πτυχές της τέχνης τους και της ζωής τους, να βρουν νέους συνοδοιπόρους και να πετύχουν μια πιο άμεση επικοινωνία με τον κόσμο στον οποίο απευθύνονται.

Χ.Κ.: Οι στίχοι του Δημήτρη αποτελούν από μόνοι τους θεματολογία. Δεν χρειάζεται να μπεις και να ψάξεις παραπέρα. Προσωπικά θα μιλήσω για το πως το εκλαμβάνω εγώ. Η αμεσότητα του στίχου, με την όποια δυσκολία του, αναζητεί τον ακροατή που θα ταυτιστεί μαζί του. Θεωρώ ότι οι περισσότεροι ταυτίζονται. Ο ανεκπλήρωτος ερωτάς ή ο έρωτας απλά, η κοινωνική παραφροσύνη, η φιλοσοφία της ζωής, το παραμύθι…

Τα τραγούδια αφήνουν τον άνθρωπο στο κέντρο να σκάβει και να ανακαλύπτει καινούργια στοιχεία. Δεν σας κρύβω ότι κι εγώ πιάνω τον εαυτό μου, ανάλογα με το συναισθηματισμό της στιγμής, να ακούω τον δίσκο και να ταξιδεύω σε άλλους τόπους με διαφορετικά μέσα κάθε φορά. Δεν είναι τίποτα δεδομένο. Εμείς ανάβουμε απλά τα φώτα στην πλατεία, μα εν κατακλείδι… ο καιρός θα δείξει πώς και με ποια διάθεση ο καθένας θα τοποθετήσει τον εαυτό του σε αυτήν την πλατεία.

• Τα τραγούδια σας αποτελούν ένα ψηφιδωτό συναισθημάτων από αγάπη, πόνο, φόβο, έλλειψη. Πως κάνετε την επιλογή;

Π.Π.: Δεν ξέρω αν κάνουμε επιλογή ή αυτά μας επιλέγουν. Ούτως ή άλλως είναι τα βασικά συστατικά της ζωής.

Ο πίνακας είναι του ζωγράφου Ηλία Παπανικολάου

• Χρυσόστομε συνθέτεις σε διαφορετικούς ηχητικούς δρόμους. Πως προκύπτει αυτή η ανάγκη;

Χ.Κ.: Η μουσική είναι μια γλώσσα. Νομίζω ότι όταν την γνωρίζεις σε βάθος, δεν κάθεσαι ήσυχος… Μου αρέσει ο πειραματισμός. Με εξιτάρει η ιδέα να δοκιμάζω νέες αρμονίες, καινούργιες μελωδικές και ρυθμικές σχέσεις και φυσικά μου αρέσει να παιδεύω τον Πάνο.

• Τι σας οδήγησε στις δύο διασκευές ξένων κομματιών του δίσκου, αλλά και στις άλλες ελληνικών που ακούμε στα live;

Π.Π.: Ο «άνεμος φυσά» ήταν ένα από τα αγαπημένα τραγούδια του Πάνου Παπαιωάννου και προσπαθούσε καιρό να το διασκευάσει στα ελληνικά. Όταν πρότεινε σε μένα τη διασκευή , δέχτηκα αμέσως. Αφενός γιατί άρεσε πολύ και σε μένα το πρωτότυπο, αφετέρου γιατί το είδα σαν μια δημιουργική πρόκληση και γιατί θεματικά το ένιωσα να συγγενεύει με τους δικούς μου στίχους. Στο «Αυτός που αγαπάς» , που ήταν πρόταση της εταιρίας στον Πάνο, ήμουνα αρκετά επιφυλακτικός, γιατί φοβόμουνα λίγο τη δεύτερη διασκευή. Συμφωνήσαμε να το δοκιμάσουμε, για να δούμε πως βγαίνει. Η μουσική παρέμβαση του Χρυσόστομου μαζί με την καθοριστική παρουσία της Μαρίας Παπαγεωργίου μας έκανε να νιώσουμε γνήσια ικανοποίηση για τη συνεργασία μας κι έτσι αποφασίσαμε να το μοιραστούμε και με τους άλλους.

Χ.Κ.: Είναι ωραία τραγούδια. Η διασκευή πρέπει να έχει λόγο ύπαρξης. Δεν μου αρέσει αυτό που συμβαίνει τα τελευταία χρόνια, που γίνονται διασκευές για καθαρά εμπορικούς λόγους. Και τα δυο τραγούδια που φτιάξαμε δεν αποσκοπούν σε αυτό. Εμείς διασκευάσαμε κάτι που αγαπήσαμε και θελήσαμε να το δώσουμε στον κόσμο. Στα live οι διασκευές που παίζουμε αποτελούν επιλογές από τα ακούσματά μας, όλα αυτά τα χρόνια που ασχολούμαστε με αυτό. Αγαπημένα τραγούδια που θέλουμε να τα αγαπήσει και ο κόσμος που θα έρθει να μας δει και να μας ακούσει.

• Πρώτα γράφονται οι στίχοι και μετά η μουσική;

Π.Π.: Συνήθως δίνω στίχους στον Χρυσόστομο και τους μελοποιεί, αν και έχει συμβεί σε πιο λίγες περιπτώσεις και το αντίθετο. Για μένα είναι εξίσου ενδιαφέρουσες και οι δυο διαδικασίες.

