"Μια νεκρή χώρα"

Ήταν μια νεκρή καμένη χώραΠου δεν ευώδιαζε ούτε μιαν οπώραΕίχε μόνο αγκάθια και πευκοβελόνεςΜα και πολύ βαριούς χειμώνες.Τα πουλιά διόλου δεν κελαηδούσανΜόνο κλαίγαν και μοιρολογούσανΤ’ αστέρια μες στα σύννεφα χαμέναΚαι τα όνειρα σαν πλοία βουλιαγμένα.Τα ρικνά πρόσωπα ήτανε κρυμμέναΠίσω απ’ τις σταχτερές κουρτίνεςΤα γερτά μάτια θολά και δακρυσμέναΚαι σκυθρωπά περνούσανε οι μήνες.Αχ, Θεέ μου, κάνε πια να ξημερώσειΚι αυτό το μεγάλο δράμα να τελειώσειΤο τραγούδι του ήλιου ν’ αρχινίσειΑπ’ την ανατολή ίσαμε τ
Keywords
Τυχαία Θέματα