Ο εκνευρισμός της Φώφης και το δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ

08:31 15/5/2018 - Πηγή: RizopoulosPost

Γράφει ο Γιώργος Ευγενίδης

Η απόφαση της Φώφης Γεννηματά να προειδοποιήσει όσους θεωρεί ότι υπονομεύουν την ενότητα του Κινήματος Αλλαγής, λοξοκοιτώντας τόσο προς τη ΝΔ όσο και κυρίως προς τον ΣΥΡΙΖΑ, έχει το δικό της ξεχωριστό πολιτικό ενδιαφέρον, όσο βαδίζουμε προς τις κάλπες.

Το ξέσπασμα της Φώφης Γεννηματά θα ερχόταν κάποια στιγμή, ήταν απολύτως φυσικό. Είναι άλλωστε η εποχή των παιδικών ασθενειών του νέου φορέα, οι οποίες, όμως, αν δεν αντιμετωπιστούν άμεσα,

μπορεί να του δημιουργήσουν εξαιρετικά σοβαρό πρόβλημα στο μέλλον. Αυτό συμβαίνει, όμως, όταν έχει προηγηθεί η διαδικασία ανάδειξης αρχηγού του νέου εγχειρήματος και κάποιοι εκτιμούν πως έχουν αποφασιστική σημασία στην κατάρτιση της πορείας και της κατεύθυνσης του νέου σχηματισμού, αν και αυτό επ’ ουδενί δεν προκύπτει από την ετυμηγορία του κόσμου της παράταξης. Κάπως έτσι ήταν πάντα όμως, ακόμα και στην περίπτωση της ΝΔ, σε διαφορετική κλίμακα και με άλλα πρόσωπα.

Σε αυτή εδώ την στήλη έχουμε ξαναγράψει πως, όσο προσεγγίζουμε προς τις εκλογές, τόσο θα καθίσταται σαφέστερη η ανάγκη για το Κίνημα Αλλαγής να ξεχωρίσει με ποιον θα πάει και ποιον θα αφήσει την επόμενη μέρα. Τα πράγματα, ευτυχώς ή δυστυχώς, είναι συγκεκριμένα: ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν πρόκειται να καθίσουν ποτέ γύρω από το ίδιο τραπέζι για να συμμετάσχουν στην ίδια κυβέρνηση, τουλάχιστον υπό κανονικές συνθήκες. Συνεπώς, το σχέδιο που υπήρχε για κυβέρνηση εθνικής συναίνεσης, μετά από άμεσες εκλογές, με τον νέο φορέα ως γεφυροποιό μεταξύ των δύο πόλων είναι ουτοπικό.

Την απόφαση που θα έπαιρνε η κυρία Γεννηματά ή ο οποιοσδήποτε άλλος με αποφασιστικό ρόλο στο κόμμα, καλό θα ήταν να την κοινοποιούσε. Και να μην την κοινοποιούσε, να μην την περιέγραφε έστω, θα έπρεπε να είναι απολύτως σαφές στα κορυφαία στελέχη του κόμματος, τι επιδιώκει το Κίνημα Αλλαγής για τις επόμενες εκλογές, πέρα από τη στρατηγική της αυτόνομης καθόδου και της καθαρής καταγραφής.

Κάπως έτσι, οδηγηθήκαμε στην κατάσταση που είμαστε σήμερα. Κάποιοι, εντός του Κινήματος Αλλαγής, τάσσονται υπέρ της συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ, στο πλαίσιο ενός προοδευτικού πόλου, ή έστω υπέρ της μη συνεργασίας με τη ΝΔ. Με τις κρίσιμες αποφάσεις για τον εκλογικό νόμο και για την εκλογή ΠτΔ, το ίδιο ακριβώς θα κάνει η μη συνεργασία με τη ΝΔ με τη συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ. Θα είναι ένας ρόλος Πόντιου Πιλάτου. Η κυρία Γεννηματά, όμως, βλέποντας την πόλωση να κορυφώνεται, φοβήθηκε ότι αυτό θα είχε αρνητική επίδραση στο ΚΙΝ.ΑΛ. Και έτσι ζήτησε εκλογές, βάζοντάς το στο επίκεντρο των εξελίξεων.

Αυτή η στάση, όμως, τη φέρνει απέναντι από το Μέγαρο Μαξίμου. Αν ζητάς εκλογές τώρα, σημαίνει ότι δεν εκτιμάς ότι αυτή η κυβέρνηση μπορεί να φέρει εις πέρας τη διαπραγμάτευση για το μεταμνημονιακό σκηνικό. Και, με αυτό το δεδομένο, ο κ. Τσίπρας επιλέγει να παίξει εκ νέου το χαρτί του διλήμματος μεταξύ προόδου και συντήρησης, στοχεύοντας σε δυνάμεις του «προοδευτικού χώρου» στις εκλογές. «Ο ΣΥΡΙΖΑ πρέπει να κινητοποιήσει από τώρα όλες του τις δυνάμεις για τη δημιουργία πλατιών, προοδευτικών συνεργασιών σε τοπικό επίπεδο. Με μέτωπο στον νεοφιλελευθερισμό. Με μέτωπο στον ακροδεξιό λαϊκισμό», είπε στην Πολιτική Γραμματεία του ΣΥΡΙΖΑ το Σάββατο.

Τώρα, αν μη τι άλλο, γίνεται ενδιαφέρον.