• Τα νέα και τα παλιά σας κομμάτια αγγίζουν και παράλληλα προβληματίζουν τον ακροατή. Εσείς τι στόχο έχετε;

Π.Π.: Είναι λίγο αντιφατικό, ίσως, αυτό που νιώθω προσωπικά. Από τη μια πλευρά αισθάνομαι πως με κάθε τραγούδι λογοδοτώ πρωταρχικά στον εαυτό μου, απέναντι στον οποίο θα πρέπει να φανώ αληθινός. Από την άλλη αισθάνομαι την άμεση ανάγκη των στίχων να βρουν μουσική να τους ντύσει, χείλη να τους τραγουδήσουν και ακροατές να τους κάνουν δικούς τους.

Χ.Κ.: Εγώ ονειρεύομαι έναν κόσμο που να μπορεί να διαλέγει τι θέλει να ακούει. Με ενδιαφέρει η ανεξαρτησία του ακροατή και όχι η κατευθυνόμενη επιλογή. Ελπίζω κάποια στιγμή να καταφέρουμε να ξεφύγουμε από το τι θέλει κάποιος άλλος να ακούω εγώ. Βέβαια αυτό δεν αφορά μόνο τη μουσική, για να μην ξεχνιόμαστε…

• Ευτυχώς το άλμπουμ σας κυκλοφορεί «κανονικά» και όχι μόνο ψηφιακά. Πως βλέπετε το σεληνιακό τοπίο της δισκογραφίας;

Π.Π.: Μεγάλωσα πιστεύοντας πως οι δίσκοι και τα βιβλία μου αποτελούν τα πιο πολύτιμα αποκτήματά μου. Χαιρόμαστε που καταφέρνουμε ακόμα να βγάζουμε δίσκους που μπορούμε να τους κρατάμε, να τους ανοίγουμε, να τους ξεφυλλίζουμε, που πιάνουν χώρο στο σπίτι μας ακόμα κι αν μέσα μας κουβαλάμε την υποψία ότι αυτό οδεύει προς το τέλος ή, ακόμα χειρότερα, πως δεν έχει πια νόημα.

Δυστυχώς , αν και γράφω πολλά χρόνια, τα τραγούδια μου άρχισαν να βγαίνουν προς τα έξω, στην πιο δύσκολη περίοδο όχι μόνο για τη δισκογραφία, αλλά για τα πάντα. Ειδικά όμως ο χώρος της μουσικής γνωρίζει μεγάλο οικονομικό πλήγμα, γεγονός που υπονομεύει όχι τόσο την καλλιτεχνική, όσο την κοινωνική αξία ενός έργου και των δημιουργών και των μουσικών, πέρα βέβαια από το ότι έχει φέρει την πλειοψηφία τους σε πολύ δυσχερή οικονομική θέση.

Χ.Κ.: Σεληνιακό όπως το λες. Κρατάμε ακόμα όμως και όσο αντέξουμε. Είναι αλλιώς να παίρνεις έναν δίσκο. Όσοι δεν έχουν ζήσει την εμπειρία αυτή, δεν ξέρουν τι χάνουν. Σίγουρα το οικονομικό είναι πολύ σημαντικό και δεν αφήνει τον κόσμο να αγοράσει δίσκους. Αυτό γυρνάει μπούμερανγκ σε εμάς, με αποτέλεσμα να αναγκαζόμαστε σιγά σιγά να κάνουμε εκπτώσεις με ποιοτικό αντίκτυπο.

Το θέμα είναι πολύ απλό. Όποιος αγαπάει έναν καλλιτέχνη και του αρέσει να τον ακούει και να τον βλέπει να δημιουργεί, ο μόνος τρόπος στήριξης είναι αυτός. Να πάρει τον δίσκο του. Εγώ προσωπικά δεν μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου στο μέλλον να γραφώ μουσική, να γραφώ τραγούδια και να μην κυκλοφορούν σε φυσικό προϊόν. Θα κάνω ότι μπορώ να μην συμβεί αυτό.

• Πώς είναι η μέχρι τώρα εμπειρία της πορείας σας;

Π.Π.: Η πορεία μας αντιμετωπίζει όλες τις δυσκολίες που ανέφερα πιο πριν, αλλά συνοδεύεται και από τη μεγάλη χαρά της μεταξύ μας συνεργασίας, καθώς και με άλλους φίλους και συνεργάτες. Άλλωστε αν κάτι κρατάει ζωντανή την ελληνική μουσική σκηνή , νομίζω ότι είναι όλες αυτές οι μουσικές παρέες και ομάδες που μέσα από την αλληλοβοήθεια επιτρέπουν να γεννιούνται πολύ ενδιαφέροντα καινούρια πράγματα. Φυσικά νιώθουμε επίσης τυχεροί όταν βλέπουμε να βρίσκει ανταπόκριση η δουλειά μας στον κόσμο, όταν μας λέει κάποιος πως ένα τραγούδι μας ήταν σαν να γράφτηκε γι αυτόν και όταν γνωρίζουμε και την εκτίμηση των συναδέρφων μας.

Χ.Κ.: Είναι πολύ όμορφο το συναίσθημα αυτό. Να ξέρεις ότι αυτό που κάνεις έχει απήχηση και ανταπόκριση. Μακάρι να συνεχιστεί, για να μας δώσει την δύναμη που χρειαζόμαστε να συνεχίσουμε.

Info: Στις 25/5 στον Σταυρό του Νότου Plus (Φραντζή και Θαρύπου, Νέος Κόσμος, τηλ. κρατήσεων 210 9226975 & 210 9239031)
Είσοδος με κρασί ή μπύρα 12 ευρώ, Οι πόρτες ανοίγουν στις 21:30 - Ώρα έναρξης 22:00

Facebook event

[ad-slot]

[related-articles]

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ: «Ο χορός των ημερών» στον Σταυρό του Νότου Αγώνας στον στίβο της μουσικής