Έρευνα: Συνεργάτης των Ναζί ο θρυλικός παιδίατρος Χανς Άσπεργκερ

11:21 20/4/2018 - Πηγή: RizopoulosPost

O Αυστριακός παιδίατρος Χανς Άσπεργκερ, που έδωσε το όνομά του στο σύνδρομο Άσπεργκερ, μια μορφή αυτισμού, «συνεργάστηκε ενεργά» με το ναζιστικό καθεστώς, υποστηρίζοντας το φρικτό πρόγραμμα ευθανασίας, σύμφωνα με έρευνα που παρουσιάστηκε την Πέμπτη.

Τα στοιχεία προέρχονται από έγγραφα της εποχής του Τρίτου Ράιχ, τα οποία μέχρι στιγμής δεν είχαν εξεταστεί, προσωπικά αρχεία του γιατρού και αρχεία ασθενών, τα οποία ανακάλυψε ο Αυστριακός ιστορικός Χέρβιχ Τσεκ.

«Ο Άσπεργκερ φρόντισε να προσαρμοστεί στο καθεστώς των ναζί και

ανταμείφθηκε για την πίστη του προωθώντας την καριέρα του» επεσήμανε ο Τσεκ σε άρθρο του στο ιατρικό περιοδικό Molecular Autism.

Ο παιδίατρος «δικαιολογούσε δημόσια τις πολιτικές φυλετικής καθαρότητας, περιλαμβανομένων των αναγκαστικών στειρώσεων, και συνεργάστηκε ενεργά σε πολλές περιπτώσεις με το ναζιστικό πρόγραμμα ευθανασίας παιδιών», τόνισε ο ιστορικός.

Σύμφωνα με την έκθεση, ο Άσπεργκερ παρέπεμπε μικρούς ασθενείς του με σοβαρές ασθένειες στην διαβόητη κλινική Am Spiegelgrund, τα οποία δεν πληρούσαν τα κριτήρια του καθεστώτος που θα τους επέτρεπε να ζήσουν.

«Πάνω από 800 παιδιά σκοτώθηκαν»Σε αυτή την κλινική δολοφονήθηκαν περίπου 800 παιδιά στο πλαίσιο των «φυλετικών εκκαθαρίσεων», κυρίως μέσω δηλητηριάσεων, μεταξύ 1940-1945, στην κλινική που βρισκόταν στο ψυχιατρικό νοσοκομείο Steinhof της Βιένης.

Μεταξύ άλλων, ο παιδίατρος συνέστησε τη μεταφορά στο «κέντρο συγκέντρωσης» παιδιών δύο κοριτσιών, ηλικίας δύο και πέντε ετών, τα οποία ήταν μεταξύ των θυμάτων, που επίσημα πέθαναν από πνευμονία.

Ο γιατρός ήταν επίσης μέλος της επιτροπής που είχε αναλάβει να αποφασίσει για την τύχη περίπου 200 ασθενών στην παιδιατρική κλινική άλλου νοσοκομείου, εκ των οποίων οι 35 κρίθηκαν «ανίατοι» και στη συνέχεια πέθαναν.

Στα έγγραφα του αρχείου του Άσπεργκερ ο ίδιος έγραφε για την ανάγκη να παρθούν «περιοριστικά μέτρα» για ασθενείς που θεωρούνταν «ανίατοι» και έπασχαν από κληρονομικές ασθένειες, «από αίσθηση μεγάλης ευθύνης» προς τη γερμανική φυλή.

«Με λίγα λόγια ήταν υπεύθυνος για τη στέρηση της ελευθερίας πολλών παιδιών» σημείωσε ο Τσεκ, ο οποίος πρόσθεσε ότι τα ευρήματά του θα είναι πολύ οδυνηρά για τους αυτιστικούς ανθρώπους και τις οικογένειές τους, αλλά αισθάνθηκε υποχρεωμένος να τα αποκαλύψει.

Όπως αναφέρεται σε παραδείγματα, σε περιπτώσεις θυμάτων σεξουαλικής κακοποίησης ο Άσπεργκερ στις διαγνώσεις συχνά έριχνε την ευθύνη στα θύματα του και αναπαρήγαγε ειδεχθή στερεότυπα για τους Εβραίους.

Στη μελέτη του ο ιστορικός δεν βρήκε καμία απόδειξη για τις θεωρίες που ήθελαν τον Άσπεργκερ να ήταν ένα είδος «Όσκαρ Σίντλερ» που έσωζε τα παιδιά από την ευθανασία ή από τα φριχτά πειράματα που τους επιφύλασσαν οι Ναζί επιστήμονες.

Ακόμη, δεν υπήρξε \απόδειξη της «φιλάνθρωπης προσέγγισης» που ο ίδιος ισχυριζόταν ότι ακολουθούσε πάντα σε σχέση με τους μικρούς ασθενείς του, ούτε του «παιδαγωγικού οπτιμισμού» που ανέφερε στις θεωρίες του.

Στα ευρήματα του Τσεκ περιλαμβάνεται η φωτογραφία του προσώπου της Χέρτα Σράιμπερ, ενός μικρού κοριτσιού που υπέφερε από εγκεφαλίτιδα και πέθανε από πνευμονία τρεις μήνες μετά την εισαγωγή της στο Spiegelgrund, έπειτα από εντολή του Άσπεργκερ, μια μέρα μετά τα τρίτα της γενέθλια.

Ο Αυστριακός επικαλείται μάλιστα ένα έγγραφο του 1940 στο οποίο αναφέρεται ότι ο Άσπεργκερ «συμφωνούσε με τις εθνικοσοσιαλιστικές ιδέες σε θέματα φυλής και με τους νόμους για τη στείρωση».

Ο ίδιος ο Άσπεργκερ είχε δηλώσει το 1980, λίγο πριν τον θάνατό του σε ηλικία 74 ετών, ότι καταζητούνταν από τη Γκεστάπο επειδή αρνήθηκε να της παραδώσει παιδιά.

Όμως, σύμφωνα με άλλες πληροφορίες, δήλωνε την πίστη του στις θεμελιώδεις αρχές της ναζιστικής ιατρικής στη διάρκεια δημόσιων ομιλιών του.

Με κοινή δήλωσή τους οι συντάκτες του περιοδικού χαιρέτισαν το γεγονός ότι η «ενδελεχής μελέτη» του Τσεκ έριξε επιτέλους φως σε εικασίες δεκαετιών σχετικά με την προσέγγιση του Άσπεργκερ στα θέματα θεραπείας των μικρών ασθενών.

«Ο βαθμός εμπλοκής του Άσπεργκερ στην στόχευση των πιο ευάλωτων παιδιών της Βιέννης αποτελούσε εδώ και πολλά χρόνια ένα ανοιχτό ερώτημα στον κλάδο της μελέτης του αυτισμού», ανέφεραν στην κοινή ανακοίνωση.